q7 i A d u o n i t i o -, 572
6 Eamdem epiftolam I. ad Aquilejenfem nna cum epift. XVIII. ad Janua-
rium, non tarnen unitas, fed aliis Leoninis intermediis disjunftas, reperimus
in MSS, colleâionum XI. XX. X3ÇI. & XXII.
7 Demum omnes hæ très epiftolæ, prima ad Aquilejenfem, & fecunda ad
.Septimum fimul j.unftæ, epiftola vero XVIII. ad Januarium feorfim defcripta,
continentur in MSS. antiquiffimæ colleâionis V. in peculiari MS. Florentin
no S. Marçi coll. XIII. ac in codicibus colleft. XII, XXIII, & XXIV, quoç
ip Præfatione ftifius memoravimus,
§• IIArgumentum
ex MSS. pro ftatutnda fine er it at e ep iß darum a i Septimum
Altinenfem , CT* ai Januarium Aquilejenfem , qua fola a notmullis in fufpicionent vocantur.
8 T ? X haç codicum liotitia cognofcimus, epiftolas ad Septimum & ad Ja-
IX nuarium, qua: in controverfiam çadunt, in diverfis colleffionibus in-
vcniri, nimirum epiftolam ad Septimum in novera colleftionibus, epiftolam
vero ad Januarium in colle&ionibus tredecim •
ç Cum epiftola prima ad Aquilejenfem a nemine vocetur in dubium, la-
tis erit lî epiftolæ II. ad Septimum & XVIII. ad Januarium autenticitatem
ex memoratis colleâionibus ftatuamus . Quamvis vero utrseque in pluribus
collefliopibus defcribantur, folas tarnen antiquas eollefliones nrgebimus, quæ
fexto circiter fæculp compaftæ, majori auöoritate potiuntur , & ex quibus
cetera profeôæ funt.
io Epiftola ad Septimum legitur in MS. Vat. Regina: colleffionis prima
ineunte VI. læculo luçubratæ, qua nihil apocryphum prafert : in peranti-
qùa collect. IV, codicum Lucenfis & Colbertiniy in vetufta coli edi. V. & in
collect. VIII. ac tandem in codice Jefuitarum Parifienfium, qui licet in Con-
ciliis perveniat ad'an. 613. cum tarnen catalogum Pontificum exhibeat defi-
nentem in Felice fucceflore Hormifdæ , hac colleélio in ipfa origine fub
hoc tempus conçinnata, videri poteft, cui pofteriora documenta fubinde ac-
ceflerint. Mirum autem videtur, Quefnellum hanc Leonis epiftolam veluti
fpuriam repudiaffe , nulla habita ratione codicum faltem colleöionis V . , quam
coiicis Romance Ecclefia nomine edidit. Is quidem fe ab hac objeftione fub-
çincerc poteft, eo quod hune codicem non totum fimul compaflum putavit,
Leonis autem epiftolas inter additamenta pofterioris temporis retulit . Sed
boc commentitium effugium eft, quod nulla ratione, aut auftoritate muni-
tur . Omnes antiqui ejus collediionis codices, qui five a Pithoeo, five a Cou-
ftantio memorantur , & noftri etiam Vindebonenfes Leoninas epiftolas ha-
bent : idemque Quefnellus obfervat. I. in epiftolam ad Maures num. 1. de
Thuaneo codice loquens, ejufdem colleftionis antiquitatem & diligentiam
commendavit. Liçet autem hæc collefilio nec fub Leone, nec a Romanis,
fed exeunte V. vel ineunte VI. fæculo extra Italiam condica fuerit , uti
tomo 3, oftendemus ; hæc tarnen antiquitas , & colleftoris diligentia tanta
eft, ut vel ex hac colleôione maximum ad fecundam epiftolam vindicandam
teftimonium accédât. Addemus etiam aliud non leve. Epiftola ad Septimum
non fine epiftola ad Aquilejenfem Epifcopum, & viciflim epiftola ad Aquilejenfem
non fine epiftola ad Septimum in omnibus vetuftiflimis colleôioni-
bus legitur, excepta çolleffione III. quæ folam epiftolam ad Aquilejenfem
çontinet; & femper ifti epiftolæ, de qua nulla dubitatio eft, ilia immediate
fubjeöa & unità in iifdem colleftionibus exhibetur . Id autem indicio eft
utrafque has litteras in iifdem exemplaribus , ex quibus antiqui colleclores
Lilas deferipferunt, fimul inventas fuilfe ; adeo ut dubitari de una nequeat,
quin dubitetur de altera : & fi quidem de epiftola prima dubitandum non
eft, neque de.fecunda dubitari poflit.
11 Epiftola ad Januarium XVIII. luculentilfime defendi poteft fola auöoritäte
Dionyfii, quem paullo poft Leonem ex autenticis exemplaribus fuam col-
Jeftionem Romæ lucubraffe certiflimum eft, unde nihil fuppofititium attulit.
Qiiis
57,2 A D M O N I T I a , 574
Quis fine ,evidentibus argumentis , quæ fane nulla funt,’ hanc epiftolam ab
eo, ut,,vidimus.,.. infertam accufare audeat ? Sed Dionyfianæ aufitoritati ad-
ditur alia æqualis antiquitatis colieflio, nimirum V, Quefnelliana, quæ ex
alio fonte dimanat, uti optime animadvertit P, Couftantips in Præfat. ad
epift. Rom. Pontif, n. 87. pag. LXXVIII, Hie pariter colleftor alia in re-
gione Leoninas epiftolas colligens, cum in ceteris omnibus fincera exemplaria
naftus fit, de exemplari quoquehujnsepiftolæ, quod licet eDionyfiononprod-
eat, concinit tamen cum Dionyfiano, dubitare non licet. Adde quod hæc una
epiftola in utrifque colledlionibus die, menfe, St confulatu notatur , qui ca-
rafleres Leonis ætati conveniunt. Id autenticitatem etiam atque etiam confirmât
: fuppofititiæ enim epiftolæ in ejufmodi notis plerumque repugnant,
Neque movere debet Antelmips, quum epiftola 1, num. 6. appofuit 'codices
antiquarum collefilionum, qui dnm finceram , & indubitatam epiftolam ad
Aquilejenfem exhibent , adjunftam quidem habept epiftplam ad'Septimum ,
iftam vero ad Januarium omittpnt ; quod in argumeotum fuppofitionis;; ad-
duxit . Inter vetuftifiimas enim coücétioiics profcfilo. effi V- QuefnelJdana,
cujus il le notitiam non fatis accuracara Iiabuit , In , hac autem , una ,cum
duabus ijlis epiftolis, eft etiam epiftola ad Januarium , fiepti left quqque jp
cod, Florentino coll. XIII. CC in codd- coll. XXIV.; qui aliam a QueCneUia-
na collcttior.c originem aguofeunt., Hinc ergo vel antiquiflimis illis tempo-
ribus, quibus colicclio V. .non multo poft Leonem compofica fu i t , trjum
hatum epiftolarum cxeinplariaexftabant ; quæ antiquitas, fi, ubi nil certiop-
ponitur, ad hujps epiftolæ, autenticitatem probandam non fufficit, nihil eric
in ejufmodi collefjionibus, quod in dubium y o c a r i non poflit.
12, Aufloritas itaque codicum , & colleûionum præfertim antiquarum ,
quas turn pro epiftola ad Septimum, turn pro epiftola ad Januarium ftafile-
nus confideravimus, fatis elfe deberet ad refellendas eas conjedfationej, quæ
iifdem opponuntur j adçpcuc iifdemmhij/.fefpondere oporteret, Hoc enim loeo
turn contra Quefnellum „ turn contra Àntelmium maxime valet , quod idem
Quefnellus in hac, ipfa coturovcrlia conjeftationibus refpondit Antelmü >U journaj
epiftola. ad Amiçum 13. Augufti an, -1-689. nimirum -Coditet ■ colle&jtonnjn dn fp-
tam antiquarum fatis funt ad convincenium conjifluras per triumpbtim itUtas va:]s
illuftonibus accenfendas effe, & alias ejufdem generis quamplurimas demonflratio- 3<51*
num nomine propofttas ex boc exemplo fitfpedas reddi, Præcipuas tamen fine ali-
qua refponfione nolumus p r æ t e r i r e , .,
§• H L !
Objediones airier fus e p i f t o lam ai Septimum folutee.
33 /™\Uefnellus in Notis epiftolæ ad Septimum objicit; Aquilejenfem in,ca
appellari Metropolitanum provinviee Venetite, cum olim hæc 'vocaretuV
provincia iftriæ, ut ex Pelagio, Gregorio, aliifquë pofteriotibus documentis
oftendit • Quo tamen argumente ftatuit j hanc provinciam ante Pelagiufn
Iftriæ, & non Veneriæ. vocatam fuifle? Certe S. Ambrofins in epiftola ad
Vercellenfes’ Liguria , JEmilia ., Venetiarumquc partes vocat : '& in Concilio
Romano an. 501. tom. 3. Concil. Ven. edit. pag. 437. fimilicer appellaotur
Epifeopi Liguria, /Emilia , & Venetiarum . S. Leo inter Ambrofii & hiijUs
Concilii ætatem floruit, qui fi Venetia, non Venetiarum d ixit, nihil refe-rt
cum & in inferiptionibus & in noticia Imperii confularis Venetia , provincia
Venetia &c. fingulari numéro inveniatur.
14 Minoris multo faciendum eft, quod idem Quefnellus obtruditi in ea-
dem epiftola depofitionis minas contineri , cum attente confiderantibus id-
ipfum fubindicent verba epiftolæ ad Aquilejenfem, quæ per omnes germaua
eft : & idem Leo in epift. 10. ad Epifcopos Provinciæ Viennenfis c. 7. fatis
aperte innuat, fe pro Sedis Apoftolicæ pietate ab Hilarii Gallicani Metropo-
-I;itæ depofitione fuperfedilfe, quod & in Novella Valentinianus confirmât epift.
H. In cau(fa autem Pelagianoruro, de quibus in epiftola ad Septimum agl-
tur, hoc.infuper accedit, quod Honorii lex adverfus Pelagium atque Cæle-
Ilium