N A T U U R K U N D E . i6;i
P R I N T B L A D DCXCVII.
Ende te middernacht gefchiedde een gefoep: Ziet de Brmdegom kpmt, gaat mtherti
te gemoet. Matcll. X X V . verS 6.
0 Gy.) die waani dat het genoeg zy te gehoven,
Schoon gy geen werken dm, ivaar door 't geloove leefty
Laat 's Heilands leffe u van uw dzvaaze ivaan berooven.
_ Ontwaak, eer ge in den flaap der zonde fmoord en fneeft:
Ben levendig Geloof moet alioos uüerkzaam weezen.
V Geloof dat -werkloos is, ts ßecbts een dood geloof.
Gy moet den Fader, in den Zoon', eerbiedig vreezen
En zyn voor waeield, vleefch en Satan eeuwig doof;
l-Vant hebt ge, op 's Heilands komfl' ¿een oly in uvS' latnpen^
(Dat is) zyt gy ontbloot van lief de en hoop en deiigd:
Zo ziet ge u ßraks ten doel van endelooze ratnpen,
En u verflooken van GODS endelooze vreugd.
De dwaaze Maagden gaf den Heiland ons ten voorbeeld:
Hy heeft ze^ om hetir geloof , dat deugdloos -was^ vereordeeld.
DEze Gelykenis van de wyz,e en dwaaze
Maagden , ende van de aankomfte des
bruidegoms, gelyk die in eenen geeilelyken
zia te verilaan Jcomt van KRI S TUS laatfte
komile ten oordeel, zoo word door middernacht
afgeicliaduwt die Staat der Kerke , in weiken
denalatigheit, vadzigheit, en geruilJieit tot
denhoogHen trapis geklommen, en de geheele
wereld door eene ilaapkoorts bevangen fiiorkt
door onaclitzame onbezorgdJieit voor toekomende
gevarea. Het zal zekerlyk als dan ergens
in de wereld middernacht zyn. WanC
daar is in nacht en dag geen ogenblik des tyds,
alwaar het hier geen middernaciit is, eiders
middag 3 namentlyk by den TegenvoeterSi
Hier nie blykt iiet dat de Eerfte Kerkvaders
fedwaalt hebben , zig wys makende, dat
•RISTUS beitiptelyk ter middernacht zal körnen.
Die zig zelven een denkbeeld heeft gemaakc
van den loop des dags, van de wiirelbeurten
van dagen en nachtcn, die begrypt
gemakkelyk, dat het op eene en dezelve tyd
op eene plaats middernacht is, op eene andere
middag , op eene andere pkats een ander
gedeelte van äen dag. Ook vloeit iiit deze
overvveeging de kennis van den Afllanden der
piaatzen.
P R I N T B L A D DCXCVII I.
1mm tot hm eene mouwe hehhende eene alabafter-fleffche met xfer k^ßtlyke zilvi,
ernie goot^e uit of zyn hoofd, daar hy aan tafel Ma t th. X X V I . vers 7.
Mark. XIV. vers 3.
" • Kvam eene momve hehbende eene daiaßer-ßeffche met Kake -vm onver-
Wfihte Nardm, •van grmten pys, ende de alabafler-fleffche gebrook_en hebbemk
gm die op zyn hoofd.
Lukas Vir. vetlT: 37. 3S.
Ende xiet, une vromse in de St ad, iselke eene ^ondareße wat, tierflaande dat hy
£»i '^n . bracht eene alabafler-fleffche met \alve.
f ¡iaande achter aan zyne T)oeten, menende, begon zy zyne voeten nat te ma^
V") met traanen, ende zy droogdeKf af met het haair um haarhooft, endek?ßi
me miten, ende ^alfäezf met de ¡^ahi.
b b Joannes
Si'
: •!•: -if
i . /