fti&m fiterir, ejits ergo (latumen futurum eftjhneè
fimchtm; Jiciit in quercubus illis., & ficut in robo-
ribus, qu£ font ad portam tnjctfio, fiatumen m
Qux primo adfpecku Sibyüos faliis oblcuriora nemo
non dixerit, Senfuseft: Qiiemadmodum plantatis
ad latera terebinth is & quercubus Ermatum eft agj
geftum illnd ambulacrum? quod ducit a re^ia arce
ad portam templi Salomonis rch%9 Schalkhei, dij
ciarn p)-, ita fernen fancftum, h. e. pauci fidel es in
patria remanentes, abducfta in captivitatem majorel
parte populi, firmamentum , & quaii ftatumen er ij
terrse Judaeorum, de qua verfu anteced. Approbaj
runt hanc exppfitionem viri Clariffimi Deodatius.
& Gouftetus. Elah heic terebinthum verteruni
mterpretum plerique vetuftiorum, quam profundis
& robuftis radicibus defcribit Théophraftus Hift. PI,
Lib. III. c. 15. Radices valide in profunda, atqiA
in lorum hicomipta hac arbor. Alibi ipfum lignum
Syriac® terebinthi fpiffiffimum effe ait, & nigrum,
ut vel Ehenum nigredine fuperet. Ex quo cukelj
lis manubria fiant, & pocula.tornentur, quae a fij
(Rilibus dignofci nequeant. Et Plinius Lih. XVI. c|
40, de materiis arbqrum ebeni, buxi, terebinthi,
&c. agens, omnibus, inquit, qua diximus, (pi'/fa
firnlilas. Abu’lFadli 5U-7H
Jub cortice, lignum Jolidum t f durum
poÜorum. deflqentium nulla eft in textu mentio,
Nam ScbaHeket ) ut vidimus , aliud fonat. AbefTej
igitur debebant a verfione noftra, qu® Lutherud
fequitur, ut Lutherus Chaidsèum $ Chaldaeus nefcio
„unde habeat. ^ Ad
ƒ>) Conf. i, Cbron. XXVI. 16 t f Jun. notasl
ad i. Reg. X .J . 2 Reg. X l l V- R- Kimob.
l&m. ad Ëfai. VI. iß*
Ad firmitudinem arboris pertinet etiam
rigor & robur ramorum, queis corpus Abfalomi te-
rierent fufpenfum, p31 jCTWH p3 jm ut
moderet inter ccdurn & terram. 2. Sam./XVIII.
ç. Nimirum eoncitntiflimo, mulo inveckus Abfa-
jpm collo ingreffus videtur rami bifurci anguftias,
quibus, velut laqueo adacko, detentus, & poene
firangulatus neque manuum , neque pedum opera
ad fui Hberationem uti ppftet. De terebinthi rands
Scholiaftes Grsecus banc appofuit notam ad E-
jai. I- 30. T ifsßLvScz Q vtcv eçt sv ‘fygoïç tottolç
Wbvcfisvoy, xXdèaç sypv xcnecnityxcTaç. T ere-
bint bus eft planta in aridis locis nafcens, ramos
})abens rigentes. Neque enim pi&oribus facile cre^
limus , qui ex crinib.us pendentem nobis Engunt
Abfalomum. Judæorum- eft hoc commentum, qui
eapillis haerentem poenas dedifte volunt, quia comae
-pulcritudine fefe extuliftet. Jofephus Antiq.
L. 7. c. 9. BTTlfiCÙÇ TYjÇ fjfJLMX TYjÇ fmÛdXYjÇ, S’
ipfuye Qsçiusvoç is fxsrd pvpLYjç, «j dnö_ tS crd-
l a «5 T$jç xivyjaëuç xë@cç uv s\jltc\uxsioey}s dvr? tyjç
Y.ofMjç rpayjï isvifu y.sydXoiç hnno>ù xXdioiç èxr
rtTQgfu Ttzactioluç dvxxpêfiâTcei. Confcenfa mu-
m regia eff ufo cur fit fu ff eb at. Cumque per agitationem
ventilaretur capillitium, offer a arboris
prominenti ramo inopinqte implicitum juvenem fu f
pendrt. Track. Sota c I. v. 7. & ß. D1KS7 m ’D3
| 3^ ' nyc*3 oiWax p-nto ro n p
Menfura, qua homo metitur, reme-
tiuntur ei. Abfalrm effarie efferebatur ; aejaric
igttur pependit. Quod 7TotTfotXoiotç faeftus f it , ju-
ptum hoc Dei judicium incurrifle Abfalomum, 1er
2° in epiftolis Ignatianis a Voffio editis pag. 143.
Impie^