Epiftola
Gennadii
CI>. ad
cumdem,
Tres epiftolæ
ad
Leonetn de
ordinatio-
ne Tirno-
thei Solo-
facioli . '
Fragmenta
duo aQùef-
nello edim
* In ep.
lö z . mel.
•vitandum».
* Ib id .melius
nec in
aliquant
dit'-'*“ - .
tionetg pic
& plene i
dit, in quibus il licit am fui juris ceflîonem
•culpansy in cauffa fuit, ut is jus fuum fi-
bi exinde afferuerit, Hæc plçnius intelligen-
tur ex iis , quæ fufius differemus tomo 2.
in obfervatjonibus ad Differ r, V. Quefnelli
part, 2, c, 6. Cum vçro idem Xngenuus
fub finem anni 451» vel ineunte anno 452,
Gallicanorum Epifçoporum epiftolam 99, ad
Leonem Romam detulcrit, ut liquet ex epift.
*02, ç, fi qiiis hac potius occafioneeum
a Pbntifice reprehenfum , & ad fuum jus
arripiendum excitatupi çredere roalit, nihil
morabimur,
98 Epiftola Gennadii Conftantinopolita-
ni Epifçopi , qua Leoni fignificavit * Ti-
motheum iElurum , pofiquam Ecçlefia Alexandria
civitatis expul fus fuerat , Çonjlan-
tinopolim , nonmUis hoc fidet adverfariis agen-
tibus, venire permtjfum. Pontifex autem re-
fpondit epift, 170. c, 1, data 17. Junii
an. 4<5o,
99 Très epiftolæ, una Timothei Solofa-
cioli çatholici Epifçopi Alexandrin! , altera
ordinatorum ejus, tertia Cleri Alexandrini
ad Leonem de ordinatione ejufdem Timo-
thei , quibus Leo reipondit ep. *71, a 72,
& 1 7 3 , datis ï8. Augufti an. 460.
100 Inter fragmenta epiftolariim deperdi-
tarum Leonis Quefnellus duo primum de-
fcripftt ex epift, 7, Pelagii Papæ ad rEliam
Aquilejenfem & ceteros Iftriæ Epifcopos ,
ubi hæc leguntur c. 6,
9, Adhuç autem ( inquit Telagius) ex ejuf-
„ dem beati Leonis epiftola teiiimonium fcri-
,, ptis yeftrjs inferitis, quæ ad Bafilium djcit ;
Pie nobis & confianter * utendwn efi y
ne dum talium difputatio admittitur , eo-
rum, qua divinitus de finit a funt 9 auEloritati
derogetur* Et infra. * Nec enim aliquamdi-
jceptationem plene définita revocanda funtz ne
ad arbitrium damnatorum ipfi de his videa-
mur ambigere, qua manifeflum efi per omnia
propheticis & evangelicis atque apofiolicis
aucloritatibus confondre,
Dein hanc admonitionem fubjecit. „ Prius
,, quidem illud fragmentum habemus, non
„ in epiftola ad Bafilium , fed in cap. 3.
„ epiftolæ ad Leonem Auguftum , quæ
,, ex Codice MS. Cardinalis Grimani nunc
,, primum in lucem a nobis emittitur ,
„ eftque ordine 133. (nunc 164.) Pofterius
,, vero , nec in hac , nec in ilia, nec in
„ ulla alia ad Bafilium epiftola reperi ,
„ quamquam eadem fere habentur in ep,
„ 1 3 2 . (nunc ÏÔ2.) ad eumdem Leonem
,, Auguftum cap. 2. Unde ex tribus his
9) unum aliquoa dicendum eft : fcilicet ,
„ vel hæc verba quæ leguntur in epiftola
,, ad Leonem Auguftum , repetita fuiffe a
„ Leone noftro in alia epiftola ad Bafi-
„ lium, quæ nondum etenebris emerferit,
„ yel mutilam effe epiftolam ad Leonem,
„ illamque ejus partem intercidiffe in qua
r> fragmentum a Pelagio relatum iegebatur :
9i vel denique memoria lapfum elfe Pela-
9> Slum j cum pofterius fragmentum ex ea-
» dem epiftola , e qua prius , acceptum fignificavit,
Hoc ultimum contigiflè ægre
» admodum ego crediderim . Non folus
„ enira Pelagius hunc errorem incurriflet,
„ fed' in ilium pariter prolapfi effent Iftriæ
,, Epifçopi, a quibusutrumqWfragmentum
y> tranfcriptum eo modo fuerat in eorum
„ epiftola , Quod fi aliter fuiffet ab iifdem
„ citatum , non id omififlet objicere Pela-
9, gius , qui vel ipfum ordinem citatarum
,, ab illis Epifcopis epiftolarum arguere
„ non neglexit , Mutilam effe epiftolam
it novam ad Leonem , nihil omnino eft
yt unde vel lcviffune conjiciatur, optime enim
9> omnia fibi cohærent. Ad primam igitur
,, refponfionem confugiendum , nimirum
,, aliam fcriptam effe a Leone ad Bafilium
„ epiftolam , quam quæ a nobis édita eft
„ ordine 118. (nunc 149.) nifipro quart»
„ conjeftura dixeris mendofa effe omnia
9, epiftolæ hujùs Pelagii Papæ exemplaria
v excufa,
Hæc ex Qiefnelb fufe dedimus , quia
otania ejus inferere nobis propofuimus .
Ceterum tanta admonitione totque conje-
Äuris opus non fuit, Facile enim hoc negotium
folvitur , ft dicamus , Epifcopos
Iftriæ , quorum ex litteris utrumque frag-
mentum a Pelagio tranfcriptum fu it, ita
hie erraffe in inferiptione epiftolæ ad Bafilium
pro ad Leonem Augufium , uti erra vit
in Confiituto Vigilius tom. 5. Concil. pag.
1356. allegans alium textum ex epiftola ,
quam datam prodidit ad Anatolium Con-
fiantinopolitdnum, cum tarnen ad Bafilium
tradita fuerit , uti obfervavimus adnot. 7.
in epift. 149, £a quidem fragmenta toti-
dem verbis jnveniuntur in epiftolis 162,
& 1^4. ad Leonem Imperatöfem , ac V igilius
in Confiituto eadem fragmenta reci-
tans, litteras ad hunc Imperatorem , non
vero ad Bafilium laudavit, Hinc ergo inter
difperditas Leonis epiftolas ad Bafilium hæc
fragmenta inferenda non fuere .
D E C R E T A
L ^ O N I Papa tribut a .
Tria décréta Leoni noftro in vulgato Jibro
Pontificali tribuuntur.
!• _ confiituit, ut intra aSlionem facrificii
diceretur * Sanclum facrificium , im-
maculatam hoftiam , Hoc quidem primum
decretum ia editionibus Parifienfi Fabrotti
Romana Francifci Blanchinii, & Mediola-
nenfi Muratorii non legitur ; ficut nec in-
venitur [in iis vetuftis exemplaribus, quibus
iidem ufi fuerunt. At præterquam quod in aliis
codicibus profertur, deferibebatur ptiam in
exemplari , ex quo Valafridus Strabo noni
fæculi au£lor eadem verba decerpfit in li-
bro de Reb, Ecclefiafticis c. 22. Antiquius
autem teftimonium hujus decreti fuppetit
ex breviori & vetuftiori Pontificali conten-
to in MS. Veronenfi , cujus primus au£tor
definens in Conone , feptimo fæculo floruit.
Vide hoc Pontificale editum a P.Jo-
fepho Blanchinio tom, 4. Anaftafii pag. 6.
Vet»-
Vetuftus'Scriptor librorum de Sacramentis,
qui inter Arnbrofii opera exhibentur , in
fine libri fexti earn canonis precem récitons
quæ inçiuit Supya qua propitio J cön-
cludit illis vernis Sacêrdos tuus Melchtfedech,
& caret illis fanBumfacrificium, immacula-
tam hoftiam , qu^ idcirco ante Leonem de-
fuiffe videntùr.
IL Hie quoqut conftituit, ut monachanón
acciperet velaminis capitis benediftionem ,
nifi probata fuerit in virginitate LX. qnnis :
ubi alii codices & .laudatum Pontificale Ve-
ronenfe' melius habent XL. annis . Exftat
Majqrjaqi Auguftj lçx an. 458. quæ XL.
ahnbrum probationem requint . Forte - S,
Leo Màjonano'f hujüs legis edendæ auftor
füit.- & eatenus hoc decretum Lçoni tri-
büitur.
JII, Hic etiàm conftituit, & addidit fu-
feP-ulcyum Apoftplorurq ex Cièro Àomit-
9io euftodés, qui dicurpur cubicularft. Diecre-
tum de'libns apocryphis in Appendice da-
bitur .
Décréta àpud Gràtianum Leonis nomine
inferipta, quæ ex epiftolis noftri Pontifieis
excerpta fuere, Quefnellus fuis lpçis indicavit
jn margine nos ea adnotavimus, quæ ex ejufdem
fermpnibiis fumta fuerunt. Reiiquâ vero,
quæ noftri Autoris non funt, cum ex fimpli-
çi inferiptione Leo Papa colligi nequeat,
ea jLeoni noftro potius, quara alii ejufdem nominis
Pontifici fuiffe attributa ; inter decre-
f ,eoni L certo adfcripta recenfenda non
fbere . Sex ex hujufmodi decretis nullo apud
Gratianuni citato fermone, epiftola nulla ,
alios quidem habent auftorés. Nam canon
I. dift. 72, eft canon 18. Concilii Romani
fub Eugenio II. habiti , & Leone IV.
confirmàti : Çân. 16. cauf. 3. quæft. 9.
Leoni LU . vel IV . adfcribendus vide-
tur. Can. 4. cauf. 16. Leoni IV. maxime
çongruit. Çan, 4. cauf. 3®. quæft. 5.
eft canoti 8. Concilii Troslejani an. 909.
Can. 1. cauf. 31. quæft. 1, pertinet ad Concilium
Triburienfe an. 895. can. 51, Tandem
canon 10'1: de Confecr, dift. 4, forte
referendus ad Concilium jSufeftionenfe anni
853. De his piura differet Carolus Sebaftia-
nus. Berardus, . .in. præclaro : opéré ipfçrjpto
Grattant ‘ Canines genuini, ab apocryphis dif-
fereti part. 2. töm, 1. Duo' alia pariter décréta
ex duabus epiftolis fumta àpud eumdem
Grattanum leguntur, quæ Leonis noftri
non funt. Primum .dift, 6%,Lean. 4. ex
epiftola ad Epifcopos Germanise & Galliæ ,
quam in Appendice recenfebimus epift. 2.
Alteram cauf. 33. quæft. ; 2, can. 13. ex
epift. ad Galleriùtn EpilcopUm Tripoîita-
rtum , quam Pithoeiis 'in fiio Codice Leoni
IV. adfçriptam invenit, Leoni quidem nq-
ftro non corivérirre yel ex ftilo coliigere licet.
I^æc autem indicate fpfficiat ^