I I INTEODUCTIO.
fortunâ hoc ipso die amicus ei proposuit in stitu tio n em susci-
pere filii veziri Obaidallah ibn J a h ja ibn Châkân. Tabarîo
annuente , vestem ei mutuam comraodavit qua veziro apparere
posset. Hie quum eum vidisset et audivisset, ei filii cliscipli-
nam commisit pro salario menstruo decern denariorum, quod
T ab a ri accepit eâ conditione, u t quotidie otium h ab e re t quo
studiis, rebus divinis, epulis e t recreandis animis vacare posset,
et u t salarium mensis in antecessum sibi da re tu r, u t vesti
cete risque quae necesse h ab e re t providere posset. In tro d u c tu s
itaq u e fuit in paedagogium omni suppellectili accommodatum,
ubi brevi tempore puerum artem scribendi doouit. Quum in
gynaecaeo tabulam a discipulo sua manu scriptam vidissent
pueri m a te r aliaeque concubinae veziri, omnes gaudium osten-
dentes Tabario dono miserimt vasa d enariis e t drachmis plena.
Quae accipere recusavit. Certum salarium stip u latu s sum,
in q u it; u ltro nih il mihi debetur. Quum vezirus eum hac de
re in te rro g a re t e t p e te re t u t muneribus acceptis satisfaceret
voto matronarum, minime, respondit; eae su n t mancipia quaeque
sua ap p e llan t su n t domin i, itaque rev e ra augmentum foret
sa la rii de quo in te r te et me convenit e t quod sufficit. Non
parum hoc eum apud vezirum honore auxit. Quum Obaidallae
veziratus d u ra v e rit ab anno 236 ad 248, p a te t Tabarium tunc
temporis juvenem fuisse. Quamdiu Bagdadi m an se rit e t quos
ibi e t in aliis urbibus magistros deinceps secutus fuerit, non
liquet. E loco Annalium I I I , Ulf scimus eum anno 258 Bag dadi
degisse. Sed anno 263 in Aegypto fuit. Abu ’1-Abbâs al-
Bekri, e posteris chalifae Abû Bekr, tr a d it certo die hujus
an n i T abarium cum trib u s contubernalibus, singulis u t ipse
Mohammed appellatis, viris summis Ib n Chozaima, Ib n Naçr
al-Marwazi e t Ib n H â rû n ar-Hûjânî, in metropoli Aegypti
consedisse famelicos, adeo u t jam sorte désignassent qui pro
omnibus stipem colligeret, quum su p erv en it domesticus prin-
cipis e t nomine domini singulis crumenam q u in q u ag in ta denariorum
distribuit. Hie princeps debet fuisse Ahmed ib n Tùlùn.
Histo rio la probat jam tunc Tabarium nominis famam adeptum
INTRODUCTIO. I l l
fuisse. Ex Aegypto redux, Bagdadi domioilium collooavit et
ad mortem usque degit.
Viro moribus simplicissimo victui sufficiebat summa quam
p a te r quotannis misit e t post hujus mortem red itu s pracdii
ex h a e rcd ita te accepti. Non autem ita longe an te filium mor-
tuus esse v id e tu r p a te r, quod hinc deduce. F iliu s sororis Ta-
barii e ra t illu stris poëta Abu Bekr Mohammed ibn al-Abbâs
al-Chowarezmi «), qui anno 323 n a tu s est, teste T h a 'a lib i in
Jatîma IV, tfv^). Ipsam ig itu r sororem circa 300 natam fuisse,
probabile est. Quando amici ei dono m itte ren t aliquid ex
eduliis, accipiebat quia sunna id praescribit, sed semper duplo
majore dono compensavit, etiamsi res familiaris v ix ferre posset.
Quum hoc cognitum habuissent, deinde ab stin u e ru n t. Munera
e t praemia semper e t ubique reousabat. Chalifa al-Moktafi
d ix it veziro al-Abbâs ibn al-Hasan (circa annum 293): »fun-
dum in pios usus leg a re volo, sed formula ita fiat légitima,
u t nunquam de eo dissensio esse possit.” Vezirus itaque T a barium
arcessivit qui, dum chalifa inscio Tabario pone au-
laeum praesens a d e r a t, d ic tav it formulam omnibus numeris
perfectam. Reraunerationem splendidam ei oblatam quum accipere
nollet, min istri chalifae praesentes d ix e ru n t: >>non decet
eum qui ad ipsius chalifae officium vocatus est sic ab ire ;
sive praemium accipias, sive votum dicas oui satisfieri possit.” —
»Equidem votum habeo, in q u it; chalifa mandet liotoribus u t
p ro h ib e an t mendioos p ervadere eoclesiam die Veneris antequam
praedioatio absoluta sit.” Chalifa mandatum dedit e t magnâ
omnes admiratione v iri ten eb a n tu r. Idem vezirus in suum usum
a Tabario p e tiv e ra t compendium ju risp ru d en tia e quod hie com-
posuit e t titu lo Kitâb al-Ghafîf ornavit. Vezirus mille dena-
rios ad eum misit quae accipere recusavit. Dicebatur e i: »eleë-
a) Quoqiie dictas, quod nomen conflatnm est ex et
, Ibn Challicân n°. 675 in ed Wüstenf.
Il) Obiit sec. Tlia'âlibî anno 3S3, sec. Ibn al-Athîr IX , Ifv anno 393.