i: i
luclitbellen ingesloten blijven, waarom het doelmatig is van
tijd tot tijd slechts kleine stukken guttapercha er in te
brengen; deze met de hand gelijkmatig en sterk samen te
persen en dit te he rhalen, totdat de cilinder genoegzaam
gevuld is. Zoodi'a men den zuiger beweegt, wordt de gu tta percha
zoo sterk samengeperst, dat zij zich aan de tegeii-
overgestelde opening een weg baant en daar in deu vorm
eener weeke huis uittre ed t, welke in koud water wordt
0})gevangen, teneinde het in elkaar zakken te beletten. Dit
water bevindt zich in een kanaal van verscheidene Meters
lengte, lietwelk men de bids geheel laat doorloopen.
Deze buizen worden gebruikt voor zuigers van pompeii,
bevels, zuigbuizen, gehoorbuizen enz. Zij kunnen een groote
drukking weerstaan eu zijn ook bestand tegen de werking
\a u zoutzuur, bleekwater, azijii, enz. en worden daarom in
vele fabrieken gebruikt.
'= 1 Platen eu drndeii.
De gezuiverde warme guttapercha wordt tussclien walsen
van gepolijst staal gebracht, zoodat zij door de sterke
drukking den vorm van platen verkrijgt.
Drijfriemen en schoenzolen worden o. a. daaruit gemaakt.
De draden worden op dezelfde wijze verkregen als op blz. 16
bij het caoutchouc is besclireven ; wenscht men ze door persing
te maken, dan behoeft men bij de guttapercha geen oplossingsmiddel,
daar zij door verwarming plastisch genoeg wordt
om door de gaatjes der plaat te worden geperst.
Bekleeilen van telegraafdraden.
Het gebruik der guttapercha als bekleedingsmiddel der
telegraafdraden berust op hare eigenschap om te isoleeren,
opdat de galvanische stroom, welke door den koperdraad
gevoerd wordt, niet door de omringende aarde of het water
zou worden afgeleid. De beroemde natuurkundige Wheatstone
schijnt de eerste te zijn geweest, die ongeveer in 1840 het
denkbeeld opperde een onderzeesche telegraallijn aan te leggen ;
aan zijn plan is echter geen gevolg gegeven, daar men de
isoleerende eigenschap van de guttapercha nog niet kende
en men dus twijfelde aaii de rnogelijkheid van slagen. Toeii
men echter die eigenschap had leeren kennen, was Siemens
te Berlijn de eerste, die haar op de telegrafie toepaste in
1846. De eerste proefneming werd door hem genomen voor
de onderaardsche geleiding van Berlijn naar Potsdam, later
tusschen Berlijn en Keulen en tusschen Berlijn en Frankfort,
doch de ondervinding bewees weldra, dat zij onder de aarde
voor dit doel ongeschikt is, daar zij door de dieren wordt
aangetast. Opnieuw genomen proeven voor onderzeesche kabels
ill 1851 en 1852 mislukten ook. Men gat echter den
moed niet op, want spoedig daarna herhaalde Walker de
proeven van Siemens, en na eenige gelukte voorproeven in
de haven van Folkestone, werd de eerste telegrafische verbinding
tusschen Calais en Dover bewerkstelligd. Weldra
kwam het denkbeeld om Europa en Amerika telegrafisch te
verbinden tot rijpheid, doch meer dan ééne proefneming
mislukte. De eer.ste maal konden wel eenige honderden dépêchés
worden overgeseind, maar na een maand was de kabel
geheel werkeloos. Bij een tweede proef in 1865 brak d&
kabel door midden; eindelijk gelukte de verbinding in 1866
en sedert dien tijd is het aantal onderzeesche kabels zeer
toegenomen, zoodat in 1874 er 200 in werking waren. De
lengte van sommige kabels is verbazend groot, o.a. die van
lerland naar Newfoundland met een lengte van 1896, die
van St. Vincent naar Pernambuco met een lengte van 1953
en die van Brest naar St. Pierre met een lengte vau 2584
Eng. mijlen.
Het ornhullen der draden heeft volgens de wijze van Fonrobert
en Pruckner aldus plaats: