lijnste blad het - meest aan vergT-uizing blootstaat en men
kan er bijna zeker van zijn, dat de stof, bij gelijk gewicht,
alle merken in kracht en schenk (kleur van het infusum)
overtreft. Dit is aan vele huismoeders bekend, doch daar
het een bizondere inrichting van den trekpot eischt, ter ^
voorkoming dat het stof zich met den drank mengt, is het
merk, ofschoon onder de beste thee hehoorende, minder
gezocht.
Gepulveriseerde thee trekt heter en vollediger af; wij teekenden
1 eeds aan, dat men daarom ook in Japan gewoon is, de thee
tusschen steenen fijn te wrijven.
Dl Holland , Turkije, Zuidelijk Rusland en Noordelijk Europa
is de traditioneele thee met witte puntjes nog altijd in eere
en die witpnntigheid wordt beschouwd als een decoratie die
aan de draagster eenig aanzien geeft. In Engeland en Amerika
denkt men er anders over en de Engelsche t e a - t a s t e r s
dringen er steeds op aan, dat de fabrikanten zullen trachten
hun fahricaat vrij te houden van t h e s e u gl y w h i t e
t ips. Hetzij nu de toppuntjes wit of rood zijn, kan men ze
steeds als oprechte getuigen der ßjnheid van het blad aannemen,
daar ze toch alleen gewonnen worden kunnen van
het uiterste Pecco- of topblad. De puntjes wit te houden,
vordert meer zorg en arheidsloon, daar men ze afzonderlijk
moet plukken om ze, onvermengd, met ander blad te kunnen
hekomen. De in Engeland en Amerika gewilde Orangepekoe
is gewone Pecco 2e soort, die niet afzonderlijk geplukt
en met liet overige pekoe-hlad gerold en bewerkt, of ook
wel nit de Soiichong gezeefd is, waarhij de witte puntjes
een roode of oranje kleur aannemen.
Het merk Kempoey is een zwarte theesoort die, wat stuk
en qualiteit van blad aangaat, gerangschikt moet worden
o n d e r de broken Pekoe en boven de Pekoe Souchong. Zij
is gewoonlijk wat kort en griiizig van stuk en meestal met
veel roodpmit, zwaar en krachtig, diep van schenk.
Men bereidt op Java alle in den groothandel voorkomende
soorten van groene en zwarte thee en schikt zieh daarbij
naar de onderscheiden omstandigheden. afhankelijk zoowel
van de eischen der markt als van den aard der plantsoenen
en de verhouding tusschen bereidingskosten en marktpiijzen.
Zoogenaamde Sc e n t e d t e a wordt er bij uitzondering en
dan nog meer bepaald voor de binnenlandsche consumtie bereid.
Die bereiding komt neer op een toevoeging aan de thee van
geurige bloemen. waarvoor men de Karas-toelang en de Tjoelan
g of Patiar-tjina hezigt.
In China is zulk een toevoeging meer gehruikelijk en we
eens strekkende om siechte theeen een schijn van snperionteit
te verzekeren. De Chineezen mengen hun thee met
knoppen of de pas ontloken bloemen van Oranje of Jasmijn
of ook — in den tweeden rang — met die van Aglaja odoi a ta ,
Olea fragrans, Gardenia florida, Camellia Sasanqua enz.
Verpakking.
Zal de thee niet bederven, dan moet ze goed droog verpakt
worden en was men daarom langen tijd gewoon, h a a r, onmiddelijk
na de finale droging, nog warm te pakken Na jaren
lang proeven genomen te hebben, is eindelijk gebleken dat
een meer of min lijnolie-achtige geur en hij smaak aan zulk
warm afpakken geweten moest worden. Men laat daarom nu
op de meeste ondernemingen de goed gedroogde thee eerst
een paar uren, hij droog weder, afkoelen, alvorens tot e
kisten over te gaan en voorkomt daardoor werkelijk het voornoemde
onaangename verschijnsel.
De thee wordt op Java verpakt en afgescheept in 1 /4 ,1 /» ,
I / I 6 of 1/32® kisten, wegende bruto 100, 60, 35 en ,
netto 80 45 25 en 10 halve kilogrammen. Het beste hont,
duurzaam en sterk, verdient voor den aanmaak der Msten
natuurlijk de aanbeveling, maar ’t spreekt van zelf, dat men
zich, te dezen aanzien ook al naar de plaatselijke omstandig