cultuurge.vassen. De jonge planten liebben te lijden van krekels ,
die de topeinden afvreten, geliikkig zelden in ontwikkelde
plantsoenen voorkomen en waar zij zieh vertoonen, gevangen
en gedood moeten worden. Ernstiger kwaad doen de witte
mieren en waar men deze treft is de strijd wanhopend en
kan de vraag rijzen of het niet verständiger mag heeten
plaatselijk vooreerst van een aanplant af te zien. Is bet ter-
rein te irrigeeren dan bestaat er hoop dat men de gevaarlijke
mieren-kolonie vernietigt.
Geen ziekte of plaag is der thee-cultuur zoo geweldig en
gevaarlijk als de z. g. tliee-roest, die veroorzaakt wordt door
een tot de Hemi p t e e r e n behoorend insect, He l o p e l t i s
A n t o n i i — de t e a - b i i g der Engelschen. Zoowel op
Java als in Britsch-Indie heerscht de thee-roest schier voort-
diirend, hoewel afwisselend, op de meeste plantages en men
slaagt er niet in, afdoende middelen ter harer voorkoming en
onderdrukking te vinden. Waar de ziekte — het insect —•
zich vertoont, daar kan men slechts trachten haar uitwerking
te beperken en geen beter middel bestaat daarvoor dan het
doen opzoeken en dooden der nietige diertjes, terwijl een
flink onderhoud van den grond en een rationeele verzorging
der heesters, deze onder de giinstigste omstandigheden kunnen
en moeten houden tot het hieden van weerstand.
In alletliee-tiiinen kan men ziekelijke heesters of ledige plekken
vinden en aan het oordeel van een ervaren planter blijft overge-
laten de vraag, of inhoeting al of niet wenschelijk is te achten.
Oogst en bereiding der thee.
De fraaiste en de weelderigste thee-plantsoenen kunnen den
ondernemer nog geen voordeel verzekeren, zoo deze zijn
grondstof niet goed weet te ver werken. De prijzen van gelijk-
soortige doch ongelijkmatige theeen loopen zoo uiteen, dat
men inderdaad bij een groote productie verliezen en bij een
geringe hoeveelheid nog winnen kan. Niet alleen dus de
weelderig!leid van het gewas, maar ook en zelfs meer, de
oiieraties na den pluk, beheerschen de financieele b e lan g ^
van een onderneming. Het verschil in prijs voor eenzelfde
theesoort, kan 25 cents en meer per half kilo bedragen en
de thee-productie in China en Britsch-Indie nam sinds eenige
jaren zoo verhazend toe, dat de nieuwere ondernemingen een
harden strijd te voeren hebben en voorzoover zij nog niet
vrij zijn, de mededinging met gelukkiger ondernemingen slechts
met moeite volhouden. China produceert enorm en staat zijn
product af voor prijzen die de Indische planters moeielijk he-
vredigen kunnen. Van weelderige plantages kan men op Java
500—600 kilogrammen thee per h o u w jaarlijks oogsten, maar
zelfs die bizonder groote productie laat onbevredigd, zoo de
prijzen een zeker minimum overschrijden , daar de prodiictie-
kosten hoog en de fiscale lasten niet gering zijn.
De Indische theeen hadden aanvankelijk een grooten weer-
zin van de zijde der consumenten, die aan de Chineesche
thee gewoon waren, te overwinnen en nog is het uitsluitend
gebruik van de Indische thee zeldzaam en wordt deze meer
bestemd tot vermenging. De s m a k e n verschillen in alle landen,
zelfs in de onderscheiden streken van hetzelfde land, en het
is een geluk voor de indische ondernemers, dat men meer
en meer de voordeelen van die vermenging leert inzien en
waardeeren, zoodat de vermenging van chineesche en indische
thee wel verre van als knoeierij en hedrog te worden beschouwd,
een eerste handelsvereischte is geworden dat veel
oefening, ervaring en kennis vordert. De chineesche thee is
ilauw maar geurig; de indische sterk en dikwijls ook wel
geurig, maar daarbij meer scherp en prikkelend.
Het is voorts een geluk voor de Indische fabrikanten, dat
zii noo- wars blijven van opzettelijke v ervalscliin g, terwijl
h ek e iM en te veel ervaren is, dat de Chineezen hnn_ product
gaarne vermengen met Surrogaten die men lie fst m et in de
thee verlangt. Het zal wel altijd een illiisie blijven in Indie
thee te willen bereiden, volkomen gelijk aan de supérieure