Ï 4 I Î A O M 0 N I T I O. 1 4 1 2
rum, non hoftes, De Gentiiibus aucem boftibus Rufticus loquitur, Sc de capti-
v i$ , qui adiiuc juvénçs ex boftibus in Romaniam redierunt . jÉquius igitur
intelligitur Himnorum irruptio in Gallias* an. 451. cum non auxiliäres T fed
hoftçs advçrfus Aetium Romanoruin duçem dimicarunt-. Si vero de parvulis
hoc bçllo capris inquifitiones Ruftici açcipiendæ credantur; ut congruum tempus
relincjuatur , qua iidem parvuli a Gentilibus capti , juvenes in patriam
reineaverinc, hsç epiftola affigi nequit an, 45a,
5 Probabilius autem anno çirçiter 458. collocanda videtur. In primis enitn
jn duabus epiftolis anni 438, altera 159, ad Nicetam Aquilejenfem cap. 5. altera
J66. ad Neonem Ravennaceni cap. j . mentio occurrit de Romanis ab
infideüum captivitate ad fua redeuntibus , quorum alii dubium ihjeceran14.de
baptifmate, de idolotitis a l i i , seque ac legitur in epiftola.ad Rufticum Narbo-
nenfem , Cum porro omnes hs, epiftols congruunt captivis , qui fob 'A t t i la
Hunnorum .rege Italiam Sc Gallias vaftanre capti fuerants.tum vero non minus
epiftola ad Rufticum, quam a lis dns,, circa «umdem annum 458, fcripta
aquiffiroe agnpfcitur,
6 Dein in epiftola àd Neonem c, r. t e a ait t N ep e r in Synodo novum &
i naud'stum anten genus cosifultationis exortum e j i . Nam quorumdam fratrum fugge-
Jiiotte comperimus , aliquos captivorum ad fedes fua s Itbeve redeunter , qui f e i l ices
in captivitatem t il a estate devenertnt , q u e nullius rei ferme poter at habere rtoli-
tiam , remedium quidem impiorare baptrfmatis: ; fed utrum ejufdem myfterium ba-
ptifmatis ac facramenta perceperint, infantile infeientia non poffe reminifei . Haec
qusftio cadem eft. ac ilia quam Rufticus Narbonenlis propofuit . Quomodo
autem Leo anno 458* in e p if t ,.i6<5, ad ;Neonem hoc novum & inauditum an-
tea genus confultationis potuilfet affirmare , ft eadem qusftio jamdju a Ruftico
il li fuifler propo/ita ? Quomodo in eadem epift. 1 66s addidiffet, lonmorem in
e a folvenda ac diligentiorem difeuffionem fuiffe neceffariam, ft jamtfiu in epi-
itola ad Rufticum il la m pari ratione {olvJtfet ? Perfpicitur it aejue prius Neo-
nem>. vel potius alium aliquem , qui occafionem dédit tradends epiftols ad
Neonem, quam Rufticum de hac qusftione ad Leonem fcripfîffe: ac propter-
ea haec epiftola ad ' Rufticum exarata cognofcitur poft diem IX, Kal. Nov.
an. 438. quo. litte rs ad Neonem data: fu e ru n t, Hanc ig itu r epiftolam iitteris
ad Neonem fubncaimus , eo quod pofteriorem efle nihil ambi°imus ; ;u t ne
tarnen höc eadem .an, 4 5 8 ,,feriptam affirmare velimus , cum: fferibi: potucric
aliquanto p o ft. Non. multo tarnen poft exarata dieenda e ft; liquidem Hermes,
qaii ifl hac-. epiftola appellator Arcbidiaconus , vivo adhne Ruftico Biterren-
ftbus. Epifcopus, darusfuit, a quibus cum non fuerit recept us, Narbonani cedi*
i i t , & hac de re ident Rufticus & Hermes litceras ad Leonem dedere ut
ex Hilari Paps ep, 8t colligere licet , His autem ut congtuum tempusetrfi.
b uatu r , ante Leonis, mortem , qua: contigit an, 4Ó1, Hermes ad Biterjenfem
cathedram promotus. Videtur lub an, 4do, hsc autem epiftola Hermcte àdhuc
Archidiacono R om s ageotei, leripta ferius dieenda eft an , 4 3 p , {
1 y -H is , autem de . tempore hnjns cpiftol* .prsmiffis manifeftum fit; v tquain
fiat manes this Q n e h c ll i conjeönrs , quibus cum animadverterit , aliquot cx
Jis dttbiis, qus propofuit Rufticus , decifa fuiffe inC ooc iliia Arauficano I. V a -
fenfî I. & ArclatenfiII. alterutrumnot, 1 , co llig it: fc ilic e t v e i Rufticum ad Leo
nem fetipft/fe, arnequam:X ts difficiles qutefliones iut Conciliis. /upraiiiais ven'tilaren-
tur d ? enodarentuK .1 fupee/Oacaneum enim videretur & p r ê te r confuetudinem 6 a l-
itc a n am ,u t poft: folutq m.pluribus comprovinciatibus, a u i majortbus. etiam.Smodis
d u b ,a , « h a de et [dem. eonfultatjo bakesetm ; v e i certe k f t non, pratceflit basiSyno-
d os .RU fttc i epiftola., non iab iHatuiti xtate: piurimum. recedere■ putahda eft. • fed
jOft*, ^ u ftieü s exiftimavit, illatum: fta tu tis ftbi ftandum took e fle , turn quia, in snul-
tts 4m m . dtfetphna apparebat , turn quod intet ipfum. HUarium J h t ia m fm
Eptjcopum, quo atiHore ac prtefide condtti canones. fueram . aliquid fuberat frnul-
t a t t t j p n p m flunmam bujus in Ecdeftas GsqUicanas. auftotitatem., q u e Narbonen-
f i t Métropolite &■ ahotum Metropotitanomm Epifcoporum fplendarem obfeurabat .
Primum, mmirumRufticum ante prsd iaaConcilia ad teanem feripfiffe, quoad
Arauficanum I. & Vafenfe I. ex prsftituta bujus. epiftals tempore falfilfimum
agnofcitlir , Concilium itéra Arelatenfe I I , quod omni chronologica caraHere
1 4 1 5 A d M o n l t i o:. 1 4 1 4
eft expers, Ruftici s vo habitum perperam creditur: colleflionem enim cano-
num SynodofUm anteriorum prsfert in rationem S. Cæfarii Arelatenfis pro-
priam ; adeo ut hoc Concilium » 'Q s fa r io celebratum reö e probarit P. Sba-
r a g l ia i quod confifmarc poffumus ex MSS. coileaionibus Gallicanis , qus in
.Vaticana Ä Veronenfi bibliothecis obfervavimus , ubi hsc Synodus immediate
pfsmittitur Conciliis Agathenfi & Arauficaqo I I ,a Çæfario coa âis inepute fsculo
V I , De ratione , quam Quefnellus fubjicit, mox dicemus, Alterum vero quoad
fimultatem inter Rufticum & Hilarium , commenticium pariter liquet . Siqui-
dem fub hujus epiftols tempus, quo Rufticus ad Leonem fe r ip fit, nulla Ruftico
fimultas effe poterat cum Hilario, qui jamdiu ante e vivis excefferat s cum p rs-
f e r t im ex Leonis decretp çerti jam effent ecclefîkfticarum provinciarum fines,
Sc cujqlque...Metropolit« jura jam conftituta pacific?Jêfyarentur, Vera igitur
ra tio , qua Rufticus ad Leonem de his quoque dubiis fcpipfit . qux in Gallicanis E „ .
Synodis fuerunt definita, hsc fu it , ut apoftolics Sedis aufloritate certior d ç fi-Gan; Ro_
nitio prsberetur , Hinc veto etiam patet non alienum fuiffe a coUfuetudine manam
Epifcoporum G a llis , poll: foluta in Conciliis Gallicanis dubia, .Romanam ca- c*n^Jjere
thedram coiifulere, eo quod ex majorum traditione didicerint quantum prs- confueve-
ftet hqjus auftoritas atque fententià, quantam^ue in rb'bos dubiis certitudinem
p a r ia t. -, ,V, .. cur id fe-
8 Ex conftituto etiam hujus epiftols tempore falfa deteguntur îjla duo , «rint poft
qus idem Quefnellus in confirmationem anni abs fe aflerti conferre poffe exi-
ftim a v it. Primo enim intelligimus, g e fta , qus in EpifcoporumHonoratorum-jorum
que examine ob Sabinianj tp Leonis Presbyterorum cauffam confecta initio Gallis.
epiftols memorantur , non, pertinere ad Synodum Ar.aulicanum I. an, 44t* ne-
que ad Vafenfem I. an. 442, quibus, ipfo obfervante Qnefnello. Rufticus eorum
Presbyterorum Epifcopus non inter£11 it , fed ad alium convëntum , fortalfis
N a rb inenfem, habitum paullo ante hanc , epiftolam ad Rufticum , ideft fub an»
4 5 8 t 'Hinc Baluzius in nova Conciliorum Colleftione Narbonenfe Concilium ,
in quo eorum P r e s b y t e r o r u m cauffa eognita»fuerit, jure adftruxit, &■ folum perperam
iftud ufExit ann0 4S2. Dein cum hsc epiftola ad Rufticum tarn fero fuer
it fcripta s. dejeöio- ilia animi ,, qua idem Epifcopus ftandaiorum occafione
turbatus., vacationem ab Epifcopatüs;, laboribus fe. perqptare Leoui fignftjcavit ,
non in initia Epifcopatus, nec in juventutem , ut Quefnellus putavit , fed in
Üeneftutem ejus incid it, cum gravis annis morti appropinquaret.
o Nunc de codîcibüs aliquid diceudum fupereft .- Invenimus haric epiftolam
in MSS. decern & feptem colleftiquum , nimirum I- III. Sc reliquis ufque ad
X I I I . nec non in XVIII. & XXI. ufque ad XXIV. ac prsterea in pecHliari
vetuftilfimo MS. Capituli Veronenfis'i $8.i Duobus autem; modis hsc in ejuf-
modi cOllefHonibus p rsfertu r.. I n . omnibus enim colleéfcionibùs pofterioribus
Dionylio ipfs Ruftici, inquifitiones defiderantur . Dionyfius fcilicet omilfis m,-
quifitionibus, ipfarum loco titulos epiftols prsfixit , quibus oonnumquam duas
Leonis refponfiones in unum minus apte copulavit, ut fuo loco notabimus. Hos
eofdem Dionyfii titulos taucum nafti funiùs in codicibus aliaruni pofterjorum
colleflionum Hifpanics , Hadrianes , See. q us baue epiftolam e Dionylio re-
cepiffe nofeuntur. Hos titulos nos cum Quefnello in prsmiffa fynopfi exhibe-
bimus. Inquifitiones vero „ fine quibus plerümque Leonis ref^onfa intetligi ne-
queunt , Sirmondus primus edidjt.ab Eas nos in quatuor colleflionibus MSS,
Dionylio antiquioribus reperimus, fcilicet in cod. Vat. Çeginæ coH.I. in V a t.
Sc Barber, coll. III. in Lucenfi coll. IV . in Vihdebon, coll. V . ac tandem in
peculiar! MS. Veron. 38. Ita præter- çodices pofteriorum cojlcflionum , qus iur
quifitionibus caren t, fcx prsftantiffima diverfe originis exemplaria inquifitioni-
bus prsdita nobis prsfto luere , cum Quefnellus duo tantum unius coHectioniS
inyenire potuerit.
ifiil