àpfpiSuosxai j^poi dixit Soph. TracR. 6o 5.) Diodor. Exc.
vol. a , p. 5 3 5 , 69., ah Schsef. cit. : lìXaTuovipov eSu
yycwva, cui fortasse IvéSu restituendum, quemadmo-
dum apud Plut. V. P y r rh i p. 22 : ’ESuoaxo rljv navo-
icXtav, et Lucian. Necyom. c. 8 : Mayixiiv xiv’ eSu
gtqX^v, IvsSucaxo et ty|Su ex libris est correctum. G. D.]
II Auoopai pro Scopai, ap. Homerum, futuro iu praesens
tempus migrante : unde et unico o putat scri-
bendum Eustath. [p. 1169, 57 : ’Igteov 8k Sxi to Sógeo
ix pÉXXovxo? xou Suw Sugw ava^Òèv si? ivsGTWxa xccl xXt0sv
xaxà to Owpi)GG£0, Sp^o? oòx IoÌ7cXwgs to g vopw ty)? xe-
TapT*)? twv ßapvxpvtüv Gu^yyia?, ?va p7) a7taXeii|/7) eauxou
tov Si’ evo? o j(apaxTY)pa xou psXXovxo? , a X X à cpuXa?v) auxov
xal perà tJjv si? ivEoxwxa -xpoaywyiiv. Vitiosam quam
codices passim praebent scripturam sequitur HSt. in
Indice :] AuGffopai, poetice geminato g metri causa
dicitur pro Suaopai, quod e fut. transiit in p r* s ., si-
gniiicans i. q. Supu s. Suoi. Ac primum quidem Subeo
aquas, Mergor : ut sol dicitur mergi Oceano, quum
occidit. Horn. [11. H , 465,] Od. [ B , 3 8 8 ; P, 487, 497,]
0 , [ i 85, 296, 471 et alibi] : Auaaexo [Augsto] S’ Yjs'Xio?. g
[Od. A , 24 : Qi psv SuGopevou 'Yireptovo?, oi S’ aviovxo?.
Batrachom. 3q3 : ’ESugeto S' V)Xio? y)Syj, ubi var. lect.
ISuooeto , eSuggto, ISueto,] Et Hesiod. [Op. 382] : Apo-
Toio 8k SuGGOpevawv [Snoop. (IlXvjiaSwv)], Occidentium.
[Etiam ceteris quae supra sunt expositae significatio-
n ib u s , velut Horn. 11. I I , 729 : Auoex opiXov, Ingre-
diebatur agmen. d>, 5 i 5 : ’Eougeto *1Xiov ipr|v.] Deinde
Induo, [Horn. Jl. N , 241 : Augeto teu^e« xaXà tteoi
/pot- T , 386 ; Augeto Siopa 0eou (arma Vulcani)- T ,
3 6 : A u o e o S’ «X x v iv ], ut quum idem Hesiodus dicit
[Sc. 108] : ’AXX’ ays S u g o s o [Suaeo] t e u / e ’ ap^Va, Age
indue arma Martia. Obi Ionica est dialysis t ó u o u pro
S u g g o u [S u g o u . Recentiores E pici hac forma abstinue-
runt. Nonno Dion. 7 , 2 3 4 recte restitutum ISu g o c tq
p ro IS u g e to .] Aupevat Dorice pro Sueiy.s. Stivai. [Est
forma epica aoristi Stivai ap. Horn. 11. Z , i 85, fr u ,
3 , 6 3 , T , 3 i 3 , producta syllaba prima. Praesens et
imperfectum ve rb i Suw quum activae turn mediae
formae syllabam u ubique correptam habet apud Homerum
, qiu participio Suópevo? aliisque formis, quae
produci propter trium syllabarum brevium concur-
sum postularent, usus non est : quod saepius fecerunt
recentiores E pici (velut Apoll. Rh. 1, 925 : Auoplvou
Xeo o v y jg o v e tc i upouyouaav txovxp■ 5 8 1 : A u e t o , n^XtaSa?
Ss TrapE^pEiSov Ipiuva?' Orph. Lith. 5o 3 ; AuopÉv7)
ospst oyxov, etc, Nonnus Dion. 7, 286 ; E vve7ce, Nùl;
J^povivj, CpOùV£p7) 7C0TE SuEXai ’Hw? * 42> 348 : Xxixxa VEO-
Gcpayswv utxsSueto Ssppaxa vsSpwv • Tryphiod. 452 :
yHSv) yap xal cpsyyo? ISuexo) , in reliquis Homeri p le -
rumque secuti consuetudinem. S ic Apoll. Rh. 4, x545 :
AapwcETou, ocppa puyóvSs Sià fiwypoio SurjTai. Aoristi vero
subjuBctivus ouw non solum in 11, Homeri partim
supra c ita tis , coiistanter spondei mensuram h a b e t,
sed etiam apud recentiores, u t Apo.ll, Rh. 3, n 44 ■
Mrj Txpìv (peto? ^eXwio I Sur) U7tocp0dp.£vov. Poe tie Attici
Suio e t Suoixai ejusque composita producto u dicere
consueverunt, Communia Graecorum omnium sunt
SéSuxa sòuaa Sugo) SuGOuai et Suva) producto., SSu0r]v
correpto u.]
Auo, Duo : et Auw quoque ap. Honserum e t caeteros
poetas. [Poetae e.pici, elegiaci, bu co lici, iambographi
utraque, prout metro commodum es t, forma utuntur.
Quod satis habemjus aliquot de forma Suw exemplis
ostendisse, quum altera Suo nihil usquara dubitationis
habeat. Horn. I I . A*, 16 : ’AvpsiSa SI pxàXiGxa Suo), xo-
G|x7)Top£ XaoSv. Hesiod. Op- 12 ; Eia! Suo)• t?)v piv etc.
Theognis 955 : AaiXoù? e5 épSovxi Suw xaxòi. Theocr.
22 , i3 7 : Tw pèv avap.Txa^avTE Suw ipspsT/jv Aio? uiw.
Simonides in Anth. Pai. i 3., \l\ '• Auw S’ iv ’loOfioì,
nEVTExatSsx’ |v Napea. Ly cophro 147 : Aoiw pev àpTca-^
xx^pa? aùyaGai Xuxou?, cui Suw restituendum esse di-
ximus s. v. Aoió?. Lucian. T ra god. 212 : Auw Ss t wSe
^wxs ToXprjpw OpdiGEi. Eaudcm legem Lyricos quoque
poetas secutos esse credibile es t, quam vis Pindari
quae supersuut exempla solum praebent Suo. Alius At-
ticorum quum ligatae turn solutae orationis scriptorum
mos fu it, quos constanter Suo forma usos es se, certissima
ratione e x eo cplligitur, quod quum innume-
rabilia exempla sint poetarum quae Suo vel ferant vel
A p o s tu le n t, n u llum d um in v en tum e s t q u o d Suw, for-*
n iam tu e re tu r. R e c te ig itu r Dawes. Misc. c r it. p . 347
(6 9 3 K idd.) « Sów s c r ip to rib u s A ttic is n u sq u am u s u r -
p a tum » d ix it. L ib ro rum a u tem , q u i n o n r a r o §tfw
p ræ b e n t , q u um p e r se a u c tp rita s in tali r e v ix uU^
s it , tu rn v a ld e e le v a tu r e o , q u o d n o n so lum Suw
c o n tr a m an ife sta s m e tro rum leg e s saepe a b lib ra r iis
e s t illa tum , sed e tiam e x em p lo rum n um e ru s i n d ie s
m in u itu r co d ic ib u s e t p lu rib u s e t a ç ç u ra tiu s in sp e c
t s : q u o d d e P la to n e o s te n d it S c h n e id e r, ad Givit.
vol. 2, p . 101. Nec p ro sæ Io n ic * s c rip to re s Suw v i -
d e n tu r d ix is s e , q u a n tum e x H e ro d o to co llig e re lic e t,
c u ju s in lib ris c o n s tan s e s t s c r ip tu r a Suo. Q u am o b rem
ouw n e v u lg a ris q u id em d ia le c ti s c r ip to rib u s r e lin -
q u e n d um , s e d u b iq u e c um S&> c om m u ta n d um v id e -
tu r . E x h is j u d ic a ri p o te s t q u id d e g ram m a tic o rum
q u o ru n d am o p in io n e s ta tu e n d um s i t , q u i co d ic um
su o rum vitiis d e ç e p ti S4w A ttiqum esse p e rh ib u e ru n t^
v e lu t E tym . M. p , 9 1 , 3 6 ; 2 8 9 , 3o , E u s ta th . p . 8 0 2 ,
34, e t e x p lic a tiu s Choerobosc. in B ek k . A n e cd , p .
1 248 : Tò Ss Suo xa'i Sia tóu 0 ypacpsxai, xai Sià tou
w, x a l xoivw? pèv Sia tóu 0 y p a^E ta i, Atxixw? 8ç Sia
tou w x a i avaXo'yw? tw SuïxS) apiôp.w. T o yap w teXixov
6GT1 T7)? Euôsia? Twv outxwv. N o n m e lio ris n o t* c om -
m e n tum est. Suo p lu ra lis , Sów d u a h s n um e ri p ro p r ium
e s s e , q u o d t r a d i t P h ilem o n § 6 i , p . 24 : Alio’ oi piv
TxXïjOuVXlXW? xXÌvOVTS? Slèi TOU Q (XlXpQU TO SuO TXpOîpEÇOUGl,
xà Suo toï? Sugl, oi Se Suïxw? Sia tóu w psyaXou, tw Suw
toIv Suoïv. Il Auwv a Doribus dictum esse pro Suo
punotavit Hesych., gl. suspecta : Auwv, Suo, At»)piEÏ?•
ubi præcedit Auw, Suo, sequitur AuwSsjcdêoiov. || Genitivi
et dativi cita tis s im a forma Suoïv est omnis et
* ta tis et generis scriptoribus præter Epicos v eteres ,
qui Suo et Sijw indeclinabili u tun tur, de xjuo infra dî-
cetur. Pindar. Nem. 8, 82 : nôSwv Stç S-}) Suoïv. Æsch.
Pj-om. 778 : Auoïv Xo'yoïv g e öaxspw Swpif)®op.ai, et alii
quivis. Ceterum Suo et Suoïv cura duali pariter atque
plurali numero conjunguntur. Pluralis tarnen numeri
ex empla , quorum ingens copia in ^eriptoribus est
dialecti vulgaris , rara sunt in libris veterum A t ti-
C corum. Soph. Aj. 237 : Auo S’ apyiicoSa? xpiob? aveXtóv.
Eur. Ale. .900 : Auo S? avti p.ia? ']/uy_d? ‘ Bacch. 9 16 :
K a i (jcijv Spav p.01 Suo p.iv ^Xiou? Soxw. Xenoph. Anab.
4, i , 12 : vEÿ(w Suo dvSpa?, et alibi sæpius ap. eun-
dem. Æsch. Ag. i 384 : K<xv Suoïv olpwypaoiv • Eum.
600 : Auoïv yàp eI^e TxpooêoXà? p.iaGpaTwv. Plato Gorg.
p. 464, B : Auo Xsy.w TÉyya?. Demosth. p. i 3 i i , 25' :
IlaiSiwv, auxY) Suoïv v^Svj yEyEV7)p.Evwv. Quanquam exem-
plis, qualia bæe tria postrema sunt, non riiultum tri-
buendum e s t, quum una )itera vel demta vel mutata
dualis restituì possit, librariosqne constet duali numero
sæpissime substituisse plura lem, qui Platonico
certe loco eximeudus videtur, in* quo est Auoïv #vtoiv
7tpaypaT0iv Suo XÉyw .TEj^va?, xai tv|v psv ..., t ?)v Se ...,
ubi non dubitandum quia Suo zéyyu dixé r it, ut in' simili
1. Rep. 3, p. 4 ii> E : E t i S») Suo ¿ v t e t o u t io , <5>?
so ix e , Suo TE^va Osòv eywy’ dtv Tiva Çpairjv SsSwxIvai to ï?
âvôpw7coi?. Longius quam debebat p rogressus Elmsle-
jus ad Eur. Med. p. 2o3 ne Suoïv otpwypqcoi quidem
in versu Æschyli ferendum judicabat : cujusmodi
D ■ exemplorum infra aliquis pobis usus erit. || Auoïv
monosyllabe tanquam Soïv usus esse creditur Sophocles
OEd. T- 640 : Aciva p.’ OISÌ7C0U? ô g o ? txooei? | Spaaat
Stxaioï, Suoïv ¿TToxpiva? xaxöiv, | v) y 5j? ¿7xwGai -TxaTpt&o?,
?! x te ïv o a Xaèióv. Quoti etsi defenditur quodammodó
Latinorum poetarum exemplis, qui duo et duodecim
sæpissime contraotis in imam sylìabam literis iio d i-
xe ru n t , ipsoqueGræcoFum S(/)SExa, tam mirum tamen
est ac solitarium u t -de ventate sc r ip tu r* dubit.éui
poetamque Suo indeclinabili usum scripsisse censeani
Su’ Iv ¿Tcoxpiva? xaxoïv. || Alia -forma Sueïv es t, q u *
quum oilman antiquis et recentibus scriptoribus non
raro legeretur, nunc meliorum codicum auetoritate
ad «urnmam redacta .est exemplorum paueitatem :
quod Platonicis exemplis deejaravit Sclineider. ad
Civit. voi. 2, p. 93, e t magis etiam àpparebit si quis
Tragicorum et Aristophanis locos perlustrare volu e-
rit. Aliquem tarnen ejus usum fuisse disertis edocemùr
grammaticorum, quamvis honnihil inter se dissid'en-
tium, testimoniis, e x qui'bus hoc videtur probabiliter
colligi posse, unum et alteriim recentioris Atticismi A
dialectique vulgaris scriptorem (velut Philodemum
in Voi. Hercul. 1, fol. 17 ed, Oxon. : Aueiv Odxspov)
Susìv genitivo esse usum, quam formato postmoduni
alios cum dativo quoque communicasse, quos l'epre-
liendit Phryn. p. 4xo : Augì pi) Xeyè, dXXà Suoìv
Sueìv S’ lo ri uèv Sóxipov, Tip SI ¿XXoxo'-toi? tìiutw y_p5)G0a(
•nva? litiTapd-tTEtai • Iftl y ip p,óvt)? yEvtxyj? TtOexai, ou^t
Sè SotiXY)?* ubi Lobeck. attulit schol. cod. V iteb ef-
gensis ad Eu r. Hec. 45 : Auoiv liti yävixij? xal SoTixrj? j
Susìv Sè liti ysvixr)?. Feminitio tl'ibuit Arcaci, p. t 32,
7 : Auo Suoìv Xal Suèiv liti 6t)XuxÓu. Kursus aliter distili-
guit gramm. recentior in Bachm, Anecd. voi. 2, p.
872 : Ausìv 8iyu tot! dpOpou yEVixyj? l7tayop6V-»)? t xal 1,
toIv Suoìv Sè perà tóu dpOpou 0 xal 1. Nec multum
prodest veteres audisse magistiós, quorum séntentias
duobus lgcis exposuit Eustathius, p. 802, 35 : Asysi
Sè tS outS Xe^ixSv (tè ^VjTttpixèv) xa't oti TÒ Suoìv xal siri
Sotixy)? 7tapà ’Attixoì? , olov, Auoiv yuVaixóiv éT? àvr,p ou
GTÉpyetai. ’Ev Éxépw Sè tóitw tpyjil xal oti Suo xal iv Ttó
0) Suo), ijyouv Suo Sià tóu 0 pixpóu xal Suw xarèc Ixtaöiv g
jAtrixol XsyouGiv Ixatépw? > Suòlv Se irci yeyixr,? xal Sòrix^?.
T è Sè Sueìv 07raviOV itàpà toi? itaXaioI?, eCti S’ #pw? itapà
©ouxuSiSv). (Quod de Thucydide d ic it, cujus in Codicibus
paucis tantum iisque deterioribus tenuia q u * -
dam form * Sueìv vestigià supersunt, nort e Lexico
rhetorico petivissé, sed ipse observasse videtur Eu-*
stathius, Codicem quó iltebatur secütus.) AÉyouai Sè
xal twv Suo xal toì? Suo. T è Sè Sugi ßapßapov (oyjgi xal
xaxà Yp5)Giv AttixÌjv xal xttta Xoyov ypappaxixov. Asysi
Sè xal Sti vEMtiptov tè ypaipEiv Sueìv* oòSev yàp Suixèv
ti? Etv X^yEiiv ^adv ói dvaXoyixoi. E t p. 1907, 5 i : Oti
t 9|? ÒGrépa? ’A t0(So? la t i tè 7toioi • ») yàp appaia ItEpoiav
I8I80u irapaX^i^lv trj toiauxi) Xe^ei , w? xal 'HpaxXsiSi)?
SyjXóì, IvOa Xlyst Tob? ’Attixou? tyjv 01 SiyOoyyov £Ì? ttjV
ei pÉT«7coiEÌv, tè Suoìv XÉyòvTa? Sueìv xal to oixot oixst xal
tS 7toìo? 7CEÌ0?. Quod si sic dixit Heraclides, inepti quid
dixisse est censendus. ; ' j| De dativo SugI quid sen-^
serint veteres gfamm., e x Phrynichi et EuStathii 11.
modo allatis cognoscitur, Ejus exempla qu*dam ex
Hippocrate, Aristotele et Theophrasto (quibus Me-
nandri 1. addi potest p. 575 Mein. : JEXeu0epo? ita?
Ivi SeSouXwrai vópw, | Sugiv Sè SoìiXo?) ad Phryn. attulit
L o b e ck iu s, recteque dixit frequentissima esse in scriptoribus
dialecti vulgaris. De veteribus Atticis unus
cita ri solet testis Thucydides 8, i o i : AugIv pepai?,
quo contra PhrynichuM utitur Thomas M. p. 253,
addito qui nihil ad rem facit Aristide voi. 2. p. 4>
a 4 t ’AiteSwxe Sugi xal Tpiàlv avTsnreìv. Sed Tlnlcydidi
dubitati v ix potest quin Suoìv ^pspat? restituendum
sit cum Lobéckio , quod exquisitius dictum non mi-
ramur ad su * * ta tis consuetudiném réfinxisse libra-
r io s , quorum opinionem refellunt exempla quale
sùpra e x jEschylo attulimus Suòìv oìpwypaGi, Platonis
Polit. p. 291, E : Auo 7rap£yopévY)v_ eiSv) Suoìv óvopaoi •
Leg. 1, p. 638, E : HÓXsgi Suoìv. Contrario modo erratum
videtur ap. Aristot. Polit, 3, 16, p. ¡287, 27 :
Auoiv ÓppaGi xal SugIv àxoai? xpivwv xal itpàttwv SugI
«ogI xal yepalv, ubi Sylburg. reeté cdrrexit SugÌv op-
paGi. Sed Hegesippo ap. Athen. 7, p. 290, B : ’Ev
Itegiv Sueìv, nihil cauSs* erat cur Porsoidtìs SwgIv in -
ferret. || ./Eolicam formam SuéGi meuiorat Eustath.
p. 802, 28 : Twve? Sè yevixijv pèv Suwv, Sorixriv Sè Sugiv,
Äip’ ^? t^)v Su eg iv AloXsì? lits^E-teivav. fi Ionica quam
Eustathius 1. c. memorai forma genitivi Suwv ejusque
dativo Suoi?, quem annotavit Hesychius Suoi? per toi?
Suo ìnterpretatus, Herodotus esse usus ereditar 1 , 1 4 :
Auwv (Suoìv codex Sancroft. et Suidas) Seovra TEGGepà-
xovta Irea* et in eadem fòrmula c. 94, i 3o ; 4, 1 , 89.
Porrò 3, i 3 i : Auwv (libri pìures Suoìv) TaXàvxwv • 4»
89 : AuwV ^pepÉwv * 1, 32 : ’AvóXSio? Sè Suoìgi irposyei
tou eùxuvaò? pouvotGC * 7, 104 : Ouxe Sexa àvSpaai... oute
Suoìgi. Mihi Véro h * form * inveterato errori libra-
riorum debeti Herodotoque Suoìv et ’SugI , quibus
Hippocrates quòque u titu r , restituenda videntur,
bariterque Are tao Morb. acut. 2 , 1, p. 10 : A uoìgi
toìgi 7cpwToiGi, Tpocp9j xal icvEiJpaTi, Hesychii autem
glossam ex Soioì? corruptam videri jam ab aliis est
animadversum, referendam furiasse ad Hom. II.
194 : Aoioì? -4pST ’AvspoiGiv. Similiter ap. Manetlì. 3 ,
217 : Tauxa Sè xal Soioì? Itépoi?, codéx Suoi?. Contra
Suoìgi relinqui potest versui Sibyllino ap. Lactant.
Instit. 4, 16 : Eìv apxoi? Spa tovte-xal lyOuéGGi Suoìgiv,
neque opus videtur in tali poeta ut 8us<ìgi corrigatur.
G. D.] Auoiv, Duorum, et fem. Sueìv, Duarum ; SugI ,
Duobus, Duabus. Xenoph. Cyròp. 4, [3, 21] : Auoiv
8<p0aXpoìv 7rpoEwpSxo xal Suoìv wxoiv ^xouev. Et cum
plur. Suoìv 7rpo6aTtóv, Suoìv yevwv Plut. At ’Etri Sueìv
òppeiv, proverb. Duabus ànchoris inniti ; subaud.
enim àyxupaiv. [Aristid. voi. 1, p. n o : ildtvxe? lid
Suoìv Sppeìv ISo^av ot ‘'EXXijvé?.] Sci-ibi tur tamen hic et
Suoìv : natn et generi femin. tribui hoc passim vide-
mus : u t , Auoiv yuvaixoìv ei? àvr,p oò trtepyexai, et Suòìv
vaupa^Ìatv Thuc. ; sicut vicissim Susìv jiro Suoìv masc.
Att. esse annotat Eust. ex Heraclide. (Sed id ad veteres
Atticòs reStringendum putó : pr*sertirft quum
e x Thuc. afferatur. Sunt tamen qui contra recéhriorum
scriptorum esse putent, atque ita suspecta es-
sent ap. Thuc. exemplarìa,) Dativo SugI utitur ap.
Athen. 1 o, [p. 4 1 4, F] quidam Amarantus Alexandrinus,
Kal tfaXitiCeiv àpa GaXTCìy^i Sugl Sic et SugI payat? pe-
yàXai?, in YV. L L . et in aliqüot T . N. locis. Existi-
matus tamen fuit barbarus hic dat. non solum xaxà
yprj-tfiv ’Attix^v, sed etiam xaxà Xóyov ypappaxixèv, ut
legitur ap. Eustath. p. 802. || Sciendum est autem
frequenter etiam Suo, u t indeclinabile, pro Duorum
àc Duarum, et Duobus ac Duabus p o n i, ut airè xs-
(Jaißv Suo, ap. Thuc. Sic autem Hom. et hoc Sóo et
suum StJtó indeclinabile facere exemplis dócet Eust.
p. 802. [II. K , 263 : Twv. Sóo poipdwv* Od. K , 5 i 5 :
Auw itcrrapwv IpiSóuitwv • II. N , 407 • Auw xavóvétfG’ àpa-
putav. Herodot. 7) 149 • Mexà Suo twv Gipexlpwv * 8, 82 :
Auo... V7]wv * 3, i 3o : Auo £euyeoi. Thuc. 1, 82 : ’Etwv
Suo xal Tptwv ■ 3, 89 ! Auo vewv. E t restituendum ex
libris, Optimis 7, 5o ; Abò ^pepöv xal vuxxò?, ubi vulgo
Suoìv'. Alexis ap. Ath. 4, P- *65, D : yEv etegiv Suo.
Damóxert. ib, 3, p. 102, A : sÉv 86’ etegiv. Xen. Mem.
2, 5, 2 : Auo pvaìv dt?io?. Polyb. 2, 38, 8 : Auo ouvep-
yoi?. Phylarch. ap. Athen. 4> P- * 42, F : Auo xuàOwv.
Galen. Vol. 5, p. 11 : Taì? Suo póvai? (7toiót7)Giv). Alia
0 Collegit Jacobs« ad /Elian. N. A. p. i 44* G. D.] Dicit,
vero idem poeta 11. B , [346] eva xal Suo, quod Lat.
Unum et aìterum. [Polyb. 2, 38, 11 : npè? Se xè -ftapèv
apxsGEi itÌgtsw? '^ocpiv Iv \ xal Suo Xr)<p0èv paprópiov. Similiter
Suo y| xpeì? dicitur. Aristoph. Pac. 829 : ^u^à?
Su’ r| xpeì? SiOupttpSóSiSaoxàXwv. Xénoph. H. Gr. 3, 5,
20 : ‘iì? Sè Ittegov aòxwv Suo rpei? 0! 7rpwxOi* Cyrop.
5, 4, 4 ; tfAppaxa 860 V| Tpia xal i7nrou? óXlyou?. |J Auo
Siio, Bini. Epiphan. voi. 1 , p. 5 , A : A,7cè ttvwv pèv
Suo Suo, aitè Sè aXXwv Ixtà l7ixdi* et Voi. 2, p. 16 1 , B.
G. D. Regula S. Pachomii n. 2 i : M7]8èì? aiCoGxaXvi
póvO? ei? xè lepaypa, àXXà Suo Suo GUvoSeuGwGiv. Michael
Glycas Annal. part. 2, p. 126, libi de arca Noe : eEittà
lu x à IxlXeuffev 6 0eò? àicè •fiov xa0apwv (CcoWv) e?Ga)(0^Vai
Iv xvj xiSwrw, Suo Suo Sè ¿7fò tw v àxa0apTWV. Auo Suò
VYjGTeuetv, in Apophthegmatis PatrUm, Jejunare duobus
diebus còntinuis, quod Latini scriptorés inférióiis
* ta tis Biduanas facere dicunt, terfió refici. Formula
q u * passim reperitur, tametsi varie conceptà. Alà Suo
•SSò -/¡pepa? vYiCTeueiv ap. Jo. Moschum in Limon. d. 67.
j j Paràlipomena de S. Pàchòmio n. 36 : Aià Suo ^¡pèpwv
•^o0tsv. Vita ejusdetn Pach. n. 4 : Tw pèv 0épèi W)G-iéuw
Xa0° ^pepav, tw Sè j^èipwvi Stà Suo Tpscpópai. H*ó et alia
Ducang.j A t hoc loqilendi gènere Suoìv 0àtépov, quod
Ad verbum sonat E x duobus alterum, et per elkipsiii
dicitur, habes mei Lex. Cic. p. 1, e Plàt. et dè éo
idem sdribit Bud. p. 995. [dEsch. Prom. 778 : Aubìv Xó-
yoiv Ge 0atéptp Swpl)Gbpai. Demosth. p. 2 74 , 10 : Kaixoi
Suoìv ofutèv ¿vàyxY) Oàtepov, y| ... y| ... Plàto Charm, p.
160, C : Auoiv yàp Sr) tà Ixepa, y) ... yj ... Interdum
omisso OàtEpov. Sopri. El. i 3ao : Oòxàv Suoìv ^papTov■
?) yàp ... \ ... Thucyd. 1, 33 : “Iva p-))... Suòìv (pÓòiGai
àpàpTwtftv, ... y) . . . . Demosth. p. 388, 16 : Auóìv j^pv) -
Gipoivoò Siapapr7ÌGEG0aiTÌ)ViróXiv ^yoiiprjv. . . yàp... i ) ....
Isocr. p . 229, D : Kaivòi xatà xèv gov Xóyov Suòìv xóìv a ì-
GyÌGxoiv où'SiapàpxàvouGiv ei pèv yàp'... ei Sè.... fl Auò voéìv,
Duplici,mente esse, Simonid. De mulier. 27 * T^v S’
lx èaXàoGY)?, ^ SS’ Iv «ppetflv voei, ti)v pèv yeXS xe xaì
yéy»)0ev ^pépYjv. G. D. || Auo xoieiv ty)v itoXiv, Dividere
.seditionibus, Aristot. Polit. 5, 9. Ei? Suóxó’]««,