iU hnmilitatis : Çuisquis nutu dei etc. Sed obseruat Editor, hanc
Exhortationem esse S. Martini Bracarensis, vt hquet ex tom. i 5-
Hisp. sacr. Scilicet Florezius inter alia S. Martini Exhortationem
humilitatis edidit,et recensuit ad duos mss. codices, 0
tan um, alterum bibliothecae regiae Matr.tensis, et ;ad ^itmnem
Tamayi. Opusculum a me collatum cum edmone Florezii,et cum
editione noua Matritensi operum S. Isidori multo magis correctum
prodibit, nimirum inter opera Isidori dubia, aut supposita . | g*
- 2 0 . Libellum de conflictu vitiorum , atque virtutum Cypuamis
£ Suarez ad editionem regiam Matritensem emendauit, Isidonque
opus esse ex mss. codicibus, ex stilo, et Sigeberti testimomo col-
le a it. Ioannes Grialius potius credidit, esse opus Ioanms Chrysosto-
mï de compugnantia -virtutum , et -vitiorum, quod Isidorus ipse
libro de vir. illustr. commémorât, posteriori tarnen tempore auctum,
et interpolatum, et pro vario interpretum ingemo non vno modo
expositum . Nie. Antonius quum contrarias hinc inde sententias
tulisset et in his Mabillonii, qui auctorêm assent Ambrosium
Autpertum, abbatem S. Vincentii ad Vulturnum Beneuenti,et
Constantin! Caietani i qui Mediolanensem aliquem Benedictinum
auctorêm censet, ampliandum sibi edixit. Bayenus notât, vnum
Caueum e recentioribus hoc opusculum Isidoro asenbere ex Si0e-
berto, et aliunde, vt ipse ait : Du-Pinium, Placcium, Celhenum I
Oudinum, et Fabricium Ambrosio Autperto tnbuere : Bellarminum
inter apposita Isidoro recensere : in bibliotheca Escunalensi opus
id non extare.Sed Labbeus quoque ex. Sigeberto, et codici-
bus Isidoro opus hoc ascribit,in quo aduertit mention
gulae S. Benedicti. Et quamuis Ildefonsus, et Braulio ems libell
non meminerint, obseruat, scite Braulionem admonui se , aha e se
Isidori opera praeter a se recensita. Longam de hoc libello oratio
nem Constantinus Caietanus pag. 29. contexuit, quam hic apponere
muât . ilium , De conflictu -vitiorum, et virtutum , qui
NI vaHis" aMtoiibus ^tribuitur, nos^ ex Isidori scriptorum - ta lo g o .ie am u s .
Nam inter opera Magni Leonis, Lutetiae an. ï , s a
impressus legitur, non autem in noms e 1100^ ^ iudic'arunt
f f i t l S : : ei quamdam narrationem
de mTacho a daemone vexato, et epilogum, commemorantem S. Benedictum
, hisce Doctoribus longe posteriorem . In Operibus S. Ambrosii
Romae anno Christi 1585- impressis, liber hic ad Simplicianum directus
habetur : sed ad tomi quinti partem posteriorem cum aliis lib r is , de
quorum auctoritatibus non certo constat, relegatus : et quidem ea nar-
ratione , et epilogo suo decurtatus • Arnoldus Wion eumdem librum Magno
Gregorio adscribendum censuit : etenim ita ille : Scripsisse fertur et
librum vmm, De Conflictu vitiorum , et virtutum , qui sub eius nomine ms.
reperitur in Bibliotheca nostra S. Benedicti Mantuani : citaturque a mul-
tis , vt Damno loanne Bertels , Abbate Luxemburgern! , Dialogo v n l.
in Regulam S. P. Benedicti , et aliis pro parte eiusdem Sancti • Postremo
etiam stilus ipse indicat, alterius non esse , quam S• Gregorii . Ioannes
vero Grialus pro S. Isidoro his rationibus certat : Isidori autem esse opusculum
( vt ipse scriptum reliquit ) et codices illius nomen praeferentes,
et stilus ( haud multum fortasse a Synonymis abludens ) et Sigeberti testimonium
optimo viro persuaserant. Ados ( ne quid dissimulemus ) hoc fuisse
opus illud credimus , quod Isidori ipsius aetate Ioannis Chrysostomi nomine
ferebatur . Sic enim ille de Chrysostomo , in libro de Viris illustri-
bus. Ad personam quoque cuiusdam nobilissimae matronae Gregoriae reperitur
opus eius insigne , de Conuersatione vitae, et institutione morum ,
siue de Compugnantia virtutum, et vitiorum . Ergo scripturarum varieta-
tes tam multas interpretibus potius , quam librariis adscribemus •
22. Caeterum nos varias hasce, ac inter se pugnantes Scriptorum
opiniones veritatis vnius nitori restituendas vtcumque voluimus . Ac in
primis Griali, et Wionis pace dixerim , librum, de quo disserimus , si-
eut neque Ambrosii, Augustini, seu Leonis esse, ita neque Gregorii,
aut Isidori • Quod vero ex illius stilo argumentum sumitur , inualidum
plane e s t , ac prorsus inane : cum is non solum Isidori Synonymorum li-
b r ïs , vt dicebat Grialus , sed , vt Wion volebat, Gregorii etiam scriptis
consimilis s i t . Et eo maxime, quod ratiocinatio omnis a Scriptorum di-
ctione , seu stilo , qui pro r e i, temporisue inconstanti sensuum facultate
solet esse diuersus , desumpta, vt plurimum hallucinari credatur . Argui-
tur secundo a mss. codicum titulis, : quod si hoc - argumentum profecto
valeret, vnus et idem liber non vni auctori aliquoties concedi deberet,
quando diuersis inscriptus reperiatur Doctoribus in manu exaratis volu-
minibus variis • Quamobrem et Sigebertum , virum alioqui doctissimum,
post quingentesimum ab Isidori aetate, et in Germania scribentem , fuisse
deceptum , absque iniuria dici potest • Quid ! quod Grialus ipse nec
constans esse videtur in sua opinione : quahdoquidem et hoc de Virtu-
tibus, et Vitiis opusculum, quod Isidoro primum tribuerat, illud idem
esse postea affirmant, quod de Conuersatione vitae, et institutione morum
Chrysostomus scripsit. Quam vt assequatur sententiam , ilium omnino
negat epilogum , qui supponitur iam dicto libro de Virtutibus, et Vitiis»
Verum cum isthaec ambo opuscula toto caelo inter se différant, non
e s t, cur Grialus istius rei culpain , et gratis quidem , interpretibus inférât
: neque certe e s t, cur Breulius assutàm epistolam vocet eiusdem libri
epilogum, cum peroratio ilia librq ipsi vtpote germana, longe ab epistofortc
auctori-
bus.A
rn. Wion.
L'ign. Vit. lib.
5. c. 12. Emblem.
6.
loan. Grial.
praef.ad Oper.
Isidori.
auctor opens.
l in
s