lasting plaats lieeft dan geeft men 2 a 3 eetlepels wonderolie.
Wanneer liet purgatief wordt uitgespuwd, geeft men
een lavement. In alle geval zal men steeds goed doen door
lavementen te geven, het zij van eene oplossing van witte
zeep in water of van 6 grammen Sennebladen en 15 gram-
meii Magnesiumsiilfaat in lamv water opgelost. Gelijk met
de lavementen geeft men van tijd to t tijd een zeer lichte
jood kali oplossing, ten einde het gif te doen neerslaan
d a t door de slijmvliezen der ingeAvanden reeds is opgenomen.
Men geve nimmer Avater of andere dranken zooals door
sommigen wordt aanbevolen, hierdoor toch Avordt het gif
zeer A^erdund en gemakkelijker door het bloed opgenomen.
Wanneer men er niet in slaagt om den lijder te doen
braken moet men de ingewandsontsteking bestrijden door
het geven van opiumhoudende middelen als Laudanum
(10 driippels per keer) of door lavementen.
Wanneer handen en voeten koud Avorden, moet men de
circulatie van het bloed trachten te herstellen door mosterd-
pappen en wrijvingen. Wanneer de patient versuft, geve
men sterke aftreksels van thee of kofhe, is hij daarentegen
opgeAvonden, dan geve men kalmeerende middelen als 1
ä 2 gram Broomnatrium.
Het aanwenden van compressen op maag en bulk is
aan te bevelen. Deze compressen moeten zoo heet mogelijk
zijn, om de 10 a 15 minuten moeten zij vernieiiwd worden
en deze behandeling Avorde volgehouden om het zweeten
te beA^orderen.
Na het ZAveeten, geeft men den patient een warm zitbad
A'an 26 graden Celsius (niet liggen). Met warm water worde
herhaaldelijk overgo ten.
De ingewandsontsteking kan men verzachten door af-
treksel van lijnzaad of althaeawortel en door bovengenoemde
pappen. Is de patient herstellende, dan mag hem
niet anders dan licht verteerbare kost worden gegeven
als melkspijzen, rijstsoep, kalfsvleesch en als drank, suiker-
Avater met een weinig rooden wijn.
Wanneer de vergiftiging niet door Amanita’s heeft
plaats gehad, zal bij goede behandehng de patient in
enkele dagen hersteld kunnen zijn.
In ieder geval moet onmiddellijk geneeskundige liulp worden
ingeroepen en handelt men in afwachting als boven om-
schreven.
Wanneer Amanita’s oorzaak der vergiftiging zijn, vertoonen
zieh de toxische verschijnselen soms twaalf en
twintig uren na het gebruik ; het gif is dan reeds door he t
bloed opgenomen en meestal sterft de patient na enkele
dagen onder de vreeselijkste krampen die aan cholera
doen denken.
Om den patient niet te verzwakken, moet men nu niet
laten braken maar het purgeeren bevorderen.
Zij die zwammen zoeken met het doel deze te nuttigen,
kunnen niet voorzichtig genoeg zijn en ontzeggen zieh
liever dit vermaak wanneer zij niet volkomen op de hoogte
zijn van de botanische kenmerken der doodende zwammen,
tegen welker werking geen tegengift hekend is.