hunne groote, zwarte oogen; de kleinere worden door de moeder
schrijlings op de heup gedragen; de grootere loopen naast haar.
Het gezicht op de bonte karavanen dezer lieden bij het doorwaden
dezer rivier, waar bruggen ontbraken, was bijzonder schilderachtig.
Ook het leven en gewoel voor de hutten, die iets hooger boven
de rivieroevers lagen, aan den voet der steile tufsteenrotsen in
het kreupelhout verborgen, leverde vele interessante genrebeeiden op.
Nadat wjj tegen den middag van het Karbouwengat naar Fort
de Kock teruggekeerd waren, besteedden wij onzen tjjd, om ’s middags
met den van P a j a Komb o vertrekkenden trein ook dit laatste
fraaie eind der bergbaan te leeren kennen. De weg voert eerst
nog door eene goed gecultiveerde, met rijstvelden en kokospalmen
begroeide hoogvlakte. Later passeeren wij een groot stuk heidegrond,
dat geheel met groote, zwartachtig bruine lavablokken bedekt is
en de sporen draagt van eene geweldige uitbarsting van den
Merapi. In de verte zien wij in het noorden de vruchtbare hoogvlakte
van T a n a h Da t a r , waarboven demajestueuze, 2240meter
hooge vulkaan Sago zieh verheft. De spoorweg kronkelt zieh dan
door een heuvelrijk bergland, welks lichte, geelachtige en grijze
kalkrotsen in een groot aantal punten en phantastisch gevormde
tanden gespleten zijn. Nadat wij verscheidene rivierbochten ge*
passeerd zijn, komen wij in het groote kokosbosch, waarin het
stadje Paja Kombo ligt, het eindpunt van den spoorweg en het
verst afgelegen fort op Hollandsch gebied. Het blauwe voor -
g e b e r g t e , dat zieh hier in het oosten verheft, scheidt het van het
onafhankelpe bergland van Sumatra, dat nog heden ten dage door
wilde Batakstammen (voor een deel menscheneters) bewoond wordt.
Zulk eene B a t a k s c he familie ontmoette ik dicht bij Fort de Kock;
zoowel mannen als vrouwen waren half naakt. Zij droegen aan
beide zijden van het hoofd eene eigenaardige metalen versiering,
samengesteld uit een paar armbanden, die spiraalvormig (als eene
horlogeveer) in tegenovergestelde richting opgerold zijn.
Daar wjj na een uur weer met den laatsten trein naar Fort de Kock
terug moesten, hadden wjj nauwelijks tijd genoeg voor een ritje door
de voornaamste straten van Paja Kombo over de markt en tot het
Holländsche fort en hospitaal en over de brug, die aan gene zij de
INSULINDE. i ß