aquis tantum excrefcere fcirpos, fed & fluminum,
& ftagnorum adjacentium ampliflima fæpe fpatia
veftire, aquisque decedentibus virere nihilominus,
&,æftatis prætertim initio, dumteneri adhuc funt,
armentis pabula præbere îætiffima. Noverunt, qui
rura peragrarunt, in tantum expeti vaccis, ut, poft-
quam depaftæ fint, quod aquis extat, merfa deinde
capitis parte, reliquum fcrutentur. De junco
idem legimus. Ælianus Hifi. Anim. Lib. VI. c. 42.
Dona caprx præbebat Crathis a defiderio ejus non
abhorrentia, hederam, lentifci pulcherrimasfrondes,
Jmilacem, & juncum. Quod ipfum alibi de ele-
phantis etiam affirmât y). Hæc, nifi fallor, evidenter
probant, fcirpum vulgarem, 6c AIL
Ar, vel I Ait Ar r Juncum leve?n1 6c paluflrem pror-
fus idem, apud antiquos, fæpiflime fignificare. Ea-
dem natura, idem nafcendi locus, 6c ubique ter-
rarum feecundiflimus proventus, 6c ad tarn varia
idem ufus, non poffunt non plantam eandem de-
monftrare.
Ulvam nonnulli pro «IW ponunt, nee, ut o-
pinor, male. Fateor, ulvæ, Romanis olim diftæ,
nomen fatis effe obfcurum. Unde Vir CI. Claudius
Perraltus in do&iflima interpretatione Vitruvii Lib.
H. c. I. fpeciem determinare non aufus, vertit:
herbes prijes dans tes étangs; 6c Lib. V. cap. ult.
Herbes de marais. Ubi hæc in notis fubjicit : f
interprète ainfi le mot ul va. _ C e fl me herbe fort
telebre dans Virgile, qui en parlé au 2, & au 6 de
l ' Eneide, Càimne d'une plante aquatique, mais qui
eft demeurée inconnue aux Botaniftes, qui n'en du
Jent
y) Ælian. Anim. Lib. 10. c. 10.
fent presque rien. Lud. Anguiilara, 6c Nunnefius
not ad Phrynichum p. i8* typham paluftrem effe fu-
fpicati font. Verum Plutarchus z ), & ipfeTheo-
pferaftus a) typham, 6c phleum, i. e. fcirpum, qui
abulva diverfos non eft, aperte diftinguunt In
Foro Romano exponitur Tthp&nMç, Lenti•
tula paluftris. Nempe Ulvce generalis fuit notio,
perinde ac juncï, ad herbas complures, quæ in a-
quis proveniunt, ita tarnen» ut ad juncum , vel
fcirpum, magis reftringeretur» Equidem Ulvæ nomine
comprehenderunt quoque Nymphæam, &
Sagittam. Teftes Plinius 6c Sidonius Apollinaris.
Ille Hift. Nat. Lib. XXI. c. 17. Piflanam a Grxcis
vocari , quam inter Uhas flagittam appellamus.
Hic Epift. II. L. II. ruris fui amænitatem extollens,
h. m. loquitur : Hunc circa ( lacum ) lubrici feir-
porum cirri plicantur, Jimulque pingues ulvarum
paginoe natant, falicumque glaucarum fota femper
dulcibus aquis amaritudo. Ubi ulvæ nomine Nym-
phæa, nin valde fallor, inteliigenda, de qua Plinius
Lib. XXV. c. 7. Nafcitur in aquofis, foliis
magnis, in fumma aqua, & aliis ex radiee prod*
emitibus, flore lilio fimili, t f, cum defloruit, capita
papaveris. Ulvam 6c juncum non raro conjungl
videas, ut in Plinio Lib. XVI. c. 1. Ulva & pa-
luflri junco funes ne&unt. Ovid. Metam. IIII. v.
* • non illic tanna paluftris,.
Nee ft eriles ulvx, net acuta tufpiàe junci.
Z z Èt Lib.
T,r 2 ) Plut. Quæfl. Hat, p, jmlab.
4. e, if, p.
a) Hift. Pi.