MtrtmMcimdpx- ' Nonô,quicunqj màjorem poenam fubit.qüàm fibi impofitaeft,huic merito
■ ** , & naturali jure remittuntur minores, Sed moriturus fubit ultim4m,fummam 8c
maximam poenarum fcilicetmortis,;Quare praefente morte, omnis aliadebet
tolli,cum vixullusfufficiathuicfolipoenae. Et herum finge,'coram legislators
. moriturumfefe ad mortem ofFerentem, an non ille fuasftatim retradlabit?
Decimojllluftresquidam inEcclefiaDodoresdicunt, quod Chriftianus
quilibet fit ditiflimus,quia per mortem volu ntariäm pöteft omnia fol vere,& fta.
.... timevolare. Cum nihilfitmajusvoluntaria morte propter Deum’filfcepta,ergô
ƒ ■ *r fruftràCanonesillucrefervantur. Hujus fententiaéfuntWilhel.Parh. Gerfon,&'
Gcr/»iu. ' fequitur eos non irrationabilis multitudo.
Undecimo, Si mors fatis poenarüm non eft, nifi tnortuus & Canones ferat,
■ ergo Canonumpoena majorent mortis poena, uippe, quae qultra mortem durât,
Et fiet injuria morti Chriftianorum, de qua didlum eft: Preciofa in confpedu
Domini mors Sandörum ejus.
Duodecimo,Fingepeccatoremrapi,&inipfa confeflione Chrifti ftatim fu.
5.B»»/»wOT^ .b ire martyrium,antequamCanonibus fatisfecit ( utde S. Bonifacio Martyrele.
,jr’ • gitur ) Hunt ergo remorabitur purgatoriurn, ne fit cum Ghrifto ? Et fiet, utore.
tur pro Martyre inEcclefia? At omnis volurttarièmoriêns (de hocenimloqui.
mur,ideft,de Chriftiano ) etiam pro voluntateDei moritur.
CmtUpK Tertio decimo, Cur non civiles quoq; leges poft mortem manentfolvends,
cum & ipfae ligent coram Deo & incodis, riori fuä virtutej fed Chrifti, & Apollo-
lorum Petri & Pauli, qui tradunt ex änimo, & propter confciéntiam illis fubjici
oportere, quia fie eft voluntas Dei?
Quarto decimô,'Canönes cédant,' quando'taicüs poenitêns mutât ftatum
fcilicetînSacerdotium,aut Sacerdos in Epifcopatùm, aut inmonachatum, Et
hxcceftatio fit in hac vita,&'non ceiïat in mittatione'môrtisjQuidabfurdius?
Quinto decimô, Quod talis fententia de Canonibus p'oft mortem folvcndis
prorfus nullam habet autôritatemScri ptüra:, Canôn um, aut rationis probabilis,
fed videtur fola inertia & negligentia Sâcerdôtumintroduda,: ficut&multaalia
fuperftitiofa_,.
Decimo fextô, Ad hoc habemüs exémpla Pàtrüm Antiqüorum, & certè un’
Qpri*»«. Cyprianus vel rigidiflimus Ecclefiafticarüm cenfurarum & difciplinarumobfer.
vator, is tarnen Epift. 17. lib. 3. præcipitpacemdandamjis, qui periculo mortis
funtobnoxii, ut ad Dominum cüm pace veniant, fadlaconfdïïône fua vel Pref-
; bytcro>vcl Diac°no, ut ibidem dick. At datio pads fila nihil eff, quàm id, quod
nuncremiffio plenariavocatur,ùtpatecintüenti.
Concludamusergô, quod Canones non nifi viveritibus, nec iis nifi fanis&
valentibüs imponendi funt, imo non nifi pigris,' &^qiii Iporite fua melius agere
nolunt. Hase certe non tamlatè prodüxiffem,fi non feirem quofdam nimis tena-
citeraflererecontrarium, quod tarnen nulla via probare pofiurit, Nam fi cura
ingeniofiis &eruditis vellèmagere,melius tacerem, quàmloquerer.
A t hîcdicataliquis: Sic dicere, eft nimis vilificare Indulgentias, fi fqîùra
canonicæ poenæ,nec onlnes tamen, ncc nifi hujus vitæ remittuntur, Réfpon-
deo : praeftat viles fieri Indulgentias, quàm crupem Chrifti evacuari,& melius cil
-viles habere Indùlgentiàsj quàm aliquidin Ecdefiadocere, quodfitftionis poffit
arguiinEcclefiaeconfufionem. Ego fané libera fronte cönfiteoratqjproteftor,
me non magnoperè curare Indulgentias, quoad remilïionem poenatum ( in qua
illifolagloriantur)fedmaximè veneror,ample<ftör,gratulorin èis,quoad remif-
fionem culpa:, fecundum fenfum meum-fuprà pofitum, quamilli nullam elfe
putent.
Huicodlavaeobjiciturpugio unusplumbëüs, Quod videlicet in juribusin-
vemtur, etiam mortuos excommunicari,ut prae cacteristeftaturc. A nobis, extrade
fen. ex. Quam timebam,ne etiam inveniridïCerent poenas fenfibiles,& fatisfe*
I T T ^ P s in f l i e i mortuis. Athene eft, quod tantumexcommunicaridixerunt
■ tlSfa, ns ita & abfolvi mortuos, nemo eft qui negat. Sed I quid ifta abfolutio ad re- Sonempoenarum? Hasccine eft ilia fubtififfimaDialeaka, fins:qua docent:n6 * £ £ * * * *
riTheologum?fbrte in quinta figura tenet ilia confequentia. Aliquisabfolvi-
■ 6 ab excommunicatione, ergo remittuntur ei poenae fatisfadorias ? lit quid er.
■ * U oaflimIndulgentiasprofundunt,fi abfolutus i peccato, mox ctiam remiftio-
1 8emhabet poenarum? Si autem abiolutisadhucrcmanet fatisfadtio, quomodo ec-
I go abfolutio mortuis prodeft aut tollit pocnam ?
m o Tgitur futilis eft ifte fyllogifmus, quod ficut excommumcatio fefe extendit
■ id mortuos, ita & remiflio poenarum. Imo ut ipfimet Jurift* dicunt: Excommu-
■ nicatio mortui, mortuo nihil infert, ficut abfolutio nihil confert, fedomnia_.
!ixc nobis fiunt in terrorem,nifi quod non pro tali publice oratur. Non plus igitur
■ i l l e patitur 4 tali excommunicatione, quam pateretur domus vel veftis, fi excom-
■ municaretur, fie rurfus nihil plus juvatur abfolutiono.
H Sedquiefcamdeincepsconfutare contradidliones iftas garrulas, cummhil
™nfecontineant,quamopinionesfcholafticas,necinScripturis,necEcclefiafticis
■ Patribus, nec Canonibus fundatas,Semper enim petit principium,aut fi hoc nom.
■ fe c it more iratarum mulierculafurn faltem blaterat haec verba: Errat, furit, infa-
■ nit,Error,errare,Inhisenimverbisfummam fepienti* & feientiae fuse conftitu-
■ tamvultvideri.
CO N C L F S IO IX.
Inile he»e nobUfacit Spirit atfault u* in PApA^cxcipicndoinfuts DtCYCtuJcutfcf mt*
tiiulutn mortis & necefiitatis.
Is ta Condufio magiseft probatio prtecedcntis, Certumeft enim, quodfi
■ articulos necelfitatis temporalis fumrnus Pontifex vult exceptos, multo magis ne-
■ ceffitatemjeternam. A d quamhomo per mortem vaditjCuminfirmus autimpedi-
■ tu s legitime, folum tempotali impotentiateneatur, Quin etiam fi qua fumrnus
■ Pontifex non excipit neceffitatem,tamen excepta non minus intelligitur, Cunu
■ necelfitas non habeat legem, atmorsneceffitasneccffitatum,&impedimentumj Ww."
■ impedimentorum omnium ultimum & maximum eft.
, - C 0 N C L F S 1 0 X.
Indoch & malefaciunt pnirdetesj, qui mamtttis feemteutim Canonicas in fur-
gatorium rtfervanh
E t hoc quoqj cof ollarlum manifeftum eft conclufionis g. Et certe funt non-
■ nulli, qui mirentur, fi h it fiant 4 facerdotibus. At utiq; fiunt. Cum vero id fit, plus
■ obedientiam canonum q u am obedientiam vocantis Dei ponderare, & viliora ca-
■ nonum opera pr^Ferre precio preciofifiimae mortis Chriftianorum? nefcio liilli
redtae fidei Regulam teneant, quitaliimbuti funt opiniono.
Secundo, Id notum eft, & infignibus autoribus celebre in Ecdefia, Si quem
Deushomineminmediis ipfis operibusobedientiaeEcclefiafticxadecftafin rape-
■ ret, vel fingularem illuminationem, tenetur homo turn opus intermittero & _
■ obedientia Ecdefia relinquere, & Deo obfequi magis, quamhominibus. Imo di-
I cimtinipfishoris canonicis attentionem verborum debere omitti, contra prac-
■ ceptum Ecclefiae, fi qua arriferit coeleftis illuftratio & affedlio. Si ergo in iis voca-
I tionibus feriantur leges Ecclefiae, quomodo nonferiantur in vocatione & eeftafi
■ tammagna, fcilicet mortis? Nifi forte ftultorumfequi oportet multitudihem,qui
I in operibus fuis ceremonialibus ita haerent,ut manifeftam obedientiamDei & ho-
■ minum propter ilia faepius poftponant, & redle fibi fecifle videantUr, fi ilia tan-
■ turn, caetera vero nunquamfecerint.
Tertio, Eflet fane Ecclefia turn jfatis impia in Deum, fi (cilicet cum In fuo fo-
■ ' rpretineret inferiori, quem Deus jam ad fuum tribunal fuprcmumvocat, Aut
■ quando patitur fumnius Pontifex, reum teneri lege, juribusq; foriinferioris Epi-
N fcopi