*74 T 1 0 t
* - V '
g tfua paulijper eytinus expanßis, in Jummo labiis
præditus. Qui viderunt, intelligunt quid in ele-
ganti hac defcriptione dicat Theophraftus. De
colore autem floris H. Plant. Lib. I. cap. 21.
ita fcribit: T a (jlsv tcjv fsvtyuv Tetys Ttoffld (jlo•
voygoct, ^ ï.êvxmêïj. Movov yàç ùç ènteïv to tvjç
fouç (f)oivtxSv. Arborum qui dem (flores) plerum-
que unius coloris, iique candidi. Qttippe cum tantum
fer e Punkts pboenicens. Hinc Aulonius IdyLXIII.
Ru ce tf defluxit rutili coma punie a floris.
- - tf tellus tcEta rubore micat.
Ipfûm pomum admodum eleganter depingit Janus
Nicius Erythræus Lib. VI. Epift. XI. ad Francifc.
Cardin. Barberinum. Exclamât Eriphus in Meliboea :
Avrcti às foat) eue ivysvëïç. Hæc vero mala punira
quam generofa i) 7 Alcimus inter Petronii Pfeu-
depigrapha, p. 23a
Lux mea Puniceum mißt mihi [Lesbia malum r
ffam fordern animo caetera poma meo.
Sordènt velleribus hirfuta cydonia canis, •
■ Sordent hirfutx mimera caflanex.
Jiolo nuces, Amaryllis tuasy nec cereapruna:
Ruflicus hæc Coridon munera magna putet.
Horreo fanguineo male mora rubentia fucco, Ifc.
Hac figura vix potuit dignior facerdotali pallio, &
columnis magnincentiffimi templi accommodari. i.
Reg.
i) Apuâ Athen. L. j . p. 84•
Reg. VII. i& 2. Reg. XXV. 17» 2. Chron. III. 6. IIR'
13. Jercm. LU. 22. 23.
Ad pulcritudinem Punici mali, refpexit ctiam
fine dubio Salomon Cant. cap. IHI. ven. 3-
“iy3D I t n nDin Qy® fimpliciter vertït
Ar. Montanus: Juut frogmen mali puma tempus
tuuni infra comain tuam. Septuaginta,cum aliis A).
Jicut cortex malogranati. Verum H?!), Pxlacb,
nusquam in feriptura fignificat corticem ; J r c lament
wn vero & partem 1. Sam. XXX. 12. ubi le-
rimus, viro Ægyptio datum effe r f e n f t / « -
imentum, vel fruilum palat hæ. Defcendit emm a
palach, quod in Lexicis Latine fonat, dije-
cuit, diffîdit, divifit, dimidiavit Jeparavit} cm no*
tioni radices vicinæ, J7Ö, H/Ôj ^ ^ 9 *
haud minimam auéloritatem adjiciunt. De genis
fponfæ loquitur Salomon. G en se autem formoia-
rum, haud raro Punico malo, perinde atque roîis,
affimilantur. Theodorus Prodromus Lib. VI. de
Rhodantes, & Doficlis amoribus p. 259*
ü fjLOi PoïccvQq, 7rS tà Ttjç »
To Tîjç napsiûç, t0 rS fiïw 'i
ns aojpLarot là pupa, (retfxoç i
To Twv fitetydçw m Qoç] « P01 Sras^fó#,
MtxgûvëTM Tè prfov, rj fod (p^vsi.
Vertit Gaulminus: O Rhodante, ubi iüe vernantu
etatuU flos ? Genarum confpicuus fplendor^ g natu
vx la,“
K)~ArakÆth7 Theodor et. in Cant, To. I p.
213. i f 2ÏI.