venire : honefto patri# fit® loco natu» liberaliter educatus, ma-
gnàque prxditus eloquentià. An fortè ifta, ut Philoiophus voluntacc
contempfit, qui iàcerdos Provinci® pro magno fuit ; ut munera edere!
venatorefque veftiret, & p o (tatua fibi apud Oeenfes locanda,
ex qua civitate habebat uxorem , advtrfus coatradiólionem quorum-
dam cìvium litigaret ? Quod poileros ne lateret, ejufdem litis Ora-
tionem fcriptam memori® commendavit. Quod ergo ad iftam terre-
nam pettine! felicitate!», fuit magnus quoad potuit. Unde apparet
eum nihil amplius fui f lè , non quia noluit, fed quia non potuit. Quan-
quam & adverfus q lofdam qui ei Magicarum artium crimen inten-
derant eloquenti® me fe defendit.
Idem ad D no grati as , Epft. xlix.
Et tamen fi hoc quod de Jona fcriptum eft, Apuleius Madauren-
fis, vel Apollonius Tyaneus fecifle diceretur , quorum multa mira nullo
fideli au&ore ja&itant, quamvis Se Dxmones nonnulla fa ci an t An-
gelis fanólis fimilia , non veritate, fed fpecie, non fapientià , fed planè
fallacia: tamen, fi de iftis, ut dixi, quos Magos vel Philoiophos lau-
dabiliter nominant, tale aliquid nartatetur.
Idem de Civit. Dei lib, iv, cap. ij.
Quae uno loco Apuleius breviter ftringit in eo libro, quem D E
J \dVNDO confcripfit.
Idem lib. viij. cap. xij.
Recentiores tamen Philofophi nobiliflimi quibus Plato fedtandus
placuit, noluerunt fe dici Peripateticos ,aut Academicos, fed Plato-
nicos. Ex quibus funt valdè nobilitati Grasci , Plotinus, Iamblichus,
Porphyrius : in utràqua autem lingua, id eft , Grscä Se Latina, Apuleius
Afer extitit Platonicus nobilis.
Paulo poft :
H#c fi ita funt, qua: licet apud alios quoque reperiantur , Apuleius
tamen Platonicus Madaurenfis de hac re foli unum fcri-
pfit librum,cujus titulum elle voluit DE DEO SOCRATIS. Ubi
differir & exponit, ex quo genere NuminumNumen libi Socrates habebat
adjunàum 8c amicitià quadam conciliatum. à quo perhibetur
folitus admoneti, ut defilieret ab agendo, quando id quod agere vo-
lebat profperè non fuerat eventurum. Dicit enim apertiffimè & co«
piofiffimè diilerit, non eum Deum elle, fed D®monena: diligenti dif-
putatiòne pertra&ans iftam Platonis de Deorum iublimitate, Se ho-
minum humilitate, Se D®monum medietate fententiam.
Ibidem detnde,
Aut ergo fallitur Apuleius , & non ex ifto genere nuro num habuit
amicum Socrates, aut contraria inter fe fentit Plato, modo Dar mores
honorando , modo eorum delicias à civitate bene morati remo-
vendo : aut non eft Soctati amicitia Darmonis gratulanda'. de qua ufi-
queadeò&ipfe Apuleius erubuir,ut DE DEO SOCRATIS pracnò-
tacet librum : quem, feeundùm iuam difputationem, qui Deos à Dsemonibus
tam diligenter copiosèque difeernit, non appellare DE DFn
fed DE D EM O N E SOCRATIS debuit. Maluit hoc ¡n ipsà difl
pucatione , quarti in titulo libri ponere. Ita enim per fanam doftrinam
<ju® humanis rebus illuxit, omnes vel p®nè omnes Dxmonis nomen
exhortent-, ut quifquis ante difputationem Apuleii, qui D*monutn
dignitas commendatur, titulum libri DE D EM O N E SOCRATIS
legeret, nequáquam ilium hominem fanum fuiflè fentiret. Quid autem
etiam ipfe Apuleius quod in Dsmonibus laudaret, invenir, prater
fubtilitatem & firmitatem corporum 4 Se habitadoras altiorem locum
? Nam de moribus eorum, cùm de omnibus generaliter loquere-
tu r, non foldm nihil boni dixit, fed etiam plurimum mali. Denique,
ledlo ilio libro, prorfus nemo miratur, eos etiam fcenicam turpitudi-
nem in rebus divini» habere voluiffe : &., cùm Deos fe putati vel-
lent, Deorum criminibus obledtari potuifle, Se quicquid in eorum (à.
cris obfccenà folemnitate, feu turpi crudelitate vel ridetur, velhorre-
tur , eorum affe&ibus convenire.
Idem eodem lib. cap. xix.
Poftremò ipfe Apuleius numquid apudjudices Chriftianos de Magicis
artibus accufatus eftj
Et pbft e
Hujus autem Philofophi Platonici copiofiiflma Se diièrtiffima extat
oratio , qü® crimen artium Magicarum à fe alienum effe defendit t
feque aliter non vult innocentem videri , nifi ea negando qu® non
poffunt ab innocente committi.
Idem lib. x. cap. xxvij.
Quanto humanius 8c tolerabilius confedtaneus tuus Platonicus Apuleius
erravit, qui tantummodò Dxmones à Luna, Sec.
Idem lib. xij. cap. x.
Unde Se Apuleius cùm hoc animantium genus deferibit: Sigidatìm,
inquit, mortales, cun Et im tamen univerfo genere perpetui.
Idem lib. xviij. cap. xViij.
Nam & nos cùm eflèmus in Italia, audiebamus talia de quadam
regione illarum partium : ubi (tabularías midieres imbutas his malis
artibus in cafeo dare folere dicebant quibus vellent feu poflènt via-
toribus, unde in jumenta litico verterentur, Se neceflaria quxque pora
tarent , poftque perfunéta opera iterùm ad fe redirent. nec tamen
in eis mentem fieri beftialem , fed rationalem faumanamque fervati.
Sieut Apuleius in libris quos A S IN I AVREI titulo infcripiìt, Cibi
ipfi accidifle, ut acceptò vetieno , humano animo permanente, afi;
nus fieret, aut judicavit aut finxit.
Eie Avvr.iiwi Xe/sixftvfiB.
K« voipìi; Attm'ufo; òpya ¿ihm;
AQìtd mríieuyai A7rv\»io;, o yuta ftómv
Averne appura enxpin; eaphv. -
Et intelleElualis taciturna Latina Orgia Mufa
ü iij