scheiden kinabasten aanwijst en binnen zekere grenzen lioudt.
Hoe gezonder, frisscher en werkzamer een hoom is , des
te gemakkelijker laat hij zich van zijn hast ontdoen; de
oogsting aan ziekelijke en afgestorven hoomen gaat daarom
veelal moeielijk van de hand. Zoodra de sappen zijn opge-
droogd, hecht de hast zich vast aan het hout en hieruit volgt
ook, dat niet in alle levensperioden, of liever in alle jaarge-
tijden, de hasten even licht en spoedig loslaten. Toch oogst
men bij voorkeur in het droge seizoen; wel is waar zijn de
levensfunctieen dan over het algemeen minder krachtig, maar
daartegenover staat in het natte getijde het nadeel dat de
droging der basten veel moeielijkheden oplevert en allicht
speciale inrichtingen zou eischen, die hij meer kosten ook
zwaarder en uitgehreider zorgen vragen. ')
De nitgegraven of gekapte hoomen worden dadelijk van
hunne takken bevrijd. Men neemt deze weg (met mes, hijl
of zaag) zoo dicht mogelijk aan den stam. Op onderlinge
afstanden van 0.2 meter maakt men vervolgens, met een
scherp mes, ringsneden tot op het hout en tusschen deze
Avederom overlangsche. Brengt men daarna den rüg van het
mes onder laatstgenoemde insnijdingen, dan wordt de hast
daar eenigszins opgelicht en zal h ij, hij voortgaande, zachte
heweging, van den eenen ring tot den volgenden loslaten.
Ondervindt de losmaking hier of daar, h. v. bij noesten,
verdikkingen of vergroeiingen, eenige zAA'arigheid, dan gaat
men met nog meer geduld en zorg te werk, maar forceere
in geen geval, ten einde de massa stukken en hrokken, gruis
en splinters, niet noodeloos te vergrooten. Kloppen op stam
en takken, gelijk gehruikelijk is bij het schillen van eiken-
hakhout, maakt de basten wel losser, maar schaadt tegelijkertijd
veelal aan hun niterlijk voorkomen. '^)
Een reeks van proeven Leeft eenigen grond gegeven tot het vermoeden, dat,
ZOO er al verschillen in de onderscheiden seizoenen bestaan, het alcaloid-gehalte in
den natten mousson het grootst is en tegen diens einde zijn maximum hereikt.
») IJzeren messen zijn zooveel mogelijk te vermijden bij het schillen-
Aanbeveling verdienen mesjes van buffelhoorn of koper.
De basten, op rekken uitgelegd, worden in de zon gedroogd.
De scheikunde toonde aan dat het zonlicht geen nadeeligen
invloed uitoefent op het gehalte van den hast. Bij beider,
zonnig weder loopt de droging in weinige dagen af. Dunne
hasten rollen daarbij ineen, vormen pijpen; zware stukken
hehouden meer of min hun platheid of buigen althans veel
minder om. De hast verliest bij droging 30—40 ten honderd
van zijn oorspronkelijk gewicht; meer naarmate hij
jonger, derhalve saprijker aatis , — minder daarentegen natuurlijk,
Avaar hij gewonnen werd van doode en zieke, alzoo voclit-
armer boomen. In luclitdrogen staat houdt de kinabast dooreen
nog 13% o/o Avater.
Op raad van handelaren zijn längere reepen gesneden en
aan de markt gebracht; zij hebben een naar evenredigheid
hoogeren prijs niet doorloopend kunnen bedingen. Intrmsieke
waa'ixleverhooging hlijft natuurlijk geheel buiten de quaestie
van eene toename in omvang.
Bij kunstmatige droging dient gewaakt tegen rechtstreek-
sctie blootstelling aan vuur en aan rook. Ook zij men er op
bedacht dat sterke droging allicht de oppervlakte doet gereed
schijnen, terwijl het inwendige, op de breuk, nog vochtig
blijkt. In gevallen van tAAujfel kapt men, met éénen bijlslag,
een stuk hast doormidden. Is deze door en door droog dan
zullen de fragmenten llink van elkander springen en op de
onderlaag zich verspreiden.
Volkomen droge basten bederven niet zoo men ze goed
hewaart; verpakt men daarentegen niet geheel droog product,
ZOO kan broeiing ontstaan, gevolgd door ontleding of althans
waardevermindering en zal het standvastig voorkomen in ieder
geAAil lijden.
De O.-I. hasten worden verpakt in kisten en balen (jute-
zakken) die 60—75 kilogrammen inliouden, naargelang van
de zwaarte der basten en de stevigheid der verpakking. Dooreen
A\iegen de kisten 20, de zakken 1% kilo. Beide emballages
dienen het product even goed; maar de kisten zijn duurder