78 C O M E N T A R I I
ut aerugo non usta dicatur; nam quae ineclicinae in usus ser-
vabatur, eam ustam antea condebant, teste Dioscoride 5, 92
et Plmio 54 cap. 1 1. Sed sive sincerarn sive adidteratam
aptissimnm est siccalam in patina nova uri et versari, doncc
favilLa f i a t ; posten teritur et reconditur. Haec ratio ad plctu-
lae usus plane inutilis est; igltur cruda servata aerugo potuit
dfpiyj/s, non usta, vocari. Sed ipsuin aerucae, sive, ut est iu
Edd. antiquis, erucae, quo genus aeruginis vocari alt latine , dif-
flcultatem liabet. Nam si genus universum aeruginis eo voca-
bulo Romani designarunt, merito miraberis a nullo allo scriptore,
nee adeo in Plmio 34 cap. ix , ubi de aerugine disserit copiose,
vocabulum usurpatum reperiri. Contra vero si species aeruginis
aliqua, pictorum aut tectorum usibus commoda intelligitur, turn
prona est suspiclo in ióv snd>X7/jta quem Graeci dixerunt, quem
Dioscorides 5 c. 92 describit; Plinius cap. 12 scoleciam vocavit.
Verum eam aeruginem vermicularem aliter fieri contra monuit
Philander; recte; Vitruvianam enim rasilem Plinius, Dioscorides
lov évSTÓv vocat. Sed potuit fieri, ut Vitruvius aut in nomine
aut in specie aeruginis aberraret. Rhodiorum officinae obiter
mentionem facit Dioscorides de vermiculari tractans: nai ovrws
dvairXdsas rols ’Poèianois ójxoioris ditori^eSo. Rhodii
igitur etiam vermicularem aeruginem vendebant. Plinius de rasili
loquens; adultevant niaviiiove tvito maocime Rhodiam aevugineïji,
quae eadera Dioscorides sine Rhodiorum mentione. Aerucam
Romani Graecorum ndpjzriv dixerunt, alibi vermem interpretati
sunt. Hinc igitur aerugo veimicularis aeruca vocata fuisse videri
possit. De cerussa idem Dioscorides 5, 103 ndXkvSTov bk rjyt]-
Téov T^ifijxvBiov 70 èy 'Póöcp SH£vaS»kv y iv KopivSca r) iv Aunsbai-
fiovi. bevrepsvei èk 70 in Amaiapyias. Sic et Plinius 34 sect. 54.
Superest locus Compendii Architecturae de cerussa : Sarnienta
v itis iifiis o aceto in dolio sub tabulis plumbeis deponantur^
et dolium cludutur et pluribus mensibus transactis aperiatur.
ubi Codex Paris. 1. vitiosa mineae, Vascosana 'EAiüo v itio ami-
neae habet, unde facile erat v itis amineae exsculpere, quod
a d L T B R I v i t . C A P U T X I I . r. s. X I I I . 1. s. 79
video etiam coniecisse Morgagnum in Epistola ad Polenum in-
seita Parti II Opusculorum mlscellaneorum editorum Venetils
1763. Sed Igiioro, unde ille vitem amineam duxerit, aut cur
Rbodi mentionem omiserit. Etiam pluribus mensibus ~ eyxxod ait,
nlmium est spatium. Sed aperte confiimat lectionem Sulplc. et
Codd. aceto suffiiso, quam locundus niutavlt. Plinius urceos
post dies decem aperiri et cerussam deradi refert.
2.
ad igiiem incendii — Ita Sulplc. Vatlc. Fran. Cotton. Guelf.
Wrat. ignis iucendium edldit locundus. Salmasius Exercit. p. Qxi
ignetn incendio scriptum malult.
gp e a __ Sulp. ex eo. De artlficlali hac sandaracha Plinius ubi
de cerussa : od derasurn e s t, teritur et cribratur et coquitur
in patiui^y misceturque tudiculisy donec ruhescat et simile san-
darachae f ia t . Eadem Dioscorides 5, 103 naveai bk ’dtXwv, eis
jioiKyv %0Tidba Tseiov dnóbos, ijriBeis tê ènt 7oiis dySpaxas vdp^yHi
nivti, 'doos dv 7i)V jpócLV ioinós auvbapdyt] yivyrat. — 70 bk oura)
SHevasSkv sdvbvé iucó 7ivoov Toeytrai. quae illustiavit Salmasius
Exercit. 1. c.
A D C A P U T X I I I .
ex cotichylio — Guelf. Wratisl. e conchylio. Sequens rerum
omisit Sulplc. Franeck. Voss. Wratisl.
Galatia — Ita pro Gallia cum Fea scrlpsit Rode. Deinde
Sulp. septentrioneru inter et occidentem — meridianis excipitur
regionibus. Sententia fuit eadem Aristotelis de Histor. animal. 5
cap. 15. Xüi ai pkv iv ro'is róA,rrois { nopfvpui) peydiiai Jiui 7pa-
jcelai, xai 70 dv^ós av7Ö)v at )ikv n'Xti57ai fiib-av 'djcovSai, kviai
b' ipvSpóv Kat fiiKpóv — ui b’ iv 70is uiyiaKois Kat tzepi 7as aK7as
70 fikv fiéj'êSos ‘yivov7ai fiinpai, tó b' uvSos epvSpóv E'povSiv' ett
bk iv jxkv 701S xposjSopeiois jieXuivut, ev be rois voTiois epv^pai
dos ix i 70 nTseizrov eiittiv.
i
Jï