rrg i S . L e o n i
E P ,X X V I . qUe cailiditate, dicens: Judicii tempore li-
A N . CH. bellos fe dedifle Appellationis & nobis, ce
s-449* . hie convenienti fan£lo Concilio : & appela
fau lchl làffe veftram%in6litatçm: quod nequaquam
10 * aB eodem fa&qni eft; fed etiam io in hac
11 parte mentitus eft, 11 tamquam per fallà-
çiam mendacii fubrepere fe_ fanais veftris
auribus putans. Commotus itaque,, fan&if-r
firne Pater , in hjs. omnibus ? quæ ab eo
præfumta funt , & ob ea quæ in nos &
fan&iflimam Écçlefiam fa£fa funt atque
fiunt , 12 confuete fiducialiter age , fe-
cundum quod Sacerdotio1 competit , pror
priamque faciens comniunem cauflam &
fan&arum Eçclefiarum difçiplinam , fimul
decernere 13' in damnatjonem adverfus
©uni regulärster fa&am , & per propria
feripta dignare j confortare autem & piif-
Ep iß o IÄ fimi & Chrifto. amaiatiflimi noftri Impe-
Rom.IV>- ratoris fidem . Caufla enim eget folum-
tif-hærefcs modo yeftro folatio atque (tefenfiöne, qua
facilJime ^ebeatis confenfu proprio ad tranquillita-'
deßruuar. tem pacem cun&a perducere . Sie eniin
14 hærefis quæ furrexit , ' & turbæ quæ 14
propter earn fa&æ funt, facillime deftruen-
tur , " Dèo coopérante per veftras facratif-
fimas litteras. Removebjtur autem & Concilium
quod fieri. divulgatur : quatenus nequaquam
ubique fanftifiimæ turbentur Ee-
elefiæ • Omnem quæ vobifeum eft fra-
ternitatem ego , & qui meciim funt , fa-
lutamus . Incoliimis in Domino , & orans
pro nobis, doneris n®bis , religiofifltme &
fan&iffime' Pater.
S M A p N I 7 P 2
E P I S T O L A X X V I I . ?
I Ad F l a v i a n u m Epifcopum
Conftantinopolitanum.
I S T N O P S I S .
*A I .
Quæ
tern
nunc
? i. an.
Flavianum de reccptis ejus litter is menet \
geßa per eum adverfus Eutychcm laudat :
fallicitudinem fuam fpondet.
L e o F l a v i a n o Epifcopo-
Conftantinopolitarto.
PErveniffe ad nos tusp dile&ionis 2 e-
piftolas ut primum venfentis filii noftri
honorabilis viri R o d a n i opportunita-
tem reperimus , indicamus ; qua: nos de
ckuffa facerent certiores , quam apud vos
pravo dolemus errore commotam . Quo-
niam aliter de fide, quam convenit , hic
qui dudum religiofi videbatur propofiti efle,
ientiret : quem a traditione catholica non
decuerat deviare : fed in eadem quse tene-
tur ab omnrbus, credulitate perfiftere. Ve-
runa de hac re 3 plenius per eum, qui ad
nos tua; dileftionis portavit epiftolas, refcri-
bimus : ut fraternitatem tuam, quid de
tota caufta conftitui debeat , inftruamus.
Non enim patiemur aut jllum in fuae per-
fuafionis pravitate perfiftere, aut dile&io-
nem tuam , qus zelo fidei, pfavo & ftulto
refiftit errori, diutina qdverfe partis impu-
gnatione turbari . Supradi<ftum vero filium
noftrum, per quem has epiftolas dedimus ,
hac volunius qua dignpm eft affq^Iione fu-
fcipias, & eo' ad nos remeant^ refcribas.
Data duodeeimo Kalendas Junias AsTüRiq
& P r o t o g e n e Cofs.
10 Quidam codd. & cditi ante Quefn. poil
etiam addunt & .
11 „ Legebat in terpres ci» S1! Kvxt>itrâv>i/èoieui,
, , cum fit in textu of a. (n o s adjecimus s$Ë radii
, , uv. T5V 4«>'Jous, velut pater mendacti exiflens. “
I I z c C o te ler iu s,
12 Ita omnes codd. Quefn. cum editis Conci-
lio r. pro con [neta fiducia fiducialiter age.
13 Cod. Çhig. & in margine ed it . Concilior.
in damnatione adverfus eum régularitéf faSia.
E d i '. Concil. damnationem fine ptsepofitione in .
a d -
14 E d iti & plerique çodd. propter, eum. Emen-
davimus ex aiitfquiffimo MS. Verdfren. cu i &
Grzcu s textus cobæ re t.
1 E d ita fuit hæc epiftola a Quefnello e x codice
Grimanico , eamque nullibi in noilris MSS.
reperire p o tu imu s .
2 In r e llig it epifiolam 22. quanï’ primo feriptam
a F la v iano in Admonitione eidem prætniflaoflen-
dimus .
3 Nimirwm fequenti epiftola 28,
793 . . 794-
A D M O N I T I O
in epiftolam fequentem,
j T Nte? pmnia Romariorura Pontificum décréta fidei, çeleberrima eft fe.
I quens S. Leonis ad Flavianum epiftoja, qua’ tora de Incarnatione con-
troverfia exafte difeuffa ac définira, contrariifque Neftorii & Eutyche-
ti? errorifaus profcriptis, catholica doörina ita accurate ne dum fentenriis,
ftd etiam voçibus deçlarata inv enitur, ut quidquid in ea feriptum e f t , ex ape- Ep. «»,
fto.Uca & evangelica proietur fumtum ejfe dodrina , Jam S. Flaviaiius , cui
explorata erat apoftolicæ Sedis au ûoritas, præmonuerat, rem hanc, Eutyche
poft Conftantinopolitanum judicium turbas commovente, foto jndigere ponti-
ficio impulfu atque jubftdio, quo cunda ad tranquillitatem & pacem ftatim transfer-, E l6
fem u r . Enimvero ut primum tranfmifla in Orientem, poft Epbefinum latro- p'
cinium, in quo per fraudem & vim fuppreffa fuerat ne legeretur, in lucem
édita eft, mox fufçepta & fubferipta fuit ab omnibus, ita ut haberetur uni-
yerfim tamquam régula fidei, ac veluti lydius lapis, ex quo catholic! ab hæreti-
çis difeerneremur, Ita porro apparuit pontificiam definitionem fufficere, nec
opus effe generali C on c ilio , ut Flavianus etiam monuerat; cum etiam fine EP- l6’
C onc ilio, & antequam haberetur Synodus Calchedonenfis, tota Ecclefia illam
fufeeperit, eidemque Epifcopi fuas fubferiptiones appofuerint, non ut vim &
auöoritatem xlli adjicerent ; fed.ut fe çatbolicos probarent, & ne , fi renue-
pent, haeretici haberentur, Jam eninj vulgatum fuerat, quod poftea omnes
reverendijftmi Epifcopi clamaverttnt in Calchedonenfi a ft, 4. pag. 1403. Q u i
pon confenlit epiftoU fan d iß im i Epifcopi Leonis, beereticus e f t . Porro in eodem
Ç onc ilio, quo Ephefini larrocinii gefta refeindenda erant, maximis cum lau-
dibus fufçepta fuit aft. 2, & 4, eoque honore h ab ita , ac fi ab ipfo Petro
édita fuiffet ! quod & antequam ederetqr, Petrus Chryfologus apoftolicæ au-
fforitatis çallentiflimus, obfervandum, aç tenendum prædixerat epi. 25. Nihil
pro apoftolicarum definitionum auôoritate illuftrius hoc totius Eeclefiæ ac
generalis Synodi teftimonio , quod Petrum in luccefforibus viventem & lo-
quentem agnofeit, In Romana Synodo fub Gelafio pronuntiatum fuit anathem
a , fi quifpiam de hujus epiftola: textu ufque ad unum jo ta difputaverit , Ô ',.3.ç0ndl.
non earn in omnibus venerabiHter reçeper'tt, Et S, Gregorius lib. 6. ep. 2. S i vén. edit!
qui s contra barum quatuor Synodorum fidem , C f contra fandet mentor i è Leonis PaS-387-
F apte tomum atque definitionem qliquid umquam ioqtti proefumit, anathema f i t .
2 Hinq infidei profeffionibus nihil frequentius, quam poft generaliaConcilia
hnjus epiftolæ doflrinam profited , Apud Orientales, ubi Eutychishæfefisfnr-
bas exçitaverat, hæc conluetudo prirnum indufla, ut liquet inter cetera éx
aliquot epiftpl>s Hormifdæ, ex epiftola Petti Diaeoni ad Fulgentium , & ex
Çoncilio Apamenfi an, 535. Idem thos etiam ad Occidentales tranfivit, & diu
etiam ob tin uit. Vide profelfionem Adelberti Epifcopi Morinenfîs ad Hincma-
tum Remenfem ex Sitmondo ediram tom. 10, Concil. Venetæ editionis p.
1388. & fppnfionem Epifcoporum provinçiæ Aquiiejenfis ad Panlinum Pa-
triarcham e MS, V a t. 1321s editam a Pâtre Bernardo de Rubels in Monu-
mentis Ecdt-fiat Aquiiejen. ad an, 801, pag, 380, Çum S, Amatus, Abbas jam
moriturus ptpfeffionem fi4«i çdere vellet, hanc épiftolam'ad, fe afferri, &
fibi legi juffit, quoniam in. i f fa plenijfima, ratio fide i catholieécontinetur, quem-
admodum tradit ejus V i t* auflor a , » 4 ,tom ,2 ,Sæctil, Senediâini II, pag. n é .
g Inter divina officia olim, in Romana Ecclefia te’mpore Adxentus. publiCe
legebatur hæc epiftola, unde earn deferiptam invenimtts in Leftionariis, quæ
ufüi erant Bafilicat- Vaticanæ, nec non in alio vetuftiflimo, quod ad SS. Philippi;
& Jacobi Bafilicam p ettinebat, Hinc in Ordine Romano XI. apud Mahil