I C o M M E N 1 ’ A R ï 1 A D L Ï B R I I I . C A P U T V I I I . i . 1 15
i !ü;
H
tata fu it, ia cam conlecluram iriducUis. Sed gravior est v h i
docti error in eo , ip o d incertmn geims ve lu t alteram speciem
retulit ad reticiilal iim, atque utramque spegiem contiueri putavit
eo genere, quod saxis qnadiatis struitur. Errorem Perralti satis
bene coargult Galiani, in eo tarnen ipse cum illo en an s , quod
genus incertinn putavit minutissimis caeinentis strui voluisse Vi-
tiu v ium , cum rulnae parleturn eiusinodi hodieque superstitiun
saxa ve l caementa moitstrent ingentia sibi invicem iuncta atque
implicata. Scilicet verba Y itru v il utrmpie ex minuiissimis simt
iiistruenda male v e r t it : Ambedue ijueste Jabbriche hensï si
haiino a fave di picrre piccolissirne: c|uera secutus, ut fere sem-
pe r . Rode simililer d ix i t : Berde viujs man aus sehr kleinen Slei-
nen vcrjeridgen. Aliud enim est strnere parietem^ aliud «k-
strnere; quod discriinen deinde arcuratius euarrabo. Quo exem*
plo potest constare, sermonis latini proprietatem Inteipretem
V itru v ii primam omnium rerum callere oportere, si opeia ab eo
tradita eorumque fabricam recte et intelllgere et iudicare voluerit.
Tncertum hoe genus simul dicitur antiqiium; et videtur omnlno
omnitun fuisse antiquissimum ctiam apud Graecos. Testem habeo
Pausaniam 2, 25, 7. ubi TirynÜios, antiquissimae urbis Argolicae,
ruinas describit bis ve rbis ; 70 5») relyios, d bi) fióvov rwv épeariesv
%eiirl.Tai, KvnXésKüdV piv èsriv epfov, xsitoir/rai èe dpySov AiAcat',
fiéyeSos êycaov 'inaSTOs XiSos, ws d;r’ avr&v pyè' dv dp^i/v ruvij^rj-
vai TÓv fimpóraTov vnó dEvyovs qpióvwv. Xidia èk ivrjpjxoSTui
irdXai, cüï judXisra avroiv ’dilaSTov dppoviav Tois jxeydXois XiSois
Êivai. in quibus verborum structuia adeo laborat, u t mirer, In-
terpretem nuperrimum tacere. Verba primura dn’ adraiv aut abundant,
aut alieno loeo collocata retrabi debent ad antecedentia,
quae sic sunt corrigenda: Ttejtoiqrai èè djr’ avr&v dpfö>v Aidtov,
fiéye^os tjcovros indiSTov XiBov, ebs' /tr/ó’ dv dpyriv, i. e. structus est
murus lapidibus rudibus, tanta magnitudine, ut ne minimus
quidem eorum a iugo mulorum omnlno moverl possit. Lapilli
autem iara olim inserti fuerunt bis saxis i t a , u t singuli iunctu-
ram magnorum finnent. Hoe est scilicet i llu d , quod alt Plato
Legum X p. 103 ed. Bipont. ov&k ydp dvtv SfimpZiv tovs fieyd-
Xovs (fasiv OL XiBoKóyoi XiSovs- tv r^tia^ai. i. e. lapides quoque
magnos slne parvis bene strui negant fabri. Idem Pausanias
X, 37, 4 commemorat réïyos- dpywv XiSasv 9-tas- dë.iov. Hos eos-
dem dpyovs X'iSavs' antiquissimos Graecos instar simulaciorum deo-
rum fuisse veneratos tradit Idem 7, 22, 3 tfuo in loco simul me-
morat aram Xi^osv Xoydócav', i. e. lapidibus seu silicibus sine calce
barenato structam. Quod structurae genus Graeci proprle %iBo-
Xóyyfia dixerunt, et fabros XiBoXóyovs. Silex aequatus vel cae-
mentum aequaium graecc XiBos Svvvofios dicitur; quem habes in
fragmento P olyb ii apud Suidam et in Strabonis libro 5 p. 167
Sieb. oi bk vTCÓvop.01 (Svvvópup XiSep naTanaynp^tvTts, i. e. cloacae
caemento aequato instar fornicum structae. ubi de boe- vocabulo
bene disputavit Casaubonus.
Postea quarn baec scripseram, vidi in eimdem errorem, quem
in P erralto, Galiaiio et Rodio reprehendi, contagione quadam
exemplorum alienorum aut versionum inductum Gallum Petit-
Radel impediisse et paene obstruxisse sibi v iam, quam affectabat
ad perquirendam antiquissimam Pelasgorum historiam, insistens
v^estigiis structurae antiquissimae, quam polygonam irregularem
appellat, per Graeciam et Italiam dispersis et in ruinis antiquissi-
momin oppidorum et monumentoruin reliquis. Ponam ipsa verba
excerpta ex relatione virorum doctorum, qui de conatibus civis
sui antiquariis ad Institutum litterarium Parisiense praeiudicium
suum detulerunt, positum in Epbemeride M illia n a : {Magasbi
Encyclopédiqiie An g No. i2 p. 5 2 i- } II est clair que la con-
strueUon polygone irréguliere n’a auciin rapport avec V opus in-
cerLiim de Vitruve. L e C. P e tit- Radel a prouvé que dans la
construction dont Vitruve nous p a r l e i l n entroit que des pier-
res di nu tres - petit 'volume., afin que ces pierres, fo rmant mie
espece d' amalgame avec Ie ciment, pussent contract er iinc ad-
hérence plus fo r te . L a construction polygone irreguliere présente,
au contraire, des masses de rochers, avec nne snperjicie
lisse, depuis 1 metre 4. decimetres, jusqu' d 5 rnetres environ