1842. vele m in d e ren ; vier van Hassims broeders inet hun gevolg en
eenige der hoofden van Siniawan tegenwoordig waren. In deze
bijeenkomst hield hij eene aanspraak in het Maleisch, door een
tolk in het Chineesch overgebragt, waarin hij de Chinezen voor-
hield hoe verachtelijk hun naam zou worden door een zoodanig
bedrog, de hoop uitdrukte dat het niet opzettelijk was geweest,
hen als mannen van eer opriep het misdrevene te niet te d o e n ,
en hun ten slotte eene geheel nieuwe overeenkomst voorstelde. Zij
verklaarden zieh daarop bereid de hun voorgestelde voorwaarden
aan te nemen en zoo vele leden van de kongsie Sin-ta-kioe toe te
laten als de Radja mögt wensehen, maar vroegen hem tevens hoe-
ver zieh zij ne plannen tot het toelaten van andere Chinezen uit-
strekten. Hij antwoordde dat de kongsie Sin-woek onmiddellijk
aan den linker-arm der rivier zou gevestigd worden. Maar hierin
wilden zij volstrekt niet toestemmen, zieh beroepende op hunne
oudere aanspraken en de hulp die zij in den oorlog verleend had-
den ; zij vonden het hoogst onregtvaardig dat anderen het graan
zouden komen e te n , dat zij geplant hadden. Daaren legen bragt
Brooke hun onder het oog dat hun slechts een bepaald gedeelte
des lands was afgestaan, dat h u n n e voordeelen niet verminderen
*. zouden omdat a n d e r e n e e n a n d e r d e e l van den grond be-
werkten, en d a t, welverre van het graan te eten dat z ij geplant
hadden, die van Sin-woek hun eigen graan zouden moeten planten,
en ieder slechts eten zou wat hij zelf geplant had. Hij voegde er
bij dat zij alle aanspraken op vroegere diensten gegrond, door hun
bedrog hadden krachteloos gemaakt, en dat, zoo zij de aangeboden
voorwaarden niet wilden aannemen, en de vestiging der kongsie
Sin-woek niet wilden toelaten en beloven dat zij zieh vreedzaam
jegens haar gedragen zouden, hun niets anders zou overschieten
dan naar Sambas terug te keeren.
De bijeenkomst scheidde ten twee ure in den n a ch t, onder het
aanhoudend geroep der Chinezen dat het nooit zou gebeuren, en
de plegtige verklaring van Brooke dat het moest gebeuren, en wel
op overmorgen. Op dien dag werd eene nieuwe bijeenkomst gehou-
den , waartoe een nog grooter aantal Chinezen u it den ganschen
omtrek was opgekomen. Zij openden de onderhandeling met zieh
bereid te verklären de nieuwe voorwaarden aan te n em e n , en de
stelligste verzekering te geven van hunne goede trouw en de zui-
yerheid hunner bedoelingen. Ook in de toelating der Chinezen van
Sin-woek verklaarden zij te zullen b e ru s te n ; met verzoek evenwel 1842.
d a t, op grond van hunne oudere aanspraken, deze nieuwelingen
Sam-sin-woek zouden heeten, — eene uitdrukking waardoor zij als
slaven of afhangelingen zouden worden aangeduid. Dit verzoek
werd afgeslagen; doch de Chinezen lieten het zoo spoedig niet los
en voerden allerlei gronden daarvoor a a n , waarbij zij groote sluw-
heid aan den dag legden. Een h unne r grappigste redenen w a s ,
d a t, daar de naam Sin-ta-kioe u it drie lettergrepen b e sto n d , het
gepaster zou zijn de andere kongsie, met een gelijk getal van lettergrepen,
Sam-sin-woek te noemen. Brooke antwoordde dat hem de
namen onverschillig waren, mits geene ongelijkheid van rang daar-
door werd aangeduid, en dat dus de anderen alleen dan Sam-sin-woek
zouden genoemd worden, wanneer zij zieh zelven Sam-sin-ta-kioe
wilden laten noemen, in welk geval het grooter aantal der lettergrepen
van hunnen naam aan hunne hoogere waardigheid zou
beantwoorden. Deze sarkasmen wekten eene algemeene verontwaar-
diging, en de Chinezen werden hoe langer hoe weerspanniger.'
Maar Brooke, ziende welke wending de zaken namen, had boden af-
gezonden om den schooner in gereedheid te doen brengen en de sloe-
pen en oorlogspraauwen te doen wapenen, en op het oogenblik dat de
Chinezen de bijeenkomst wilden opbreken om naar hunne vesti-
gingen terug te keeren en tijd te w in n e n , was alles gereed. Hij
verklaarde hun nu dat zij die plaats niet zouden verlaten aleer
een beslissend antwoord gegeven was, of het moest zijn om naar
Sambas terug te k e e ren ; dat hij hun tijd gunde tot den anderen
mo rg en , en d a t , zoo zij dan niet verklaard hadden zij ne voor- .
stellen aan te nemen, dit als weerstand en ongehoorzaamheid zou
beschouwd worden. Des morgens verzochten zij uitstel tot den
av o n d , en op de toen gehouden zamenkomst gaven zij op alle
punten van eenig aanbelang toe , en bleven nog slechts op een
paar onbeduidende concessien aandringen, waarin de heer Brooke
geen bezwaar maakte te treden 1). Hiermede was deze onderhandeling
afgeloopen, en de vaste houding van Brooke bragt hare be-
looning met zieh. De Chinezen bleven sedert rüstig en werden,
door hunne nijverheid, nuttige burgers van den zieh ontwikkelenden
staat. Bij een bezoek te Broenei, in Julij en Augustus 1 8 4 2 , werd
Brooke door den Sultan plegtig in het bestuur van Serawak be*