de schouderSjjkastanjebruin of grijsaditig zwart en den staart donkergrijs.
De zwarte met goud behang zijn"de sterkste en moedigste.
Als nuthoen verdiént dit ras even weinig aanbeveling als dè meeste
vechthoenders. WeLzijnde. bennen^t^flfEedegsters, maar de vechtlust
en liet woest karakter dezer hoenders, maakt ze. voor”- hoenderhof
geheel en al ongeschikt .
- 'zek^^engevolgetiVah^de^
naam kraaikop — met -hêt. Breda-h oen i o f den
of kraaibek (Töoren'SGhe1 kiaaier) verwisseld, echter verschillende
slagen, jÉ^Ms later uit de beschrijving, van het Breda-hoen zal
Piken.. - pene variëteit van het Bd'gisdie- vechthoen schijnt het Nor-
mandische hoen, |të zijh' — dat Maihtland ten onrechte r>tals identisch
niet • de Houdans beschouwt: — Het va^l^t '"Wiörnfotnd.. hóen,
ïs; lah g g e s feÄ €e; kop |g||J|| en mei: een: spitsen kam öfc soms met een
klein kuifje voorzien. Deze hoenders werden "om hunne vruchtbaaf-
DE B i i i m | i l IH 0^-N^liis:(Ayam-jaIak).
Onder den titel Indian.game fow l geeft Wright eenige^bijzonderheden
py er^^^^^m|m^Éral^^t. ' vooral in Indie tot hanengevechten wordt
afgericht en veel van het Maleisch ras in zich schiiAt'~t^^Bleh:^ Wright
éh geeft êêniJi|t£É^ffip^aÉ.' een^Ëaan_
van dlf |as^ die zeker een schoon specimen van hoen voorstelt. Deze
plaat is met slaafsche nauwgezetheid door een Chinees naar-de natuur
géteëkend.
. Wrïght geeft verder weinig1 over het dier ‘ zelf aan. Het Maleische
woord ayam beteekent eenvoudig „hoen” en ja la k , dat „jolïal” .dient
beteekent-^groenV, zoodafrde>haSj^^^^^S
groen hoen zou ibë|^ke4ra.4 ^’®en treft deze hoêh'dèrs in alle klemen
aan en het lijdt geen twijfel of zij: komen voor een groot ideële’ van dp'>
^JuiigMk®;^d^r|^p)rt, het Maleische schiereiland en ook op
Sumatra zeer talrijk zijn^ï^!
De heer La Perre de Röö noemt het Java-hoen ayam-jallak »en spreekt
er- breedvoerig over; ook de heer Maihtland geeft den naam •van
Ayamilalak-aan het Java- of vorkstaarthoen.- Evèmmèl ;du®kt ons dat,;
hoewel de naam dezelfde, is, de dieren nog al-veel verschillen. Wij
zullen later over het Java-hoen „sprekeiT re;h ©hze lezers er dan mede
° ^ E Ni
— YOG-EL 36: -
Volledigheidshalve moet ik ook dit hoén vermelden, móet
.békennen er nooit' eerr van ^ ^ ^ ^ ^^^^^^^hebben gehad en nOgl
bij geen der schrijvers, die ó^yer ^de hoenders BaHde-len, efriets over
-gelezen te hebben*).
JSf®f|l|pË uitstekëndste Duitsche ho.endérkènners^Miweekers^ dé heer
du B.oi geeft èf- rGeflttgclzueht
en aan dat artikel ontleen ik de volgende5fpjz^®e^^^^^fèjfdé steeds
toenemende liefhebberijs voor vreemde hoenders zullen deze aanwijzingen
niet onwelkom zijn.
De eerste exemplaren van deze hoenders, zégt de heer du Roi,„;Bél$'
haan en twee hennen
van -roodbonte kleur {red mottled') of, zoo ilsd e kleur bij on^géSqenid?
wordt, ^ofceleinlriéurigé^^^^^»h]ö^dfeMéffi^lQ^^^|'Irips^^,^ K
De Icomt het ;'^eelMldig£L
^^^^m^staat ;dit hoen o6k "uitstekend. Behalve deze lagp? zijn er ook"
zwartbonte^^<^^^^iiMlëjMlëiMigê^ ^ ^ ^ ^ Ë i^ mPptz^ar^tCTdtt#fen
grijzet Bij de eenkleurige yertoonen zich echter na den tweeden rui witte
vlekken” wat- niet te ^verwonderen is, daar enkelvoudig
getéekende dieren uit Indie . geïmporteerd en voor-het .grootste- gefleélffce'v
uit dé.- 'gebroken .kleuren vóortgekweekt zijn. De stamklëurls&Kijnt dé';
^ ^ ^ ‘ Xwildklëurl t^ ^ ii^^Mtr ras bevond
Van ongevêër 40 jaren in, handen yani'.zeer weinig Engelsche kweekers.
De eerste -bé^l^a.' werderf den L2'9/MJran'uaTi''Li 87^5 in de Fariciers
Cornjsh. H^i^^ëdege,dè‘eid‘.’ Achter dezen ro^^ddhiei^
ielffl|der beste K^keönep^ydü • .fè^tEphndêrs
Engeland hanengevechten hééft' ing^Hd^^eh „daarom zeker zijn naam
niet wilde bekénd makeh.' IDézé zegt, dat het Indische vechthoen' door
dé; Indische 'vorsten met fabelachtige sommen „wordt'betaald en ondèf-
P ^ l l | | | l ’t Is bijna niet te gelooven, maar niettemin èem. onbetwistbaar
wËXff dat een enkele f a j a n ; f é t e r l i n 5g, voor yechthanen
' *) ./©jf’ de laatste tentoonBtelling f i 883) *waji pluimgedierte, té ’s Q-ravenhage gehouden, was pok 'een paar aseel-hoenders ingezonden. Deze waren vaé
eene zeer donkere- bruihbphfé/kleur: :
' staM ï — ‘naar‘ omlaag -gedragen;' de aanzetting van den staart moet
*/’|5ipte^&!s$rk en vaal op het gevoel ziftf1. 1
VLEUGELS — hoog gedragen. 1
ylg |Sfe 4&E — 'stevig
besteedde en voor el : dezer kostbare hanen werd een m aange <1
%iei van
& a in ndelijks eene bezoldiging van 3 pond s 1 ding ^;^’q1n\.n.'.’ I
Generaal sk W. Gilbert had" op ver ï'Bill ade ti den hoenders inge /oerd I
van het zuivere, gespierde Imdischi ' 'v" - r $ k - ' . ; , - * o *T?W/I
tot 10 è. 12 pond (Engel ch , - ien.. In d 1 jd men deze hoenders
nog sie hts be 11 l onder den naam \ / ‘ "w '
Indisch vechthoen).; de benaming As el dagti ekent van lat erentijd', 1 oen
de vicar Duthan, voorzitter van den Engelschen hoenderkweekersclnb ;.l
ter onderscheidi ig van het g ïv 1 Comwalsche h ;
H M I y n'; 'ü ‘ ‘t 'il.M il
E n jfTuWimt ‘ h-,; J S 1 8 tn I
aanzien bracht.
Tf^piein l ^ uhj SC die dit'ras gedurende 30 jaar . n lei een
2Sjai 5 vs|Bl#M-ïndi zelf gekweekt leeft, z gtg E .'tenPf rzis _V|
r^ - - f if|
r - , /ct<5 nii • t i\ 1 f1- ’ “ ‘ 'v t f ’ rï1 1
dus volbloed Indisch vechthoen: ' Het hoen, :résor
verder, is geheel Indie door zefr hoog gesc 1 1
ondènTOtpenhei 1 bracht en er est .t .ei: geen, dat zoo sterk v 1
^ i i ig ^ 3 ts' 1 l -*^SJ*’ ' t,''t I
i i y l / & 1 iL > ' 1 Ü'C^ä & I
I lLm .n t di n 1^ ’^ ' ^ ' n ^ 1111
bije brengt,, daar’ dkvrijls eene sc leid ng van slechts iveir ige d g 11
voMoei 1 de is din de vijan elijldiedën te doen uitb irsti n , die gewoonlijk
■ H H H ood van beiden 1 nndigém De kuikens 1 leginnen reeds te
' vechten 1 zij nog slechts tw e 11 anden oud zijl ’
met een anddr, maar a lle n h 1 van hetzelfde broed, g
g S^ ^ fe n n ,’i'1 n.d lrt'' '
dkandc f t g n ie t^ fiï 1 w iad kuru \ doen er wijl vechten hnn tweede
vro r in Indie is geweei t en een der meest g. waard er ie prijsrechters
yoor df aseel-klasse op de Engelsche tentoonstellingen is. zegt ovei
_V4éze hoenders het volgende:
„Bij mijn r S | | '- , i 1 Indie. bracht ik eenige der allert te'ased*
boend mede; „as ” beteekent edel Zij behoorden tot een slag,
dat k gen achte as op de openbare kampplaatsen heb
laten vechtei en men placht er va te zeggen Als hun .liet vierde
'gedeelte van een oog wordt overgelaten, zullen.zij nog overwinnen en |
als zij stokblind zijn, latenjiqr- zich nog met moeite ten onder brengen. 1
Het aseél-hpen wordt gekweekt en getraineerd om drie ä vier dagen
achtereen te vechten, in plaats vim 2 lot 20 minuten (zoo als de j
Engelsche vechthoenders) en he is niet geschikt om met ku t en
te kampen;, het moet staan en slechts naar den kop hakken."
De raskenmerken van het aseel zijn:
snavel — buitengewoon sterk.
j hals — sterk, kort en dik. Bij het aanvatten moet men beenderen en
niet veel vleesch voelen.
EN r.yQETiËNi 7— korii
Romp — niet buitengewoon ’ vol',' het vleesch zeer vast, zoodat een
blinde het onderscheid tusschen een aseel en een .Engelschen kamper
. of een Maleier kan voelen.
J^t^w$b,h]ijk‘ wit; ofschoon parelgrijze en roöde iris ook
^^mrkprnéhit'’. , 1 i
5'X^f ^hi|n^®$4itiffieeiIg) hoewd et ook voorkomen, die nauwlijks
i'is'Cm»1 eiMv'n," .
{^Engelsch).^^
verhaalt over déze hoenders zeer belang-
1^ ; ^ l . d é ' - - l l i ; z o , . c She^’ van den 16 Mei
■ «mg I o ;fc aseelhoenders de meeste overeen-
'k, iaKMaW W M K a i™ *» kog*®
1 minder-rhöe^jgHdaatfc^^, zoadat men,'§na.'ze een korten
*11*‘ *"«'* ^e*‘‘ ^érschil iSm wel dej;
gelijkheid der heide rassen opmerkt.”
^^^jfevaMrwat^OMm^e^H^.atitonteitgh^qp kêt gebied der aseel-
I ^ ^ ^ ^ ^ g^ ^ ^ S jls lfÈ ltó llïé v eS t ig én .iH^.^indetsïaieid. tusschen de
hefïifeeken^sien ,lmn ze voor ,
l l l j j p A l]HV L '1 ‘npemén./iMj|z^yy'eel lager
ri1’’ > - n» digi'.rqnc^^De hondmg van de
i^ ^ ^ p P M bafwaattSlrf het M d k lfc ? s ïtq^ :ó liS^ ï, De snavel en de
| ^lèésit ; öbfc W.geetiebt
i ' ' i nt iigey.e||!^thmiet het oog op
BBjifflSBil'fl&Kii iV'Wff'ii'myffe.Li'l meer dan eemg ander hoendér-
r ' y t » ./ e io * udifti ,1 I 'ld Zith coK^ui tegenover^ djöten van
^ g .1 y r f tam l ^ ^ ^ ^ S # a g l§ ^ -te^iipver de menschen.
f e n Ï Ï f i -'•■ ri5^ ^ t o o e i t g '| | f | i^ ^ g n e broedende aseelh
S ^ ^ ^ m ^ ^ K ^ K b h n - h e i ”?®1 om3eg’'®i” 1 vele'wizichten overtreft
meent haar, na volbrachten
p sM i r k ^ - f tT^ifc^weer.hm hafejgezeUmnein te Jamhen terngbrengen.
véf^tójmaaaden ond elkander
g,g|ltiii in Al' ben 1 U-elea, dhpzft ditmaar
ls^ ^^ ^® Sén^ ^W da i'v 'VB® èd»eêh(höendeis gekweekt heeft, noemt
van'dezM^Mj^l, elkander krmiién-ti^bren-
^ ^ j i f i e t heeft gedaan zon-in
■ ■ ■ H B kappen, d ie ^ g e aseelhoenders
elkander kunnen toebrengen. Zulk een opgroeiend gebroedsel kaa.ee»
I ■ ihoftilfj huk J"ink 11 en^^ffln,maar zeer weatng oude
hoenders, die niet voor hen uit den weg gaan Van de kracht hunner
Erniwen; » _w,ujmede rij vasthouden, kan men
lzmh,.‘-l Hit ;ïi*da^kbêeld,^aken als men de dieren heeft zien bijten.
WfïMjFli S£'1 fteTh JÜl’ilLi jii'mKuih id on staat tusschen de }onge hanen
Pm?(i^ i r . fm i '1^ i ) d (.p ‘,f^fe ? en doodden lm deze vreeselijke en
Ki^ Sn h n d i dej.^seel-hanen^^hennen ligt jtiist de
rmfillff i« i‘lt 1 « J v “ h ^ ‘.h<i n>hrsv W&gS*»
^ B h p t -iioèndeigeslacht, en , de, heer «BÖttigêr noemt mijn ouden
[ u - ha n mei ^ M ^ T g ly h a tm i m S Inendeihot Het ras zal
B§^^^o1^ffif^^ihoft.j^ hVa?nt'- züls niètfhij dezdDgenaamdfi sport-
pM w l ^ ^ ^ ^ M ^ S tlroén.15 hét, om (fegennge qieropbrengst,
geheel en al' zonder heteek mis. Waar eene hen, zoo als hij deze
hoenders, maanden - lang bij hare kuikens blijft loopen, is de eier-
van zelf z e e r ^ ^ ^ g ^ e t lichaamsgestel van deze hoenders
zijgijn' even hard ats zijizich laten aanvoelen,
en weinig rassen wei rstaan zop^'gfXXÏ de kwade gevolgen van eene
voortgezette inteelt. :