Djawa geschiedde dit, terwijl de gebondene recht overeind
stond; in Raja was hij gezeten tegen den „slachtboom”,
térwijl de voeten waren saamgebonden tegen een in den
grond gestoken paaltje; in de andere landschappen werd de
executie op een dergelijke manier voltrokken.
Het afmaken zelve was gewoonlijk een wäre slachting.
Ooggetuigen van plaats gehad hebbende executies vertelden
mij, dat er vier, vijf maal gestoken werd, alvorens het doel
bereikt was. De in hiernevens staande illustratie afgebeelde,
van Dolok Pariboean afkomstige, pangoeloe, deelde mij
mede zieh drie executies te herinneren, waarbij hij tegenwoordig
geweest was en mede menschenvleesch gegeten had, dat
volgens hem een wäre délicatesse was. Men hoefde maar
een weinig te nemen en in den mond geleek het veel meer
te worden! De smaak werd in Raja zoo heerlijk gevonden,
dat hier de radja geen menschenvleesch mocht eten (anders
zou er immers, — zeide de tegenwoordige zelfbestuurder ■—■
van de onderhoorigen niets overblijven !).
Welnu, Si Ama Ni Parsoema deelde mede, dat de door
hem bijgewoonde gevallen betroffen een landverrader, Zekeren
Toehan Simbolon, een slaaf, die zieh had schuldig gemaakt
aan overspei met een vrouw van den Toehan en twee
krijgsgevangenen van Tomok, met name Ama ni Gara en
Parsamboet. Krijgsgevangenen sloot men niet eerst in het
blok, doch dezen werden direct geslacht en opgegeten. (De
schuldige vrouw in ’t geval van overspei was in een rotanstrik
gewurgd). Vrouwen en kinderen werden nooit opgegeten.
Ook hij deelde mede, dat de beul een keer of drie toestak,
alvorens de executie voldoende gevorderd was, dat een
ieder zijn deel voor het eten kon nemen. Terwijl de levens-
geesten nog niet geweken waren en stuiptrekkingen der
ledematen daarvan het bewijs waren — de Verteiler toonde
zeer plastisch, hoe de zaak was toegegaan — kwamen de
aanwezigen reeds deelen van het lichaam snijden om die
naar de kampong mede te nemen. De radja kreeg hier een
bepaald deel, de overigen konden naar rang en stand wat
medenemen. Er waren ook velen — naar althans moet
worden opgemaakt uit de verhalen — die nimmer menschenvleesch
wilden eten. Men vertelt dergelijke épisodes steeds met