24 W I L D E b l o e m e n . Z O N N E D A A U W . 25
í . I «M
pmi
l ’í-1
' f t % ■ \í Í>j> '
. ;®?ví ■
V :■
tM i
I1 ^-"ii' ^,
M á
iÉWT
Jyk zo wegens de pragt der Koleuren ais
wegens de aaitigbeid van d e rzelver maak-
fel, Bez ie eens in deeze tw e e , hoe z a g t
het geel van de e e n e , en hoe zu iv e r
het w it van de andere; maar ook hoe
vreemd de gedaante is. Elk Bioerapje is
cen K ru is je , en er üaan v e e le honder-
den zuíke kruisjes op éénen ítengel. E ilie -
v e ! te l z e e en s , z o g y z e teilen kunt.
Daar (laat eene andere B lo em , die aan
de randen onzer Gragten en Slooten g ro eit.’
G y d en k t, dat het maar „ ééne Bloem i s ;
doch z ie eens naauwkeurig t o e , o f an»
ders g e e f ik ü een M ic ro s c o o p , en g y
zu lt meer dan honderd Bloemen b y elkan^
der in den algemeenen k e lk kunnen teilen.
W e lk een g ro o t g e z e lfch a p ' van kleene
Bloempjes flaan dan hier- ongefloord b y e lk
an d e r , daar er anders z o d ikw e r f maar
één aan éénen fte e l z i t i T a llo o z e Ver-
fcheidenheeden worden ook in deeze W e r ken
van God gevond en; Verfcheidenheden,
die ons niet minder dan and*eren ver-
baazen.
V . W e lk Plantje hebt g y daar in eenen
P o t ftaan?
A . E én , ft w e lk ik in de fchraale vo g -
tig e Heigronden g e v o n d en , en hier o v e r .
g eb rag t h e b , om te b ep ro e v en , (na dat
Jaet my in v e e le anderen van d e e ze fo o r t ,
wegens
wegens de gezegde red en , mislukt is )
o f j k dit hier in het leven kan behouden.
V . W e lk e fraaiheden zyn toch aan het*?
z e lv e , dat g y er z o v e e le moeite aan
b efte edt? Ik z ie niet anders dan een
klein wit Bloempje !
A . Van v e rre onagtzaam b e z ien , h e e ft
het niet v e e le beko o rlykheden: doch b e fch
ouw het eens van naby en naauwkeu-
r ig . Men h e e ft tw e e fo o r ten ; eene met
lan gw e rp ig e , en eene andere, g e ly k d it
i s , met ronde Bladeren , die plac , g e e l ,
e n , dat opmerkelyk is , b e z e t zyn met
k ö r te , en omzoomd rtiet v e e le lange roode
Scraalen, aan w e lk e r einde bloedroode
knopjes z i t t e n , omgeeven met een b lin kend
lym ig w it v o g t , het g e e n , hoe
fterk ook de Zon f c h y n t , niet opdroogt.
Hiervan komt o n g e tw y fe ld d e sz e lfs Naam
zoNNEDÄAUw, QRos SoUs) een z e e r fra ai
P la n t je , als men de geele en roode K o leuren
met het witblinkende v o g t te g e ly k
op h e tze lv e be fch ouw t.
V . Is dit a ’i e s , w a t er van te ze gg en
v a 't ?
A. Ne en! Eén myner Vrienden bragt het
ray onlangs, v ra agen de, w y l hy het
niet k en d e , den naam, en wat toch de
zw a r te ftippen op de Bladeren wa ren? Ik
toonde hem met het M ic ro s c o o p , dat
B 5 dcewft''
Ii ' - Í'#
Í, ■:
dI
' W
Í • y
I;.
b - k
%
1