i 4<J C O M M E N T A R I I
füiv. ■■
Ilit!
■RH
pvaeeunte Perralto vulgatum ad disparationem. In Guelf. et
lat. est ad desperationem.
inajiihus — AA^iat. qiie adiirit pro e t, deinde reciperét lam-
beiido d a t; etiaui Guelf. et ante lambendo omittit.
recvperaiitur — AVrat. recuperant. Paulo anten et terra re-
cipisntes Snip. Vatic. Guelf. Wrat. Postea A c vero aeris Sulp.
iit incidatur arhoris crassitndo — Guelf. AVrat. uti incida-
tur. P os t crassitndo Wrat. repetit arhoris. Postea essiccescat
Sulpic.
inutihs liqiior — Sulpic. suhtilis. De inde per torcidum
Sulp. AA rat. Palladius 12, 15, i . Sed arbores quae caedentur
iisque ad medullam securihus recisas aliquamdiu stare patieris,
,^ut per eas partes humor, s i quis in venis continetur, excurrat.
Plinius 16 sect. 74 Circumcisas qnoque ad medullam aliqui
non imitiliter relinqnunt, ut omnis humor stantibus defhiat.
D e torulo dicam ad sect. 7.
smiiem — AVrat. insaniam. Deinde materiae aequalitatem
Sulp. A’^atic. Guelf. Wrat. Postea Turn autem Sulp. Guelf.
4 -
Hoe autem ita esse — AVratisl. hinc exorditur Capitulum
X X . Deinde animinn advertere Guelf. AVrat. Postea arbutis
C od e x Laeti.
' suo quaeque tem p o r e ----Fea voluit dare jmo quoque ternpore,
quae est scriptura Sulp. Guelf., , Credo equidem voluisse eum
dare suo quodque tempore. Hoe enim more loqui solent scri-
ptores huius aevi.
ad imum perforata — ad imum truncum aut in radicibus
perforant scriptores graeci et latini rei rustieke; quo facto arbor
A D D T B R I I I . C A P U T IX . 1 — 4- ^4 *
castigatur vel castratur, inutill detracto succo : deinde quae habent
Guelf. AVrat.
~(^ui autem— hurnores— Sulp. Vatic. Guelf. Wrat. et Tjaeti
C od e x <^uac — humoris, nisi quod hurnores Sulp. et Laeti Codex
liabeut. Quam scrlpturam curn probasset 1‘ e a , necessario seque-
b atur, ut assumeret in sequentibus scrlpturam Codicis Laetiani
ejjiciuutur inaiies et 'vitiosae. In verbis iiiancs eas et vitiosas
copulam et omittunt Guelf. Wrat. Equidem pluriuin librorum
lectionem vel ideo p ro b a v i, quod hurnores concrescentes in arbore
possunt in te llig i; at vero arbores concrescentes putrescere quo-
jnodo dici possint, equidem nou possum comminisci.
siccescendo consenescunt — Guelf. sicciscendo. Ser|uens
consenescunt revocavi ex Sulp. et Wrat. cum 1’ e a , cum vulga-
jetur non senescunt, quod Galiani interpretatus e s t: Eccettnati
duiique quegli alheri, che si seccauo da j>er loro, gli altri tutti,
se quando se ne vuol fa r u so , si toglieramio, e abbatternnno
colla sopradetta regola. Quae sunt ab hoe loco et hac doctrina
alienissima. Quae enim ipsae per se senectute siccescunt arbores
, de his Vltruvius loqui nee vo luit nee potuit. Rod e contra
v e r t i t : L a js t man also die gesunden Büutne nur nicht so lange
stellen und trockenen bis sie verdorren, sondern wirft sie , nach-
dem sie nach gegebener Anleitung behandelt worden s in d , zii
Bauholz um: quae sententiam satis probabilem h abent, sed ex
A'itruvil verbis non expressam , qui -si ita sens is set, dicere opor-
teb a t: Ergo durnmodo — non senescant. Sed senescere aut con-
senescere hoe in loco ntillo modo vitrum arborum significat, sed
potius vir tutem , quam arte conciliata aiboribus senectus affert,
siccitatem v id elicet, quam corporibus senescentibus propriam esse
omnes norunt. E s t c|uidem senectus etiam arborum v it io s a , ea
vid e lic e t, quae sticcis putrescentibus cariem affert et materiem
rnutilem elFicit. Sed ea in arboribus incisis post autumnum et
per hiemem destillantlbus nee locum hahet nee dicitur hoe loco
a Vitruvio. Satis ita veterem lectionem stabiliisse mihi vid eo r:
sed superest aUa diffiqultas, quam facit membrum orationis alte