1 (
.f It
I -f
i ^ f . i; |i'
1
•j^j!
jo6 G O M M E N T A R I T
AD LIBRI V. PRAEFATIONEM.
voluminibus — W ra t. omisit vocabulum, idem postea vel
aniplificatiouibus auctoritas dat, Sententiam V itruv ii satis defi-
niunt verba amplioribiis voluminibus, deinde amplificationibns,
■ postea freqiientia nndtitudinepue sermonis, quibus de eadem re
utitur. Hanc videlicet causam \'itrtivius esse putat auctoritatls,
qnain alii scriptores in diversis artium et disciplinaruin generibus
tractandls consecuti sunt. Contra Perraltus ita facit loquenteni
V itm v inm : Bien q u il soit vrai qiie ceux qui out composé de
graiids ouvragcs remplis de belles jjensées et d excellens pre-
ceptes , aient toiijours acquis beauconp d'estirne , et qne j e pense
bien aussi prétendre qiie mes études seroieub capables de me
Journir assez de quoi amplijier mes Ecrits et étendre ma re-
putation. Rectlus G a lian i, qui tarnen in aliis peccavlt. Sic enim
is : ~Dio’l volesse, che anche in queste nostre Jatiche ei fo s s e
permesso di patere colle amplificazioni accrescere riputazione
a quesli insegnamenti. Queni verbotenus secuta est Rodiana
versio.
ut historiae — Guelf. W ra t. uti historia. Etiam Sulp. histo-
ria dedit; deinde poematoriun Sulp. Guelf. poematicqrum Wrat.
Postea eligans Wrat. In structura verborutn vulgatae lectionis
poemalnrn vero , carminnrn laborat lector. Difficultatem elusit
Galiani v e rten d o ; i poemi colla misnra e coi piedi dei versi colla
elegante disposizione delle parole, e de’ discorsi j r a Ie pei sone
e col distinto suono de’ versi. Ante eum Perraltus: D a n s un
Boëme la mesure et la cadence des vers et les orncmens d.n lan-
gasse qui est particulier d la P oes ie, avec les entretiens des dif-
ferentes personnes que l’on y introduit. Vocabulum poernatum
est de poesi in universum intelligendum, quae diversa canninurn
genera, eorumque diversa metra in se complectitur. f acilis eral
luedela laborantis structurae adsciscenda scriptura Wra t. poernati-
■4
1
a d e i b e r V. P R A E F A T I O N E M i. 2. 307
corum vero carminum metra et pedes. Nam carmen est proprie
le x vel formula verborum solennis. Cicero pro Murena cap. i2.
Praetori quoque carmen compositum est. Idem pro Rabirio Per-
duell. c. 4 crudelissimi cruciatus carmina. Magis abludit locus
de Finibns mal. et bon, 5, 15 sunt enim plurima elemeuLa natu-
rae, quibus auctis virtutis quasi carmen ejjicitur. Plinius 23
5 .4 C a t o prodidit luxatis membris carmen aiixiliare, M. Varro
podagris. Caesarem Dictatorem ferunt semper, ut primurn
cwzreJüret (in veh iculo ) carmine ter repetito securitatern i t in e - ■
rum aucupari solitum. Sic idem ^7 terque iiovies carmen
dici. et saepius alibi carmina dixit pro formulis.
inter personas distinctas, et versuum pronunciatio — V u l-
fiatum dedit locundus inter personas et versuum distincta prou.
Sed eo ord in c , quo po su i, verba extant in Sulp. E atic. Guelf.
Wrat. Copulam et omittunt Vatic. Guelf. W rat. sed Sulp. cum
Fran. recte post distinctas collocatam babel. distinctas Sulplc.
Vatic. Eran. Guelf. \Vrat. Teniere locundus liane scuptuiam
mutavit; quasi non et prosae orationis distincta sit et esse debeat
pronunciatio. Etiam comma post dispositio vulgo positum, erat
tollendum; pertinet enim dispositio etiam ad sententiarum inter
personas, et quidein distinctas.
prolectando —- Guelf. a prima manu proicctando senptum
babet. Deinde producit Sulpic.
I
in arcldtectura — Praepositlonem omisit W ra tls l. Deinde
obiciunt Guelf. Wrat. adiiciunt Sulp. postea nee pateant in
eorum consuetudine nomina. Mira est dictio nomina vocabulo-
rurn patent in consuetudine! nisi forte verba ita sunt iungenda:
nee patent nomina ( arcliitecturae propria) in eorum (nomi-
num) consuetudine: id e s t, cum ea (vo cabu la ) per se non sint
aperta, nee nomina pateant et aperlantur frequenti eorum usur-
patione et consuetudine.
’i l «IS!’!