Ki ch Ar dut Amar-
eauta, *
Tues Petratp
Matth.16+
Fundamentum a-
liudnemo ponere
piteft, i,Cor, $.
nem.Belliflimagloffacerte, quafinon potueritfides manerc amiffoimperio, &
italiceat divinare, quodnuliifintChriftianiinGraeiajquianullumimperiuo^
Eadem rationc dicet,,& Martyresab inferiseflè fuperatos.
Exprobrat etiam djçens.Quodexrefpondente facftusfum opponcns, gratus
accipio.monitionetm At hoc ideo feçerim, ut tempus habcrem deliberandi.Non.
font tanta Ecciana fulmina { ut & çgoquidglorier) ut neceffaria fit mihi delibe,
ratio.
Illud etiam, quad Richardüs Amarcanus nonfua,fed Leonis autoritate, ver.
bum Ghrifti traftaverit, parum movet. Oftendat ipfe ex ipfo textu ,hoceft,jure_,
divino Propôfitum, & erocontentus. .
Ad ultimum, ubifieratiocinatur, Confirmanseft major cönfirmato, ergo
Petrus -major Apoftolus, forte quod ex Ariftotele putet agens fuo paffo effepræ.
ftantius. Sed argutabor & egp plane Ariftotelice-: Confirmans eft bene major per
i e , fed per aeçidensbene minor, pififomffisconfirmationem hic intelligat facra-
Tnentumconfirmarionis,quod npn credo. Alioquinonrarum eft,foperiorein per
inferiorem adhortafi, conlolari, confirmât!, hocad confutationes ej us.
\j*tdpriricipalcji
A d principale accedens, probavit, Petrum effeMonarcham jure divino, &
hoc ex autoritate Bernhardi foperius inducta. Çyprian. Hieron. Ambrofii, Chry,
foftomi, Auguflini, Deindeomnium Sandtornmconfenfo, item multis Decretis
ScDécretalibus diverforum Pontificum. Refpondeo, D.D.Eccius voluitjuredi-
vino probare,&moxfilioblitus,inciditinautoritatesi?atrum, quas pro majore,
parte jam tradfaviinus, & vidimus eosindiverfislocisdiverfaaliquando fenfiffo,
& multo plures & fepius pro me, qüam pro D.D.
Secundo videamus tarnen perordinem.
Prima Bernhardi fuperius Tatis eft diffoluta, quod videlicet non probat, fed
fuadettantummodo,eoquodnitaturinalienofenfuferipturae, utipfemet D. D.
conceflit.Similiter & Cypriani autoritas de principalitate & de ortu facerdotalis
unitatis fatis vifaeft.
Tertio probavit perillaverba : Tu es Petrus, & fuperhanc petram &c.Qu*
Auguftinus lie expofuerit : Super hanc petram,id eft, Petrum, & hanc nonretra-
«ftaveriri Refpondeo, Quid ad me ? Si vult pugnare contra me, concilier ipfe pri-
riium didta contraria. Certumeft enimAuguftinum fiepius expofoiffe petrarru
Chriftum, & fortaffis vix femelPetrum, ideo plus pro me, quam contra me fàcit.
r Quod ft etiam Auguftinus & omnes Patres, Petrum intellexeruttt per petram,
fefiftam eis ego unus, autoritate Apoftoli, id eft, divino jure, qui fcribiti.
Cprinth.j. Fundamentum aliud nemo ponere potëft, præterquam quod pofitum
eft,quod eft Tefus Chriftus. ‘Et autoritate, Petri, 1. P et. z. ubi Chriftum lapidem vi-
vum'& angularem appellat, docens, ut fnperædificemur in domum fpiritualeim.
Alibqui ft Petrus effet.fundamentumEcclefiæ, lapfafuiffctEcclefia ad unius anciL
lx oftiariæ vocem, quam tarnen nec ports Inferorum expügnare poterunt.
Sequitur ergo,Quod fancti Patres,quandoPetrum appellantpetramhodo-
COjVelhumana pàtiuntur, vel aliquem alium fenfum habent,de quo nonpfc.nun-
eioj Ideo illud Ambrofii dkentis, Petrum effe petram, facile admitto,cum
libet Chriftianus fitpetra propter Chriftum, in cujus foiiditate firmattir, & unqtn
cumeoefficitur. ' : ; ' ,
‘ • Quando kutem Chryfoftomus Petrum appellat paftorenafuturæ Ecclete,®
conftitutum, Praepofitum univerfo orbi, fum contentus, modo intelligatur ift ^
pafturafton totius Ecclefiæ,nePaulumApoftolum excorn rnunicemus, quimul-
topluresEcclefiaspavit, quamPetrus, & Petrum effèprimum in honore intoto
örbe confiteor, & hoc etiam Chryfoftomus tangit/qUando dicit, EumefTeverti-
cemtotiusconfottiiApoftolid. Vertex non eft caput verticis, fed pars, capita.
' Perdus appellat cum Apoftolorum os,quod & Hieronymus &Cyprianus a t
fcrunt,quia nonin fua Perfona felum. Aedomnium Apoftolorum & totius Ecclc-
^„ndivit :Tibidaboclaves, &c. , • - .
Ad Décréta nihil dico, quse dixi frigidiflitna, & præfertim lftius Anacleti
!tum jactati hac hora,quod bonus CliriftianusnoncredatAnacletiefte-Marty-
nll„ui Cephas interpretauircaput,&Rom.EcclefianivocatCardinem.
rlS> In fine, quandoquidem adeodifplicent Bohemi D.D. egregio , Oftendat
metnoriam & ingeniumfuum, feribat contra cos. Satis ego miror, tarn multos in-
veniri Bohemoru criminatores & hoftes, nullum tarnen effe,qui fraterna chantatc
dignetureorum erroremconfutare in gloriam Romans Ecclefiæ.
D. Mart ihm fetttt £c(ium,ne velit tmpitfgere t/tntsmcontumelUm^ut eumBtkemum
fictret> qutäfibi {cmperinvißfitißcnt-, ideo,quid Ab Hriitaiediffintiant-.
HoraJI. emtinuata eH Difputatio, «eadem V , die July.
L v r H £ it r s.
Petra* Apoßole».1
runt os.
Anacleti Décrétai
Bohemorum cri*
mina tor et»
0 B1ECTT egregius D. D. in fine, articulos Wickleff & Johannis Hufs datnna-
tos, & Bonifacium damnatorem earundem. Refpondeo, ficutprius, Me non,
i, velle nec pofle defendere BohemorUmfchifma,fed graecatnEcclefiam mille &
quadringentorumannorum, five cum eafenferintBoheqii, nihil a d m e , Certum
^ habeo, quod necRom. Pontifex nec omnes ejus adulatores poflint tantumnumc-
rum Sanctorum fub poteftate Rom.Pontificisnunquam agent ium de coelo detur-
Secundo, & hoc certum eft, intpr articulos Johannis Hufs, vel Bohemorum
( multos effe plane Chriftianiffimos & Evangelicos, quosnon poffit univerfalis Ec-
1 defia damnare, Velut eft ille &ftmilis , Quod tantum eft unaEcclefia univerfalis.
Hæc enimagentibus irnpiifsim is adulatoribus inique eft damna ta, cum oretuni-
ver’fitas Ecclefiae : Credo in Spiritum fa net u n i , fa n cl a in Ecclefiam catholicamj,
I Sanftorum communionem. Huncnobiliisimumarticulumfidei inter articulos
1 Johannis Hufs numerant. . i.
Deinde ille, Non eft de neceffitate falutis, credere Rom. Ecclefiam effe aim
1 fupCrioi’em, five fit Wickleff, five Hufs, non Curö. Scio, quod falvati funt,Crcgo-
riasNàzanzenus, Bafilius magnus, EpiphaniUs, CyptiahuS, St innumerabiles alii
• Gra£ciæEpifcopi,&tamenhuncarticulumnontenuèruht, Nec eftinpoteftateL»
Rom. Pontificis, autInquifitorum hatreticse pravitatis, hoVos condere articulos
1 fidei,fed fecundumcondifdsjudicare. Necpoteft fidelis Chriftianus cogiultra_.
facram Scripturam, quae eft proprie jus divinum, nifi accefferit nova & probate
f revelatio. Imcr ex jure divino ptohibemuf Credere, nifi quod fi t ptobatum, vel
per Scripturam divinam, vel per manifeftam revelâtioneiïi, LltC erfon etiam et-
firecentior in multis locis aflèrit, & divus Auguftinus antiquior pro fingulari Ca-
none obfervat, dicens ad diviim Hieronymum "• Ego fobs eis Libris didici hunc
honorem déferre, qui Canonici appcllantur, Carter os auteur italego, ut quan-
talibet dodlrina fanftitateq; præpolleant, Non ideo verum exiftimem , quia illi
fiefenferunt, fedfiexlibrisCanonicis velprobabili ratione mihiperfuadere po-
fnerunt. . _ . . -
Quinetiam ipfi Juriftae, de quibus minus videretur in cap. Significant j de»
de. ftatueritit, prxvakr e unius p r iv a f t hominis fententiam, tarn Pontifici Rom»
qùamConcilio & Ecclefiæ, fi meliore Autoritatenixus fuerit vel Ratione. Ideo
nihil eft, quodDominus egregius Doftor, volens ex jure divino contra me argue-
te, dimiffo jure divino,arguitcontra meex collectaneis heretic* pravitatisInquifitorutiu.
'
id m 4 Proindc
JrticuU PTickleW
&Huß.
Und Eccleßauuii
Verfalle»
Gêrfon»
Augußini Canon