80 «M 1 3
quam, qualis oxycedrus eft, fed W o Bcrofcb, ar-
borum reginam, & Qloriam Lihani Scherbin appel» I
lant* Neque obftat, quod Arabum Botanici etiamf
Oxyeedro hoc nomen accommodarint. Quippc
Græcos fcriptores imitati cedrum in duas fpecies
diviferunt, majorem nempe , quæ Phoenicia acLi-
bani eft, & minorent, quæLyeia, velÖxycedrus.l
Quarum una ab altera, forma & indole nluriniuml
diftat. Ut omittam, cedrum a Græcis, baud lev}!
errore, vocatam, qux fa r ix y vel potius Abies eft, [
Tribui forte aliquid poffet huic etymologise, ft vo*|
cabulum O-gy** Scherbin Arabum folummodo Me* I
dicis in ufu iuiflet. Illos, ob defedlum nominiiml
in lingua Arabica, Græcis appellationibus, in Græ-
corum fimplicibus nominandis, fæpius ufos fuifte , I
fateor. Attamen non folebant Græea, quæ ado-
ptaverunt, nomina ita prorfus fubvertere, ut pro I
Græcis agnofci nequirenf ; quale effet Scherbin ex I
c£txtêço$. Non igitur %$Js srf&V e Græco vo-
cabuio effiria appellatio Scherbin, led longe vetu-l
ftior eft, quippe Orienti diu ufurpata, antequama-l
pud Arabes exifterent, qui Græcos botanicos ver- j
tere, &*ex iis nomina Græea in Arabicam linguam
introducere coeperunt
Arborem Libani, Græcis blim, & ha<ftenus bo-
tanicis plerisqùe, cedrum diélam, nomine
Scherbin intellexifle Arabes certiffimum eft ex verft
one Arabica Diofcorid is, ubi Ce drus Græci feri-
ptoris transfertur Scherbin. Ita prorfus etjam
loqvuntur Ibn Sina, Ibn Beitbâr, Al-Olaji,
Abu’IFadli, &reliqui; quibus fubfcribunt Botanici
recentiores, Lexicographi, & Critici præftantiffimî,
ÀÈÏËS, mlgo CEDRÜS IJBANÏ
M , Matthiolüs r)> Cordus s ) , jfCirftehius t)*r
Plempius u)\ Caftellus x ) , Syïvaticus y ) , Salma-
fuis z ) , & Bochartus, qui ïn Lexicis , fuo tempo«
ire vülgatis,, hoc hômeri præter'miftum eïîe orner vat
Hierççzôip. P*. I p. 534. Qui fecus fentïunt, cum
nihil folidi âffefre poffi'ht, accumulant èohjetfturas.
Videasexponi cupreffum , buxutn, pinurn, &c. a\.
A Do&iff, Bûxèoffio forbum verti, quis tæquo ani-
mô ferai b)}
Ëx his manifeftum eft* neqùe piM Æres\ .ne-
‘que 3 Berofch , eam effe arborem, quæ cedrus
ïibafii vulgo dicitui’ , & cèdri âppeîlatioriem neu-
tri harum arborbm aptari polfe fine infigni errore
& ïitomâ cbnfbfiohè. Quippè omniS cèdrus venT
baccifera eft; al noftrâ conoS fert; cùjüsniodi u-
num^ e .Libabo ad nos âllatum, hic depingi cura-
vimus* Fig. I, Sed àntiquiffimus errof eft , ciiiGræs-
bi primum & Romani fcriptores occafîoneni féce
runt, & àu&ofitàtem Cbriciliâvefuht. Iridé ab A-'
rabibuS Chriftianis, & Ebr&ohim Rabbiiiis , fêi
feotariieæ imperitiffimis, receptus ad omiib generis
foélos homines ifeâiiavif, eosqüé ita pertürBavit
$ iit
r) ïn fyqfcw. p. ïrz. i ) ïn biqfc pag. 77.
f) Aiinot. Mjf. ad Àvicenn. in Biblioth. Upjal. pubL
& Lib. 2. Canon. Àvïcen. àâinem indécis, ü) ïn•
ierprei. Lat. Jîmpli'cium Avicennce. x ) Lex.383?.
y ) In pandeBis. z) Hyl. lair. Ï6ÿ. k) ïnterp.
Lat. Arab. Paraphr. 2. Reg. ij>: zj. E fa 41: Rabhini
apüd Kimch. Ef. 41: ÿ . Edit, if: apud$. Hierom
aâ PJ. 104: Ferrai. Lex. Syr. I f ex eo Caftellus p.
b) Lex. Ckald, & Syr. p. Tkêhn. p i î j j f . x