videtur faisse causa, quod syllaba secunda in Siaxo- A
vsìv natura esset longa, adeoque augmenti minus ca-
p a x , similiter plane ut ¿vaXwxa pro <xvr|Xwxa, quia
secunda intxvaXouv natura produceretur. » A p. Euri p.
Cycl. 4 o 6 : KuxXonu xai Strjxovouv , facillima
correctio est xàSiaxovouv. Quod de vulgaris dia-
lecti ,scriptoribus dicit gramm. Coisl., verissime dicit.
Apud hos enim constans est augmenti in medio vo -
cabulo posili usus, Sirjxo'vouv, Sirjxovvjffa. G. Dind.]
AtaxSvrjfjia, to , Opera a ministro p ra s t ita , i. e.
Ministerium : Ovid. : Membra diurnis fessa ministeriis.
[Plato T h e a t. p. i y 5, E : “Oxav si? SouXixà ¿¡/.néa-fl Sia-
xovvipata.] Aristot. Polit. i , [c. 7,] dicit fuisse, qui
servos Siaxov/ipaxa docerent : ’Exsì yàp, sc. S yra -
cusis, XapSavwv xi? {xiaOov sSiSaaxs xà lyxuxXia S. tou?
TtaiSa?, Trivialia miuisteria s. officia, ut Si{;07C0ir)xtx-)|v,
et q u a hujusmodi sunt : sicut et Plut. supra in-Sta-
xovrjoai ponit Saixpsuaat, ¿TtTvjrfai, oivo^o5jaai. Secundo
autem libro pro lyxuxXia Siaxovvifxaxa dicit lyxuxXtoi
Siaxoviai, ut infra videbis. || Aiaxov^jxaxa,' Uten-
silia ad supellectilem pertinentia. Apud Aihen. [6, B
p. 274, B,] dicunt Romani : IliXou? xs xai? xscpaXai?
TTspixsiixsGa 7rpo6axs(wv Seppàxwv Sausì?, xepàpea Ss xai
yaXxa xà. S. xo(J.(£op.EV, xàv xoóxoi? (Jpwxà xai ttoxà 7tavxwv
¿Tteptepyóxaxa, de vasis sacrifìcalibus. Sic vero etSia-
xoviai, infra.
[Aiaxovrjuat, xaxspyairaaOai, ¿TroXs'ffai, pXa^ai, Hesych.
R e c te , ut videtur, quamvis contra literarum ordinem
Albert. Aiaxvrj<jai.]
[Aiaxovrjcrt?, sw?, Ministratio. Plato Leg. 1,
p. 6 3 3 , C , cum dativo : Aòxoì? Ictuxwv Siaxov^asi?.]
[Aiaxovrjxsov, Ministrane!um. OEcumen. Explic. in
Epist. cathol. p. 78. Boiss.]
[Aiaxoviyri)?, 6, Ministrator. De discipulis Chris ti
Balsamon ad Can. 14 Concilii Neo-Caesar, p. 797 :
El? xà? Xourà? Siaxovia? xwv irpoffsp^opivwv xai Osto 7ta-
psX^cpOviffav xai 01 avSps?, oixivs? Siaxovrjxat ptev IXeyovxo
xai [/.aOyjxal xou xupiou. S u i c e r . Aiaxov-yjxal, monachi
qui in monasteriis in officinis operi sibi praestituto
incumbunt : vel etiam monasteriorum famuli. Joann.
Mosch. in Limon. c. i 5 8 :K 9)ttov Sè scovai SisaxTjxoxa C
óbt’ auxou CT)(xetoi? ... sjrouai Sè Si«xov7)X7|v lij aùxwv
sxsi. T yp ic . Sabae c. 5 extr. : Oi Sè Siaxovrjxal ayòkó.-
^ouffiv Iv xai? Siaxoviai? auxtov. lb . c. 67 extr. Balsamon
in Meditato de cliartophylace et Protecdico : Ka l
¿vaOsivat xijv xouxwv Sioixy|triv xoi? Siaxov7)xai?. V. Apophthegm.
Patrum in Arsenio n. 3a et 37. A t in
Diurno Romano c. 7, tit. 17 Diaconitee appellantur
pauperes qui in Diaconiis alebantur. D u c a n o . Eustath.
Opusc. p. 2 5 8 , 80 : Kal x(? u.èv xwv Siaxovrjxwv àirXou?
rèjv Spdtxa mcpuxev sìvai. Simplex posuit Hesych. : Ko-
vrjxm' (hoc accentu), Oepdbtovxs?. || Alia forma Aia -
xovurrij? ap. Aster, p. 1 3 , B ed. Combef. : nisi hoc ex
StaxovTixr)? corruptum. G. D in d o rf.]
■ [Ataxov^xpia, f,, Ministra.'De offìcialibus monasteri!
saepius Typic. Irenes, p. 167 : Twv Xoittwv 7cpoxpixwv
Siaxovvjxpiwv • e t 173, 188. Indicavit Ducang.]
Aiaxovia, -?i, Ministerium, Opera s. Officium, quod
a ministro praestatur, i. q. Siaxovripa supra : ut Siaxoviai
eyxuxXioi, eaed. quae Siaxovvipaxa lyxuxXia supra, pt
culinarii et mediastini officia, quae quotidie nobis a d
ministris praestantur : peculiariter quod ad domestica
negotia attinet. Aristot. Poi. 2, [6] : Ttov 0epa7róvxtov
xouxoi? {/.aXtffxa •Jtpouxpoóop.sv, 01? TuXeìffxov 7rpoay pc*>{jie0a
wpò? xà? Siaxovia? xà? iyxuxXiou?. Item 1 post 1. in Aia-
xovyipa cit. [1, 7] : 0 <|i07roiìxv) xal xàXXa xà xotauxa ysvrj
xrj? S. Rursum 2, [3] : ’Ev xaì? oìxsxixaì? S. ot icoXXoì
Qcpàirovxs? svioxs y'eìpov uTCYjpsxouffi xwv IXaxxovoiv. Plut.
Sympos. • 5, [p. 677, E] : ’EyxeXeuop.sOa noXXaxi? xoì?
Siaxovouct Ospuoxspov ¿tTtxscOai xrj? S., Calidius subire
quae impormi) tur miuisteria. [Stratoin Anth. Pai. 12,
194 : IIpò? jAaxòtptov rjye Sirjxovia?. Curii dat. Aristid.
voi. 1, p. 82, a i : 'EXscQai xv)v xoì? «aXaioì? EXXvjci
Staxoviav, ubi ilgur. di ci tur de opera interpretandis
Graecorum veterum scriptis impendenda. G. D.] A t
xptou Siaxovia proverb, est in ingratos; nam cornu
aries eos quoque p e tit, a quibus ali tur. Aiaxovia di-
citur etiam de Publico minislerio, i. e. de Negotio
pu blico, de Muniis publicis, de Officiis quae reip.
praestamus. ASschin. C. Ctesiph. [p. 55 , 33 ] : tfOaa xi?
alpsxò? tòv icpaxxsi xaxà ' (jhjtpiapia, oux saxi xauxa à p ^ ,
¿XX’ ¿TtipsXeia xi? xal Siaxovia * quod postea exp. upa-
ypiaxsìai irpoexsxayf/ivai xaxà ^v]ffliop.a. Demosth. Pro
cor. [p. 296 extr.] : T?j? ¡xsv xoi S. xrj? I©’ éxdtaxoi? xtov
7T£7rpayp.évo)V, xal ¿ptauxto p.sxsìval QV](Ai. Plato [Rep. 2,
p.- ¿ 7 1 , C] : 'Eauxoù? liti xi)v S. xaxxouai xauxvjv, Haec
sibi imponunt ministeria, Hanc provinciam sibi de-
poscunt. E t Siaxoviai Srip.oaiai ap. Pollucem [8, 1 1 5] ,
Munera publica. Dicitur etiam de Legatione, quae et
ipsa munus publicum est. S ic vero et Stdxovo? et Sia-
xovtcraaOai usurpari, paulo post ostendam. Thuc. 1,
[ 1 3 3 ] : 'S2? oùSèv tcoj7toxs aùxòv èv xaì? itpò? ßaaiXsa Siaxoviai?
7rapaéàXoixo, 7cpoxip.7)9eÌY] S’ sv tato xoì? 7toXXoì?
xtov Siaxovtov aTcoOavsìv, In exsequendis iis muueribus,
quorum nomine ad regem mittebatur. Item S. IxxXy)-
aiaaxixrj, Ministerium ecclesiasticum, Ministerium s.
Munus quod in Ecclesia nobis exequendum impo-
nitur, praesertim vero Ministerium verbi : 2 Cor. 6,
[3 ] : tfIva (/.■}) p.o)p.7]09j ^ S. 1 Tim. 1, [12] : IliaxSv ps
^y^aaxo, 6sp.svo? sì? Siaxoviav. Item de ministerio
eorun , qui Siàxovoi appellantur, Synes. Epist. 66 de
quodam À lex an dro , qui adolescens in monasticum
ordinem se oontulerat : Tyj Sè fjXixia aup.7rpoìouav)? x5j?
uovaSiXTÌ? xaxà xòv ßiov svaxdtasto?, ^^itoOr) p.èv sxxXrj-
ciaaxixyj?. S., ^itoGn) Sè xou Trpsaßuxspo? sìvai. [A., Dia-
conatus, Ministerium diaconi. Clemens Constit. Apost.
1. 8, c. ult. : OùSapiou cpaivexai xoì? àv^xouai x^ Siaxovia
j(p7)aòtp.evo? * e t alii saepe. D u c a n o . ¡A. notat
quaelibet spiritualia vel etiam corporalia officia, quae
fìdelibus praestantur. Theophylactus in cap. 12 Ad
Rom. p. 120 : KaOoXixtio? irav epyov icvsup.axixov Siaxo-
viav vogasi?. Ita Rom. 12, 7 Theodoret. per Staxoviav
intelligit x^jv xou XY|puyp.axo? Xsixoupyiav. Idem Ad Cor.
1, 16, i 5 per Staxoviav intelligit xctaay Ospansiav,
Omne officium, quod sanctis praestatur. A. elecmo-
synam notat Act. Ap. ras 2 9 : quo sensu dicitur Ad
H e b r .6 ,10 Staxovqaavxs? xoì? jayioi? xal Siaxovouvxs?. De
eleemosyna interpretatur Theophyl. p. 926. Sic A.
pro ipsarum eleemosynarum subsidio, quo p ii alii
aliis ministrant accipitur Ad Cor. 2, 8, 4 teste Theo*
doreto p. 240 et Theophyl. p. 3 4 o. Et 9, 1 et 12,
ut iterum agnoscit Theodoret. p. 244 et 246, et
Theoph yl. p. 396 : Tl Siaxovia cprjal, xouxsaxiv ^ xiov
^pripàxoiv Ì7ri^opv)yia. S u i c e r . Ataxoviai, Ministeria
quibus occupabantur monachi ac iis incumbebant,
vei quibus praeficiebantur ab hegumeno seu abbate
eaque annua. Cyrill. Scythop. in V. S. Joann. Soli-
tarii' n. 6 : Tot» Sè xatpòìi xvj? àXXayrJ? xSv Siaxovixwv
(pGàaavxo? ...xauxy)V psxà irpoGupia? xaì ^apa? xr(v Siaxoviav
Se^auevo? * 7 : Tou Sè Ivtauxou xvj? xoiauxr)? nX^pioOsia»)?
Siaxovia?. || Praefectura monasterii sanctimonialium.
Martyrium Ms. S. Febroniae : ’Eyw Ss öwpat? psxà xi,v
xoip.r)aiv xrj? xupia? Bpusvrj? SisSe^àpriv x^jv Staxoviav.
D u c a n g . Il Famulitium. Polyb. i 5 , 2 5 , 4 * Ilapsiaa-
vaySiv Ix xrj? Siaxovia? xal xvj? àXXr)? Ò7ry)psaia? xou? sì-
xaioxàxou? xa l Gpaauxàxou?.] || Ataxoviai, Instrumenta
ad suppellectilem pertinentia, ut et Staxov^piaxasupra :
nam opyavov, u t Aristot. docet, est <&|/u^o? SoìiXo?.
[Moschio ap.] Athen. [5, p. 208, A] : ’Ecp’ Sv xaxe-
ay.suaap.svai rjaav l*uXo95jxai xal xptSavot, xal Sirraveìa
xal piuXoi xal 7cXsiou? éxspai S., Aliaque ministeria,
Bud. : s. potius Aliaque instrumenta, quorum ministerio
quotidie utimur. •
[Aiaxovi£co]. Pro Staxovs'w autem e t Staxovoupai dicitur
etiam Ataxovi^w s. Ataxov(£op.at, ead. signif7'VV.
L L . e Luciano : ’AvOpiómn? Siaxovi^saOat otsxai. I)i-
cuntur vero et legati Siaxovtaaaöai : nam ministros
agu n tin mandatis principum aut civitatum exequen-
dis. Pollux 8, [ i 38] : Ka l xà ^p,axa, 7rpsa6suaai, Sia-
xoviaaaöai [recte Kuhn. Siaxov^aaaOai, u t 4, 28 scriptum],
a7ro7rpea6euaaaöai, àvxmpsaésuaai. Vide Aiàxovo?,
Aiaxovia. [Locum Luciani non reperi. Sed Siaxoviijw
extat etiam in schol. ad Nicandri Ther. 3 4 8 , ubi Sn)-*
xovi'Covxo, pro quo tarnen cod. Vat. (et Gott.) Sirixo-
vöuvxo. B ast . Conf. Aiaxovicxrj?, de quo s. v . Aiaxo-
vv)x^? dixi. G. D in o or f .]
[Aiaxovixiov, xS, Diaconatus, Munus diaconi. Balsamen
ad Can. 7 Concil. in T rullo p. 36 g. Ducano.]
AiaxovixS?, ^1, Sv, Ministratorius , Ad ministrum
pertinens: ut Siaxovtxotl 7rpa^si?, Munia minis tra tori»}
Munera quæ ministri exequuntur. Aristot. Polit. 3 ,
[4] : AuvacOai xaì òiryipsxsìv xà? Siaxovixà? 7rpàijei?. Idem
Polit. 7, 14 : Aio 7TOXXà xiov sìvai Soxouvxtov Siaxovixwv
¿pytav, xal xwv vecov xoì? ¿XsuOs'pot? xaXòv Siaxovsìv * ubi
Siaxovixà èpya d ixit, quae alibi Siaxov^piaxa et Siaxovia?.
Idem Polit. i; [ i 3] : rio'xspóv saxiv ¿pexVi xi? SoóXou Trapà
xà? Spyavixà? xaì Siaxovtxà? àXXvj xipuoxépa xoóxtov.
Plut. [Mor. p. 4*6, F] : Tr;v IppYjvsuxix^v, ò? IlXàxojv
iXeysv, xaì S. àvaipouvxs? (puaiv, Quum interpretem, ut
ait P lato, naturam et adminislram removerant, Turn.
Il Promtus ad exequenda ministeria, Officiosus, Pe-
ritus exequendorum ministeriorum. Xen. [OEc. 7,
4 i ] : ’Av£7ciax7Ìu.ova ... Siaxovia? 7iapaXaêouaa, Ì7iiax^-
pova xal iciaxi)V xal Siaxovix^v Kow]aapsvr). Sic A r i-
stophiin. PI. [1168) : Kal irXuvé ys Auto? irpoasXOàv irpò?
xò «ppéap xà? xoiXia?, tfIv’ eòOèio? Siaxovixò? sivai poi
Soxrj?. Et ap. Plat. Gorg. [p. 5 17 , B] : OòS’ èyòi i|/syw
xouxoù?, ys Siaxo'vou? stvai tco'Xeoj? , ¿XXà poi Soxouai
xiov y£ vuv Siaxovixonspoi ysyovsvai, Apti magis et idonei
administratores, Ministri magis strenui, Bud. [Add.
ibid. p. 5 17, B ; 5 18, A.] Tò Siaxovtxòv, pro Sacrari
um s. Secretarium accipi in canon. 21 Cone. Laodic.
et ap. Grat. Dist. 2 3 , tradunt VV. L L . Bud. vero
Aiaxovsiov in hac signif. affert supra. Alioqui xò S. di-
cerentur Ipsi ministri, sicut xò axpaxuoxixòv Ipsi milites.
[TòS. quibus signiff. a scriptoribus eccl. dicatur
exposuit Ducang. ex quo potissima apponimus. « A ia-
xovixòv interdum sumitur pro Loco in ecclesia ubi
consistunt diacon i, dum pcragitur sacra liturgia; interdum
pro Æde ab ecclesia seclusa, quae diaconorum
propria erat. Glossae Mss. : Ilapa7rsxaapa, xò 3., xò
TiapaxàXuppa. Quippe in sacra liturgia soli presby-
teri erant in bemate, diaconi in solea consistebant
et ad can cellos berna tis, qui hic Tcapa7csxaapa et ira-
paxàXuppa appellantur. Crebrius significai Ædem in
qua consistere solebant diaconi adjunctam ecclesiæ,
ut ap. Philostorg. 7, 3 : lov Sè avSpiavxa psxaaxrjaaps-
vot iv xw xìi? ixxXriaiai SiaxovixS). || Liber ecclesia-
sticus Graecorum continens omnia quæ ad diaconi munus
obeundum requiruntur in agenda re divina et
singulis officiis, de q u o , inquit Atta liu s, videtur intelligent!
us Joannes Euchaitarum metropolitanus Carm.
sì? xò piêXiov xîj? Siaxovia? xou xp07raio^o'pou, qui ti-
tulus abest ab edito p. 5 i . || Co lle c ta , ita dieta
quod a diacono pronuncietur, inquit Goar. ad Eu-
cjiolog, p. 3 o, 46, i 3 o. Eædem collectæ sìpyjvixà di-
cuntur ». Aiaxovix'ii iiriaxoXij ap. Georg. Syncell.
p. 375, C.]
AiaxovixS)?, Ministratorio modo, More eorum qui
ministrant. Menander ap. Athen. [4, p. 172, C] : T i
xouxo ) irai ; Staxovixw? yàp, vi) A ia , llposXiiXuOa?.
Ai«xóviov, xò, Diaconatus, VV. L L . [Ædes in qua
consistere solebant diaconi adjuncta ecclesiæ, Gregorius
I I , P a p a , in Ep. 2 ad Leon. Isaur. de clericis
delinquentibus : Eì? xà Siaxovia x9j? IxxXyjaia? I^opi-
Çouaiv aòxov. Indicavit Ducang. Longe frequentius
Aiaxovtxòv dicitur.] || Est e t placentæ quædam spe*
eies; u t Eust. docet [p. 1 1 14 , 1] : v e l, ut ap. Suid.
nonnulli exp., ij xou icXaxouvxo? xoy)icÌ?, Çoipo? 7roiò?,
Menecles autem in rXioaaoxop.10, ut idem Suid.
re fe r t, ita de et) scribit : ’AO'/jvaìoi xto AtcóXXiovi xi)v
xaXoujxévv]v sîp.egiwvYiv óxav iroiSat, itXyÌxtovxe? Xijpav xe D
xal xóxuXv).v xal xXyjpa xaì àXXa xà [àXXa xivà Hemst. ad
Aristoph. Plut. p. 3 8 6 . Debebat «XX* ¿xxa. G. D.] xu-
xXoxsp») itép-piaxa, xauxa xaXouai Siaxovia. Similiter et
Amerias esse dicit xà xaxà xijv sipEciwvvjv xw ’AttóXXwvi
wXaao'o'p.sva Tis|/.p.<¥xa. Fuisse autem Placentam aut
Panis quandam speciem e x ipso cannine in Eiresio-
nen cantari solito apparet : Eìpscriióvy] oüxa cpépsi xaì
wiovot? dfpxou?, Kal (xsXi Iv xotuXï) xaì iXaiov. Sed mendi
suspicione laborant verba illa , quæ e Menecle affert
Suid. : ac inter alia pro TrX^xxovxe? [quod vitium etiam
in codd. Gaisfordi est] fortassis leg. itXàxxovxE? : nisi
torte post xoxi5Xv)v inserendum «popouvxs? [Non est in -
serendum], retinendo ttX^xxovxe? , at xX^paxo? nomine
nitelligendus QaXXo'? : quod cognosci potest e x iis , quæ
de^ eiresiòne traduntur a Plut. Theseo [c. 22] et
Suida ac Aristoph. schol. [ad Plut. io 5 5 ] , item et
Ljist. ac Etym. Pherecr. ap. Athen. [ 14, p. 645, A] ;
® airXyjffxia? Aiaxoviov ëirrjoôev, df/.cpKpcovx’ Iviov,
THES. LING. GRÆC. TOM. I I . FASC. IV.
A [Hesych. : A., pa£a * v) ÌJwpò?. K a l ij xpr)7rl? xou 7rXa-
xouvxo?. Ot Sè irsp-paxa HjaTcxòpEva x5j? sipeaiwvr)?.]
Ataxovi?, Adornatio. [Hoc ex Hesychii gl. : A., Sia-
xS(jp.Yi<7i?.] Textu ra quaedam. Item Homo g rac ilis,
VV. L L . [Hesych. : Ataxovi?* ¿7tl 6tp5j? tp.axiou ¿vto-
pdXou (cod. ¿vopàXou), 8 tpapsv xovii^eiv. Kal avGpwiro? 6
p.^) -iruxvd?. Qui non Homo gracilis e s t, sed Homo
imprudens. Nihil cum hac gl. commune habet alia
ejusdem gramm., ’ASiaxo'vierxov, àvai<j0r]xov, axpoixov,
quod pridem alii animadverterunt ex ¿Siaxo'vxurxov
esse depravatimi, ut ap. ASIian. V. H. i 3 , i 5, ubi
libri òmues xo Ssppa l^ovxa aSiaxSvtcxov. Sic ©opivTjv
SuoSiaxovxicrxov dixit j£lian. N. A. 17, 44. Gl. Hesychii
Toupio Em. vol. 4, p. 2 5 3 e x Staxs'vio? corrupta v i-
debatur, collato li Josephi A. J. 3, 7, 2 : Zow]v 7cXa-
xsìav [ASV to)? si? xs'aaapa? SaxxuXou?, Siaxlvoi? S’ &<pa<qjis-
vyjv,. (Saxe Xs^TjpiSa Soxeìv &psw?. G. D in u o r f.]
[Aiaxoviffaa, i), et Aicixovo?, Diaconissa, Ministra
ec clesi*. Utriusque nominis exx. frequentissima sunt
ap. scriptores eccl., quorum 11. de officiis diaconissa-
B rum collegerunt Suicer. et Ducang. J| « AtaxoWcai
deinde d ie t* ^Etate provectiores in monasteriis ex
sanctimonialibus, licet non essent ex iis q u a proprie
diaconissa appellabantur. Balsamon ad Canon. i 5
Lalchedon. : Aiaxóviaaa yàp- mipspov ou ysipoxovsixai,
xàv xaxajfprjaxixw? xivè? xwv à(Txy)xptwv Siaxòviaaai Xs-
yovxai. Nempe monasteriorum p r a fe c ta , uti attigimus
in Gloss. Med. Lat. ». Ducano. V. Casp. Ziegler. De
diaconis et diaconissis veteris e c c le s ia , Viteb. 1678.
S t u r z .]
[Aiaxovidxii?. V . Aiaxovvjxii?.]
Aiaxoviw, P o lve re periino. || Aiaxovfopai, [In pul-
v ere volutor. Hippocr. Epist. p. 1293, 22, de equo
Eurylochi : ‘Oroxs SiaxovisoOai^ rjOsXsv *1 Pulvere me
lorico more a th leta in pa la stra , Ad certamen me
p a ro , In pulverem s. arenam descendo. Plut. [Mor.
P- 970, F], loquens de cane quodam Indico : ’EXaipou
a^iepsvou xai xa7rpou xal apxxou, Vuyjav eyovja xsiijGai
xal 7rspiop<jv * ScpOsvxo? Sè Xgovxo?, £Ù0ò? s^ayaax^vaj. xal
StaxovsidOat, xaì cpavspòv sivai auxou tcoioo^-evov avxa—
yo)viaxi|v, xwv S aXXwv incEpcppuvoyvxa iràvxwv. Simile
quid refert Plin. 8, 40 de ciiiie In d ico , quern rex Alb
an ia Alexandra dono miserat. [Addiderat his HSt.
Ataxoviaai ex Hesychio, lectionem vitiosam, de qua
v. s. Aiaxwvsw.]
Aiàxovo?, 6, -fj, Minister, Ministrator, Famulus, et
Ministra, Ministratrix, Famula. [dEsch. Prom. 942 :
Tov xou xupoiwou xou vsou Siàxovov. Soph. Phil. 497 :
T à xwv Siaxo'vwv. Plato Gorg. p. 517, B.] Arhen. [6,
p. 267, C j^ftjbbro Clitarch i, qui FXwoorai inscribitur:
KaXouvxai S’ ot SoiiXoi a^ot, xal 0spa7rovxs?, xal tftxo'-
XouQot, xaì Siàxovot, xai inrrips'xai * sxi Sè 7ràXu.ovs? xaì
Xàxpsi?. Aristot. Eth. 7, 6 : Ka0a7rsp ot xaysì? xwv Siaxó-
vwv, ot 7tpìv axouaai 7cSv xò Xsyópisvov sxGsouciv. Sic Claud,
dicit Leleres ministros : Hortatur celeres clamore ministros.
Athen. 10, [p. 420, E,] de quibusdam, qui con-
vivas secum adducunt : Bowoi, xsxpayaci, pXactpyjpiòugi
xov oìvoyoov, xòv Stàxovov, xòv paysipov. Id. 7, [p. 291,
F,] e Nicomacho : low?, 8irov Siacpspsi Siaxòvou [Inter-
polatio Musuri. Recte^nunc legitur Sirov p.ays(pou Sia^
|£psi] Màysipo?, oux. oT<r0’ \ paulo post : npoxepov ¿iro->
Souvai ffxsuàaavxa pouaixw? Awxo'vou ’axl xòu xuvovto?;
*HpàxXst?, 'O paystpo'? sa0’ 6 xéXsio? Ixspa StàOsoi?.. Ubi
itidem observa a in h. v. bis produci, sicut in Siaipspsi,
SiaOsai? [De his duobus fallitili-] , Siaxovso), ut supra
admonui. Legati quoque Siàxovoi appellantur sicut et
Siaxovia supra de legatione dictum videbis, item Sia-
xoviaaoOat. [Lectio vitiosa. V. Aiaxovi^w.] Pollux 8,
[137] : '0 Sè 7rp.Eff6sux.r1? si/) àv xaì ayysXo? xal Siàxovo?*
éxspa? Sè j(p£i'a?, xiipui* xal ff7rovSo©òpo? * nam sicut par-
terfamilias ministros suos aliquo cum mandatis miltit
ita et priqceps aut civitas legatum. Qua metaph. ministri
yerbi divini in Scriptura Siàxovoi nominati esse
videntur, sicut et xrjpuffffsiY iid. dicuntur e t xpsoSsóeiv.
Paul, vero Ep. ad Rom. [x3] Magistratus etiam appellai
modo xou 0sou Siaxóvou?, modo Xsixoupyoò?, Mi-
nistros s. Aclministros D ei, se. in exequendis ejus
jussis. Item 2 Cor. 6, [4] Paulus de se : Ev 7ravxì cuv-
toxwvxs? éauxoò? w? 0 soy Siàxovoi, ut D ei ministri.'Item
Ephes. 3, [7] : Tou sùayysXiou Stàxovo? • Coloss. 1, [7]^
HI