6o6 L U C Ì E H O L S T E N I I
'corporis unionem conftringuntur ac coalefcunt, haud
tacite, puto, concefferit corpus Ecclefix feodem plane
modo d ici, quo civitatis, v d Reipublicx, aut collegiòrum
corpora vulgo appellari folent. Quod ut perlpicue cla-
reat, luculenta Pomponii I* C . divido, ex 4 1 . Digefto-
rum libro tantifper ìVobià facem allueèbir. Tria, inqüit
j]]e, genera funt corporum. XJntim, quod continetur uno
fpiritu, Grace ivaipivo» vocalur ; ut homo, lignum,, lapis,
& fimilia. Alteriim, quod eie tontingèntibus f e , hoc eft, ex
pluribus inter fe coharentibus conftat, quod nw»ip'pt»o» vacatur
, ut adificium, navis, armarium■ Tertium, quod ex
dfiantibus conftat, ut corpora plura non folata, fed uni
nomini fubjeBa, velati populus, legiti-, grex. R k c Pom-
ponius; fane accurate. Cujus ad tertium genus, curri
corpora ilia quae diximus, five <rv&pa&- pertinea
n t, quis non videt Ecdefiam,, myfticum Chrifti corpus,
ad, primum genu? referendum, . quod Pomponius
uno fpiritu contineri ait ? Nohne tenim fie Paulus ad
Ephef. 4. 4- » m w - Unum corpus, & unus
fpiritus. Unde jbn v o n t o o on’to p x T & i , unita-
ftm fpiritus ei Audio fervandam hórtatuK ‘Cnjus ipfe
quali rationem affert 1 . Cor. I a. xai y*p cv *« ocvio-
pcvn i p t <5 »$ f> <mpx iSciffii&nfv,0. Nam in unofbiritu
nos omnes in unum corpus baptizati fumus. E t quid
non unionem hanc docet fuadetque in Ecclefia? Un us,
inquit Paulus, Deus 8c pater omnium, unus Dominus,
una Fides, unum Baptifma. una fpes vocationis. Unde
etiam fèquitur: »©¡f«« x xi p i * ' Cor ttnum, & anima
una. Qualem in primitiva illa Ecclefia Lucas Actor.
4 . 32. nobis defcribit: Nifi quis forte minus validamfir-
mamquc exiftimaverit uhibnetn illam fpiritualem menti-
um, quam corporum coagmentationem : cum non folum
ex Platonicorum dementis Theologicis, fed ex ädmirandi
illa D. Dionyfii 'ftomtpU, omne vnitum, five ttwffyoi eo
fit prxftantius ac perfcStius, ouanto propius, quantoque
magis Ù[Sjì0z>ì w ì v o ctÒTverof, ab ipfo ilio primo U-
no unitur: ac proinde, v ò abitii-m xctì v» xòiupetou
u t propius, ita plenius & perfeftius fit particeps. Sed
¿go, quod eft Graecorum in proverbio, w ì f m. sm u p p ine
rniìS. Ita ultro affluens rerum copia, ingerii curfum
provocat. Redeo ad lineam : Se ne quid difiìtpulem, duo
proponam loca quae cenfuram hanc-noftram elidere vi-
dentur. Prior eft ad Ephef. y . Vir, inquit Apoftolus.e#
caput mulieris, fictit & Chrìftus caput eft Ecclefia-, & ipfe
Salvator corporis ejus. Ecce tibi, inquies, corpus Ecclefia;.
Audioquidem, fed Inte rprets, vel potius Interpolatoris
vocem, non Apoftoli. Ncque erim Grx cus textus eam
roantilfam agnofeit: xctì aviti in minp toZ lu p pm . Hoc
eft, Ét ipfe eft Salvator corporis, fubintellige fu i, hoc eft,
Ecclefiae. Ncque aliter vetus Ecclefia legit La tina, ut te-
ftis eft unus omnium inftar Fulgentius ad Thrafimundum
Regem libro i- cap. io,, qui additamentum hoc nequa-
quam agnofeit. Alter locus eft ad Coloflènf. 1. 18. Et
ipfe eft caput corporis Ecclefia, xaì a ò iii in» » *£<P<*Ah <j°3
cd paioi rijs dxxXtioiac. Qui nec ipfe, quicquid prima
fronte appareat, nos ferit* C um certum fit duas illas
voces, Corporis Ecclefia, non vi regiminis, ut Grammati-
corum clafles vocant, fed per appofitionem conjungi. Et
ecce tibi luculentum fui interprCtem ipfum Paulum, qui
mo x leq. v. 24. Adimpleo, in qu it, ea qua defunt Fafpo-
num Chrifti in carne mea prò corpore ejus, quod efi Ecclefia.
XJzrìp vo rupp'Fs uòvo, « ’iw 9 vxxKrpia. xctì ntofai pie
mpi iootu».
Narrat deinde Alexander, Arii ap'oftafiam & blafphe-
.m a dogma ta, quibus Chriftum Dominum ftatu gradu-
que divinitatis movere, & Creatorem in creatura cen-
fum dejicere conabatur. In quibus nonnulla funt parum
refte conftituta in Graeco textu, vel minus accurate ab interprete
obfervata, vel in' quibus antiquus Interpres Epi-
phanius Scholafticus, aliam fuo tempore le&ionem fecutus
videtur. Qua; cum preffìoris fint confiderationis, commemorare
fingula nihil attinet. Illud indicandum, inter-
rogatos Arium ac focios, numquid ergo Verbum Dei,
quod illi creatum afferebant, mutari poflet, quemadmo-
dum diabolus mutatus fuerat, non veritos refpondere,
pofle. Addunt rationem fic in Romana editione expref-
fam : afidìiii ficf <póna>i in forerei, xctì ngtdl«f xsaufp^iv !
quod vertunt, Nam & mutabilis natura faHus eft, & mutabili!
exiftit. Qua in re interpret» Britanni & Romano-
rum editorum judicium requiro. Nam ut taceam fen-
fum loci jam olim à veteri interprete refte expreflu'm,
quis rationis hujus pondera ac momenta perpendens, vel
Grxcorum leftione paulo exercitatior, non facile animad-
vertit ex ipfa loquendi confuetudine, minus reftam diftin-
ftionem vitiofàm peperifie verfionem. Affirmabat Arius
Filium Dei, -n* AÓ33», poflè mutari; adjungens rationem;
nffdin <puoi*s in. Nam naturae mutabilis eft, vel naturami
mutabilem obtinet, foi»fit xctì v;izrn<;
quippe qui eft fa£tus five creatus, ac proinde mutabilis
m s s e r t a t i o p r i m a ,
eft. Quocirca haudquaquam negligcnda hoc locò voi:
fojnfì>%. in qua vis òmòis ac hervns impia: illitìs- niTertionis
confiftit: quam ipfe Alexander feqncnti cpiftoh reperir,
fed verbis magis perfpicuis deduélani, principio pag. i t ,
Aiunt, inquit, Filium Dei, cum antea non fuifler, poftea
faétum;-fài9:umquc talem, uhi fa ilus fu.it, quales csetefi
funt homines. ozwcuuXupZctyams rìj i£v emett-ms Kvoy xcu
T r 2 ©£», Compì-shendentes etiam Filium Dei relìquarom
creatarum rerum numero. Statino fubjungit, «s
i'o xctì (potai» ctòiiv TgidlSi lifccj (puosat;, i^ n n i n xctì t^x-lag
oixvxj». £>)utbus etiam confequenter addunt, cum mutabilis
effe natura , . & virtutis ac vitii capacem. Videris
/ fuppolito h o c , • Filium Dei faétum vel creatum cflc,
■ üt necefläriäm inde deduci còniequentiam, eundem quoque
afidìe» five mutabilem èlle . Atque fie ratiocinatur
Damaicenus lib. 1 . de orthod. fide c. 3. m »tìjzì, mt<m>(
r rpid\et, d» yttg to iivctt etm r%07rni r.fict-n,-ntOTU Ttj Tfen-y
vsnxslasTcq omrru's, h <p6et^jfa/jct, « xctìzt ao&cópun» ¿Xboix-
(Bj,ct. Creata, inquit, omnino edam mutationi obnoxìa. j£)uo^
2O rum enim effe a mutatione incipit, ea neceffario mutationi-
fubjacebunt, dum vel intereunt, vel voluntate alterantur. Ita
feilieet Arius Filium Dei »ptTÜi rJti Six-nxo» aflereb
a t; qu and oqu id em , ut Juftiniis Martyr alicubi in quse-
ftionib iis ieribit, rgpXÌÌi yva&tcrpct 70 m xctXÌt xctiriu xctxct
XctpQóau» ili moina. Mutatìonis figrium ac nota eft , bona
ac mala in animum fibi inducere.
Expofitis Arii dogmatis, Catholicae Ecclefia; orthodo»
xam fententiam Alexander opponit, ut vcritatis luce pro-
0 lata ftygis tenebras difeutiat. Urget xe/-&p°ixv<; illos D i
Joannis auöoritate: qui Verbum in principio fu ifie , atque
Omnia per ipfum fadìa prsedicat. Inde rationibus'
ih fiat .• fi Verbum eft- unigenitus Filius Dei, quomodc^
aflèrunt ifti» 071 sis *«» tu» munpet-ru»-, Ipft-m imam effe ex
creaturisì Et fi omnia per ipfum fadìa funt, ww; ¿'óturcq
tn f ifvcu rsZ» oì ctòroo ytyopitu» -, JSfttì poterit ipfe par effe
rebus qua per ipfum facta funt ? Quo poliremo loco Ge-
lafius Cyziicenus, & Epiphanius interpres redìius jam
blim lege te , wws M»otru) tli tT»ac $ ^uomodo por eft unus
40 eJfe bofum, qua per ipfum faBa noftuntur ? Quam ledìio*
nem Graeci fermòriis conftrudtio aperte requi riti Quam-
vis öd fehfum loci nihil interfit, utrum coti cum vulgato,
an >r$ cum veteri interprete legas. Si tarnen «ira? rctine-
atur, mutanda hoc modo conftrudìio ; vrü; s fivuTcq iati
tf»eu tv~ì A’ otÒToi -ytvopiVois, non autem, va» « ctòroo y.so-
piiu». I ta D . Paulus Phil. 2. 6. Chriftum ait nonexifti*
mafie rapinam, r« weu um Ot£, Effe fe aqualem Deo. Ita
ipfe Alexander epiftola fequenti Arianos praedicafle fcri-
bit, Chriftum vsis ammv cfo» n»cq: quod verfio Romana*
$0 Chriftum cateris hominibus nihil praftantiorem effe, redditi
nimis fané angufte. Neque enim ad folos homines x -
qualitatem illam reftringebat Arius; fèd ad creaturani
quoque omnem, va» AoykS» yjy ciXcfat creaturarii. IJe-
que enim aliud ifthic loci eft, iti« m o t i l'às» ¿T»cu, quam hid
70<5 amai trvyu&tùptìi&aj, hoc eft, Verbum ex ipfbrùm fen-
teritia fadìum & creatum ex'nihilo; reliquatum omniutri
creaturarum numero inièrendum : u t1 potè feliquis omnibus
creaturis conditione atque eftèntia par & ¿quale»
Qu’amvis ego rb iat», in hifee lbcis,-<eij««/e pötius quam
60 par vertere malim, quo etiam profani Audtotes pro có*
stane© & c o z v o paflìm utuntur, adeoque ©ö's ai» òpsif-
oió-iffe. hÌm ov»cti$iÓTJi& contra Arianos éxprimendam eft
percommodum. Htec pauca ad priorem Alexandri epiftola
m Encyclicam illam five Catholicam obfervaflè fu f-
ficiet.
Sequitur nunc aiterà cjufdcm c t » i 7 i i in Romana
editione, quod nefeio qua incuria in tara diligenti ope--
re admiflum fuerit: cum 8c Theodoretus & Tripertita
/ Alexandro Conftantinppolitano Epifcopo infcriptam mif-
70 iaroque teftentur. Equidem cum perledìa primum hac
epiftola, non unum aliquem, fèd piùres fubinde Alexan-
drum alloqui obfervaflem, fubiit fufpicio, Certo confilio
Ì7h%ct<p'w in Romana editione omifiam. Quod negligen-
'tia fadìum, poftea ex erratorum indiculo deprehendi.
Quidquid fit, mihi fixa h s c fedet fenteritia, non priva-
tam àliquam five tradìatoriam liane epiftolam elle, fèd
& ipfam quoque circularem ac genéralem, mifiam ad
diverfos Europae Epifcopos. Quod nemo facile negave-
fit, qui & hujus epiftolx partem extremani cum cura
8ò legerit, & Ecclcfiafticarum epiftolarum formarii modum-
: ■’ que non piane ignoret. Nam & ciaufula harum litera-
rum piane eadem eft qua; prxcedentium Encyclicarum,
qua reliquo Clero per Epifcopos fàlutem impertitur ;
tum ut Isepius in reliquo cpiftols conrextn, ita in fine
plures orationb iè affari oftendit, Unde ad plures quoque
fcriptam fateri necefiiim eft. Cum veriflime illud
non minus quam dodìc a Francifco Bernardino Ferra-
rio lib. 3. de antiquo epiftolarum Ecclefiafticarum gene-:
re, obfervatum fit, morem antiquitus invaluific, ut ii-
9® dem honorum tituli lub finem epiftolarum iterarenrur*
- quibus
D E L O C I S Q U I B U S D A M C O N C I L I I N I C i E N I .
quibus initio finguli ad quos fcribebant, fuerant appellati.
Sed quorfum h x c , inquies? Non ut Alexandro Con-
ftantinopolìtano Epifcopo hanc epiftolam fcriptam ne-
gem,- fèd ut ad alios quoque vicinos Epifcopos, vel in
regia urbe negotiorum cauflà tum verl'antes, ;ejufdem
quoque exempla per circulum mifia ortendam. Neque
ego laic Theodoreto futilem Gelafii Cyziceni Diobolaris
pcti^/iiiio audìoritatem oppofuerim,qui Alexandrum iftum
hoc tempore Conftantinopolitans Ecclefix needum prx-
fuifle affirmat V queinque paulo polì Nicseno Concilio j<
privatum adhuc Presbyterum pro Metrophane extrema
fènedìute confedìo interfuiflc fcribit. Cujus fidem incerti
quoque audìoris narrano de c c c x v iu Nicxni Con-
cihi Patribus fèquitur, q u s in Hiftoriis Sandìorum Lipo-
xtìanni extat; cujus exemplar ex regio codice in Galliis
aliquando me tranfcripfifiè memini. Hx c inquarn, tanti
non funt, ut Theodoreti aliorumque meliorum audìorum
fidem apud .nos elevent. Sed nunc epiftolam ipfam ag-
gredimur : in cujus limine Romanos editòres GJtsblaiai
v o x offenditi cui obolis confofTae cB&cupm» fubftituunt. 2
Sed nefeire me fateor, quid caufix habuerint cur vocem
ìXìImxuIutÌuj Graiifmi cénfu expunxerint. Vocem, inquarn,
probam, nec fòlum Polybio; ut ex Suida apparet, fed 8c
D . Paulo fèmel itemque ufurpatam. Rom. 8* 28. t»ìs
*«7» Gtfftftai» xM vk, Vocatis fecundum propofitum, & E-
phef. I , 1 1 . ca&ofi&i»7ti xcim isr€$(ftei», Fradeftinati fecundum
propofitum: Et poft Paulum, doftiflìmo cuique SS.
Patrum. Clemens Alexandrinus item libro 3. tòynjjxs
antéfyoi», propofitum ccclibatus, & libr. 7. rìse, x xm ■zaes(ft-
at» fixeuovf, prxdeftinatos Apoftòlum fecutus vocavit. Ju- 3
ftinur, Martyr x i x quxftioue ad orthodoxos, palpitatio-
nes, fternutamenta. & tinnitus aurium rè» ipHipx»
«tfsfftmv, fieri fcribit. Omitto alios* Sane Conftantinus
Magnus literis ad Alexandrum noftrum 2c Arium datis
p ia * ipogis gj&Jìoi» fcripfit: Quid vero? nonne ipfe A-
lexander mox hac ipfa pagina rii» repetit?
Quod & ipfum ne cenfores jugularerit, falvum atque
indemne prxftare poterat qued pag. 16. fe Epifco-
porum ad quos fcribit confidere ait. Videtis,
puto, auditores, quam caute Se religiofe in antiquo- 4
rum fcriptis verfandum fit, quam non temere quidquam
xnutandum. Czterum fi quis Gratcum hujus epiftolse
exordium cum veteri Epiphanii verfione contentar, lon-
g e diverfàm ejus codicem fententiam prxtulific repcriet.
Illi autem malorum hominum, quam modo dixi, <at$-
S-=W refpondet quod fequirur, eos diaboli impulfu valuti
ceftro percitos ferri *«? rò» <n$oxupi»uu coòtoTì ¡¡$by'n». Quo
cum certum Se deftinatum animi confilium iignificetur,
re6ìius à veteri Interprete, Fropofitam animo libidinem,
quam à Camerario, obvtam voluptatem, aut à noftro In- .
terprcte Britanno, voluptates qua forte fe offerunt, converti
exiftimo. Quis enim non vider, ri» mpfiowi hMm*
tmÌ in» atsoxupivluj, loneiffime inter fe differre ; cum illa
cafum, hsec confilium, « voluntatis, ut dixi, propofitum
conjun£ìum habeat.
Addit hanc fcribendi caufam fibi fuiftè, ut moneret
exteros Orthodoxos, improbos illos cavendos effe : pn 715
ttòiu» rpX pw f, inquit,*«( iW f bptnpctts n-xqycxtaii l/nb»»xc:
Ne quis veftras quoque provineias invadere audeat. Quod
u t vetus 8e germanus Theodoriti Interpres re£ìe Se firn- t
pliciter vertit ; ita Anglus nofter fane magno 8c importuno
verborum ambi tu , Erroris fu i veftigia Ecclefiis
imprimere reddit. Quce eo à me dicuntur, quod fucos
Se phaleras' longe à calìa Sandìorum Patrum oratione a-
xnandari velini; Eaique, ut ipfi ftudiofe caverunt, ita nec
in verfioncs eorum menti exprimendx admittendas cen-
feo. Ita fub principio pag. feq. vetus Interpres: -m» aw-
Tiipiov - Xpifto oixotopix» xctì A' ¡¡peti lumiiur.» ; Salutarcm
difpenfationem & humilitatem pro nobis fufeeptam, vertit,
ut reliqui Latina; Ecclefiae Patres, Se vulgatus Bibliorum 7
Interpres loqui amant : ubi nofter oeconomiam & abjeftio-
nem, potius quam humiliationem probàvit.
Sequitur deinde locus fane infignis, quo Alexander e-
gregie defcribit malas Arianorum artes, quibus verita-
tem ejufque defenfores, qua aperta v i, qua fraude occulta,
per cuniculos oppugnabant. Ac primum quidem
D e i hoftes Ecclefiae caftris ejedìi, ad Gentiles 8c Judxos
transfugere, cum his ad Chriftianam Religionem exfciù-
deridam frederis focietate fe fe conjungere : apud hos
gratiam laudemque fibi qusrere, dum Chriftianorum do- 8
gmata ac fàcra, qu x judxis fcandalum, Gentibus ftultitia
erant, rifui ac ludibrio eorumdem exponerent j unde re-
ligionis exitium fequi necefie erat. Ipfis deinde veritatis
propugnatoribus turbas, ieditiones, ac perfècùtiones gra-
viflìmas excitabant: feilieet ut Dei Ecclefia horum prx fi-
dio orbata, ipfis p rx d x cederet. Htec duo accufationis
capita. Quorum utrumque quibus mod is cfficere cona-
rentur Ariani» mox oftendit. Pofterius quidem, inquit,
feditiones & pcrfecutiones feilieet excitant, divexando Ca-
T om . I II.
tholicos, & lites iifdem intentando, per muliercularUtn à-
micitiam Se prenfationes ; Chriftianifmum vero traduce-
rent, dum ipforum juvenculx libere fine modo Se mode-
ftia, vagabund* per civitates oberrant; quorum utrumque
eft contra Apoftoli do&rinam, qui priori ad T imo -
theum y. 19. viduas lèxaginta annorurii eligendas ; ado-
lefcentiores autem five juvenculas devitandas prxcipit.
T um vero verf. decimo tertio ejufdem capitis monet, ne
o tiofx difeant circuire domos, verbofx Se cu r io fx , ¡¿re.
> Neque enim dubium illud eft, quin ex hifee Apoftoli verbis
totus hie locus intelligendus fit atque explicandus. In
cujus fenfu esprimendo Interpres nofter mire fecurus
eft, divcllens 8c confundens omnia pro libito. Unde prò
una continua Alexandri fententia, meras nobis feopas difi:
folutas exhibet : qu x fingula profequi tsdiofum foret. Id
miror, Sc veterem & novum Interpretern , inverfò unius
G r x c x vocis fpiritu, tanquam vehementiori procella ab-
reptos, in fcopulum impegilTe. Alexandri verba funt, vi»
p o» stoheo» n xctì 'U o K w ¿ n p ¡ Xg ,U % c t » xpxróvetvo
n i , to» jr xp -x oT u » 'm am » ¿ s » , ^ 15» 'ftipm-mp. Ubi
neuter peripexit, o cxf aò™» leni fpiritu legendums Et non
ipiòs Arianos, fed Grx co s 8c Judxos intelligi, apud quo,s
Chriftum communi opera oppugnando, laudcm ftudiolif-
me captabant Ariai.i. Quod tamen Camerarium Theodo-
reteti, & Langum Nicephori Interpretern non fugit.
Quamvis apud hunc .non orctp ctòizo», fèd osap’ aòroìi lega-
tur. Cxterum ut reliqui omnes hxretici, ita Arius quoque
parentis fui diaboli ingenium artefque imitatus, fi¿ia
pietatis fpecie fcquiòris fexus fìmplicitati illufir. Cumquo
o Chriftum divinitatis gloria fpoliaflèt, fan&ifiìmum quoque
ejus peculium invadere ac intervertere non dubita v iti
Qui feptingentas Virgines Chrifto confecratas primo omnium
in fuas partes pertraxit: cum interim vix feptem
Presbyteros, 8c Diáconos duodecim fibi conciliafTet. Ita
feilieet, £0oAit^oy xai o-tpccÀipov xa i eóosagày133, to tu » yovcti-
xZ» Sed cum Alexander hoc loco mulierum opera
Eccletìam ab Ario fcribat oppugnatam, dubitaverit quis
haud injuria, num fedu&às illas & fatuas virgines, an aliud
potius foéminarum genus vir fandìus intelligac : quas qui-
0 dem ipfe mulierculas impuras, fi Anglo Interpreti credi-
mus, Se tenellas meretriculas vocat; fèd vereor uro tedio,
ne ille Alexandri mentem ac verba nimis uiclcmcnrcr ex-
preflèrit. Quas enim impuras ille vertit, yotaixù^ia a& x $ ¡
Alexander voce à D . Paulo mutuata appellar. Ita enu»
Apoftolos 2 Theifal. 3. 6. monet ut nos fubtrahamus*»»
oravi oí xítÁQoo ¿ tÚ k tu s tfetorxTSvvf, A b omni f r u ir e in ordinate
ambulante. Ubi egregie Scholiaftes G rx cu s ,
atStXTVi <5iy o r u o t i l i x x ì t too &too »¿poi» ‘sfetosxTU».
Quod equidem fic explicaverim, uScx^» live inordinatum
ó dici, qux fu * vocationis òrdinem legefque à D«o propo-
litas non oblervat : cui impuri nomen proprie tribuendum
haud puto. Mulitrculas vero impuras nemo, credo, in-
telliget, uili qux voluptatum ac libidinum cceno immerfx,
1 feedam corporis fui copiam aliis faciunt. Illud vero gra-
vius eft. quas Alexander loco fuperius à nobis allato, iim-
pliciter »wrigxi vocat, tenellas meretriculas verti. Quod
Romani editores hoc loco interpolantes, tenellas ju v e n culas
fubftituerunt : clementius quidem illud, fed nclcio
tamen an fat is ad Alexandri mentem. Quam ut planius
io pleniufque perfpiciamus, copiolìus nonmhil difièrendum
crit de mulicribus illis qux gradum aut ordinem aut mi-
nifìerii officium in Ecclefia olim obtinuerunt : quarum o -
riginem ex fadris literis una eademque opera dcdu£ìam
explicabimus. Et mihi quidem refìe ad tria genera revo-
cari videntur. Quorum'dignitate primum eft Virginum
inftitutum, non heri aut hodie introdudìum, ut h.iretici
noftri temporis impudenter limul Se im perite affirmant :
fèd urla cum Ecclefia natum, aut etiam Ecclefia ipfa anti-
qutus: quippe cujus exempla aut prxludia in veteri quoti
que foedere agnofeimus: Quamvis multo fplendidior ejus
gloria in novo refulfèrit;, Ubi virginis filius, Ecclefix ca-
ltx Virginis fponfus, Virginitatem & doéìrina Se exemplo
fuo gloriofius confècravit: 8c Apoftolus -esfe,, ì<myyiXou osn-
fu um confilium prolixe Corinthiis in 1. epiftola
cap. 7. expofuit. Virginitatem deinde fèquitur viduatus»
ut Tcrtulliani voce utar, five ordo viduarum, qú x poft
primas nuptias, five, ut idem Tertullianus loquitur, poft
unum matrimonium interceptum; exinde fexui Sc fxculo
renuriciabant* Dc his quoque Apoftoli prxcepturri extat
O ad Timothcum priori epift. cap. y . v. 9. Vidua eligatur
non minus armor um fcxngin ta. Quo loco Apoftolus Sc vir-
tutes in vidua rcquiliras recenfet, Sc xratem prxterea eli«
gendx definit. Sed cui fini, cui operi, cui, minifterio eli-
gebatur? Scholiaftes Grx cus, qui in aliis fuceum Sc medullas
SS. Pai rum exhibere folet, dubius hxrere videtur*
<f)utn ì t 7-oss £15 19 wguy» -n fcyp ív x í A iu n t , inquit,Á -
poftolum loqui de illis qua ad v ìduitatem ordinata erant.
Sed quid ipfe Scholiaftes per to %ipixèv intelligat, xque
òbfcurum, parique inveftigatione inquirendum videtur.
Hh b h Ù Hi-,