À j T BE. I S C I L U T H E R I
jA t r fm f t . t»u-
tra Lu i Io n ,
X X II. -Obëlifcus.
E c. Indulgentias efftfatisfalhm.tsftperiusfeffusesl, Et cum iniungendo poenitcn-
tiamfacerdos dicat : .fihtod mmusintunxi,fupplcar amara paßte C hnftij& c.
Cur returnt ad ilium the faut um?
-Luth. O vena non publica,& ingenium vere, peripateticum,fcilicet : Sacerdos
ita dicit, ergo ita eft. Tenet co'hfequënda ex Bsalefticafidei. At dicet mihi : Ufus
Ecclefiæ éft revcrentia dignus. Si ufas eil, meritnm paffionis Chrifti,&Sacramen-
tum ad remiflioném poenarum tantummodoinftitutum credere, ac nonpotius
cftidfania, coficeâo.Deindefîid potèftprobari ecclefiaftice,itetum & magis con-
cedo. Et cumtotiesilhidecclefiâfticç( licet invi tus) repetem, fpero Eccium tandem
ftioveri jfe iritelligcre, ut deinceps non fcholaftice,-contra veritatem latret.
Ita quicquid vel barbariflimus ac fuperftitiofiftinius aliquis invenit facerdos,’ pia,
( ut vocant ) intentione, id etiam Theologis tamdoclis pro ufu Ecclefiæ cenfetur
Jiabendunu.
Compatiendum tarnen eîl Sacramento poenitentiæ,quod autoribus his Ma-
giftris noftris eximiis, eo pervenerit dignitatis,ut inter omnia folùm (it,quod poe-
nas rdaxet, Si non fit vas gratis, nec fignum, nifi poenarum, Cum Baptiftnus non
poenas, fedpeccata rémittat, St gratiam conférât. Ita Confirmätiö, ita Euchari-
ftia,itaOrdô,itaMatrimônimn,itaextremaÜn<ftïô,peccatahæcbmniâ remit- m3
tun't, & gratiam conferunt'. Solum poenitentiæ Sacrament um eft, quod poenas re-
- mittit a’c fatisfacit, non autem meretur, nec gratiam infundit, forte adulterant,
eft inter feptem & fpurium, ficutapud Pesetas fingitur de Plejadibus,juxta Eccium
loquor,Nam cæteri forte negabunt, Indulgentias pertinef e ad poenitentiæ Sacra-
mentum-,.
Ec. Perm, fi omnia mala, poenas & truces mandi pateretur homo, merit o paßttnii
Chrß'tßrußra dieereturChrtßus vtctffe morïetn aredimijfegenus* bumanum,
mortem (lavis crucïaffixtfifib.
L uth. Nemo mihi pérfuadebit liane orationem ab Ecciopofitam ex animo.
Abfit, ut homo Theologüs contra omnium féhfum loquatur. Imo etfi verba ejus
fonant ,ac iinegethominemmoriturum, eo quod Chriftusiriortem Vick, quod
©mnetnfurbrèmexcëdit. . . . . 1
»Volotarnen,credotjjeumidvoluiffe (utile divinem) mérita Chrifti non_>
' ooerari mortem, ideft, Chrifti mors non facit, ut homo moriatur, quæ potius vi-
tam operâtur. ( Veniammereor, fi erro, obfcure ertim loquitur ferrugo ifta obe-
liftica ) Si hæcergo eft intelligëntiaEccii, Quid hinc oftendit, nifi infignem fuairu
infeitiam? qui Ariftotelieà farragine, imôfartagine verborum infartus, modum
Apoftolicæ locûtionis ad péripàteticæ transfert nugacitatis logomachiam. Expo-
. nam tarnen meipfum, ut invido calùmmatori berièficüs fim.
Volo, quod mérita Chrifti fint'fion remiflion'es mortis,crucis, inferni, Sed
potiusexhof tationes, id eft, quod ôhriftianus vere Chriftum amans, non quærit
remiifîbnes poenarum hujufmodi, fed exemplo Stamore Domini fui excitatus,
optât eumièqui per eâfdem, contemnitq; Indulgentias. Hoc vblui, quando dixi,
PajUCtri/fi ft - .'pafiionem Chrifti effëoperatricem poçnariim, non aütem Indulge ntiarum, ad
ratrixpanarunj. p^pa nihilliabet poteftatis,
Ec. Nefa declaratio eius v a le t, cum à participations mériter um Chnfii univerfali
' ad parti tu larem de turrit, utfupra diximus.
L uth. Bene remittit adfûpériora fomnia,ne comrriittat hic majora,Vide & tu
ibidemillatû egregiam, id eft,fch©lafticam diftribütionem participa'tionis.
Ec. Fade tmpudentifitmus error apparet, mérita chrtfit non efje infinitum Thclaui
rum, etiam ordinal a dßenfationi Papa non lommifliim.
“L uth. Ut GrammaticametiaminTheologorequirairiyfi eft error, quomodo
eft impudens, nedurnimpudentiflimus ?. Erroreftresdignavenia,nonenimj
impudenterafeifeitur, fed ignoranter incurritUr,Nïm quod magnum exiftimem
JdvtrfmO f j . C n .
Ltd le tri ^
Err«r.
in Grammatica er-rare Theologutti, fed Ut videas, quod magis furore,quart* rationemovetur.
Tentabo ego apthis (fi poffiim)dicere , Impudentia quædam eft,fi quis'in
fthilofophia Ariftotelis doceat, qnodilliusautoritatc,nonputetur.probari.Gon-
cedis ? Longe ergo impudentifSma omnium temeritas eft, aliquid in Ècclefia a (Te- imp«itntißma
Tere, & interChriftianos, quod non docuirChrift us. Athoc eft,quod hic nofter »muatmiûStsfÀ
EcCiusgarrit, dum nihil Icholaftice loquitur, & folus pudentiffime veritatem fe- ^ c'
quitur,fciücet, quodThefaums merkorum Chriftieft inmanuPapæ. Ubihoc
Biblia ?ubi Patres? ubiCanones? (excipeMagiftrosnoftros)ubi in toto mundo?
Atqj, ut & ego paululum ftomachoindulgeam, furor &indignatio Dei eft,
atq; tdhil aliud, quàm januam & introitumpatefacereomnibus hæréfibus, erro».
ribm, totiqjprorfusTartaro, tamlibéré, quicquidlibüerit,aflerere,cumfpiri-
lusaicat: Ornniap>robate,quodbonumefttenete.SienimfcholafticiDodlores,
infoelices Magiftritui, abhac fibitemperaflent licencia afferendi,diftinguendi,
opinahdi,pro pia ( ut dicunt ) lua intentione, non tot nunc Ecclefia fcateret erro-
ribus &• furoribus, nec tutam lividos Sc atrosinveniffes obelifeos.
Fateor quidém inextravagante dementis V. narrationem fieri de Thefau - ExM àçm cio.
iro meritorum Chrifti,per indulgentias diftribuendorum, fed nunquäm lego il- mc”“ ‘ ?■
ludefleapprobatunu. Aliud eft, Papamnarrare, aliud ftatuere ,imölonge aliud
Papam ftatuere, & concilium appi obare. Deniq; non fum ego, neq; Eccius,neqj
Magiftri noftri, apoftolicæ Sedis declaratores, nifi frivoli efle velimus, ut Eccius
•dixit, nonfrivolus.
Ec. FadequiïiletChriftianuspetites deleüncUm ïhcfaufumjfemfuäm reporten,
ejuanr ex poems, crucibus cfi torment it remißionem, t anquamexfiitismeritis ß-
b idébitant, exponere. guomam fiomnia fccerimus, congruit, utdtcamut ;
guoniatn fiervi inutilesfumus, Efhocprofutideponderatumdeßrucrct omrk
ßundamentum quafi dtchram illius boni vtri.
L u ïù . Si Eccius lôijuèrètur dé ciilpærémiftiöneinliis verbis, jam totus effet
Ecclefiafliciis, & me Omni no habëret, qui pedes ejus, imp veftigia, ofcularer,
ädeo mihi placent vëibä-,. Plan e malediftus fit qqui non toto ’corde coniidi t in_»
ThefaurummeritorumChrifti, ficutait Jerem. 17. Maledktus,quiconfiditiru.
hOmine. Hoc eft quod doceo, feribo, cogito, clamo, Si 'ommbus viribus cupio,
S: nbn deftrùèrét fundamentum meum hoc profunde ponderatum, fed robuftif-
fimeftatueret.
At vér o, cum mifer Théologushæc vërba intelligat de remiftîonëpoenæ, &
uteft'ThêfaurùsilleinmanuPapæ,rtonfolu'm non profunde pondérât verbum.,
Chrifti ,fèd prorfus pefiurtdat. Nam vult hominem cónfidere in remiffionerrL,
poenarum,Si mérita Chrifti ad tam impiam fiduciam fupponero.
ïdeo, ut me clarius èxponam, Finge, quæfo,vel nugandi gratia, meritaChri-
ni èffethefaurum remiflionis poenarùm, ne id omnino pertinacirer negem. Ad-
hûcdicô meritum Chrifti effëincomparabilîtèr præftantius, dum bperatur cru^
ces Si paffibnés, tjilam dumreinittit, Atqj cogoidiftingvere vel fingere,Meritum -... '
Chriftipoteftnobisprôdeffetripliciter.
Primo,Ut fit noftræ fiduciæ fumma, 8c caput jufticiæ, JuxtaiDud Pauli : Qui f
fadlus èft hobis judicia â Déb, id eft, quitùamjufticiam fecit effehoftram, fiait
peccata noftra feÿit effe fua^.
Secundo, quod eadém riobis caùfa fini fimilia feciendi, ut & nos ita, tunu chqk s*.
prôrtobis, tumproàliisfàciamus. Hæc fimt bpéra operata meritorum Chrifti. «-
Ôehis duobus B. Augullihus lib. j. Tri.ca. 4. dicit, quod vita Chrifti, eft fimui'Sal' *
cramentum Si exemplum. Sacramentum primo modo, dum nos juftificat in fpi- ’
ntu, fine nobis. Exemplum ,rlum nos fimilia facere monet, etiam incarne, 8c
operâtur cum nobis.
Tertio,