124 RIJNSBURG EN OVERDUIN.
weg aantreffen. Boerderijen zijn het geworden en de tuinen werden
in bouwland veranderd. En ook van het edele hof Ri j n s b u r g
bestaat. niet veel meer. Lage versierde steenen paaltjes bij den ingang
eener laan wijzen de plaats aan, waar het eens zoo treffelijke
huis tusschen groen geboomte heeft gestaan. Ook dit hof had
een’ hoogen toren en mögt op uitgestrekte ,/plantagien” bogen.
Yoor dertig jaar werd het nog tot de grootste en schoonste bui-
tengoederen in Zeeland gerekend. Eertijds was de grond een
eigendom van de vermaarde abdij van dien naam, door graaf
D i r k VI haar geschonken, door de graven Di r k VII en W i 1-
1 e m I vrij van alle lasten en beden verklaard. Na de Hervorming
werd de bezitting als een vrij allodiaal goed verkocht en dien
rang bleef zij tot den tijd der omwenteling behouden.
Zoo heeft de weg tusschen S e r o o s k e r k e en Oo s t k a p -
p e l vrij wat van zijn sieraad verloren. Ook wordt vaak het uit-
zigt benomen door de elzen en wilgen, die tusschen de iepen
aan weerskanten opschieten. Niet onwelkom is de drukte, ver-
oorzaakt door den trein van wagens, wier verpoozing te Serooskerke
is geeindigd en die nu achter elkander in matigen draf
de plaats hunner bestem ming opzoeken. Reeds oefenen zieh de
zangers en zangeressen in vrolijke liederen en telkens houdt een
der wagens stil. Dan zwermen de bijen uit hun’ vierwieligen
korf, om na kort vertoef hun plaatsen weer in te nemen en zoo
houden wij ze lang in ’t gezigt, terwijl telkens nieuwe feestge-
nooten ons inhalen. Dat kort den weg en als wij op de hoogte
van R i j n s b u r g zijn, dan hebben wij het hakhout ook meestal
achter ons. Dan overzien wij weer de vette akkers, waar de boer
zijn krachtig driespan drijft en waarachter van verre de bosch-
partijen van Ov e r d u i n en de blinkende duinen zieh vertoonen.
O v e r d u i n is het buitengoed van Jhr. Mr. W. C. M. de J o n g e
van E l l eme e t , ' van wiens gastvrijheid menig bezoeker van
Walcheren de aangenaamste herinneringen meebragt, wiens kostbare
verzameling van i /Cat s i ana” en wiens rijke collectie teeke-
ningen en aquarellen voor den belangstellende niet ontoeganke-
lijk zijn, terwijl de plaats zelve door keur van gewassen en fraaijen
IPENOORD EN ZEEDUIN.
aanleg bezienswaardig is. 1 Is een der meest geliefkoosde toeren
van Middelburgs ingezetenen engasten, van S e r o o s k e r k e naar
V r o uw e p o l d e r — de van ouds beroemde bedevaartsplaats,
waar wel meestal zeelieden het wonderdoende, door een’ engel
geschilderde Mariabeeid kwamen vereeren, maar waar ook de
gekroonde hoofden van keizer S i g i smu n d , hertog W i l l e m VI
en hertog Ei l i p s van Bo u r g o n d i e zieh nederbogen. Ihans
geldt hun bezoek vooral de herberg de Or a n j e z o n en het
'strand der zee. Niet v e r v a n d a a r ligt h e t B r e e z a n d , waar in den
zomer van 1809 het Engelsche leger landde, en het d uin, waarvan
het met verrukking het heerlijk eiland overzag. Dan wordt op
Ov e r d u i n gewandeld en over de buitenplaats Z e e d u m de
terugweg naar Oostkappel aangenomen,' of wel de togt tot Domburg
voortgezet. Dien omweg kunnen wij ons echter met ver-
oorloven, te minder, daar een betamend oponthoud op O v e r d
u i n onze aankomst te Domburg al te zeer zou vertragen.
Niet alle buitenplaatsen längs den weg zijn gesloopt. Waar
de ouden vielen, daar werden ook nieuwen gesticht en I p e n -
o o r d met zijn statig hout, zijn’ helderen vijver en zijn eenvou-
dig, maar vriendelijk huis bewijst, dat nog met alle lust is gewesen,
om in dezen omtrek den zomer door te brengen. Ovengens
is tegenwoordig de duinkant meer gezöcht, en van O v e r d u i n
vinden wij hier alleen een groote laan, van Z e e d um het kolossale
inrijhek, tusschen fraaije hardsteeuen, met vazen versierde
pilasters. De huizen liggen daar ginds in het bosch, door uitgestrekte
weilanden en bouwakkers van ons gescheiden. Oo s t k
a p p e l is nu niet ver meer. Voor ohs steekt zijp torenspits uit
boven h'et geboomte en als wij een groene laan zijn doorgewan-
deld, dan zijn wij spoedig in de dorpsstraat, waar de eerwaar-
dige. linde de eigenaardige Zeeuwsche „klapbank” overschaduwt
en de kerk met haar’ kloeken toren op het ommuurde en met
vriendelijke linden beplante kerkhof ligt. Lang behoeven wij ons
hier niet op te houden, want het dorp is weldra gezien , al is
het. geenszins het minste onder de Walcherensche dorpen. Het
prächtige heerenhuis, dat eertijds tegenover de kerk lag en het