*05 C O M M E N T A R T I
A D L I B R T TX. C A P U T V I 2. 3. 209
,t c :ü
—ji-
^'r
liiiiij
4^!tas scrijftis — Ilaec oinittunt Fran. Guelf. AV’-at. Deinde in
tjiie solertia Fran. et Sulp. in quae Guelf, Wrat, Sc([uens qnihus~
que omittuntGuelf. Wrat. Postea acumiiiilnsqiie^vA]^. Guelf, VVrat,
ct quain wagni — Omittunt liaec Guelf, Wrat. Deinde
enint magnis Sulpit-, Guelf, W'rat. Postea ostendunt omittunt
Fran. Guelf. ’VV ratisl.
Coo conscdit — Sulp. cousedit. Deinde iternmqiie Acltina-
polus Vatic. ArchinapvLiis Sulp. Denit|ue geiUililogiae Sulpic.
Vatic. Fran. Guelf. Wrat.
Postquam lectionis varietatem omnem e lilrris scriptis et edi-
tis explicui, redeo ad nariationem Vitruvii de discipllua Clial-
daeonnn tradita scriptis ab ils, qui ab ipsa natioiie Cbaldaeo-
rum profluxerant. Hanc vero quam temere locundus inteipio-
laverit, nunc demum apparet. Prima niihi scriptura a Vitruvio
ipso profecta bacc fere fuisse videtur; ILoviim aiiLern invcnlio-
iics reLiquerunt atque solertia aciiminihnsqne j-iiennit mae.nisy
qui ah ipsa natióne Cluddaeorum projln x e run t; primiisque
iBerosüs in insi la — disciplinairi. Tria sunt, quae in bac
scriptura lectoium a.ssciisioncm moiaii possint; primum est,
quod Sulpiciana ex Lbro egregio ducla veiba quas scriptas;
alterum, quod eadem ve/bum ostendunt retinuit; tertia vaiietas
est in verbis inque solertia, vel ut est in Guelf. Wrat, in quae
solertia. unde atque cffeci; potest tarnen indidem ctiam commode
ad senteutiam sed vi paulo maioie effici: ingenii solertia
acuminihusqne. De verbo ostendunt ad reliquain sententiam
attemperando equidem plane despero; eaque fuit, uti suspicor,
occasio et causa locuiido multa ex ingenio suo inferendi. Quod
attinet ad verba quae scriptis, possunt etiam illa servari, ita
tarnen, ut qui scriptis coirigatur; deiiiceps veio ingenii solertia
scribendum. Turn vero verba qui ab ipsa — projluxerunt qui-
busdam ingiatam prononiinis repetitionem continere videbuntur.
Equidem ne lectoribus ingenii periclitandi occasionem praeci-
derem, Sulpicianae scriptuiam ittiamque in textu orationis reli-
qui, sed uncis inclusa^n; tertiam eamque dubiam {inque vel in
^M«e) mwtavi in a tque; Tocundi vero interpolationes plane rcse-
cui, De Beroso dictum est ad Gap. 2, 1.
Milesius — W^rat. Jdlesius. Deinde glagomeus. Fran. Gla-
gomeneus. Po.stea Zenophanes Fran. Wrat. CoLophonius ornit-
tit Wratisl.
quibiis natura rernm — Ita Wjat. et sic correxit Fea vul-
gatum quibus e rebus natura rerurn, quod est etiam in Sulp. et
Guelf. Deinde guheniarentur Guelf. Wiat.
quosque — Fianeclt. Guelf. cunque. Wratisl. curnque. Sequens
habeant dedit cum Fea Rode. habeat Sulp. Guelf. Wrat.
liabent dedit locundus. Denique excogitatus Guelf. Wratisl.
ortus et occasus — Sulp. Wratisl. et locundus orlus oniit-
tunt, quod vocabulum prunus Pinlander inseri lussit, sed pme-
postereLaetus edidit et occasus et ortus. quem secutus est Galiani,
signiJicatiLs Guelf. Wiatisl. signij'icatos. Expressit giae-
cum èitir.iifiasias, de quibus satis est dictum in Commentariis ad
Scriptores R. R. latinos.
Kuctemon — Sulp. Aatic. Fran. Iduchemon, Guelf. Wrat,
Euzemon. locuudus Eiidemon. Verum nomen babet Vossianus liber,
Callippus — Sulp. Guelf. Wrat. Callistus. Deinde Meto
est in A’ ossiano, Blelo in Sulp. Mello in Fran. Guelf. Wratisl.
Utrumque nomen ex coniectura Ranconeti restituit Turnebus
Advers. XI, 3.
Philippus — Salmasius Exercit. p. 519. Vetus, inquit, scriptura
habpit Ph ilin u s: uuAe Phainus corrigit. Sed ea est coniectura
de varietate scripturae; et postea ipse vir doctus agnovit
vulgarem scriptuiam non esse tentandam.
Hipparchus — Fran. Ilyjsparchus, W^ratisl. Elippartus.
parapegmatorum disciplinas — Librorum editorum et scri-
ptoium lectionem recte restituit Rode, cum antea locundi disci-
plinis regnaret in Editionibus. Fea per parapegmatorum scriptum
voluit, quo facto iterum incidimus in illud incommodum, quod
QortiTnt^nt. ad Vit7‘uv. II.
■O,