"•'•Ti:
,•1
....
1646 G E E S T E L Y K E
P R I N T B L A D DCXCVI.
Enie terßmt na de verdrukkinge dier dagen , Kal de Zome mrdujßert worden,
ende de Mane en ^d haar fehjit/el niet geeveit, ende de Sierren gallen man ¡ten
hemel vallen , ende de krachten der hemelen fullea heweegt morden. Mattb.
XXIV. veis 19.
Mark. XIII. verff: 14. ly.
Maar in die dagen, na die nerdrukl^nge, -^al de Zonne verduiprt worden, enii
de Mane haar fihjnfel niet geven.
Ende de Sterren des hemels xßUen daar «it vallen, ende de krachten die in de k.
mtlen zyn, ^llen beweegt mräen.
Luk. XXI. vertT: ij. 25.
Ende daar ((ulleit teeienen zyn in de Zmne, ende Mane, ende Sterren, ende tf
de aar de benaeuwdheit der f^ olkeren, met twyfelmoedigheit, als de xge ende mtergolven
groa geluyt ^llen geven.
Ende den menfchen het herte befwyken van vreeKf, ende verwachtinge der ¡Hilgen,
die het aardryk, pullen overkomen. IVant de krachten der hemelen ^«llenti-
•meegt worden.
Handel. Ii. veriT: 19. io.
Ende ik K.al teekenen geven in den hemel hoven, ende of de aarde heneden , Unit
ende vmr, ende rookdamp.
T>e Zmne xal verändert worden in daißernis ende de Mane in hloet, eer dat Hl
groote en vreejfelyke dag des HEEREN kortt.
2. Petr. III. vers 10.
Maitr de dagh des BEEREN Kai kpmen als een dief in den nacht , in welken ¿
hemelen met een gedrmßh zullen voorby gaan, ends de elementen branden
ende ver gaan, ende de aarde, ende de werken die daar in zyn, zjillenverhranden.
Openb. VI. veriT: 12, 13. 14.
Ende ik, Kag . doe het den Zfßen Kegel geopnt hadde , ende , daar wiert em
groote aardbeevinge : ende de Zonne wietd Kii>art als een hairen Kokt
mane ivierd als hloet.
Ende de ¡Ierren des hemels vielen of de aarde, gelyk een vygeboom zjne onrype vg"
afwerp, als hy van eenen grooten wmt gefchaddet wort.
Ende de hemel is weg geweeken, als een ßoek dat toegerolt wort: ende alle bergi«
en eilanden zyn heweegt ait hare flaatxfn.
JVelk fíhrikkíljk gezichi! wat kamt de kiinfl vertoogm'.
Ifat yslyk Tafereel vertoortd zieh veor myn oogtn!
Hier Wold de uiiaereld m haar ¡mgflen dag verbeeld!
ó Naar veri 00g, dat niets dan fchnk en y fing leeld;
Myn band verßyft op 't ziea der Jarde, m vuur bedolven!
My dmkt, ik zie een Zee van vuur, vol gloende gehen, «
Tcnvi
J. C,. J]„ii