''r'l j:'
h4
ii ‘1
! lil
lOÓ c o M M E N T A R I I
iii'ves, macras vincas ejficere dixervnt eoflem tests 3, 1 1 , 9.
Pliiitus 17 cap. 4 se.ct. 3 terrarn carhrnicnluni noniieavit. Suspi-
clonem 4octissimi n u p e r , o;heu! Comitis rle Veltheini posui in
Iiidice Scriptoruin R. R. esse tofum mbmm a V itiuv io in capite
sequenti noiniiiatuni, et desciiptuin a Ferbero F.pistolaruin Ita-
licavnm p. 237 vel p. 308 versionis gallicae. Ceterum cum VI-
tiu vü philosopbia sentit D io Cassius libri 48 cap. 51 avpficiivtt
Tt/s fvs TÓ jLiév Aijrapov viró roti irttpós, ró ói rpaxv
Kat ósr&öes ytroXeiTtes^af stfpayya ben re ouv ot oj’Kot #’£ dvayKj/r
yiyvovrai' Kat avxfich pkv bo^évres is KÓviv biuXvovrat, tibari bè
Svv Kovia fvpa^ivref swiaravrai, Mat ètfi' osov y ’ av èv rtti vypw
wst, xtjyvvvrai re Kat trerpovvrai. aïnov bk, on r.6 pkv npavpov
avr&v itró piv roti Kvpót opogivotn o\ ovros iftireiverai re nat
Spa-óerai, rij bk bij svppt£ei rijx voribot ovai/'ijxfrui, Man rovrov
Êi(5oi> bra navrös SvpiriXtj&kv aXtirov yiyperai. Addo locum Sidonii
Apollinaris Carminis I I ve isu 57 seqq.
itnr in aequor
molihus, et veteres tellus nova contrahit midas.
Namque Dicarcheae translatus pulvis arenae
intratis solidatur aquis ^ durataque massa
sustinet advectos peregrino in gurgite campos.
ad quem locum recte admonuit Sirmondus a Strabone üppoKoviav
vocatum pulverem Puteolanum cum calce mistum usta.
A D C A P U T V I I .
Sequitur ordo de lapidicinis — I lin c Wrat. exorditur Ca-
pitulum X I I I . Veterem lectionem ex Sulpic. Vatic. Fran. Wrat.
restitui. locundus enim bic et ubicunquc vocabulum est lapici-
dinis dedit, piopius ad Etymologiam, Eandem scripturam sect. 3
praebet Sulp. Fran. Wrat. Sectlone item 4. VaticanI cum Fran.
lapidicinis dant, Iterumque ibidem Fran. Wrat. Similiter sect. 5
Fran. Wrat. In Plinio 7 sect. 57 Cadmus dicitur lajticidinas
A D L I B R I I I . C A P U T V I . ó. V I L i. 107
idvenisse, ut est in Codice R e g io 2. Sed Edd. Romana, Par-
mensis allaeque vetustae rum Regio x et Cblffletiano lapidici-
nas babcnt. In reliquis locis Flarduinus de scripturae varietate
lectóies non admonuit, Harduini morem in edendo Plin io secu-
tus est Bi otier. Festus tarnen, jutapcdictnae, inquxt, uht lapzdes
excinduntur. Ita scriptum vocabulum exbibent edd. antiquae
Varronis R. R. I , 2, 23 ubi Victorius e Politiani libro lapici-
dinae dedit.
ad aedificia — Omisit Sulpic. cum W rat, ut sequens esse
Fran. sed alia manus verbum supplevit. Postea similibus vir-
tulihns Codex Laeti.
uti SLint — riihrae, Allienses — Sulpic. ut — Fallenses.
Etiam Guelf. Fallenses. Wrat. ruhore pallentes. locundus Fal~
lienses d edit, Rode cum Fea Allienses., quod Pallienses aliunde
ignoramus. Sed de Alliensibus lapidicinis non magis constat.
Pallienses autem iterum nominantur sect. 5. Idem Fea cum Ga-
liani delnceps et aliae d edit, nescio qua ratione motus. Plinius
36 s. 43. Alia rnollitia circa Romam Fidenati et Albano. Omisit
igitur rubras et Pallienses v e l Allienses. E s O t etiam alia dubitat
io , ruhrae separandae an cum A llien s ib u s , Fidenatibus et Al-
banis iungendae sint. E d itlon e s , quas v id i, omnes post ruhrae
ponunt incisum, solus Rod e vertendo cum sequentibus iunxit.
Noster sect. 5. Cum ergo propter propinquitatem necessitas
co gat ex rubris lapidicinis et Alliensibus et quae sunt TJrhi
proximae, copiis uti. unde fit manifestum rubras sui generis
fu is se , quanquam Plinius e x isto loco excerpta orania ad lapi-
dem ruhrum retulerit. De inde ipse Plinius Anicianarum silices
.albos pronunciat, Vitruvius autem sect. 3 colorem Anicianarum
lapidicinarum esse quemadmodinn Albanarum ait.' Ig itu r rzibrne
nee cum Fallienses nee ciun Albanae iungi potest. D e Albano
saxo dicam ad sect. 3.
Amiternhiae — Fran. Wra t. Ameterninae. Fea Autemuinae
scribendum cen suit, rationes non edidit.
quae suut hls gcncrihus — i. e. quae sunt iis similes. Ita