'D e f e n s i o P h i l i p .. M e l a n t « .
grui? Scd an voluntas bonum opustantum recipiat? Quidcontrovertaturindi-
co , nonpronuncio uter vicerit. Jam quod ait Judicis officio me defundum, fati's
me liberat Epift ola, in qua hEEcinfqnt, quorlum inclinarintres, mihi fane non eft
in proclivi j udicaro.
VoluiffeEccium,nedidaretur,teftesfuntgraviflimi&integerrimivm,qui
coram defignatis earn caufam partim ipfi egerunt, partim ftudio fadionum prs.
fentesagividerunt. Jam.ut dem apuddefignatos non idadum.efle,palameft,dif_
plicuifieconfiliumexcipiendi. Porro, quid oportuitdetreclareuniverfiorbis judicium,
idq; in paucos, nefcio quos, rejicere,'fi fidei caufam, ut vocat, obicurari
noluit.
3. .Sufcepcrat Caroloftadius defendendam conclufionem fuam undecimam,
Liicnm *rhtn». Xjberom arbitriumantegratiamnorivalere, nifiadpeccandum,Hancoppugna.
bat Eccius, quam vides de humanis viribus propofitam, atque adeo de jufticiahu.
mana, feu merito congrui, Neq; jam difputo, Accedatpecüliare aujulium, nec tie,
variant enim & ipfi quaeftionum Magiftri. Ccrte magno confenfu Schols id pecu,
liare auxilium gratiAnijefu Chriftiefie non permittunt.'Atq; iderat,quodavidi
Auditores expedabamus, Quod Ledorem ad fuam Conclufionemrclegat,nem9
tamftupiduseft,quiputetCaroloftadmmEccianatnConclu(ionerndefendendam
fufcepifle. Ab illo inftituto in anguftias quafdam, An recipiat volun tas tantunu,
\ caufa fenfim trada eft, cum inCaroloftadii Conclufionibus unica eft, quae obiter
caufatur, totum opus bonum aDeo eft«, atque earn ipfamEccius largituseft, modo
non fit opus'divinitus' totaliter. Ego verocertumhabeo, Caroloftadionun.
quamin mentem venifle, caufam inhas Symplegadas cogere. Credo, permovit
eum, ut diceret, atqj id rede , totum opus bonum a E)eo efle, propter Ecciipro.
phanam fcholam, qua: gratia; & naturae opera non diftinguit, nifi refpedu ratio-,
' nis,.ut vocant,planeq;eademfpecie cenfetadus,quoscumnaturaeitragratiaitb,
turn voluntas & gratia efficiunt. Hie vero tutandus feu excufandus erat Barbaras
ille Heraclitus, Sco tus, quern meminiftis in rapfodiis fuis, quam Chriftianahac de
redoceat. • . ,
Quod fubjecitde D.Erafmo, principe ftudiorumpietatis, vides mi Leftor,
nonalio pertinere,nifiut optimo viro,deinde‘bonis omnibus invidiofus reddar,
Valeat Eccius, & traducat nos, &triumphos agat de parvulis. Ad id genus call-
mniarum fatis animi praeftabit Chriftus, ipfe agnofeo, quantum Erafmo debeant,
’ • cum ftudiofiomnes, tum maximeego, tot beneficiis privatim ac publiceabeoaf-
Fedus, quae poftquamintelligerecaepi, coepiautem Chriftoduce, Scip, quamgra-
1 topedore complexus fim. -
4. Non difplicuit argutia de'toto & totaliter,nempe feftiva, eoq; ipfo gratior,
Totum (S totxli- nova eft & dignaEcciiprofeffione, penes quamhodie cum rerum, turn Verborum
arbitrium eft. Jam quod docet, inter ilia quid interfit, non eft ingratun»
amiciftudium,quanquamjamolimPorphyriumdidicimus, & nuncad id genuSj
nugalia theoremata revocari molefturrreft. Porro quid necefle erat,Novis glofle-;
matis& plane fiditiisaflerere vim liberiarbitrii, qua bonum efficiat, cumrece-
ptiffimum fit & apud Scholafticos vel fummae notae,nempe Occanicos, quofdanu
Voluntatis adustantu m recipi.
LutherusOequmeniciPontificisautoritatemveneratufactuetur. Dejuro
Tuts Petrus* divinodifputarivoluit,quodinco probat Eccius ex Matth. Tu es Petrus, &luP^r
hancpetram,&c. Quern locum quandoquidem de Petri primatu expofuerunt
Patres, Academiae & Concilia, valere ad autoritärem Oecumenici Pontificis c°n-
ftituendam Eccius cenfet.Sed haec qua modeftia, & qua fide diluerit Lutherus,re
ipla declarabit olim. Tamen quando Eccius landorum Patrum autoritatem ta
fortiter jadat & in eis fpem pmnem ponit vidoriäe, vide quid efficiat. ^
Primum.’non eftcordi mihi cujufquam autoritati quidquam derogarf) *
neter&adoro totEcclefise lumina celeberrimos vindices Chriftiana 1)0
C O N T R A J P H A N N E M ÉctlUM. j o 8
:peinde putonon tentere fieri, ficubi lèntentiisS. Patres variant, quemadmodum -
folet,Ut'Judice Scripturarecipiantur,"non ipforum, nempe variantibus judiciis,
j jicriptura vim patiatpr. Quandoquidemunüsàliquis &;fimplex Scripturæ fenfus
çoeleftisVeritasfimpficiftimaéft,quem-collatisScriptuYis,è filo dudmji !A ,'L
j.jjratiouisJjcetaflequi. Inhoc eflimjubemurdifeereScripturasdiVihasVifthomi-/*?*#*^.
jiuinfententias, Decretaq; adipfas,;ceu ad Lydiiim lapidem exigamus. ,-Déindé ut
j omnirio ad judkandas ScripturaS adhibendifint S. Patres, fabius'eft j. exhislocis
j Scripturæfententiamcolligere , ubi hocipiumagunt,ut enarrent, quàmiis, ubi
iitlrhetoriGantur,Yeraffiedibusfuisquöcuttqj modo indulgent. Quemadmodii
j.hoc&ipfifeFeexperimur,varifehosScripturamihtelligere,quiavarieafficiinür,
Ljamhicdam ille arridetfenfus, Quiaquo quenqj rapitaftedus, in idincumbit, in_!
U:çfe multiplici animicogitatione obledât, & ut polypus cuicünqj petræ adhæfe- /
I jii,ejuscolprem imitaturyltanOsquorfumpropenfum animiftudiumrapit.ido-
trnibus viribus eftigiare ftudemus. r
Jam qiiotiês evenitjatexcipiai: vim àlicitjitîfehtentiæ prbpriam & finceram
piens noftra',oblêdétq5 in eä ffi'paulifper, mirabili quodam modo‘, quern revoca-
repofteaelapfutn prorfus nequit. In eum modumS. Patres & affedu quodam ra.
jpi.iinfenfum nonmalumvquidèmfedimpertinentem,! fepenumerb Scriptural.
jlontabufi. Quodutnondamiio.fic'tamenrecipioyutineontroverfiaparumvaltrearbitrer.
Namut Graecidiqtint, K à À w i à X ^ à . 6 k T o s Imo aùfim
; fc hoc diçere, nonnunquam fetafuquodain. S. Patres interprétâtes elfe Scripta-
1 Lis, quëm fujjgerèbàt & inlpiràbacvivâx ahquis aftèdus,qui lenfus&véj'üsfit &
iiontmpertinetis,quemtamenhoshomhnculiadliteramqüadrafenonvidemus
rnempe alio nos noftra naedrocHtàs rapih Eft eni'm ejhfmodi quædam taeita men’
jflsalimotiiàr& mànnaquoddâm,qubd putoPaulurhintelledumfpiritualem vo-
îfere, quæ facilius fit percipere,quàtii verbis delinearéb.
j; Jam vero quis noq videt veterèsliberrimé Scripturis abufos, plæraqdtemijwibus
plæraqt diffenfionibus haeïeticorurri data fuùt, quod genus éxempla liçeat
■ unameraproducerc. Neq3raroâcèidit,præfertiminRecentioribus,utpugnet
{urn engine fua expofitio quaedani.De'Scholafticis noneftiît mültis agàmjquibus
_thvm«ltteræ quidvrs funt potiüs, quâm fimplices, imo ©éfcio quetn-Proteum fin-
:fint,dum eas mallegoricos, tröpologicos., ariàgôgicos, litë'ràleS, grammaticales,
Moricos ienmstransformàntj & transfundunt ih nefeio <J\ias laéunàs;
Ad véjerès redeo, qiibs hàclènus dixi S'cripturàabuti j Jam Verb &ërrare fæ-
Wiuméfo dico. Quaefo quotiés lapfiis eft Hieronymus,? qubties Auguftinus ?
ptiotiesAmbrofiùs? Necenimeàmignotimihifuntv utnbrthôclibereaufimdü I
|We,imofortaflenotiorësaliquantofunt mihi,quàmEcciofuüsAriftbteles Quo-
|tieslpfi interfe diffentiunt?qubties fiibs ef rbrès tetradant ? Et quid muitis? una
pcnptura coeleftis Spiritus,pflra,& per omnïa verax,quam Canonicàm vocant.
[ PtoindejqùidpiaculieftbiLutherusalicubiàquibLirdamambiguisvetemm
idiftcntit ?& cut’non diffentiat?. Lbcum Matth, t u es Petrus, & fu-3V «/•««.
P r liane Petram.Lùtherus-enar rarrs feqiiitur Origenèm, qui unus pro multis eft,
Lj?e° oco,ubihoc iPfum agi£ Örigehes, utenir'ret, Auguftihum in bomilia vi-
f Meet, Evangèln exegèfi^ Ambrofiurn in lib. 6. in Lucam, reliqubs prætereo. E-
Eccius fëntëntiam fuafti aliquot Patrum äütoritatibus, Hieronym'i &
.ypnam^uihns maximenititur,Nam Bernhàrdo &Leoniparumjurisinhoc
C10eric> Vides&diverfamS. Patrum autbritatibusmunitam. Qiiid igitur?
j' ,etetn puàniiht? auid mi’ru m Î THribrnVtfi><‘P1 fecum pugiiant ?quid mirum } lildecoiifed4aaf«iUeüitm!u éft,c S . Patres n■on prbbaro
ad Oècumenici autoritärem pertiilere. iPatribus enim credo, quia
t iD7 U„ræ credô>cui vim fieri hôftlicet prdptët Varias illorùm fententias. Itaque
feabili r riptUræ duâa’cx argùmenti ordihécblligenda fuit Lutherb firma &
,1arramltenm’ qUamadiUVâfÜÔptlrni-qUiqÜé,qilleUmipfllmlocumintcS runî
F f f Jam