Cap. LXV. De
breuitate , vel
miseria vitae
praesentis .
Gr. Mor. x i .
50. n. 67.
Taio 3. 5.
Ps. 102. 15.
lob. 14. 2.
Mor. 13. 27. 3*S
Eccli.7.40.
mala ; et plague in secretioribus ventri; . Mala enim liuor viilnerls abster-
g it, quia flagellorum dolor vel cogitatas, vel perpetratas nequitias diluit .
Quurn exterius percutimur , ad peccatorum nostrorum memoriam taciti,
afflictique reuocamur, atque ante oculos nostros c une ta, quae a nobis sunt
male gesta , reducimus^ et per hoc , quod foras patimur, magis intus quod
fecimus, dolemus . Vnde fit , vt inter aperta vulnera corporis amplius nos
abluat plaga secreta ventris; quia sanat nequitias praui operis occultum
vulnus doloris . Admonendi sunt aegri, quatenus patientiae virtutem ser-
uent , vt incessanter quanta Redemptor ab his , quos creauerat, pertulit
mala j considèrent. Cur itaque asperum creditur , vt a Deo homo tole-
ret flagella pro malis, si Deus ab omnibus tanta pertulit mala pro bonis
? Aut quis Sana intelligentia de percussione sua ingratus extet,si ipse
bine sine flagello non exiit, qui sine peccato visit?
1. Quid sunt nationes in mundo, nisi flores in campo ! Tendamus
oculos cordis in hac latitudine mundi praesentis, et ecce quasi tot flori-
busj quot hominibus, plenus est. Vita itaqua in carne flos in foeno est,
Vnde bene per Psalmistam dicitur : Homo , sicut foenum , dies etas, et
siatt flos agri, ita florebit. Carnis nos viriditas ostendit,sed ariditas
pulueris ab aspectibtis retrahit. Quasi flos apparuimus qui non eramus:
quasi flos arescimus , qui temporaliter apparebamus, et quia per momenta
homo quotidie compellitur ad mortem , recte in libro bead lob dicitur
: Eff'ugit, velstt umbra, et numqtsam in eodem statu permanet. Homo
hie viuefldi vires ad modicum accipit, vt in perpetuutn transeat, vbl eius
vitam terminus non concludat. Sed in hac breuitate, vbi roboratus-est,
colligit, vnde in perpètuitate inueniat, vel vt semper gaudeat, vel vt sus-
cepta supplicia non euadat . Omne , quod transit, breué est, etiam si
tardius terminari videatur. In mortis autem semita, per quam non re-
uertemur, ambulamus, non quod ad vitam carnis minime resurgendo re-
ducimur,sed quod ad labores huius vitae mortalis, velut ad conquiren-
da laboribus praemia, iterum non venimus .
2. Qui considéra^, qualis erit in morte , semper fit timidus in operations
3 àtque vnde in oculis suis iam quasi non viuit, inde veraciter in
oculis sni conditoris viuit. Nihil , quod transeat, appétit • Cunctis praesentis
vitae desideriis contradicit : et pene mortuum se considérât, quia
se moriturum minime ignorât . Perfects vita est mortis meditatio ; quam
dum iusti solicite peragunt, culparum Jaqueos cuadunt. Vnde scriptum
est : In omnibus operibus tuis memorare nouissima tua ,- et in aeternum
non peccabis. Quantumlibet longum fuerit tempus praesentis vitae , eo
ipso breue est, quod permanens non est. Neque enim dignum est, vt
diutinum iudicctur , quidquid fine circumscribitur. Si enim subtiliter coxi-
sideretur , omne, quod hie agitur, poena miseriae est. Ipsi etenim corruption!
carnis seruire ad necessaria , atque concessa, miseria est, vt contra
frigus vestimenta, contra famem alimenta , contra aestum frigora re-
quirantur >
3. Multa cautela cusfoditur salus corporis, sed plerurnque etiam custodita
amittitur, amissa cum graui labore comparatur, aut reparatur,
et tamen reparata semper in dubio permanet . Quid hoc aliud, quam
mortalis vitae miseria est ! Amamus amicos , suspecti ne offendi valeant.
Formidamus inimicos, atque securi de eis non sumus , vtique quos for-
midamus . Plerurnque inimicis sic confidenter quasi amicis loquimur. Et
nonnumquam pura verba proximorum , et muitum nos fortasse diligen-
tium , quasi verba suscipimus inimicorum . Et qui falli numquam , vel
fallere voluinus, ex cautela nostra grauius erramus . Iniquorum gloria,
quum plerurnque in annorum multitudine tenditur, ab infirmorum men-
tibus esse longa,et quasi stabilis acstimatur. Sed quum repentinus hanc
finis intercipit, breuem proculdubio fuisse redarguit , quoniam finis de-
terminans innotescit, quia quod praeterire potuit, modicum fuit.
1. Praefixi dies ab interna Dei praescientia nec augtri possunt,nec
minui: nisi contingat, vt ita praesciantur, vt aut cum optimis operibus
Jongiores sint, aut cum pessimis breuiores . Sicut Ezechias auginentum
dierum meruit impensione lacrymartnn , et sicut de peruersis scriptum
est: lndisciplinatis obuiat mors. Omne, quod secundum praesens seculu n
laboramus, vix vsque ad mortem suffioit . Mors namque interueniens fru-
Ctum nostri laboris absciiit. Quod vero pro aeterna vita agitur, etiam
post mortem seruatur: et tunc apparere incipit, quum laborum carna-
iium fructus coeperit non videri. lbi ergo ilia retributio i.ichoat,vbi ista
teimiuatur. Horam nobis vltimam Dominus noster iccirco voluit esse
incogmtam , vt semper mens possit esse suspecta,et dum illam praeuide-
re non possumus,ad illam sine intermissione praeparemur ; quia venturae
mortis tempus ignoramus , et post mortem operari non possumus; super-
est, vt ante mortem tempora indulta rapiamus . Sic enim , sic mors ista
<juum venerit, vincitur , si priusquam venerit, timeatur . Redemptor 110-
ster suscepit mortem, ne mori timeamus . Ostendit resurrectionem , vt nos
resurg.re posse confidamus .
2’. / n^e sandem mortem non plusquam triduanam esse voluit :
ne si in illo resurrectio diflerretur , in nobis omnino desperaretur. hxu-
ta carne,animam nequaquam iam visus hominis aspicit , quia post mortem
non liberat, quern ante mortem gratia ad veniam non reformat .
Beatus Dauid ait : Exiet spiritus eorum , et reuertetur ad terram suam .
unc spiritus per cognitionem reatus sui ad terram consternitur,quum
caro , quam vitam suam credit , redire ad puluerem vrgetur . F,.ululum
in praesenti vita roboratus eyt homo, quia hie viuendi vires ad modi
cum accepit, vt-in perpetuum transeat, vbi eius vitam terminus non
concludat, sed in hac breuitate, vbi roboratus est, colligit, vnde in per-
petuitate inueniat, vel vt semper gaudeat,vel vt suscepta supplicia non
euadat, Sicut hi, qui adhuc viuentes sunt, mortuorum animus, quo loco
labeantur, ignorant, ita mortui vitam in carne viuentium post eos
qua iter disponatur, nesciunt; quia et vita spiritus longe est a vita carnis
. Et sicut corporea,et incorporea diuersa sunt genere , ita etiam dis-
meta cognitione . Qjod tamen de animabus sanctis sentiendum non est,
al. qui sus pet
étions offendi.
Cap.LXVI.De
morte corporis
.
Gr. Mor. 12.
52. n. 58.
Taio 3. 54.
2. in Euang.
horn. 2 7 .0 .7 .
1. in Euang.
hom.13 11.16.
Gr. Mor. i j .
55. n. 68.
Gr.Mor.8.ij.
n. 30.
Ps. 145.4.
Gr. Mor. 12.
19. n.24.
Ib. c.20.n,2J.