X L v i n INTRODUCTIO' INTRODUCTIO. XLIX
foliis deperditis a u t a vormibus perforatis, c e t. sed magni
su n t valons.
3. Codice Tunetano e b ibliotbeca mosoheae Djâmi' ez-
Zeitûna. Codex nianu Magbribina bene scriptus e t bonae
notae (cf- l“ tù d), rev e ra in c ip it f , 7 ; lib ra riu s pro p raeced en tibus
in a reb e ty p o laounosis a u t forte deperditis, in ep te n onn
u lla v erb a supplevit (vid. I ann. a). P e rg it codex qui siglo
T n n o ta tu s e st ad vio. Cum C e t T ad unam eandemque
familiam p e rtin e t, u t ad me sc rib it Barth.
4. Codice C a lc u tte n s i, siglo Ca n o ta to , e bibliotbeca So-
c ie ta tis Asiaticae B engalae n. 443, qui in c ip it I f , 7 in media
s e n ten tia et ffû, 7 ab ru p te explicit, nisi quod praemissa sunt
n o nnulla folia quae co n tin en t fo>, 11—fev , 11. Cum codice
P eundem originem babuisse v id e tu r (cf. f f . f).
5. Codice B e ro lin e n s i, Sp ren g e r 4 0 (2 ) v. Ablw. IX , 33
n. 9414, qui fragmen ta co n tin e t M , 7—fvi, 4, L f, 8—!“.a , 13,
t“ |f , 17—t“fô , 5. Siglo B n o ta tu s est.
6. Codice Musei Brit. Cotton. Vit. A iv (Catal. I I , 142
n. 271), siglo BM notato, qui incipit f lo , 9 e t p e rg it ad vil, 13.
7. Codice Tübingens! qui in c ip it IH ult. in media sen ten tia
et p e rg it ad l.vf. Siglum b a b e t T.
8. Codice Leidensi 497 qui in cip it vva, 16 e t ex p lic it i.v.
u lt., folio ultimo deperdito. Siglo L n o ta tu s est.
Po ste rio re s duos descripsit Nöldeke.
Nöldeke (I, aII“—lôvf) ad a11 tre s codices b ab u it C, L et T,
nisi quod in L desunt ava, 12—a11, 12. In d e a aII, 12 accessit
cod. P a ris. 627 (Cat, I, 282 n. 1467), qui p e rg it ad St“f ! , 1.
In d e a 110,9 accessit Cod. Mus. Brit. Add. 2 3 ,263 (Catal. I I ,
545 seqq. n. 1205) qui p e rg it ad Iî“Ia, 12. Quos bis verbis
descripsit :
Conspectus codicum, usus sum in mea chronici Tai
particula edenda.
L — Codex Lu g d u n en sis 497 (Dozy, Catal. I I , p. 143). H istoriam
du e it ab usque ad finem Sasanidarum.
Deest unum folium vel duo in fine e t totus quaternio ((JAILS')
sextus.
> 3
Titulus pulchre scriptus e t auro orn atu s e st:
o - o ia JL j Awg-I, j . . r p .03 ^
. . aIJI
■" S ' "
E lite ra rum forma efficitur, codioem scriptum esse saeculo
VI H. E st ig itu r meorum antiquissimus. Neque vero bonus est.
Vix quidem dubito, quin a rchetypus bonae fu e rit notae, sed
punotis diacriticis e t vocalibus non satis e ra t in stru c tu s et
difficilis lectu. Quo factum est ut, qui hune codicem e x a rav it,
homo indoctus et stupidus plurima false legerit. Vocalium
notas addere non solet nisi quibus carere possinnus ; e. g.
O - 0 3 0 _ 3 -
scribere solet Lxij ; sed pronunciationem usu
plane certam minime ex p rim it; ne formas e t JL*s quidem
d is tin g u it, neque casuum e t modorum terminationes (^LcIJt)
conscribere audet. L ite ra s ^ j e t e t 3 saepe confundit,
, V 0 - £
quum fere semper scribat pro semper pro
^ - - V o_
, semper J - .jL j pro lilA .j ; quin » l\* j ^.«0 pro slXju
(p. 34). E x ungue leonem ! — Attamen, quum codex e hono
fonte proveniat, magnae mihi fuit u tilita tis.
Manibus posterioribus hie illic puncta diacr. addita s u n t,
quae non ubique certo a prioribus d istin g u u n tu r. Haec saepe
(sed non semper) iincinis ( ) inclusi.
Apographum fecit Houtsma. Ego denuo oum codice con-
tuli, quem saepissime in constituendo te x tu e t in plagulis
corrigendis inspoxi.
Cura L cognatus est P z= codex Parisiniis (Anc. Fonds 627).
Historiam ducit a Chosroe I usque ad proeUum Bedreiisc.