ÄO G D E À C A C I O C O N S T A N T I N O P O L I T A N O E P I S C O P O
ipfius litcris. Quibus in conventu Epifcoporum recitatis,
cura cas a le fcriptas eflè Tutus eonlèffus fuiilèt," o/Ecio
pariter & facrofanéìa Communione privatus eft, ut docet
Felix in epiftola ad iùpradióios. Archimandrjtas, quam
primus in lucem cdidit Jacobus Sirroondus. In ca epiftola
corrupta funt ha:c verba ; Leila.[uni enim ¡itera, tpfi-
us in conventu fratrum, qual ¡ter palla, ìnterpofitaperfona,
Alarone condemnato, ei cui fententiam por tarai, inhafiffe
ereditar. Qua: Ile corrigenda effe exiftimo: ¿Shtalìter,
C A P U T V i l i .
Refetti tur Baragli fententia.
H a 6 lu tìt qua: ad illuftràtioneni hiftorix A ca c ia n a
ex optimis Scriptoribus collecta, pro virili parte
contalimus; q u z a u t à Baronio præ te rm iffa , aut íecus
quam opòrtuit commemorata funt, . Nam ßaroiiius ad
palio interposto per fenem Maronam, condemnato ci cui annum Chrifti 484. poftquam retulit damnatiohem V i.
fiutonuam tu»,«,**. n,l.*sai te lisa tq u eM ifen i. de Acaciò ita .fcribit. His pèraétisi'
alia feffione cognita eft Acacii caufaj allatifque in medium
,cùriZis manifeftis ab eo perpetratis cri minibus,
lententia omnium eft judicatus, harrejicorum participa-
tione pollutus. A t ne lìc quidem in eum exeommuni-
càtioms fententiam intorquere Patribus haZcnus vifum
eft -• fed fcriptis ad euro rurfùni literis Svnodalibus, ad-
monitus eft ut refipifeeret: alias feiret, fe exeomnumi-
catioms fententia percellendum. De hac autem q u z prz-
ceffit [fententiam admonitione teftatur Liberatus. Et
paulo po-ft': Porro defiderantur ejufmodi literx Synoda-
fententiam portarat, inhafiffe creditur.
C A P U T VI .
C& t e r u m in edicto fenrentiz quod fuperius adduxi-
mus, difficultate non carcnt h z c verba: * Acaciut
qui fecundo d nobis admonitus, <&c. Primo quidem adnio-
pjtum eile feimus Acacium a Felice Papa perepiftolam ad
ipfum feriptam. quam Legati fedis Apoftolicz Vitalis atque
Miftnus Conftantinopolim detulerunt. Sed lecunda
ejufdem admonirio quxnam fit, 8c quando mifiä fuerit,
obfeurum eft. Liberatus quidem in Breviario fcribit, poft
. . . . . * . . i r . i ..i S S I ics ad Acaciùm miflàe. Conftat autem tantum àbfuiffe,
damnationem Vitalis atque Mifem, cum Acacius mamfe- 20 ut Acacius refipifcerét: ut mox Joannem illum Apamez
fte deDrehenfiis e flè f h » r en V n s . F e lirem Panarn in S » n n .
E n ifro n nm __________________ - r . • S
fte deprehenfus eilet hx reticus ,Felicem Papam Syno-dicis Literis quas ad eum feripfit, ita pofuiffe: Peccaßi:
ne adjiciaf, & de prior ibus fupplica, Liberatunj fequutüs
eft Baronius in Annalibus Ecclefiafticis, Verum oblerva-
v i, in Acacianx hiftorix narratione Liberatum ixpius hal-
lucinari: idque ex ho c loco manifeftilfime convincitur.
Qui enim fieri poteft, ut Felix Papa has Synodicas iite-
ras quas refert Liberatus, poft damnationem Vitalis ac
Mifcni, ad Acacium feripferit, cum cdnftet Felicem Papam,
Epifcopum eleZúm, q u f nùper ípfo Acacio 1 agente, fue-
RomaQo Pontífice cuni Petro excominunicatus,
ídem Acacius créá ritT yr i Epifcopuih ; Petrum vero Ful-
lonem confirmarit in fede Antiochena, ut Papx Felicis li-
te r z d a t z - a d Clérum Conftantinopolítanum declarant,
q u z inferius recitandz erant. Multa funt in hac narrata
n e quae Baronio còncèdere non poffumus. Primo enim
q u z de Synodalibus literis a Felice Papa ad Acacium
sniffi* fcribit ex lib era to Diacono, ca nos paulo fupra
quarto aut quinto die poft damnationem illorum, 30 abunde, ut opinor , refutavimus. Deinde quod Baronilèn
ten t iam d eo o fit io n is m ififfe A c a c ium .11t fimprine us a ffirm a i HilaiAr,-. r . . .. . :
fententiam depofitionis mififfe ad Acacium, ut fuperius
demonftravi? Alia igitur quzrenda eft admonitio, qua
Acacius fecundo admonitus fuerit a Felice. Mihi quidem
h x c fecunda admonitio non alia videtur eile, quam Li-
bellus citationis a Felice Papa ad Acacium tranfiniflus
per Vitalem ac Mifenum Legatos: qui fic incipit: Epifco-
pali diligentia commonente, debuerat dileclio tua, & c . Nec
dubirabit, rut ipero , quicumque eum libellum Iegerit,
quin h z c fit lecunda admonitio Felicis Papz ad Acaci-
US affirmat dilatam fuiffe damnationis fententiam in Acac
ium , id manifefté rèfellitur ex epiftola ipfius Synodi
R oman z ad univerfos Presbyteros 8c Archimandrita*
Lonftantinopoli & per Bithyniam confiftentes. In hac
enim epiftola q u z geftorum in illa Synodo Romana ac-
curatam narrationem comple&itur, primo quidem Vità-
!,s ac ™lfcn|)s damnati effe dicuntur: poftea vero, nulla
interposta dilatione, Acacius a facerdotali honorc'8c Eccle-
liafticaCommunione removetùr.. Verba E piftola eiunth zc:
um miflk. In hac enim epiftola Felix Papa benigne mo- . 0 B is t,g , dnsritrìbm cmfir tis, .L u e Mifmsm
B e t A ca c ium . u t arren fiv linp n arriiiarinnie n n .m U . fa r tr iin táU VSffiXC. net Acacium,ut accepto libello accuiàtionis,quem Jo-r r .. n . , ' .'.3
annes Tabennefiota ledi R oman z adverfus ipfum obtule-
rat, Romam quamprimum proficifci mà turet, objedlis
criminibus refponfurus in conventu Epifcoporum Ita liz .
C A P U T V I I .
In lententia item depofitionis quam Felix Papa miht A»
. j ■ t- il ---- 1 iBijwiiira et,
Jacerdotali collègio & facrofanña Communione fu/péndimus,
Acacium quoque membris Chrifti perniciofius inhiantem , &
per civitates atque Provincias, imam de f ide Cathol'tca Ec-
cleftam diffìpantem, inter Epifcopps fanclos, atque inter Chri-
fttanos judicavimui non haberi. Jgualìter enim fieri pote-
ifi'v p v fùridens tunicam Chrifti, quam nec crucfigentes eum
divìdere aufi funt, in numero fidelìum cenfereturì Igitur
omnia qua nobis in timore Dei competunt, cogitantes, ac providentes,
ne toties extinHa Eutychiana peftW h&refeos, cujut
cacio , locus eft quidam qui lcdtorem conturbare mer
ito poffit. Sic enim Iegitur in fine ejus fententiz : Subla- J f_____ t „ , , t
Acacius defènfor eft ac patronus, ferpens ut cancer Chrifti
membra difperderei i eum jam nunc ut partem putridam an-
athematìz.amus,fententia memorata abfciffum.Vides nùllam
hic mentionem fieri dilationis in terpofitzj fed 'poft damnationem
Sum tibiucmm & mmrn jO U g g [m i e t a l i , agmfit, 50 a‘ htm.,i£mm~[,„lentidméLmr~u. 7 b S L . ViSes mlllam
Janctt Spiritut judtctp, & ApoftoUca authoritate damnatus, - •
nunquamque anathematis vinculis exuendus. Nimia enim
p r o f e t o videtur illa feveritas, & aliena ab ÀntÌftite Chri-
-ftiano, hominem anathematis vinculo ita obftringere, ut
eo nunquam exui penitus poflit. Sed non Hate fuit mens
Felicis Papz, qui omnibus votis femper optavit, ut Acacius
a b je ào prillino e rro re , & repudiata hrreticorum
Communione, ad unitatem Ecclefiz Catholicz revertere-
tu r . C um ergo dicit, Acacium nunquam anathematis
■vinculis exuendum effe, verba funt comminañtís, qui- 60
ibus Acacio denuntiat nunquam illum anathematis vincu»
lo liberandum , nifi refipuerit 8c ab hzreticcirum com-
anunicatione Ih fe penitus abruperit. Ita certe hunc lo-
„çum explicat Gelafius Papa ili tomo de anathematis vincu
lo ,in quo refpondet Oricntalibus, qui in fententia dam-
Vitalis atque Milèni, lèntentiam excommuni-
cationis continuo ìn Acacium effe vibratam. Quod li
dilatio interpofita fuiflet, procul dubio id retuliffent E-
pilcopi in Epiftola Synodica ad Archimandrites. Id enim
ad exaggerandum crinien Aca cii, non mediocre pondo*
habuiffet; fed ncc Gelafius. Papa in Geftis de nomine
Acacii, mentionem ullam facit. interpofitz dilationis. Sic
enim fcrib it: ‘ Quibus rebus habita Synodo commotus
( beatifiìmus Papa, Vitalcra & Mifenum ab officio &
‘ commqnione fufpendit, Acaciumque damnavit. Quod
autem Baronius addir, Acacium*poft damnationem V i-
talis atque Milèni, Joanni Antiocbenfi Epifcopo T yrio -
rum Epifcopatum tradidiffe, in eo graviter halluciñatur.
Diu enim ante Synodum Romanam, in qua Vitalis'ac Mi-
fenus damnati funt, Joannem illum ad Epifcopatum T y r i
promovcrat Acacius, ut docet Gelafius in Geftis de nomine
nationis Acacii h z c Felicis P ap z verba reprehendebant.
Verba Gelafii funt h z c ¿ j¡)uod etiam in Acacii fententia
raticnabiliter intuendum eft, in qua etiamfi ei diftum eft :
Nunquamque folvendus : non eft adjectum tomen: Etiam l i r. • ■ /■ / ■,.> y . ~ J ------ - — .— . . .m u y , IVE1.I1.LUIUUE im {¡.unióla n m in a a
W f ab errore dfcejferts- etiamfiprovar,cator 70 Simplicium Papam, qua poftulabat ut Petrus & Joannes
elle ae Iti tens. OJuabrotter in atiartn rii ita A',Rum • r i - . n <■ ■ . J ' .
Acacii. Ib i enim fcribit, Joannem Tabenneftotam,
cum Romam veniffer, legereturque illi Epiftola Acacii ad
effe defiiteris. Jiuapropter in aperto eft, diftum;Nunquam
folvendus : fed talis ftilicet, qualis eft & ligatus: non
autem talis effect us, qui ficut ligand m non erat, fic abfolu-
tus effe dicebatur. Et aliquanto poft: Itaque ìpfe in fe in-
folubilem fecit effe- fententiam, qui talis permanere delegìt,
qualis viraci ter non poffet abfolvi, & c .
Antiocheni judicio fedis Apoftolicz condemnarentur, hac
etiam in parte graviffimos Acacii lapfus atque exceffus
obfervalte. Verba Gelafii funt h z c : ffifuod cum pr&fatus
Joannes A lexan drin us Epifcopus relegiffet, tacere non potuit,
quod Joannem illum quem Acacius damnaverat cum Petro,
& fine remedio pcenitentia fecit ab Apofiolica fede damnati}
, N O T Æ.
b * fr ± * ” thi‘ Pagiu* ad ann. 484, n. 8, 9- ftatuit ptimam AcacÜ admonitionem & a am ì Leeatis
Pontihcns Vitali & Mifeno anno 48$, i quibus datus eft ipfi citacionis llbellus qui incipit, Epifcopulì diliitntia cofnmmentìòce.
r u T ^ m “ LCUm BaroniJl0 a4 nos petvenilTe/, fed â Synodo R om * congregata, verno tempore anni 484 miflàm vult,
• p /“ ° ° . obtf “ ? eratet AcaciuSl funt S ynodic* i f t * lite r* , dat* V Kal. Aug. eoàem anno, qmbus U n t i» , commm
Tuvnt acciejajticA mat gnus ffonuntuuur. W . Lowch.
fojl
E T D E -D U A B U S S Y N O D IS R O M . IN Q U IB U S D A M N A T U S E S T . 6ai
pofi top damnationes, Tyriorum miferit Étclefia prefidere. chenfès ejus rei ignari, Joannem cognomento Codom-
Fojtquam ergo non folum nihil profeciffe literas predecefforis tum eodem tempore Epifcopum creaverunt. Quod cum
Jut Janctus Belix Papa cognovit, & ludibria quedam ab Imperatori nunciatura fu iffet, Zeno fuafu Acacii cui
Acacio fiert in everfionem totius Ecclefiqftica difciplina, eie- apud ipfum plurimum poterat, prxcepit ut Joannes in
1? EP‘JC0P° • ère. Cum igitur Joannes Alexan- Epifcopatum T y r i transfcrretur. Refert id Thcophanes
drmus Romani venenr, Trocundo & Severino Coff. hoc in Chronico pag. n o . his verbis: Z»u, h z U -m VrAu.«-
eft, anno C hrifti 482, Joannis Antiocheni promotio ad Oírm tl<¡ rt<px*ov, ¿y.Utv a n ìy xxmiuov i ì , K. n .
Epifcopatum T y r i , q u z ab Acacio faéla efiè dici tur, háviyvm 'Arnop¿eixí. ^ íxíiootÓd m K.*áx,¿Íom. \<mi Jf ai
ante ilhus adventura acciderit neceffe eft. Ncque enim - ’Ar™*«« w p m ím m t ¿ Ù r¿y h iyU w y
Joannes Alexandrmus narrabat Romanis, nifi ea q u z ante «o k uhtyimy, 8» è K»\uyVim £l’s T¿f0y T¡}5 ’Ayvo^tíxt
ipfius adventum contigerant, 8c q u z Romani nondum iumvs6fovlxny. Ejuidem Joannis Codonati meminit Vifto r
didicerant. oed <x Felix Papa in fententia damnationis Thunonenfis in Chronico; fed przpoflere,ut folet.Sic enim
adverfus Acacium prolata, ubi omnes illius exceffus, feu, fcribit: ‘ Poft Confulatum lècundura Longini V .C . Petrus
ut verbo ejuidem Felicis utar, tranlgreflìones fervato ‘ Antiochenus lub damnatione moritur, & in ejus loco
temporum ordine commemorat, hanc primam refert: * Calendionem ordinar Acacius. Orientales autem Epi-
Alienarum tibi provinciarum jura temerarie vindicafti: ‘ feopi, tanquam nefeientes, Joannem cognomento Co-
* hzreticos pervafores, atque ab hzreticis ordinatos, & * donatum’ eidem Antiochenz Ecclefiz conlècrant Epifco-
* quos ipfe damnaveras, atque ab Apoftofica inftitifti fede ‘ pum.’ Theophanes quidem Joannem Codonatum in E-
« damnarij non modo communioni tu z recipiendos pu- pifeopatum T y r i ab Acacio tranQatum effe non dicit. Sed
‘ tafti, verum etiam aliis Ecclefiis, quod nec de Catho- »0 vérifimile eft Calendionem, qui ab Acacio confecratus fue-
* licis fieri poterat, prxfidere fecifti j àut etiam honori- rat, fuafu Acacii Joannem illue tranftulillè. Quod ergo fua-
* bus quos non merebantur, auxifti. Teftatur hoc Jo- dente 8c auftore Acacio faflum fuerat, reéte ab eo aélum
* annes, quem à Catholicis Apamez non receptum, pul- effe dicunt Epifcopi Italiz in Ep. Synodica, & Felix Papa
* fumque de Antiochia, Tyriis przfecifti.* Sed 8c Libe- in fententia damnationis Acacii. [Sciendum porro eft, Joanratus
in Breviario cap. 18. hanc promotionem Joannis nem hunc, Conftantinopolítanum vocari in epiftola ad Acaci-
Antiocheni ad Epifcopatum T y r i, q u z per Acacium fa- um.quam primus ediditHolftenius in ColleiftioncRomana»
i la eft, refert ante legationem Vitalis ac Milèni, perinde fèu quod in ea urbe natus fuiffet, lèu quod primum illic
ac Gelafius in Geftis de nomine Acacii; cujus etiam ver- presbyter fuerat. Eum quidem Antiochenum toto hoc caba
deferibit. Fefellit Baronium Epiftola Synodi Roma- pite laepius appellavi, propterea quod Antiochenlèm epin
z ad untverlos Presbyteros & Archimandritas Conftan- ì ° feopatum geflìt aliquandiu.Przftat tamen eum Conftanti-
tinopoli 8c per Bithyniam confiftentes; in qua leguntur nopohtanumvoczre, cum SimpliciusPapa ita eum appellet-J
h z c verba Adje£lum eft etiam tunc cum ifta in exami- Unum adhuc fupereft in Baronii verbis fuperius allatis«
* natione tra&antur, quod Acacius Joannem illum T y - quod merito quis reprehenderit. Epiftolam enim illàm
* riorum Ecclefiz fecerit przfidere, qui Apamenis à Synodi Romanz ad univeribs Presbyteros 8c Archiman-
* Petro Antiochenz Ecclefiz Tyranno fuerat Epilcopus dritas Conftantinopoli 8c per Bithyniam confiftentes «
* ordinatus, & c . Veruni h z c verba non id dicunt quod vocat Baronius literas Felicis Papz ad Clerum Conftanti-
Baronius exiftimavit, Joannem feilieet Tyriorum Eccle- nopolitanum. Et quod ad Felicis quidem nomen attinet,
f ì z ab Acacio przpofitum fuiflè, tunc cum Acacii caulà id Baronio facile conceilèrim; modo e z lite rz à Felice
in Romana Synodo examinaretur: lèd id tantum dicunt: 40 ieriptx intelligantur totius Synodi nomine. Sed quod dicit
Dum Acacii crimina in fupradiiftà Synodo dilcuterentur, Baronius, eas ad Clericos Conftantinopolitanos datas effe,
adjeélum illud effe inter c z te ra , quod Joannem Antio- in eo non afièntior Baronio. D a t z enim funt ad Archichenum
olim à lè damnaftim, 8c quem à lède Apoftolica mandritas urbis Conftantinopoleos & provinciz Bithyniz,
una cum Petro Antiocheno damnari curaverat, Tyriorum qui Presbyterorum erant honore decorati* Certe Epifco-
Eccle fiz przfeciflèt. In quo duplex erat deli&um : tum pi in Epiftola illa ad univerfos Presbyteros & Archimanquod
provincias nihil ad le pertinentes temere invalìffèt, dritas Conftantinopoli 8c per Bithyniam confiftentes, te- -
Antiochenum fcüicet, 8c Tyriorum Epifcopum ordinan- llantur lè eafdem literas miliffe ad Clerum urbis C o n do.*
tum quod hominem, & à lè, 8c a lèdis Apoftolicz ftantinopolis. Diftinguendi fùnt igitur Presbyteri 8c Arjudicio
condemnatum, citra ejufdem fèdis conlènfum,non chimandritz Conftantinopolis à Clero ejufdem civitatis.'
modo in communionem fuam recepillèt, verum etiam ad f o Eofdem porro effe Presbyteros & Archimandritas docet
honorem làcerdorii promoviffet. Quod lì quis feire deli- Epiftola tertia Felicis Papz à Jacobo Sirmondo edita«
derat, quandonam id fa&um fuerit ab Acacio; tempus q u z hanc habet infcriptionem: Felix Rufino, Thalaffio,
ipitirn mihi videor deprehendiffe. Nam cum Calendio Presbyteris & Archimandritis, & czteris Monachis circa
juffu Zenonis Augufti, Antiochenlìs Epifcopus ab Acacio Conftantinopoliro 8c Bithyniam conftitutis. [[Itero epiftoordinatus
fuilìèt Conftantinopoli : id autem fa&um eli la Simplicii Papz ad Acacium, q u z Iegitur in Collezione
anno Chrifti 48a. Trocondo 8c Severino Coll. Antio- Romana, pag, 194.J
G g g g i LUCÆ