24 C O M M E N T A R I I a d L I B R I I. C A P U T I. lö. 17. 85
Versu 11 C od e x habet vaiy, versu 12 vóryt, versu 13
K\aKT&v Bésiv iirépiS)ceo asrpüov.
Versu 14 Codex dabat ressapoov, quod prosaica oratio flagi-
tabat, u b id ic en d um e ra t: roórou J i>v^pó, (roiJ Kpóvov)
fivnXo, êtix rs^sapc^v. Hinc forte versu 3 scribendum:
iv^póv - TéXXETui 'dsrpov. A quo tarnen termino metiatur distan-
tiam Saturni non video.
Versu 15 ^aiv^v est stella lo v is . Versum 16 non expedio.
Sensus esse debet, tantundem Martis stellam distare a lo v e ,
cjuantmn lup ite r a Saturno. In Codice est r is iv — 'éfipifios.
Versus 17 sententiam Plinius interpretabitur; a Sole ad Mar-
tem tonum, id est quantiim ad Lunam a terra.
Versu x8 Codex habet P linius a / W e ad Solem
sexquiplum.
Versu 19 CoA&x hxoSTiX^wv — IpfiEias habet. Plinius :
a Lnna ad Mercurium spatii eins ( to n i) dimidiuvi, et ab eo ad
Vinerem fe r e tantundem.
Versu 20 C od e x dabat bi. Versum 2r equidem non
intelhgo nee extneo. Facile quidem metrum sanabimus scribendo
r^ivrpov b' tjeXimo Bé^iv êXXa^s b7a. Sed quid sibi vu lt
V^Xioro? Versum 22 non magis expedio. P o s t verba ^spiy.
9y^oyósv xrnp videntur versus aliquot excidisse ad .onarum con-
dUionem et temperaturam pertinentes. Versu 24 scribendum
videtur oApavói ^édrovos tóvov 'hjeeSe róv bia nasZ>v. P lin iu s :
I ta septem tonos e jfic i, qnam bia ^asSdv harmoniam vocant, hoe
est universitatem concentus. Tóvov igitur dixit pro Lppoviav
p o « a , SI manum eius tenemus. In Codice enim ita , ut edidi
senptum extabat vocabulum róvov.
\ e, sum 25 Ita corrigendum suspicor Toiyv roi setpyv' ó /Jws.
Cetemm Theon hunc poetam pov^.Hcbrarov ^XÉ£avbpov vo ca t’
nnnotante Grotlo. Addo reliquum locum Plinii 2, 20. PythagJ-
ras mterdum ex mnsica ratione appellat lonnrn, quantum absit
tl ra Lnna. a Marte usque lovem dimidliun : ab eo ad Sa-
turmim dimidium: ct inde sexquiplum ad Siguiftrum. — Ju ea
(universitate concentus) Saturnum D o r io moveri phthongo, lo vem
Phrygio, et in reliquis similia incunda magis qnam neces-
saria subtiUtate. Doctrinam Pythagoraeorum exponit et explodit
Aristoteles de Coelo 2 cap. 9 toto, post eum Plutarchus de Plato-
nica ivyoyovxq cap. 31 P- 324 ®eqq. ed. Hutten. Contra nuper
<Helvetus Prevost in Commentatione inserta Commentariis Acade-
miae Berolinensis anni 1804 (^iielques remarques sur V ame
hiimaine suivie de l' explication d' un passage de Timée) bene
docuit qnam prope a ve ro absit, et quam originem causamque ha-
buerit opinio Pythagorae.
cum geometris — Sulpic. Fran. Voss. Guelf. 3Vrat. a geome-
tr is , nisi quod 33Gat. geometricis habet. Sequens de visa in
Sulpic. Fran. Guelf. Wrat. Voss. scribitur diuisus , in Argento-
ratensi 1543 de usu. Postea Fran. appellatus.
manu ac tractationïhus — Sulpic. locund. Vatic. Fran. Voss.
Guelf. Wrat. nianu aut tr. Philandri Argentoratensis iam verum
posuit. Deinde eligantiam W ra t. Ceterum quae malim, ad ope-
rum referendum: nam opera ad elegantiam inanu perducuntur,
ingressus vero ad ej^'ectnm tantum.
; abunde videtur J-ecisse — locundus is ante videtur inseruit,
quod pronomen abest a Sulpic. Vatic. Voss. Guelf. W ra t. Franeck.
habet notas, easque — 3VratIsl. habet omislt, Sulp. habeat;
deinde eas Sulpic. Fran. Voss. Va^ic. W rat.
ne deficiatur — Ita pro vulgatis ne destituatur vel dejiciat
Sulpic. locun di, Argentor. i 543j luntina, Franeck. Guelf. Cotton.
Vossiani duo, (te s te Oudendorpio ad Suetonii Aug. 84 P- 3o6. )
In Wrat. est ne dejiciat. Infra in Praefatione libri V I I I e s t:
si non terrestri cibo memhra corporis alantur, dej-icientur. ubi
Sulpic. Guelf. Wr.'it. dant dej-icient. In Argentoratensi Philandri
1550 einendationem, si ita appellari p o te s t, iam positam reperio.
1 7 -
fa c ilite r contra — In Co lton . Voss . est fa c iliu s , quod pro-
bans Bondam p. 23 deinceps corrigit quo pluribus.