farna, quatn abundantiam cum infamia sequendam pro-
bavi; ideo notities parum est assecuta: sed tamen his
voluminibus editis, ut spero, posteris etiarrl ero notus.
Neque est mirandum, quid ita pluribus sim ignotus.
Ceteri arckitecti rogant et ambiunt, ut architectentur ;
mihi autern a praeceptoribus est traditurn, rogaturn,
non rogantem, oportere suscipere curarn; quod inge-
nuus color rnovetur pudore, petendo rein suspiciosctrn.
Eandem cantilenam transfert ad maiorum exemplum
repetendum : qui primurn a genere probatis opera tra-
debant architectis : deinde quaerebant, si honeste essent
educati : ingenuo pudori, non audaciae protervitatis
cornrnittendurn iudicantes. Ipsi autern artifices non eru-
diebant nisi suos liberos aut cognatos, et eos viros bo-
nos instituebant, quorum fidei tantarurn rerum pecuniae
sine dubitatione perrnitterentur. Cum autern animad-
verto, ab indoctis et irnperitis tantae disciplinae rnagni-
tudinem iactari, et ab his, qui non rnodo architecturae,
sed ornnino ne fabricae quidem notitiam habent, non possum
non laudare patresfamilias eos, qui litteraturae
fiducia confirrnati, per se aedificantes, ita indicant : si
irnperitis sit comrnittendurn, ipsos potius digniores esse
ad suam voluntatern quarn ad alienarn pecuniae consu-
mere summarn. — ideo quod qui prof itentur, non arte
vera sed falso nominantur architecti. Ouas ob res corpus
architecturae rationesque eius putavi diligentissime
conscribendas, opinans id rnunus omnibus gentibus non
ingratum futurum. Atque hic est locus omnium cla-
rissimus et disertissimus, qui demonstrat dolorem atque
indignationem, qua Vitruvius contemtum hominum tu-
lisse videtur : de quo cum apud ipsum Imperatorem
Caesarem conquestus sit, coniectura non est aliéna a
veri similitudine, Caesarem ipsum, post commoda Vitruvio
per sororis commendationem tributa, nullam
porro hominis rationem habuisse. Hue transferendum.
etiamnum censeo locum ex libri priini capite I sect. 18
ubi postquam de architecturae finibus et amplitudine
disputaverat, ita pergit: peto a te, Caesar, et ab his,
qui rnea volumina sunt lecturi, ut si quid parum ad ar-
tis graimnaticae regularn fuerit explicatum, ignoscatur.
Narnque non uti sumrnus philosophus, nec rhetor diser-
tus nec Grammaticus surnmis rationibus artis exercita-
tus sed ut architectus, his litteris imbutus, haec nisus
sum scribere. De artis vero potestate, quaeque insunt in
ea ratiocinationes, polliceor, , uti spero, his voluminibus
non modo aedificantibus sed etiarn omnibus sapientibus
cum maxima auctoritate me sine dubio praestaturum.
Ego vero , Vitruvi, hanc satis honestam excusationein
tuam accipio et probo, ita tamen, ut mihi dubitatio
aliqua supersit de iudicio tuo, quo non solum aedificantibus
sed omnibus etiam sapientibus de archite-
ctura praecepta te traditurum et satisfacturum esse
hic profiteris et promittis, cum antea brevitatem do-
cendi remotis auctoritatibus atque amplificationibus
unice laudasses et consectandam, tibi putasses, quae
etiamsi sapientibus et artificibus aedificandi satisfacere
possit, vereor tamen, ne saepius aedificantium desi-
deria destituât.
Septimi libri Prooemium admodum longum infit
a laude scriptorum, qui res gestas et opiniones phi-
losophorum scriptis memoriae posterorum prodiderunt.
Deinde. notât infamia eos scriptores, qui commenta
aliéna furati gloriam inde sibi parare conati sunt.
Narrat exemplum poetae graeci, qui in ludis Musis
et Apollini Alexandriae a Ptolemaeo factis carmina
pro suis recitaverat populoque audienti approbaverat,