mede in overeenstemming is de schoone, in Pompejischen stijl
bewerkte corridor, waartoe de serre toegang geeft, evenals de
statige, in den zelfden tränt beschilderde bordestrap, die onder
het stemmig licht der gekleurde lantarenvensters naar de boven-
verdieping leidt. Ook het ouderwetsche bloemtuintje, dat tusschen
het donkere loof van altijd groene heesters, door de hooge kroonen
van stout opgaand geboomte ingesloten, tegenover den zijvleugel
ligt, past bij de strenge lijnen van het gebouw en het eischt geen
plaats, die ’t in strijd zou doen komen met den meer modernen
aanleg van het park rondom het huis. Ook hier, gelijk op zoo
menig buitenverblijf bij Haarlem, maar ook elders door het gansche
land, werd het huis en de aanleg beiden ontworpen door den
hoogst bekwamen en smaakvollen Z o c h e r , wiens bouwwerken
overtroffen zijn, maar wiens parken welligt nog niet zijn geevenaard.
■ Op de overplaats vinden wij de boerderij en knechtswoning,
in Zwitserschen stijl gebouwd, waaraan een door Mevr. Wü s t e
gestichte bewaarschool is verbonden. Daar is vooral een zeldzaam
schoon en uitgestrekt rhododendron-bosch bij de fraaije water-
partij opmerkelijk.
Tot de oude lusthoven, in de 17de en 18de eeuw in zoo grooten
getale längs den Kennemer duinzoom gesticht, behoorde Spaarnb
e r g niet. Destijds was ’t hier nog een woeste grond, door vrucht-
bare weiden begrensd. In ’t begin dezer eeuw vond men er een
bleek, met een’ aanleg en een paar kamers voor den eigenaar, die
sedert door den heer van d e r Hoop werd aangekocht en door
hem tot een der schoonste landgoederen van den omtrek verheven.
Dien rang heeft het tot dusver onbetwist behouden.
Het dorp Sandpoort is nu spoedig bereikt. Zijn molen, zijn
kerkje, zijn daken, als ingesloten tusschen het houtgewas van de
villa Boschbeek en van het, thans onbewoonde, maar niet onaan-
zienlijke buitenverblijf Z o r g v r ij, komen weldra in ’t gezigt. ’t Was
eertijds niet meer dan een buurt, onder Velzen behoorende, al
mögt het dan ook door zijn lange reeks van nette woningen en
heerenhuizen längs den grooten weg den naam van „een brave
buurt” ten volle verdienen. Ook thans nogHs het geen middelpunt
eener afzonderlijke gemeente, maar den naam van een dorp mag
het toch dragen, sinds er in 1844 een Hervormde kerk werd gebouwd.
In vroeger tijd stond er een kapel, op het einde der
14de eeuw ter eere van den Almagtigen God en van St. Patrick
gesticht door Heer Jan van Brederode, den ridderlijken bede-
vaartganger naar St. P a t r i c k s v a g e vu u r in Ierland, wiens
avontuurlijke loopbaan wij reeds vroeger hebben herinnerd, toen
te midden der bouwvallen van hun’ trotschen bürgt de kloeke
gestalten der oude Brederodes ons oog voorbijgingen. Dit bede-
huis is lang verdwenen. Waarschijnlijk is het te niet gegaan in
de onrustige dagen der bange worsteling met Spanjes reuzenmagt,
misschien op den dag, toen bij een vruchtelooze poging om het
benarde Haarlem te ontzetten, de buurt het tooneel was van een’
bloedigen strijd. Maar welligt is de heugenis van het oude heilig-
dom nog over in den naam van het dorp. S a n c t a p o r t a , —
de heilige poort — schijnt het te zijn. Bn zoo heeft het dorp er
billijk aanspraak op, zijn historische S niet door een Z verdrongen
te ziem J
Wanneer wij in Sandpoort niet het naaste pad längs kerk en
school volgen, maar den grooten weg houden, tot waar hij op den
straatweg uitkomt, hebben wij gelegenheid den aanleg en het huis
van Zorgvr i j — ook een voormalige bleekerij — te zien. Veel
vertooning maakt de plaats aan deze zijde niet, maar het tijd-
verlies is onbeduidend en wij komen dan de gansche reeks van
ffeftige heerenhuizen en nette burgerwoningen, die het grootste
deel van het dorp uitmaken, voorbij. Zij hebben een ruim uitzigt
over de weiden, slechts hier en daar door kleine boschgroepjes en
boerderijen met hun piramidevormige daken afgewisseld, waarboven
in de verte het torentje van Sparendam met zijn fort en zijn stoom-
gemaal uitsteekt, evenals de stompe toren van het oude Spaarne-
woude, terwijl daar ginds in ’t verschiet de torens en koepels der
hoofdstad schemeren. De golvende rookwolk daarginds, langzaam
zieh voortbewegend over de vlakte, zegt ons, dat daar het Noord-
zeekanaal de vruchtbare polders doorsnijdt, uit het IJ en het Wijker-
meer gewonnen. Die groote wateren zien wij niet meer blinken