p r æ f a t i o
I N L I B R O S D I A L O G O R U M
S A N C T I G R E G O R I I P A P Æ.
Hujus Proefa- Î . D i t u r i Dialogo s qui S . Gregorii P a p a nomen p r a f e fe r u n t , paucis fa ltem p ra fa r i
cioms fcopus. debemus 3tum de A u é lo r e 3 turn de Opere. Q u ym v is enim de utroqueargumento jam copiofiffime
d iffutatum f i t g r doéUjfimè ; quadam tarnen adtexere libet 3 quàm fieri poter it brevijfime 3 unde
controverfia hac de re in fiituta fa c iliit s dirimenda magis ac magis lu x ajfulgeat.
Status guæftio- II. Gregorium hujus nominis primum Romanum Pontificem Dialogorum ifiorum P arentemeffe
"lm!» Datin" jkgjg&f' Cedrenus v ir g r a c u s g r in latinis peregrinus : dubitavere Huldricus Coccius, Chemie.
nitius, Andreas Rivetus g r alii e x heterodoxis non pa uc i. Afferucrunt autem 3 inviéhffimifque arg
um en ts demonjlrarunt e x nofiris prafertim Benedi&us Haeftenus Affiigcnienfis M on a fier ii p ra-
pofitus in Difquifitionibus Monafticis, Prolegom. 2. g r f e q . a d v itam S . B en ed itti; ac Johannes
Mabillonius, Tomo i . A é l, S S . O r d in. S . Bened. in Prafatione à m m . x v z z . a d x x x . Idem
non minus firenue pojlea prafiitit Petrus Guffanvillæus in Vindiciis quas pramittendas duximus.
V e rum p r a ceteris eamdem materiam cumulatiffime fim u l ac ornatiffime re tra é la v it è Jôdalibus no-
fir is 3 qui laudatos Dialogos è L a tin o in Gallicum co n v e r tit, ediditque an. 1689. nimirum in P r a fa
t io n e q ua eximium hoc opus m u n iv it. H o c ipfum br evitcr uno q u a ji fy llogifmo complexuri f u -
mus h î c - g r confeóluri.
Dialog! funt III. Dialogorum proxime edendorum Scriptor 3 quicumque J i t 3 M ona chum induijfe 3 g r quidem
nuinum°opus!' W Romano quod condiderat ipfe Monafier io3paffim profitetur; fç ilic e t in ipfo Dialogorum Prologo ^
l i b , c a p . 33. 1. 4 . capp. 21.38. 4 7 . j j . g r c . É x affighatis lotis 3 maxime e x c a p . j j . libri 4 . liquet
eumdem à J e confiruélo A lon a jler io p ra fu ijfe . Apocrifiarn provinciam Confiantinopoli obiiffe conf
iâ t e x lib. 3. cap. 36. Pojlea Romanum Pontificem creatum ejje 3palam f i t e x ejufdem libri cap. 16.
ubi Pelagium I I . Papam Jitum antecejforem appellat 3 g F e x , l. 4 . c. 3 7 . ubi ejufdem f u i antecefjoris
adhucmeminit. RomaJedens Homihas in E v a n g e lia ad pop u lum h a b u it, u t fapijfim e tefiatur3 max
im e lib . 4 . capp. 14 . i j . 1 6 . 1 9 .2 7 . Inla ud atis H om iliis viciffim de Dialogis a fie confcriptis loquitur
; potiffimum Horn. 38. L ib r i 1. Dialogorum caput 7 . efi de N onno fo Abbate 3 ubi q u a de eo narra
t 3 profitetur à M a x im ia n o Syracufano Epifcopo accepijje. Porro lib . 3. alias 2. indiélione x i .
Epiftola olim jo . nunc f t . eumdem M a x im ia n um rogat Gregorius 3 u tq u a de N on n o fo Abbor
te n o v e r it3 & de Italicorum Patrum miraculis 3 fib i p e r epifiolas nuntiare cur e t ; quôd à fratr ibu s
fu i s de hoc argumentofcribere compelleretur. Idem prorfus efi quod in Dialogis pertraélatur 3 u t e x
ipfo titu lo nonobfcure po te fi intelligi.
QustîeDiaio. IV. Q u is autem fa n a mentis 3 alteri quàm nofiro Gregorio 3 v e l unicum e x his omnibus v e lu t i l i-
SnofcimMC, neamentts3 quibus ejus v ita perfeéhffimè expr im itu r3 convenire po jfe fu fp ic e tu r f E t certè optime
Gre^olb'con con,veniunt cum his q u a de eodem fanéhffimo P a tr e 3 e x indubitatis ejufdem operibus didicimus ; f c i -
ycmunt. licet e x lib. M oralium 3 maxime in E p .p r a v ia ad S . Leandrum3e x R egijlro E p . e x Hom iliis3($pc.
V. Verum3 inquics3 qui fu b Gregoriiperfona latere v o lu it D ialogorum fc r ip to r 3 cum fa n é l i Patris
ScuSntur! hifioriam ad unguem e x affidud operum ejus leélione didicijfet 3 its f e coloribus pingere ac orhare fiu -
d u it. Q u a j i v e r o tamperitus faü endi a r tife x ejfe p o tu ijfe t 3is cui nimiam fimplicitatem in miraculis
credendis 3 & narrandis adverfarii nofiri pajfim objiciunt. Praterea quonam paélo firaus univerfos
quaiTumUn(up" Gregorio fcr ipferunt 3 f i v e fu p p ares 3 f i v e etiam aquales latere pot u it f Quomodo fe fe llit ejus
parium ,& cc- notaxium & cxceptorem Paterium f Sanè in tam- certis luce que meridiana clarioribus probandis
ftüTus.mC°n Jrufira diutiiis immoraremur. V in d ica t is itaque nofiro Gregorio Dialogis 3jam ipfe ab obtreélatori-
bus vindicandus ; qui fç ilic e t eum nimia credulitatis arguunt3 imo rudis g r fio lid a fimplicitatis 3 qua
nobis aniles fa b u la s ab eo referri conqueruntur.
vînciicati Grc- VI. P rimo autem peto à morofisillis acutifque cenforibus 3utrum fineere credant 3 q ua turn in
tontra^ôbtrfc' rve*eri f$Éjin novo Teflamento narrantur miracula 3 licèt omni verifimilitudine careant : H e v a
tatores propu- colloquium cum ferpente 3 G e n e f 3. ‘D x o r em L o th in fiatuam fa lis convcrfam 3 Genef. jy . A fin am
M^acuiâ ins. cui Balaam infidebat3humano more 3imo praterplerorumque hominum cap turn & confuetudinem3cum
gnatï fidem* *pf° f apiontiffime dijj>utajfe3 M um . 22. E molari derue m ax illa afini aquas erupijfe3 u t unius Samfo-
n is ji t i s refiingueretur J fu d ic . //. Stater cm inventum in o r ep ifc is recenter hamo capti 3 A la t th . 1 7 .
Præfatio in Dialogos S. Gregorii Papæ. 114;
Petrum fu p e r aquas ambulajfe 3 M a t . 14 . Legionem damonum e x unico homine ejeélam a Chr ifio O *
mijfam in porcos, qui prac ip iti curfu in mare f e projecerunt aeperierunt 3 M a r e i j .& f im i l i a quàm'
plurima.
Secundo interrogare liceat eos qui ita ex fu jfia n t relata à Gregorio miracula 3 utrum indubitatam 5;mi];â & ma-
fidem habeant C h r ijb etiam cum facramento aj]erenti3 J o h a n . 14 .12 . Amen 3 amen dico vobis, qui
credit in me, opera quæ ego fado, Sc ipfe faciet, & majora horumfaciet.
‘Tertio concédant nobis illi tam emunéla naris C r it ic i 3 tempus edendis iüisfignis ac miraculis m a- Maximè dm
g is idoneum fu i f f e 3quando vocandi ad fidem fu e ru n t Rarbari ab v e r a religione D e iq u e cognitione ciidffSdnfi-
prorfus extorres. Qfiippe3 Apofiolo tçfie z . C o r . 14 .2 2 . Linguae f id em die de ceteris miraculis) non dcks’
fidelibus, fed infidelibus 5 prophétisé autem noninfideubus, fed fi deli bus. J u d a i s ergo quibus
concejfa prophetia tamquam fidelibus 3 denegata u t plu rimüm fig n a q u a G entilibus d f id e prorfus
a liems refervata & repofita fu e ru n t .
VII. H i s autem impetratis 3 minime obfiupefcendum 3 lab ente quinto fe cu lo ^ 7 fiere toto fe x to de- Quota fide ab*
currente ( q u a tempora Gregorius D ia lo g is fu i s cömpleéhtur) tot tantaque à D e o procurata fu iffe m iracula.
N im irum totus pene tune orbis a u t in tdololatria tenebris3 a u t in denfa nefandarum hare- cul0*
fu m caligine miferè ja c eb a t: adeo u t v i x unus tune 3 maxime in Occidente regharet P r in c e p s , qui
v e rum D eum legitimo ritucoleret. I ta lia au t ab Ofirogothis A r ianam perfidiam amplex i s occupata 3
a u t Langobardis poflea tradita 3 q u i A rianorum errores aq uè feélaba ntu r 3 v e l idololatria3 quod p e ju
s efi ifierviebant. Gallia F ra n c is idolorum cultoribus 3 v e l ab eorum cultu paulo ante 3 nee p e r fe -
é le revocatis p ar eb a t 3 a u t Wifigothis aliifque Barbaris f id e i Ca tho lica in fifiis . H ijb a n ia iijdem
Wifigothis ( 7 Su e v i s aq uè A r ia n is cejferat. Br itannia infula n o v is ho fiitibu s 3 A n g lis v id e lic e t
fu b d ita 3 redintegratum fu i s in templis idolorum cultum ingemifcebat. Wanda li A fr ica p o tit i 3 bellum
atrocijfimum C a th o lit is indixera nt 3 u t A r ia n um dogma ftatuerent.
VIII. N um q u id igitur d D e i benignitate ac pro vid entia turn abhorrebat fie r i miracula tot & Quàmncccfla.
ta n ta 3 quibus a d v er itatis lucem infidèles pellicerentur f Q u o d Janè contigit. N a m intra non m ultos JSa'“110 lnira'
annos Langob ardi Arianam impietatem ejurarunt; G othi Catholicam fidem ample x i fu n t in H ijb a - convcrfiopiu-
nia 3 auélore ac hortdtore Reccaredo rege ; A n g li Chr ifio nomen dederunt ; omnes denique a d C h r i- ”marur^sgc"“
fiia n a & O r th o d o xa fid e i unitatem recepti. . racuils.
IX. Q u o d J J eéla t a d Langobardos 3 qui magna e x parte Italiam, his temporibus obtinebant3 eo- Maxime Lan-
rum converfionem non mediocriter promoverunt Gregoriani D ia lo g i : h is enim ad fem ijfis à Grego- 8°bar<lonun’
rio 3 u ti narrat Pau lu s D iaconus 3 ufa e fi T h eo d e lin d a regina 3 a d Catholicam fidem turn regi} turn
ejus G entilibus & fu b d it is perfuadendam. E t v ero hac in hifioria p lurima narrantur miracula3 ipfb Ldn_
JJeélante Langob ardorum exercitu fa é la : q ua n iji eert o confiitijjent, omniumque fu if fe n t calculo gob.i.^cs.
rComprobata 3 Langob ar di quos G regöriusurfis magis quam hominibus fim iles propter ferocitatcm racuiorum co-
depingit 3 irrifijfent ; majorique quam antea odio in Catholicam fidem 3 Ecclejiamque Romanam bad.Lïfrcitii
exarfiffent. Contrarium autem contigijfe refert e x e adem gente P au lu s Diaconus lib. 4 . de G efiis
Langobard. c .4 . Scilicet A g ilu lfum regem 3 ceteris fe r e ipfius. exemplum feq uentibu s 3 Catholicam
fidem amplexum ejfe 3 Ecclefiis ademta bona rejtituijfe 3 Epifcopifque debitum honorem impendijfe.
X. P ra te r idololatria reliquias in I ta lia & alibi pajfim adhuc fu p e r fû t es 3 apertèque grajjdntes ^uv”^ rrorcs
harefes 3 tunc apud ipfos etiam qui Catholici audiebant 3 e x itio fi ferpebant occulteque diffeminaban- monaiitatcm
tu r errores 3 contra animarum immortalitatem 3 & corporum refurreélionem. D e rejurreélione ancr- ^rrcaionem*
p item olim f e fu i f f e 3 humiliter fa t e tu r ipfe Gregorius H om il. 26. in E v ange lia . Multi enim, in - mm
q u it 3 de refurre&ione dubitantes, ficut & nos aliquando fuimus. F id e etiam l, 2. in E ^ e ch ie -
lem Horn. 8. olim 20. & l. 14 . M o r a l, n .7 0 . Greg. Turonicus l.z o .h ifi. capp.z3. g F Z4. teflatur
quemdam Ecclefia f u a Presbyterum docuiß'e futuram non effe refurre&ionem j quern ipfe debel-
la v i t : g r T heod ulfum Diaconum urbis Parifiacæ, qui fibi videbatur in aliquo feiolus, (æ-
pius de hac caufa altercationes moviffe. A u diam u s Petrum Diaconum cum Gregorio colloquen-
tem l. 3. c. 38. Quia multos intra lan&æ Ecclefiæ gremium conftitutos, de vita animæpoft
mortem carnis perpendo dubitare. Q u orum fa lu t i projficiens Gregorius, p o fl afferta in v ié liffi-
rriis arguments hac fid e i dogmata 3 plurima congerit miracula g r prodigia 3 quibus u t im mortality
anima 3 ita refurreélio carnis apud rudiores efficacius probaretur.
XI. E x his q ua gcf ia r efer t Gregorius 3nonnulla f u n t quibus ipfe interfu i t ; alia v e ro à locuple- Hiftori* leges
tibus teflibus acceperat; nimirum a fanélijfim is Epifcopis 3 fu c i prorfus expertibus 3 ab integerrima narrandomi-
v i t a M on a ch is aut Monafier iorum P ra fe é lis 3 a v ir is nobilibus g r ingenuis. N ih i l e x impe- racuIa*
r i t iv u lg i rumufeulis fe r ip fit . C u r ergo reus poftu latu r , cum exploratum f i t , hifioria-leges ab e o 3
ta n ta cautione fe r ib en te religiose fu iffe ob ferv a t as f