applicants, aliter ac in Codicibus, quos forte non babehant ante ocules cnnt
feriberent, reperiebantur. In priori vero genere feriptorum, cum prejfius fit
inbarendum textui explicando , minus licuit a codice verbijque recedere. Hæc
Frickius, referente, ut diximus, Barzano .
10. Verum etfi maxime opporcuna fint hæc monita quæftioni quam
agitamus, minime tamen neceffaria erant tettimonio Chryfoftomi refte
interpretando. Ipfe enim locus Homil.II.in Matthæum,fi integer re-
feratur, fatis fuperque fignificat, fruftra 6c immerito accenferi Chry-
foftomum iis qui novam illam leftionem in Joannis Euangelio agno-
verint. Hæc nimirum præcedunt, eodem Montfauconio interprète.
Longe dijficilius efi, quantum ad bumanum intellelîum pertinet, Deum bo-
minem fieri, quam bominem Dei filium ejfe. Cum igitur audit Filium Dei
filium ejfe Davidis é? Abraba, dubitare jam define , te filium A d a , filium
Dei futurum ejfe. Nequt enim frufira (3 incajfum feipfum ita bumiliajfet,
ni fi nos exaltaturus ejfet. Natus efi enim fecundum carnem, ut tu nafeere-
ris fecundum Spiritupé: natus ex muliere, ut tu dcfincres filius ejfe mulieris.
His præmiffis, pergit demum Chrvfoftomus, Ideoque duplex generatio
fuit., &c. Itaque ex toto contextu apparet, eum nedum locum Joan-
nis 1 . 1 3 . aliter ac nos legifse,fed eo prorfus pafio quoa nobis iegitur,
explicafse , præcipue fi poftrema verba probe expendantur, quæ fie grace
fe habent : «y i/plr-tpsxau ix nrnJicetTos xup'&àfu, quant nobis ( C h r i il n s)
donaturus erat ex fpiritu. Quum enim dicat, Chriftum vix natum no-
bis promirtere genera; ion cm , feu nativitatem , illam, qua non ex f anguine
, neque ex voluntate viri aut carats, fed ex Spiritu SanHo efi , fatis déclarât
j verba ilia Joannis non de Chrifto fingulariter, fed de omnibus
in eum credentibus feripta fuifse, prout in noftris codicibus leguntur.
Neque obilare debet, quod eadem verba Chrifto quoque accommoder,
ut Irenæus, ôc alii fecerunt : nam reipfa nos Oei filii ad ejus fimili-
tudinem, qui filius Dei naturalis e ft, evadimus per adoptionem, &
per ipfius redemtionem.
1 1 . Sequitur ex Græcis S. Joannes Damafcenus, eu jus hæc laudantur
e x iibri III. de Fide Orthodôxa cap. I . , ex interpretatione Lequienii.
Quocirca Verbum caro abfque alla mutations de Spiritu SanHo , /J (an ci a
.Maria femper virgine Deique génitrice f a Hum efi : Dei nue (3 bominum mediator
exiflit foins tile in homines benignijfimus, non ex voluntate aut concu-
pifeentia, aut congrejfu v ir i, aut generatione cum volupiate conjunct a , ov’ x
fx GiXx'/xrtVtff « triOo/siaf, Il cuvuyu'as àrSpJt, H ytmietut 'tvnSSwu intemerato Virginie
utero conceptus, fed de Spiritu SanHo ac prima ilia Adami produit
ione. Sed quis non videt in his verbis haberi quidem ad Joannis locum
aliquam allufionem , fed earn obfeuram, & quæ minime fuadeat
Damafcenum aliter eum locum legifse ac in Græcis hodiernis codicibus
exftat ? Lequienius fane nihil aliud animadvertit in illud, Oix
• X 0t>.rlfzaTts, Non ex voluntate', quam quæ fequuntur: Redemtorem a pec-
eato immunem fuijfc docet, quia ex mare & femina genitus non efi , fed de
Spiritu SanHo : eo ferc modo quo primus Adam cffeHus fuerat. Sed placée
jpfius Anfaldl teftimonio comprobare, quid turn de hoc turn de fupra
allatis Græcorum Patrum locis ftatuendum fit. Fallitur ille ( ita feri-
bît pag. 201. Operis de Autbenticis PP.allegationibus.) tamen, ut ego arbi-
tror, vehementer , baud difiinguens primum inter àllufiones ,atque citationes,
jnlcrque diverfitates leliionum, fi ita loqui fus efi, ejfentiales fubfiantialefque
que, & accidentales varietates. Non omnis ex Scriptura mutuata pbrafis,
citatio efi : verum ex empbafi verbifque Scriptoris, ex modo quo [à era
verba legimus expefita, an aliquis tune recitetur textus, non fponte- ctecu-
tienti patet per fe : I lia laudatorum Patrum : Sic enim feriptum effe
contendunt .- E t quid utique tam exaggeranter inculcavit: Sed ex
Deo natum .efle Joannes teftatur ; Ebioni refpondet, & fi milia q quid
aliud, obfecro, ofiendunt, nifi manifefiam citationem s’ Hand ita , fateor ,
res fe habet, ubi tantum fit allufio J aut ubi confulto ex Scriptura verbis ac
fententiis tertium quid contexitur, ôcc. Nihil profeclo ab eo præfertim ,
qui auftoritate Irenæi, Chryfoftomi, Damafceni ad novam illam in
Joanne leftionem confirmandam eft ufus', dici pocuic e g r e g iu s a u c
quod ab - iifdem Patribus longius amoveat fufpicionem omnem novæ
ejus leâionis : quot quot enim producic expreffos Scripturæ citandæ
modos, ab iifdem procul abfunt, reperiuntur autem in Patribus La ti-
nis , de quibus dicendum modo eft.
12. Jam diximus fere initio, ex Latinis laudari ab Anfaldo & Blan-
chino Tertullianum, Auguftinum 6c Vigilium Xapfenfem, quibus
certe accenfuiflent Sulpicium Severtim , Hieronymum a me in Notis
produftum , 6c Ambrofium , Præfatione in Pfal. X X X V J I . , 6c alios
forta(Te, fi eos perfpeftos habuifient. Locus Ambrofii producitur in
Notis ad Joannis, I. tq. a Petro Sabatier Monacho ex Congregatipne S.
Mauri, in infigni Opéré., cui titulus : ,Bibliorum Sacrorum Latina Ver-
fiones: antiqua, &c. Eft autem hujufmodi: Cbriftus etfi naturalem fubflan-
tiam carnis bujus fufeeperat, non tamen contagia alla fufeepérat, nec in ini-
quitatibus conceptus, & natus efi in deliHis : qui non ex fanguinibus, neque
ex voluntate carnis , neque ex voluntate v ir i, fed dé Spiritu SanHo natus ex
Virgine e fi. Sed, præterquam quod idem Ambrofius alibi Joannis locum
expreire citans, vulgatam leaionem agnofeit tantum ; dum hoc ipfo
loco p ro, fed ex Deo natus eft, fcribic, fed de Spiritu SanHo natus ex
Virgine efi, fatis innuit, non fe .Joannis locum in teftimanaum laffume-
re1, fed ejus verbis tantum per açcommodationem u ti. Cpnferatur fans
hic locus cum.iis quæ habet in libro de Noe 6c A re a , cap. IV..; fünt
autem: Situt ergo viri probabilis v it a , filii Dei vocantur : ità, quorum car-
nalia funt opera, bos filios dicimus carnis , Scripturarum aulioritatc : Di-
cit enim Joannes Euangelifia, quia Quotquot Dominum Jefum. receperunt,
dédit eis poteftatem filios Dei fie r i, his qui cred'unt in nomine ejus:
qui non ex fanguinibus, neque e x voluntate carnis, neque ex .voluntate
viri, fed ex Deo nati funt. Cooferatur item cum iis quæ habet
lib. II. de Spiritu San&o , cap. IX . Èrgo créât Pater in operibus bonis, créât
(3 F iliu s : quia feriptum efi: Quotquot autem eum receperunt, 6c cetera
ut fupra. Per accommodàtiouem quoqùe eis verbis ufos Seye-
ru n ôc Hieronymum minime, dubitamus. hic certe lib. II. adverfi
Jovinianum , num. 29., cum leâione Vulgata confentit* En ejus vetba :
Vides ergo, quod in confortium fubfiantia ejus affumimur, non natura- ejfe
fe d gratia : & ideo nos diligit, quia Filium dilexir Pater', & membra di-
liguntur, fcilicet in corpore . Quotquot enim receperunt Cbrifium, dédit
eis poteftatem filios Dei fieri, his qui credunt in nomine ejus.- qui
non ex fanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate
v i r i , [fed ex Deo nati funt. Verbum caro faHum efi, ut nos de came
franfiremus. in Verbum, 6cc.
I 1Sulpieii Severi Tom. IL T 11 13.