4^3 I N S E R M.
qua omnis ejufmodi ohedientia non vera
fit obedienria legis , fed ad hypocrifim fal-
famque jujiitiam referenda lit ,
3 Si hoe tam pravo atque prafcripto fen-
lu atque confilio Quefnellus eam adftotatio-
nem fubjecit , fignificare voluiffet ea Leonis
,verba fine dilcBione non creditur in .eam
fententiam elTe accipienda, quod fides-, quæ
line caritate in peccatoribus reperitjar. , ve^*
ra fides non lit , qua præcepto fidei veraçi-
ter obeditur : çui quidem fententiæ affines
funt propofitiones 52. & 58. damnatæ in
Conftitutione memorata, .quibus fidem &
religtpnem veram line amove & caritate
haudquaquam confiftere Quefnellus afferuit.
Quod do&rinæ monftrum exprelfe quoad fidem
jamdiu ante prædamnaverat Tridenti-
na Synodus feff. 6. c.28. Si quis dixerit....
fidem, qua remanet ( in pecçatpre ) non ef-
fe veram fidem , licet non fit tuiva y aut
cifm? qui fidem fine caritate habet, non effe
Çhrïfiianum ; anathema fit . Upde etiam
profcripta eft ab Alexandra VIII. prop. 12,
Quando in magnis peccatoribus deficit amor,
deficit etiam fides ; & etiam fi videantur
credere, non ejU fides divina, fed humana ,
4 Quod fi teonis verba in ea notation^’
Quefnellus alip fenfu, accepit , nimirum
ut indicaret eum loqui non de quacumqug
fide, fed de fide vivà, & at eportet 3d roe-
ritum æternæ vitæ, eodemquefeqfii fçripfif-
fe Auguftinum folq caritate veraciter qbedi-
17, videlicet utl ad veram jufiitiam , & ad
merendum æternum præmium requiritur :
refte quidem intellexiffet , fed non jjjm
apte hanc fententiam explicaftet , ut in
adnotatione explicare aç demonftrari opor-
tebat, Id autem evidenter ftatuere nofira
plurimum intereft, utpalam fiat, qijam longe
ablint a damnato lenfu £eonis verba W
fçntentia.
5 Si feparatim a contextu conlideretur
hæc propolitip Sine dtfeBionc non creditur,
fufpicari quifpiam poterit S, Pontifiçem lato
fenfu dileclionis nomen fucpfifle , nimi-
rym non de caritate folum , fed de quali-
bet dile&ione , ita ut etiam ilia involva-
tur, qua quicumque credit, faltem verita-
tem & fidem ipfam aliquatenus diligit. At
licuti ex contextu, a quo genuinus verbo-
rum fenfus femper eft colligendus palam
fit, S. Leonem dileflionis nomine earn caritatem
intelligere , quæ fru&um æternum
pariat; ita nomine fidei, vivam fidem in-
telligit, quæ una cum caritate conférât ad
videndum & promerendum Deum . Enim
vero in capite ejus fermonis fecqndo cui
laudata verba inferuntur, jam ab initio li-
bi exponendum propofuerat, per cufufmodi
viaS' nobis fit ad Dei promijfa tendendum ,
nimirum ad æternam gloriam. Duas mox
vias fubjicit ex facra Scriptura , videlicet
mifericordiæ, & veritatis ; & has monet non
elfe divifas, cum utraque virtus connexa
elle debeat, ut ad eum finem tendamus .
Mox tranlit ad fidem & caritatem, & ha-
rum pariter virtutum nexum ad eumdem
finem necelfarium affirmât : unde fubdit :
Tune vcrum nomen , & verus efi fruclus
( nimirum .atemus ) ambarum , cum info-
lubilis utriufque manet connexio . Et hanc
quidem connexionem in ,.eum finem omni-
no neceflariam explicaturus ftatim addit :
Ubi enim non Jimul fuerintfimul défunt ,
.quia ( notetur ratio quæ beatitudinis finem
proponit ) invicem fibi \& juvamen & lumen
funt:. ,doneç defiderium credulitatis impie
at remuneratio vifionis., & incommutabi-
liter videatur & ametur , quod nunc & fine
fide non diligitur, & fine dileBione non
creditur, ut Icificet utiljter ad vifionis re-
munerationem obtinendam ,credatur . Hanc
connexionem .& hunc finem apertius infi-
nuant quæ ftatim fubjiciuntur : Qfiia ergo
., ficut Apofiolus ait, in Chrifio Jefu ne-
que circumcifio aliquid valet, neque prapu-
tium, fed fides qua per dilecHoneni opera-
tur ; fimul atque con/unBim & car itat i fiu-
deamus & fidei.. Hie efi enim quidam effi-
cacijfimus geminarwn alarum volatus , quo
ad promerendum & videndum Deum puri-
tas mentis attolhtur, ne onen cur arum car-
palium déprimâtur. Nam qui ait: Sine fide
impojfibile efi placera Deo•: idem dicit ■: Si.
habuero omnem fidem ) ita ut montes irdnsfe-.
ram , caritatem autem . non habuero , nihil
fxm, nimirum apud. Deum , apud quern fine
caritate nihil prodefi, ut ibidem Apo-
ftjftus loquitur: ita enim S, Pontifex Serm.
2. de Jejuoio Pentecoftes c. 3. expofuit :
Cum dicat Appfiolus . nullas fibi virtUtes fine
caritate prodejfe.H in c rurfum Leo cap.
3. Sermonis 41. illud inferuit prinoipium :
Quod non ex fideiprocedit fonte, ad pr ami a
aterna non pervenit: ubi fe loqui indicat dç
fide, qua præmium æternum promere.mur :
quæ fine caritate elfe ngn poteft. Vides err
go,rquam probe omnia ad finem æternæ
beatitudinis referantur.
6 Evidens tandem fiet , non aliarn nift
hanc elfe poffe Leoninæ mentis interpreta-
tionem ex Serm. 4. de Golleftis c. 1. 'ubi.
fatis innuit haberi in multis fidem fine cantate;
at fidem ejufmodi a caritate disjun-
ctam, ad falutem feu præmium æternum
nihil prpficere. De multis enim Ghpftia-
ni5.V?rba faciens, Multis, inquit , quibus
C diabolus ) au ferre non potuit fidem , fu-
fiulit caritatem y & agro cordis ipforum ava-
ritix radicibus occupato , fpoliavit fruBu ope-
rum, quos non privavit fruBu labiorum .
Quid apertius ? Hinc etiam' Serm. 10. de
Quadrag. c. 3. fidem reBam, qua fatis obeditur
præcepto fidei,, fine caritate flare poffe,
at non elfe fruBudfam ad futuram glo-
riam, fi abfque caritate fit, palam fatetur.
Quamvis enim, inquit, magnum fit habere
fidem reBam, fanamque doBrinam, &mul-
ta laude digna fit circumcifio. gula , lenitas
manfuetudinis, puritas cafiitatts y nude ta-
men funt omnes fine caritate vhtutes , nee
potefi did in qualibet morum exccllentia fru-
Buofum , quod non dilcBionis partus edidc-
rit. Hinc intelligentpr ilia Serm. 18. c.- 3.
ubi varios Chnftianorum profeBus defen-
beos, In fide germen efi , inquit , in fpe
tncrementum , in caritate maturitas $ quibus
fidem & fpem virtutes agnofeit , at non
fruàuofas æternæ vitæ , nifi ex caritate
maturitatem obtineant . Ita S. Pontificis
doftrina haufta ex prineiptis fidei, quæ cum
Scriptura ac traditione Tridentina Synodus
ftatuit, & a proferiptis thefibus aliéna ço-
gnofeitur.
7 Neque minus cohæret cum Auguftini
principiis , qui multis in locis fidem fine
caritate identidem reperiri diferte docuit :
uti Serm. 90. nnm. 8. Patefiis habere fidem
fine dileBione : & folum e i , qui fine cantate
credit, hanc fidem inanem elfe affirmât
, feu inutilem ad æternum præmium ,
hæc feribens in Enchiridio num. 117. Qui
vero non amat, inaniter credit, etiamfi fint
vera qua credit : & lib. 8. de Trinitate
c, 4. Nifi per fidem diligatur , non pot er it
cor mundari , quo ad Deum videndum fit
aptum & idoneum. In hanc autem fententiam,
cum in libro de dono perfev. c.id-
de caritate foripfit, qua una Deo veraciter,
& fuaviter obeditur , vocem veraciter de
perfè&a obedientia legis accepit, qua homo
fiat aptus & i dont us ad videndum Deum ,
ut ex aliis Auguftini teftimoriiis latius probant
, qui de hac ejufdem do&rina ex pro-
pofito différant. Nobis autem Leonis fententiam
explicaffe & conftituiffe fufficiat .
IN EUMDEM SERMONEM XLV,
De iis verbis cap. 4. Rei criminum ad hos
dies ( pafchâles ) perveniffe fe gaudeànt,
in quibus a fanftis piifque Principibus
etiam publicarum aufteritas remittitur ul-
tionum.
39 T Dem habet ( inquit Quefnellus in rad-
3, 1 notatione recitato teftimonio fubjefta )
5, fupra Serm. II. de Quadrag. cap. 5. Ro-
mani, inquit, Orbis piijfimi Impcratores
fanBa antiquitus obfervatione eufiodiunt ,
,, qui in honorem pajftonis & refurreBio-
3, nis Chrifli , conflitutionum fuarum feveri-
,, täte mollita , multarum culparum reos pra-
,, cipiunt relaxari . Et Serm. IX. cap. 3.
Ut feveritas ultionum , qua nunc etiam
in publicis judiciis relaxatur &c. Quo-
3, ufque remiffio & relaxatio ifta extende-
„ retur, an folis vinculis foluti rei in cu-
„ ftodia remanerent , an etiam e carcere
„ dimitterentur, non invenio clare defini-
„ turn . In libello fupplici Monachorum
„ qui fub Eutyche erant, A&ioni 1. Con-
3, cilii Calchedonenfis inferto, hæc habeiv
„ tur.* Supcrvenit, inquiunt, & falutaris
„ paffionis dies & facra nox, & refurreBio-
,, nis fefiivitas , in qua quidem & plurimis
„ peccatoribus a fanBis patribus nofiris da-
„ mnationes folvuntur : verum & ab Impera-
„ tori bus criminalia rets vincula relaxantur :
„ jufia vero latitia omnis domus & omne
,, forum repletur . Videntur ex his' verbis
„ rei faltem nonnulli in libertatem effe
3, vindicati in pafchali fefto legibus impe-
„ ratoriis. Nulla tarnen in Codice quæ id
T om. L
„ afferat ; etfi plures , aftionem-
„ omnem in reos fufpendant, alix. per to
„ tam Quadragefimam , aliae per quinde-
„ cim pafchalis fefti dies. Cod.lib. III.tit.
,, XII. de Feriis . Quadrag. diebus , qui
„ aufpicio ceremoniarum pafchale tempus
„ anticipant, omnis cognitio inhibeatur cri-
„ minalium quaflionum. Impp.Valent. Va-
„ lens & Grat. AAA. In XV. pafehalibus
„ diebus compul/io annonaria funBionis &
,, omnium publicorum privatorumque debito-
„ rum differatur exaBio , Valent. Theod.
„ & Arcad. AAA. Exceptipnem continet
„ alia eorumdem conftitutio, qua: Leonis
„ noftri fententiam confirmet magis quam
„ infirmet: In his tarnen , inquiunt , &
,, emancipandi & manumittendi cunBi li-
„ centiam habcant. Sed Leonis locus primo
„ loco citatus ex Serm. II. Quadragefimse
„ multarum culparum reos imperatoriis
,, conftitutionibus rélaxatos effe per hanc
„ pafchalium dierum folemnitatem, clarins
„ videtur afferere. Nam relaxari nihil aliud
,, effe quamdimittiexSerm.XLVII.de Paff,
„ VIII. c.3. probatur , ubi ut Barrabbam in-
3, dulgentia relaxaret, clamaffe populos feri-
„ b it. tc Ha£fenus Quefnellus. Si vero is
obfervaffet titulum Juftinianei Codicis De>
epifcopali audientia lib. 1. tit. 4. inveniffec
legem Valentiniani II. n. 3. defcriptam-&
editam an. 385. in qua ha:c habentur :
Exequantur judices, quod indulgere confue-
vimus. Ubi primus dies pafchalis extiterit ,
nullum teneat career inclufum, omnium vincula,
diffolvantur; & fubjiciuntur exceptiones
quorumdam reorum & criminum. In Codice
autem Theodofiano lib. 9. tit. 28. De
indulgentiis criminum quinque ejufmodi leges
occurrunt, dua: Valentiniani fenioris ,
ac tres junioris , quarum ultima eft jam
allegata ; ex quibus coHigitur olim hancin-
dulgentiam ufu quodam indu&am , vel
epiftolis etiam Imperatorum per fingUr
los annos ad omnes civitates miffis , ut
liquet ex duobus teftimoniis Chrylofto^
mi y ex. more praferiptam , nonnullas
dubitationes peperiffe de quibufdam reis r
num*eadem mdulgentia effent relaxandi :
qua: dubitationes ut folverentur , ills leges
datse fuerunt. In poftrema autem lege
generalis fanftio edita fuit , qua: omnes
exceptiones compleftitur . Vide Jacobi
Gottpfredi Commentarium prcecipue in legem
3. ubi indicates* Chryfoftomi textus
recitat ,
IN S E R M O N E M L V I .
Poflilla Quefnelli in teflimonium Leonis
cap. 4. excutitur .
Ï Pfa ilia fubflantia nofira in Deitate fu-
feeptio, qua Verbum caro fa&um eft , &
habitavit in nobis, quern hominem miferi-
cordia fua , nifi infidclem, reliquitexortem ?
His Leonis verbis hanc poftillam Quefnellus
affixit •• Infidelis exors gratia Chrifli .
Ha?c autem indefinita propofitio perperam
Hh in