Bec Scipio , nec Alexander rations comperire potuerint, Septemtrionct turn
fpiraturos, cant fpirarc cot neceffe fibi foret : atqui idem L iv us aper-
te tradit, acrem Septemtrionem ortum Scipioni occafionem dediffe ejuj
facinoris aggrediendi: idque ipfum de Alexandra ex Arriano ab eo-
dem Clerico produôo eolligitur. Eo itaque redit r e s , at propter-
ca miraculum interveniffe credi debeat, quod non ftatim & ex im-
provifo quieverit Aquilo , & in ejus vicem fplrare coeperit Au-
flralis ventus: quum potius miraeuli fpeciem quamdam haberemus, (i
id accidiffet, uti revera & per fummum miraculum eontigit, ubi Deus
divifum mare rubrum in Ægyptiorum perniciem repente conjnnxit ,
titi liquet ex E x . X V . 1 0 . . Sed nee prseteriri fine reprehenfione
debet ratio a l ia , quam ducit ex providentia D iv in a, quam Etbni-
eorttm re s , non Hebramum dumtaxat eomplclii moiiet : quafi vero ubi
de mrraculo a g itu r , ad providentiam ordinariam eoufugere oppor-
tunum f i t , aut non fatis ex -Seripturis appareat, Oeum Hebræo-
rum oentem fingularibus benefieiis cumulate, & fpeciali providen-
tia profequutum.
' 2 1. Idem tamen, ne quid drfliimtlem, num. IX . diferimen aliquod
collocat inter duos illos infignes rn hiftoria profana eventus , &
trajeâionem maris ab Hebræis fa â am . fed in quo demum eolfo-
eat ? Cum ejus generis miraculoram feu indicium in en
potifsimum fitum effe v e lit, ut prarmonente Deo cognita ante fu-
e r in t, quam contigerint ( de quo tamen fatis egimus fupra num. 4 .}
miraculum idéo conftare vult in tranfitu rubri maris, quia a Moyfi*
præcognittis & praediâus fuerit ret futur* eventus >' non ita in
eo quod eontigit Alexandro & Scipioni , quippe qui de felici even-
ru divinitus non fuerint moniti, fed oceafione fibi oblata gnavi-
rer ufi ftnt tantum . Quam imbeeille autem , aut inane hoc ejus
perfugium fit , quifque per fe facile perfpieie : pratcipue quum ab in-
eredulis facile ant negari , aut in quarftionem revocarr pofsit, num
Movfes ipfe révéra prardixerk quar futura erant, rurfufque ab iifdem
eontendi, non temere negandam effe fidem aut Scipioni, ant Alexandra
, qui fibi Divini numinis impuifum & præfidrum adfuiCfê
teftati funt. Nam licet Plutarchus id neget de Alexandro, affirmât
tamen Arrianus his verbis: «“ * «V*'-' ret beau, tii £vm< r e usâ ni « pp «V-
vêt n o , Hoir fine nnmiite, at ipfe Alexander, d g ai cam eo erant,
pnedicabant. Quid? quod Plutarchus ipfe teflatur multos Hiftoricos
ita rem feriptis fuis expofuiffe, ut in prodigiam ac Deot verterent : utor
L ir ii verbis de Scipione feribentis. Porro hsec a me obiter dicta
fu n t , non quod in hujufmodi rebus fidem aliquam habendam effe
velim Ethnicrs Scriptoribus, fed ut appareat quo demum perdueat
inftituta a Clerico inter Moyfem & Alexandrum ac Scipionem compara
tto.
22. Illud pofiremo loco nobis refellendum reftat, quod Clerf-
cus num. VII. quafi certum & exploratum ftatuit; Credidiffc nimiram
Ægyptios , Jfraelitat ajlut prater folitam majorit oceafione ati ; ideoque fibi
ttiam quamprimum tranfeundum , ne redeuntibus fiuHibus via interclude-
retar. Quamquam ira furebant Ægyptir, non funt tanta infania incufair-
d i , at fi prodigiam bic effe fafpicati effent, attamen in maris alveum descenders
non dabitaffent : prodigiam autem fine dubio falium bic vidiffeat,
nifi rem infolito aflui tribuere cum aliqua veri fpecie potuiffent. O '
turn o vo , ut eft in proverbio, tarn fimile non eft , quam hoc C le '
r ic i, ac eorum quos fe refutaturum initio promiferat , argumentum-
adeo verum e ft , quod alibi diximus, mala prorfus eum fide & col-
luforie agere. C on fe r, quasfo, quæ ipfe num. I. ex perfona incre-
dulorum objecerat, quseque a nobis fupra num. 5. recitata fuerunt.
ita nimirum ille adverfariarum objeftionibus refpondet: quod num.II. in
fe receperat. Verum quod ille non praeftitit, nos facili negotio expe-
diemus, fi ftatim negaverimus, humana prudentia duftos afium prater
folitam majorent agnoviffe Ægyptios, fed dixerimus temeritate, fen
potius caecitate mentis, & divinitus immiffa ftupidicate ab rep to s,u t
in apertam perniciem & mortem ultra fe darent. Num hoc ego gratis
affero , aut ex ingenio confingo? abfit. Sacri textus auftoritas mihi
praefto eft, Ex . X IV . 17. Ego autem, inquit D eu s , indurabo cor
Ægyptiorum, ut perfequantur vos. Heb. tex tus, 3^ ntt pltlD ’ J in ’ in i
Oii’ inn t x a ’ l d’ ix o .- E t ego ecce me confirmantes», vel indurantem,
cor Ægyptiorum, id ventent, vel ut veniant, pofl vos • Si in eo operam
fuam Deus fe collocacurum promifit, ut Ægyptii per ficcum maris
alveum Hebraeos fequerentur, idque illorum cordi, feu menti , hebe-
tudinem quamdam offundendo: ergo id numquam illi feientes & volen-
tes feciffent, ut mari fe committerent : ergo vel ipfis oculis cognolcerc
poterant , ni mens non lava fuiffet , per fummum prodigium iter his
per. medium mare repente patefaflum , ut ita incolumes ex ipforum
evaderent manibus . Excaecavit itaque & obduravit Deus Ægyptios,
ut eos in illam veluti mufcipulam illiceret, caperet & opprimeret.
Verum quod illi prodigium initio non agnoverunt, ftatim poftea con-
feffi fu n t, quum imminens ipfis exitium fentientes, fubitoque timoré
perculfi , exclamaverunt, Fugiamus Jfraelem ; Dominus enim pugnat
pro eis contra nos. Quæ itaque excufatio. fupereft, quæ venia fperan-
da eft Jo . Clerico, & ceteris iucreduiis, quorum ille fe fingic adver-
farium ; quum tanto ante patratum miraculum , facrifque litteris
paffim celebratum, tuai Hebræorum Chriftianorumque unanimi con-
fenfu decantatum, vel negare palam , vel ingeniofis excogitatis fal-
laciis elevare atque imminuere, ne diçam plane evertere atque fub-
ruere, per fummum fcelus fine aufi f
Pag. 25. Jin. 21. cujus bac vis fu it , ut, tkc. ) Perfuafum feilicet
Severo fu i t , lignum a Deo Moyfi oftenfum, Ex . XV. 24 ., ea prædi-
tum fuiffe virtute, ut aquis amaris dulcedinem infunderet: in quam
fententiam inclinât etiam S. A u g u ft in u s lib .il. Quæft. in Exodum ,
quæft. LV I I. Genus ligni erat ißain babens vim, an quolibet ligno id fa -
cere poterat Deus, qui tanta mirabilia fàciebat? Hoc tamen videtur fi-
gnificare quod diHum efl , Oftendit ei ,tamquam tale jam lignum effet ,quo
poffet bot fie ri, &c. Hanc quæftionem tra&at & Clericus, Comm, in
eum Ex . locum, his verbis: Hic dubium oritur: an nimirum virtute qua
ligno .ineffet, aqua dulcis faHa fit], an fingulari voluntale divina. Prius
videntur verba Mofis fuadere : alioquin fi mero miraculo faEum boc fuiffet,
non opus erat ccrtam fpeciem ligni Mofi oflendi, quam in aquam injiceret :
virsa D e i , qua tot Prodigia ediderat, banc in rem poterat uti• Hinc Si