i
500 C O M M E N T A R I I
rum opinioni, quae distantiam anteridum definit non ’latitudine
sed altltudine suLstructionis. Deinde ipse Vitvuvius dentium dl-
stantiam a muro introvsum eadem substructionis altitudine definit.
Postea admissa Perralti emendatione verba procurrant autem ah
irno qvantum (voluit quanta dare) altitudo substructionis est fu -
tura, deinde contrahantur gradatim ita ,u ti surnmam habeant pro-
minentiani, quanta operis est crassitudo, sententiam eam minime
sua sponte fundunt, quam extorsit vir d'octus. Distantiam enim anteridum
a substructione putavit Perraltus a Vi t .uvio siguificari bis
verbis procurrant ah irno, quae reddidit; q u ils avancent dans
terre par Ie p ié ; eamque in opinionem induxisse videtur virum
doctum locus sequens de dentibus introrsum substructioni adiun-
c t is , qui singuli distant a muro vel substructione spatio altitudiuls
eius; itenique structura dlagonlos contra angulum muri introrsum
facta, in media sua parte dlstat ab augulo muri interlore spatio
altitudinis substructionis. "V erum non anlmadvertit Perraltus Vi-
truvium bis veibo distare vel altero in loco discedere ( uti babent
cum locundo vulgares Editlones) a muro usum fulsse, tertio vero
in loco recedere ab interiore angulo muri. Contra verbum pro-
currere ab irno ad summum gradatim, uti sequentla docent, nullo
•modo ad distantiam anteridum a muro trahi potest. Ita enim procurrant
autem a muro per terram aut per imum dlcendum fuisse
videtur. Sed in bis Ipsis verbis inest vltium apertum, uti antea
dix i ; cui qua ratione medeiidum s i t , equidem non reper io: et
muor reliquos Interpretes de vitio tacuisse. Fortasse alios in
vestigliun verae lectlonis pdrducet varietas librorum allquot scri-
ptorum, qui procurrat — fu e ra t — contrahatur — habeat, scri-
ptum babent, ita ut suspicari liceat, totum locum de crassitudine
substructionis esse intelligendum. Galiani locum ita vert il; Par-
tano dal fondo a quella larghezza cOrrispondente all' altezza del
fondamento, indivadano di grado ingrado ristringendosi, fin ch é
venga la cima a sporgere ianto quanto e la larghezza del muro
dalla parte di dentro. Vides igitur eum extremam correctionis Per-
raltianae partem adsümslsse; sed adiecit quaedam, quae verba
AD LIBRI VI. CAPUT VIII. 10. 501
ojfcris est crassitudo in sententiam allenam detorquent^ quasi mu-
rus vel substructio crassitudlnem Interiorem diveisam babuerlt ab
exterioie. Britannlcus interpies. Newt on , ita locum reddidit:
Tlieir project ion at hotlom is also Lo he equal to the thick-
nejs oj- the j^oiDidation-ivall: Jrom thence diminishing graduallj^
lilt at the top they v ia j he as prominent as the thicknefs o f the
work. In annotatione piimum queritur de loei obscuritate, deinde
verlorem sibl videri alt sententiam, quam Eaibarus expresserit
vertendo: JDal basso tanto hahhiano di piede, quanto esser
deve grosso il fo n d am en to rn a i poi a poco a poco inalzandosi
si rastremino tanto., che di sopra siano cosi grosse, quanto e
grosso il muro delL' opera che si f a . Ad eundem igitur modum
ceuset verba \it ruvi i vertenda essc: that the antei ides should pio-
je c t at the top o f the foundation no more than is .sufficiënt to
receive the thicknefs o f the work o f the superstructure with its
projecting pilasters. Caido igituv' interpretationis bulus novae
vertitur in verbis quanta operis est crassitudo, quae Galiani plane
pervertlt vertendo, Perraltus contra ad ipsam substructionem vel
murum retulit, quae iina et summa est eadem crassitudine; itaque
Perraltus opus habult adsumere altltudinem substructionis ad cras-
situdinem anteridum deflniendam. Neutonus autem cum Barbaro
opus super substructione erigendum elusque parletes intelllgit.
Rode denique locum multo obscurlorem feclt ita interpretando:
Untenvdrts lasse man sie um so v ie l, als die bestimrnte TDicke
des Grmidbaues hetrdgt, hervortreten, darm aber nach und nach
sich einziehn, bis sie oherwarts gerade noch so weit hervor-
springen, als die JDicke des fVerks betragt.
1
ïf