619. y i y v o p - o c t yíyvQp.at 620
Yiyypaivo!?. Edd. veteres yiyypaivotci, niargo cod.
Paris. y^paivouci] Y“ P <I,° lvlX£? » h. ©• xoi? ylyypai?
j^pwvxai. [Immo sequitur s^pwvxo ap. Athen.]
[riyypa(rp.ò?, 6.] Ab eodem riyypalvw [quod Steph.
male finxit] est et aliud verbale, Fiyypa<Tp.ò?, quod He-
sych. exp. ■qxos: signif. tamen potius Cantum s. So-
nura e x ig u a illius tibiae stridulum et lugubrem. For*
si tan ab iisdem gingris est Lat. v. G in g rire, idem
cum xtji yiyypaiveiv signif. Festo tamen au c to re , Gin-
grire anserum vocis proprium est : indeque genus
quoddam tibiarum exiguarum G in g r iu a : cui-et Gin-
grinator est tibicen.
[rÌYYP^- V. Flyypa?.]
[riYY pi: nain hoc accentu scribendum. Theognost.
in Bekk. Anecd.. p. i 3.58 : Tò yiyypl £7C‘<pwvvi[*a xi 3v
|v xaxap.ojxii<jsi Xeyóp.evov, el ¿ljuvexat, oux axoTroV
¿■nrapacyYip.dxtoxov yàp £<mv. G . D.] TiyYP1 Hesychio
e7ricpwvy)[xa xi Itti xaxap-wx-^aei Xeyop-evov : pro quo
Eustath. [p. 1880 extr.] e Bhet. Lex. habet riypl.
Indeque secundum quosdam riypoiv dicitur quidam
asppqòwiaxò? 8aip.wv, qui et Marti videtur fuisse 8ta-
kovo?xYj? p.oiyelà?, Eustath. [l. c., sed Ftyypwv p. *^99,
1. Ilesych. : rlyvoiv, oi Ss l'iywv. Ilctxaixq? ¿7cixpa7ré-
£10?. 01 8 ì Atyu7mov 'HpaxXéa. Ad quem Alb. ex C y -
r illo affert : Fiywv, 8alp.wv xi?’ icepl xijv.A<ppoSixY)v
Iffxopia. Conf. s. v. riywvo?.]
[TiYYpiai. riyypi;. FÌYYfoe- V. riyypa?.]
[Flyv)?, xópiov ovopux, Zonaras p. 437. Simile et
fort. Z o n a ra quoque resti tuendum nomen est riyyt?,
quod supra ex Suida attuli. G. D indorf.]
riyXov},, Avéna. Vulg. Lex. Sed metuo ne perperam
scriptum sit pro aìylXoi};.
A De.. 214 : Teiveo yeiveo, xóupe. ’ ||.Imperite lionnulli
[FiyXupo? et derivala. V. F tyyXup....]
[Fiyvop.cu et re liq u a ejusdem stirpis formai.] Telvw,
Gigno, Procreo. Sed cum hoc yelvw [quod gramma-r
tici fingunt, ut Etym. M. p. 2 2 9 ,16 , aliisque in locis]
inusitatum sit, ab ejus media voce Teivopai deduction
lyeivàp.Yjv in frequenti usu e s t, idque ap. utrosque
scriptt. : nec tantum de viro dicitur, sed et de muy
liere : unde sunt qui et Pario interpr. Exerapla e
multis panca sunt haec. l l .E , [800] : ~H óXlyov oi n a iS a
lotxoxa yelvaxo TuSeu?. Od. O, [242] : Feivaxo 8’ ’Avxt-
©axìijv. l)e matre auteui dictum, 11. E , [896] : ’ Ex yàp
ep.eu yevo? I c c l, lp.ol Se ce yeivaxo p.T|XY)p- A, [280] :
0 eà Si ce yeivaxo p.Y$XY)p, ubi abundat p-vyr/jp. Hesiod.
["Epy. 769] : ’AixóXXiova ^pucaopa yeivaxo Arjxoi. [vEsch.
Eum. 7 36 : Mr,X7)p yàp ouxt?ecmv vf p.’ eyeivaxo. Sopii.
E l. 261. De patria Eur. Phoen. io o 3 : HaxplSo? r\ p,’
eyeivaxo. Hesych. : Feivapévr), lveyxap.évY) • yj iraxpl?,
à f fy; uiràp^et. Dionys. A. R. 6, 9 : Ilo'Xei v5j yeiva,xevyj.]
Xenoph. autem de utroque parente simul dixit in
Apoi. Socr. [20] : Oò? cù icéireixd? coi ireiÓecQai paXXov
% xot? yeivapivoi?. Sed ’Atx. [ i , 4, 7,} xà? yetvap.éva?
appellavit Matres.> Ep.®ucai oè xai? yeivapévai? epioxa
TÒu exxpecpeiv. [Eur. lro.ad. 825 : 'A cè yetvapéva. Ap.
Herodot. 4, 10, ij yeivau-evv), Mater; 1, 120, ot yetvà-
p.evoi, Parentes. Ai yeivàp.evai, Puerperae, ap. Aristot.
H. A. 7, 2 : Ixpaq xocauxv) óV/j xaìq yeivap.évai? u7ro—
Xenrexai p.exà xtjv xaOapciv. |j FeivacOai signiiicatione
passiva dictum librariorum error es t, qui formas
y.eivacOai e t yeivapevo; non raro permutarunt cum d
yevecQat ysvopevoi;yiivec0aiy£ivóp.evo?iyevviop.evo?:v. var.
lect. ad Hesiod. Th. 202 et exempla Jacobsii ad iElian.
N. A. p. 3, et Lobeckii ad Phryn. p. 320, inter quae
unum memorabile est Suidae, qui yeiv.ap.évai^. peryev»-
vrjOeicais interpretatur in v. Platonis in Anth. Pai. 7,
99, ubi codex Palat. et Diogen. L. 3, 3o reete yei-
vojxe'vat?. Apud Dionys. H. A. U. 1, 63 : "Oxe iyeivà-
p.i]v, codex Vat. èyivópviy. /, .|| ¿Eolicatn formam ’Eyev-
v à ^ v annotarunt Greg, Cor. p. 587 aliique gramra.
G. 1).] At vero yeivecdat et ysivo'p.evo?, quae signif.
C ign i, Nasci, et Qui gignitur, Qui nascitur, solis,
po«tis [epicis] usitata esse arbitror. Od. 0 , [3 12] :
TS) p.yj yeivecOai opeXXov. II. Y , [128] : ‘'Occa oi alca
reivopivw £7t£VV]C£ XÌVO), Sxe p.lV X£X£ ^ ^ 0 . Hesiod.
[Se. 88] : reivo'p.e0’, ouxe cppÉva? IvaXiyxioi ouxe vo'vjp.a •
Idem [Op. 179] : Eux’ àv ye.ivop.evoi 7roXioxpixa<poi xe-
XsOwct- sed hic yeivopevoi pro yevo'pevo.1, Nati, ut illie
y£ivo|xe0a pro iyevo'peOa àpeipi aiunt. [Theocr. 17, 75 :
Feivopevov xà rrpwxa, et Callim. in Dian. 23. Idem in
FeivecOai signif. activa dictum aeceperunt in loco
Homerico Od. A , 208 : xe Kpoviiov SXéov ettixXw,
c£i yapsovxi xe yeiVopévw xe. .Alienior etiam locus est
Od. Y , 202 : ’E i rV Sr, yeiveai aòxà?, ubi yeiveai [pro
yeiwiai) est ab aoristo yeivacOai. FetvecOai autem recte
jam ab aliis monitum est nonnisi forma differre a
yivecOai et yiyvecOat. G. D in d o rf.]
Teyaa, Natus sum : interdum et simpl. pro Sum ;
unde yeyawi; pai ticip. ; utraque solis poetis [epicis
et lyricis] in usu. A poi I. Rh. 2, [1164] ? Kaciyviixot
yeyaaci. Od. A , [112 ] : Néov yeyawx’ Ivi otxtp. Et inlin,
J)or. ysyapev. Item ’E xyéyaa, unde Ixyeyaxviv ap!
[Horn. Od. K , 1 3 8 ,] Apoll. Rh. [1, 56],} Ixyeyaà?, [a}
1225] : Maxapoiv cyeSàv Ixyeyotwxaq. Hesiod. [Op. 254] j
Aioq Ixyeyaula, pro yeyauia Ix Aio? *■ sic et in ceteris
exemplis. [Pind. 0 1 . 9, 164 : TovS’ avlpa Saipovi^ys-t
yàpev. ’Exyeyapev Horn. II. E , »48-}-Varieautem hoc
yeyaa formarunt Gramm. Aliqui enim ita : yeivw.
ysvw, yeyaxa, nied. autem yéyova : dcinde per sync,
B et pleon. xou a , yeyaa,. Alii sic : yelvw, yeyw, yeyaxa
et per sync, yeyaa. Sunt et qui ai tills repetentes hiw
ju s yeyaa originem, volunt a yio prorsus inusitato,
e quo esse aiunt ipsum yeivw, fieri yéyiyxa, unde sit
yeyaa- Ion., eod. modo, quo (ìeSaa a pe'évjxa. [Ad siT
militudinem Homerici ysyàòc! (Od. A , 3 a5 ; E , 35 et
al.) factum est yeyàaxe producta, quae corripi debe-
b a t , syllaba penultima in Batrachi 143 : 01' xive? Iv
Paxpa^oiciv (Ppaxaj^oiciv) apicx^eqyeyàaxe, e t in epign
Homerico ap. Ilei'odot. V. .Horn. c. 3 5 : Totwv yip
itaxepoiv s i al'paxo? Ixyeyaaxe. De quo rectius quain
alii ju dicat Buttmann. Gr. vol. 2, p. 96. G. D. Seqq.
e x Indice.] Fàoi inusitatum thema, e quo praeter.
med. yéyaa apud poetas. Inde et subjunct. praet. perf.
act. yeyaxto [à ] , Hesychio yeyevrjpevo? .to. [Pind. 01.
6, 83 : <I>oi6ou yap aòxov epa yeyaxEiv Tcaxpo?, || Obso-
letam aoristi formam Hesychii glossa continere vU
detiir, Eyav, lysvexo, ubi Musnrus scripsit vEyave.
G. Dini).] Teyoi? , ut lex«? pro lcxaoi? : Sophocl. [Aj.
1289] ’E x papéapou p.r)xpò<; yeyv>?» E barbara matre
C natus. Sic yeyioca pro yeyawca. [Fey«? et Feyoica et
singulari et plurali numero frequentissimi!!!! apud
Euripidem :::rarius ap. comicos. Semel ap. Aristopli.
Lys. 6 4 1: : 'Eirra uev Ìvf\ yeySica. Aotiphanes, tragieum
imitans sernionem, ap. Athen. 3, p. 1 12 , C : U y*P
ay xi? euyevr]? yeyoi? x t . e, Neutrius generis exempla,
nisi si quod critici fi/ixerunt, non memini yide.re prae-
terquam quod Herodian. Epimer. p.. 2(40. praecipit :
T a p.exo^ixa ouSéxepa Sia too a ¡xixpou ypà<povxai, xò xe-
tutcÒ? ... xa'i xà ouoia, tt^ v xoy £ct<Ò? ^sow? yeyà)? xal
xedvsta)?. G. D ind orf.]
H riyvop.ai, et JTiyop-ai, sed esse yiyyojAai rationi
magis consentaneuni, Heraclid. ap. Eust, [p.: 1064, 2;
1 178 , 5 2 et 1722, 5.5 : ... irxaioixo àv óu-oiio? xal xò
yivecOai xal xà xax’ auxò itavxa , ol? PÌ uev Tcajlaipl £v
Suct yàp.p.a l^poivxo, yiyvojxai Xeyovx.e? xal y.iyvóp,evo?.
Mceris p. 108 : riyvexai. ’Axxixoi?, yiv,exai 'EXXyjvixw?.]
d o c et, scribens, ut e pe'yw fit p.ép.vio per duplicatio-
n em, deinde (xijxva) lon. per metath, xoo 5 in 1 : sic e
yevw esse yéyvu, e quo fieri yiyvoj, unde yiyyop.ai, y£-
v4co[xa 1, yeyév7)p.ai, lye-vV}Ovjv, taniquam a yeyàppon;
quod inusitatum est. Aor. 2 mcd. Iyevdp.vjv. Pr$t,
med. yéyovà,, tanquam a yeivw. Signif. autem Nascor,
Orior. Item, F io , S um , Con tingo, et alia, quseordhie
persequar. [In codd. scrip torum inde ab IJomero usque
ad infimorum temporum lijiros sununa est in constantia
in exhibendis formis yiyvecQai et yivecOai, pariterque
yiyvtócxeiv et yivwcxeiv, nec veteres ipsi satis sibicon-
stitisse videntur, quantum ex antiquis monumentis
colligi potest, in quibus ,n.on solum yiyvecOat, sed
etiam yivecOat reperitur : v elut yivr,xai in inscr. Attica
ol. 114 ap. Boeckh. voi. 1, p. 1 4 1 et ¿TCtytvo^evoi ap.
Chandler. Inscr, ant. 1, p. 8. Antiquiores tamen esse
et proprias Ionicae d ialecti fonpas yiv.ecQat et ytvwcx£iv
v ix dubitati potest, quum in vetustùs Honieiicorum
Garminum exemplaribus coustans haec videa tur fuisse
scriptura : de qua non obscurnm Eustathii testimonium
est p. 1064, 2 : Tò ol yivoicxe xal auXw? xò yi**
vwcxeiv oi piv (jcxepov ’Axxixol p.exà xal Òeuxépou yctppa
yiyvwcxeiv cpaclv, w? xal ó xwp.ixò? SrjXoì, xaOà xal xo,
62t yiyvop.ai
vivcrfii r i r ' “ ®“ 1- ’ Ol^pot ¡ÍÉVTOI á pw x iíra pw i y o A
xal lv T® òeuxepov yàppa • eexi Se Saw? axpiéscxeoov
xò xwv öcxepov, el xal eucpwvo'xepoy xò xou 'Op^pou.
Quamobrem formas illas poetis-epicis non solum non
eximendas esse arbitramur, quod in Homero fecit
Wolfius» sed restituendas poti us. sicubi ab librariis
sunt obscuratae, q.uod, ;si omnera exemplorum co-
piani perlustramus, sæpe quibusdam, raro in omnibus
esse codicibus factum animadvertimus : de quo
dixerunt Wernick. adTry.phiod. p. 449 et Bernhard,
ad Dionys. P,. p. 622. Eandem legem reliqui quoque
dialecti lonicæ scriptores secuti esse videntur. Et
apud Herodotum quidem yivecöai aliquoties, nusquam
vivvevOat legitnr.' In libris Hippocrateis utriusque re-
periuntur formæ exempla, quæ ad eandem omnia
normara conformatum i l i speramus,codicibus et più-
ribus et accuratius exciissis. Doricæ dialecti pauciora
supersunt monumenta quam de qiiibus ce rti quid in
alterutram partem statuere liceat. Apud Pindarura
vívveoOai et yiyvwaxeiv, codicibus tamen sibi non
constantibus, nunc scribitur : apud Theocritum y í - B
v£d0ai et ywwcxetv. Impeditior de scriptoribus Atticis
quæstio est, quorum a codicibus velustioribus Ionicae
formte non raro plus auctoritatis habent quam quas
grammatici Atticas esse perhibent yiyv,e<r0ai et yiyviój
ffxsiv. S ic Aristophanis codex Ravennas et Euripidis
Vaticanus <)09 locis tantum-non omnibus opti inique
libri'Thucydidis sæpissime yivecOai et ytvoWxeiv exhibent.
Contraria Platonicorum codicum ratio e s t,
quorum duo antiquissimi, Clarkianus et Parisinus'
•1807, Atticas rfornias pene konstanter conservarunt.
Recte igitur facere videntur qui • grammaticorum se-
quentes auctoritatem yiyvec0ai e t ytyvwaxeiv Atticis
veteribus.ubique restituunt, alteram autem formam
recentioris dialecti Atticæ auctoribus relin qu un t,
quorum a liì, velut Aristoteles et Theoph rastus, si
quid fallaci codicum auctoritati est tribuendum,
simplicLpofcius quam duplici y u s i, alii veteres Atti-e
dos esse imitati videntur, ut Polybius et A | ip ian u s ,
quorum in codd! melioribus yiyvec0ai plerumque
scribi ab'Schweigh. annotatum est ad ill urn vol. 5,
p. 1 32, ad hunc vol. 3 , p. . i 4*- Ceteruin riyeaOàt et
Fivuiaxeiv in libris vetustissimis sæpe p er diphthon-
gum scribuntur, ut rEiNûSKQ in codice Ægyptiaco
Hom. II. i l , 5 6 3 , teinetai in tabula Iliaca et in volimi.
Hercul. Oxonii editis vol. 2, p. 33 et . 3 8 , feinomenon
p. 35 ; yeivwpeOa in Papyro Taurinensi àp. Peyron.
parti 2, p. 35,; xaxayeivopévoi? ap. Letrann. R e c h e r c h e s
p . -s. -à V h i s t . d e P É g . p. B p i, i 4 - Teivexai ap.
Æsch. S u p p l ì>793 cod. Med. || Ad reïiqua tempora
quod, attinet, præterita Féyova et reylvrip-at,
aoristus -secundus ’Eyevôpyiv et futurum Fey/joopai
apud omnis generis seriptores sunt usitatissima.
Tertiæ -personæ Teyovaai formam Alexandrinam ye-
yovav ex inscr. eoluninæ sub imperio 1 rajoni ppsitæ ¡11
Montef. Diar. Ital. p. 1 2 5 indicai S turz. Paulo in Ep. ad
Rom. rö, 7 pro yeyovacnv restituta ex cod. Alex., et An-
næ Comn. e x cod. CoisL est restitueuda p. 12 5, C, 1 33, C.
Infinitivi Feyov&vai forma D o r icaFeyóveiv están decreto
Agrigen tino rum ap. Gru ter. 4o 1» I-8* le r t ia • aoristi
persona ’Eyévexo syncopen admittit, de qua Steph.
in Indice : « yEyevxo , p e r sync, pro lyeyexo , a yívop.ai.
FévTo Ion. dem to augmento et per sync, exeinto s
pro lyévexo dicitur : ut cum Hesiod. Theog. 196 [199]
xí¡v ’Atopoòi'xYiv elicit KuTCpoyevvj noniinari, oxi yevxo tco-
AwtXú&xiJi.'lvl .KiJ7cpw. » Adde ibid. 283 : 1 ev0.¿ • 6 8
sH k i .705 à Tóaffo? Soî»7to? eyevxo 0etov ... Pind. Pyth.
3, i 53 : Aubv S’ ¿ffipaXííi? oyx eyevxo. In lyévexo mutatum
in eodd. plerisque ibid. 6, 28. Tlieocr. 1, 88 : T lx i
QÒ x-páyo? aùxò? eyevxo. Apoll. Rh. 1, 1 1 4 1 ; 4> I 4 27*
(Hiversum ab h oc est Févxo i. q. iXexo, de quo v. s.
Févxo.) Teveaxexo Horn. Od. A , 208 : ’Efxol 8’ aypç o|ò
yeveoxexo xY)pó0i p.SXXov. || Aoristi primi ’Eyevapjv
aliquem apud Dorienses Græcos usuili fuisse suspi-
camur, quum yevajxevo? • d ixerit Archimedes locis a
Buttmanno indicatis p. 48, 28, 3 5 , 3 8 ; p.. 127, 2 3 .
Sæpius in scriptoribus medii ævi legitur, ut Ioann.
Malal. p. .109, 1,9; 114, 21; 122, 1 6 ; 3 5 4 ,1 7 ; 3 6 2 ,5 ,
©t Georg. ijyncelL, cujus locos collegi ad p. 47 5, 20.
Poetica quædam h y ju s aor. forma est a.p, C a lüm .ln
yiyvop.at 622
A Cer. 5 8 : reiv.axo (Fiebat) 8’ à 0eu?, ut Buttm. opi-
natur; milii vero Callimachus non de aor. yévao0ai
cogitasse, sed usitato omnibus scriptoribus aorists
yeivacOai mutata signiiicatione pro yevéc6ai esse usuo
videtur, ut in Qrac. SibylLi 1, p. 37 : ETtco?,
yeivàoOw, xal lyeivaxo, metri caussa dictum est
pro, Fev£0vixo> xal lyévExo., quod . in primo G e -
neseos capite legitur. || Aoristi formae passiva
’Ey.svyi0.YiVi v ix ulla sunt in veterum Atticorum libris.
exerapla p r a te r Hjeyev^Ov) ap. Platon. Philebo
p. 62, F, et, si ;vere conjecit Stephanus, Leg. 12,
p. 96 l , B, x(o yevTjOev.xt, ubi libri yevvy)Oévxv. lbid. 8,
p. 840, D , yevVY)Oevx&; «uuuè e x eodd. restilutum pTo
yevr,Oévxs?. Recte igitur Phrynich. p rac ip it p. 108 :
Fevi]0,YÌvai irapà ’ETCij(àp[/.w, xa l laxl Awpiov.- ¿XX’ 6 ¿x-
xixiCwv FevéaOai Xeyéxw^ in eandemque sententiam
Thomas M. p. 189, non refutandi illi versionis Ale-
x an d r in a , Machouis, P o lyb ii, Diod or i, Dionysii et
similium auctori:ate scriptorum,.quoruin locos L o -
beckius attulit , duobus augendos exemplis Philemo-
nis in Coinpar. Menand. et Philem. p. 3 6 1 : <I>uaei
yàp oòòel? SouXo? lyevs^QYi iroxe • et p. 3 6o : Xù yevYjOrj?
TYj?.SixYj? TcpOYiyexYi?. FevYjOeÌYi ex Hippocr. p. 1208, D
affert Lobe ck . in Add. De Doriensibus quod dicit
Phrynichus., coniìrmatur exemjilo A r ch v ta p. 674
ed. Gal., ubi yevaO^pev legitur. /Eolica infinitivi forma
rENiioHN est in lapide Calchedon. ap. Cuyl. R e c u e i l
d 'A n t i q , voli 2, tab. 5 6 , 1 1 . || Futuri forma Dorica
FevYiaoupai Lysidi Epist. ad Ilipparch. p. 53 restituta
est ex cod. Ciz. r eviycwaai conjunctivo interdum utun-
tur cadentis G racitatis scriptores, qui etiam euoipai et
alia multa ■bujusmodi sibi indulserunt. Procop. De
B. P. p. 126, C .(voi, 1 , p. 220, 10 ed. m.) : 01% &rw?
TYjv yiópav ¿tcÒ xwvivqyXouvxwv cppoupij^affiv... àXX’ orna?...
xóptoi xwv ijpexépwv yev^acovxat4 quanquamyihìujus-
modi loci plerique facile possunt corrigi restituendo
futuro. rev»i<jwvxai legebatur olirn ap. Demosth.
p, 5,o5. Fev4<jac0a i , quod Lobeck. ad Phryu. ,p. 721
e x Io. Geom. II. in Deip. 1, 3y affe r t, Xatpe yevr,aa^
pévY) yeveYjv uTiepouutov uta, non hue referendum,
C sed pro .yevY)aapévY) dictum videtur. Nihili autem
est yevécYjxai in Crac. Sibyll. 14, i 3 8 , ubi
scrib. videtur : ’Avvjp «... àcp’ 'EXX-^vwv yevo? car]q. |i|
Futurum primum passivi FevriO^uoaai in uno inven-
tum est loco Platonis Parmen. p.. 141 , E : Tò eaxai
xal xò ysvrjhecat xal xò y&vY).0r|<rexai ou xou sireixa xou
ué)vXov:o?; et paullo post : Oux’ loxìv oux’ eTcsixa yevvi-
aexai ouxe yevYjO^cexai oux’ eoxai " ubi quum ¡non apparent
quomodo forma illa , q u a signiiicatione non magis
differunt quam lyevé{ji.Yiv et lyev>i0Y)v , cQnjutigi tanquam
diversorum temporum n o ta potuerint, valde
probabilis Schleierinacheri conj. est yeyevr^exai. G. D.]
riyvqp.ai, Nascor, Orior .- cui . signif, primum do
locum ob Éefvopai ])iacedens , quod huiic eand. habet.
Od. E , [ i 4 1] : OTxoy., ò'Oi.ixpwxov, yevo'p.7)v xal :[f
expeepov aùxol - 0 , [5 53] : ’E ^ v xà 7tpwxa yévr,xai. Hesiod.
Op. [173] : ’AXY -q-Yipo'(J0s 0ayèìv, eireixa yevé-
crOai. [ÀÌscliyl. Eum. 849 : Fiyvopsvaici ìa '/ ji xàò’ la ’
aalv lxpàv0Yi.] Hac quoque in signif. prosa aor. 2 med.
et prat. med. frequentius quam alia tempora.usurpat.
D [ H e r o d o M , i 33.: 'Hpipyj... x rj e x a o x o ? ly é v e x o - 8, 22 :
’A ir ’ Yjpéwv y e y ó v a x e .] I s o c r . A d P h i l . [ p . i09, E ] :M Y )ò é v a ?
aXXou? x a x aXeÌTO(jOa i xX-^povop-óu? tcX V xoò? è \ tp -w v yeyo-:
vo'xa?. [ I d e m p . 88, E : ’A ir ’ I x e lv o u y syovo'xe?. P a n s . 1 , 7,
2 : ’E y e y ó v e i òs (6 «SeXcpò?) I x <I>iXìtctcou xyj BepevlxY).
P o l y b . 6, 46., 6 : T ò v A u x o u p y o v p.óvov xw v yeyovo'xwv
( s o l u m h o m i n u m ) x à a u v é y .o v ta x e0ew p r jx é v a i.] P l a t o E p .
9 : " E x a a x o ? . Yjp/wv o u y a u xw p ^ 'vw y é y o v ev , p r o q u i b u s
C i c . d i x i t , , N o n n o b i s s o l im i n a t i s u m u s . A p . E u n d .
i d e m C i c . y ly v e oO a i v e r t i t n o n s o l u m N a s c i , s e d e t i a m
O r i r i , G i g n i : u t v i d e b i s i n m e o C i c . L e x . P l u t . [M o r .
p. 109, E ] : ’AXX’ o ie i c ò ò ia cp o p àv e iv a t vj p-'ò y e v é oO a i , vj
y e v t^ e v o v ¿YCoyevéaOai ; a l i o q i i i xw y ly v e cO a i o p p . . p o t i u s
¿TcoXXuoOai v e l <p0e ip e a 0a i . P l a t o T im a o , F iy v ó p .ev o v x a l
aicoXXujxevov, C i c . i n t e l - p r . Q u o d g i g n i t u r e t i n t e r i t .
A r i s t o t . E t h . 2 : K a l ¿ixt. l? .o iv y l y v e x a i , òtto xo u xwv x a l
a u s e r a i x a l «pOeipexai. P l a t o e t i a m c o m p . u s u s e s t : i n
E p i t a p h . : F iy v o p iv w v y p y jp a x w v x a l 7 raiS o)v x a t Sxa^Oet-
p q p iévw v , C i c . i n t e r p r . E t n a s ò e n t i b u s e t c a d e n t i b u s
c u m r e i i q u i s c o m m o d i s , t u m m a x im e l i b e r i s ; y ly v e cO a i