I05$ ios<y
A D M O N I T Ï O
jn epiftolara fequentem, & in ceteras inferius afferendas, quse
agunt de Pafchate anni 455.
1 ^ ''X U a iftio jamdiu aiite agitata circa Pafcha anni 444., follicitum Leo-
V _ / nem effecit, ut maturius fcriberet circa diem Pafchatis ann. 455.,
in quo Roinanorum & Alexandrinorum cyclos diflidere non ignora-
bat. Hinc jam inde ab an. 451. quo fequens epiftola fcripta fuit , in banc
diem unanimi confenfu ftatuendam ftudium intendit. Novem prasterea ejuf-
dem Pontificis epiftoias fubfequentibus annis in eamdem rem exaratas habe-
mus, prater alias non paucas, qua defiderantur s & unam Proterii Alexandria
ad eumdem Pontificem, quas fuis locis dabimus.
2 Ex laterculo Pafchali Tbeophili Alexandrini annorum centum, quod ex
cyclis quinque decemnovcnnalibus , &: annis quinque conftabat , Pafcha an.
455’ affigebatur V ill . Kal. Majas . Ex cyclo autem Latinorum annorum
LXXXIV. adfcribebatur XV. Kal. ejufdem menlis, ac propterea ofio dierum
difcrimen intercedebat. Hoc autem difcrimen oriebatur ex Luna faltibus,
quostatinicrebriores, Alexandrini autem rariores admittebant. Cum enim Alexandrini
ex fuo cyclo deeemnovennali Lunx faltus, quibus aetati Lunte una
dies per faltum augetur, decimonono quoque anno adftruerenc > Latini vero
ex fuo cyclo annorum LXXX1V. ufqpe ad emendationem Profperi eos faltus
admitterent quovis anno duodecimo, poll emendationem autem Profperi iin-
gulis quatuordecim annis : xtas Lunte, ex qua Pafchalis dies decernitur, apud
Romanos ob crebriores, quam apud Alexandrinos , faltus anno 455. triduo
Crefcebat, adeo ut qua: Alexandrinis eo anno XV. Kal. Maji die dominico
erat Luna XIV. Romanis eflet Luna XVII. Cum vero Luna XIV, nequeat
celebrari Pafcha, ne cum Hebrxis conveniamuss hinc Alexandrini in Domi-
nicam fequentem VIII. Kal. Maji Pafoha protrahere cogebantur. Apud Latinos
vero cum eo die XV. Kal, Majas effet Luna XVII. nihil prohibebat quin
Pafcha eo die celebrarent : plura autem obftabant , ne cum Alexandrinis il.
lud feftum transferrent in diem V I I I . Kal. Majas.
q Primum hoc die ipfis erat Innx aetas XXIV. quo ii celebralfeiitPafcha,
exceffiflent biduo extremum Luna: gratis limitem, qui penes ipfos erat Luna
XXII. Deinde exceffiflent prarerea triduo limitem ultimum Dominicarum pa-
lchalium, qui iplis erat XI. Kal, Majas, Quoad hos quidem Dominicarum
pafchalium limites anno 444. res conciliata e ft, eo quod perfuafum Leoni
fuit fufficere, ft eum limitem XI. Kai. Majas Paffionis dies nequaquam exce-
deret 1 quo faaum eft , ut fervato hoc Iimite, in quern turn incurrit dies
Paffionis, Pafcha etiam a Latinis Alexandrinorum calculum fecutis eo anno
celebratum fuerit hiduo poft, ideft IX. Kal. Maji. Sed hzc conciliandi ratio
nihil proderat in quzftione de Pafchate anni 45y. quo non folumbiduum, fed
triduum pafchali die prorogato, ipfe dies Paffionis eum limitem ultimum pra-
teribat , Putqbapt tandem Latipi in Alexandrinorum rationem Pafcha celebraT
turn in menfe fecundo, cum ex Lege primo menfe celebrandum fit : primum
cmm menfem 4 dje ,Equino£lii ax. Martii ad diem 21. Aprilis computable vi-
4 Multa Alexandrini adverfus hasc Latinorum objefta protulerunt. Sed cum
femper difputavennt m hypothefi, quod VIII, Kal. Maji eflet Luna XIV. nec
umquam, faltem ex monumentis qua: fuperfunt, erroris convicerint Larinos,
ca die diverfam artatem Lun* trjbuJbant , nec quicquam attiVerint de
Lu ns
1 0 5 7 A d m o n i t i o . 10 58
Luna: faltibus diverfis, ex quibus diverfa Luna; astas proficifcebatur, (in quo
fi perfuafiflent Latinos errare, procul dubio obtinuiflent eorumdem aflenfum:
neque enim hi Luna folum XIV. verum etiam XV. Pafcha celebrare ex fuis
regulis vetabantur:) nihil roirum, fi S.Leo fe Alexandrinorum rationibus non
conviöum prodidit , & folnm Audio unitatis ac pacis, Pafcha in ipforunj
fententiam indixit. Hsec paucis prsemonuifle fatis f i t , ut ea quse in epiftolis
de hac controverfia exhibendis indicantur , intelligi queant , Alia nonnulla,
ubi opus fuerit, in adnotationibus fubjicientur . Hane autem admonitionem
fequenti epiftola: praefiximus, eo quod prima fit qua: de hac controverfia pafchali
indicium prtebet,
Lviii: E P I S T O L A LXXXVIII. *
88. 1 Ad Paschasinum Epifcopum
:at, nunc Lylibzetanum.
1 ■ S Y N O P S I S .
| 4SII.
Mittit ad P afchafmum celebrem fuam ad
Flavianum C P . epißolam : qua Legatüs
in Synodo futurus inßrueretur.
II. Duplicem in Chrtfio djferit naturam adverfus
Eutychen.
III. Teflimonia SS. Patrum de Incarnatio•
ne 'Domini mittit , nuntiatque Orientalis
dicecefis Epifcopos fubfertpfiffe ei dem epi-
flola ad Flavianum .
IV. De Pafchate anno 455, diligentius in-
quiri poßulat,
2 2 L e o Epifcopus P a s c h a s i n o
Epifcopa Lylibzetano.
iP, I^ / ^ U ^ v i s non dubitem fraternitati tux
V* / omriem originem fcandalorum , quaz
de Incamatiope Domini noftri Jesu C hristi
in Orientalibus Ecclefiis commota funt,
ad plenum effe comperta tarnen ne quid
forte follkitudinem tuain latere potuiflet ,
epiftola^ noftram , quam ad fanfts me-
iflola ad morias F lavianum de hac re pleniffimam
ivianum mifimus, quamque Ecclefia univerfalis am-
rccl.e|la pleftitur, diligentius tibi recenfendam eo-
fema 1 gnofeendamque direxi : ut intelligens qua
iP Tom.I.
1 Hane epiftolam, quam ex MS. Grim. coll.
XVIII. Quefnellus edidit, eontulimus cum MS.
Ratifp. coll. XIX.
2 Hane i.nfcrjptionem exegimus ad MS. Ratifp.
Quefnellus ex Grim. Leo Vafcbajino Epi-
fcopo .
3 Voce? Dé0 adjuvante défunt in MS. Ratifo.
4 Butychiani fcilicet hac formula fe poflfe fal-
lere putabant Catholicos , eo quod eamdem a
Cyrillo ufurpatam ingererent. At Cyrillus ita
unam rfaturam Verbi incarnatam dixit, ut divi-
nae humanæque naturae dißinftionem pluribus in
locis profelfus, earum unionem hypoftaticam in
incarnatione adverfus Neilorianos adftrueret, uti
Petavius late oftendit lib. 4. de Incarn. cap. 7.
& feqq. quo quidem catholico fenfu haec locu-
tio a nonnullis Catholicis, & a Synodo V. re.
plenitudine totius hujus erroris impietas ,
3 Deo adjuvante, deftrufta fit , ipfe quo* 3
que eumdem Ipiritum pro tuo in Deum
amore fufeipias, fciafque penitus deteftan-
dos, qui fecundum Eutychis impietatem
atque dementiam in Domino noftro uni-
genito Filip Dei fufeipientis in fe repara-
tionem falutis humans , dicere aufi funt Error Eu*
duas non efle naturas , hoc eft perfe&se tychis,
Divinitatis;^c perfeftaz humanitatis ; & pu-
tant quod poflint noftram diligentiam fellere,
cum ajunt : 4 fe unam Verbi natu* .
ram credere incarnafam ; cum utique 5 5
Verbo Dei inDivinitate Patris, & fua, &
Spiritus fanfti , una natura fit; fufeepta
autem veritate carnis noftrse illi inconver-
tibili fubftantis noftram quoque unitam effe
naturam: nam nec incarnatio dici pof-
fet, nifi caro fufeiperetur a Verbo . Quje
fufeeptio tanta & talis unitio eft , ut a
came animata, non folum in partu beatce
virginis, fed etiam in conceptu nulla Divi-
nitatis fit credenda divifio : quoniam in
unitate perfonse Divinitas atqüe humanitas
& conceptu virginis convenit & partu.
Abommanda ergo eft 6 in Eutyche im- CAP. I I .
pietas, qua: olim a Patribus in prseceden- ^utychis
tibus hsereticis damnata atque deftrufta 7 eft: • refis..
quod huic ftultiffimo homini prodefle de- damnatl"1
buerat: ut quod non pbterat (enfu appre- <5
hendere, 8 yel pracedenti caveret exem- 7
plo, ne falutis noftra fingulare facramen- 8
turn, veritatem carnis human* in Chriflo
Domino npftro negando , vacuaret. Quo-
X x x niam
cepta_ fu it. Eutychiani vero ita unam naturam
Verbi dicebant incarnatam , ut duarum natura-
rum diftinftionem tollentes , humanam a divina
abforptam traderent, & hac ratioue veritatem
carnis humante in Cbrifto Domino nojiro negando
vacuarent : quem hæreticum fenfum Léo capite
fequenti detegit atque perdriagit.
$ Codex Ratifp. Verbi Dei in Deitate : & de-
inceps Deiratis f it credenda : & mox Deitas atque
bumanitas, & fimiliter in fequentibus.
6 Sic ex Ratifp. Concinit cum fequentibus in
præcedentibus btcreticis . Quefnellus ex Grim.
Eutycbis.
L. 7 Verbum efl ex Ratifp. fuppleyimus. '
8 Apud Quefn. id pracedenti caveret exempta
; nec falutis nojira &c. Melior vifa eft le-
£tio cod. Ratifp. Vcl pro faltem paffim ufurpatur.